Gripla - 01.01.2001, Page 110

108
GRIPLA
r ,, ]3 £
íjs.cqmonika tno&r. IvjulUn vav vanolija
Vjjj Jíc5^v cA poftrabi :><$ J tcrnltu V tjt lolT
(etat IjanStaftt tj^ í Ij (ftolaíín-
'V ot (í pllk> míija Lxtt$i.|3jtox$i.? inctnu
'bcgi at li v$ miol inan Ttukv ot cr tna nuia
_J____1__V t- 1 i____________k, ir i___________
Agústínus saga í AM 648 4to, bl. lv ofan til. Rithönd Magnúsar Einarssonar.
Hér verður ekki farið nánar út í samanburð forrits og eftirrits heldur látið
nægja að vísa á fjölmargar athugasemdir Áma um þetta efni (t.d. 1930:149,
157, 159-160, AMprivate\\16-\ll). í þessu sambandi má geta þess að Ámi
bar ekki aðeins saman forrit og eftirrit skrifara sinna, heldur bar hann einnig
saman handrit og útgáfur sem hann kom höndum yfir meðan hann dvaldist í
Leipzig og víðar (1694-1696), auk þess sem hann bar saman gamlar og nýleg-
ar útgáfur miðaldatexta (sjá Már Jónsson 1999:220, 227).
6. Ásgeir Jónsson
Ásgeir Jónsson var skrifari Þormóðar Torfasonar á árunum 1688-1704 og
skrifaði fjölda handrita, Agnete Loth (1960:207) telur að þau séu allt að 150
talsins. Að sögn hennar eru flest handrit hans skrifuð með brotaskrift (fraktur),
en bréfauppskriftir hans og fáein handrit eru með léttiskrift (1960:207). Hún
hefur að auki fundið 18 handrit með hendi Ásgeirs með sérstakri brotaskrift
sem hún kallaði hina „mere ‘membranagtige’ frakturskrift“ (1960:207-208,
212). Stefán Karlsson hefur svo fundið það nítjánda með þessari sömu skriftar-
gerð, þ.e. ÍB 225 4to (Laxdæla saga) sem var skrifað eftir Vatnshymu (1970b:
297). Jafnframt telur Loth að Ásgeir hafi notað þessa gerð af brotaskrift á
fyrstu skrifaraárum sínum en lagt hana síðan af og tekið upp léttara afbrigði
svo að hann gæti skrifað hraðar (1960:212).