Gripla - 01.01.2001, Blaðsíða 217

SVÖR VIÐ ANDMÆLARÆÐUM
215
Samkvæmt áherslum Einars hefði ritsmíðin átt að verða ítarleg texta- og
bókfræðirannsókn allra þeirraheimilda sem unnið var með. Forsendumar sem
lagðar voru til grundvallar í upphafí verks vom hinsvegar allt aðrar. Þá þegar
var sú stefna tekin, í samráði við aðalleiðbeinanda, að ritgerðin yrði þjóð- og
bókmenntafræðileg rannsókn á sviði menningarsögu, eins og ifam kemur í inn-
gangi hennar (ÓÞ 2000:14—15). Texta- og handritafræði em að sjálfsögðu þarf-
ar fræðigreinar, svo langt sem þær ná, en hugvísindi snúast um fleira en staf-
króka. í hugvísindum gildir ekki síst að horfa yfir sviðið fremur en ofan íþað.
Þar eð ræða Einars fjallar ekki um „þekkingarsköpun og efnisafmörkun
hvorki almennt og yfírleitt né í verkinu Brennuöldirí‘ eins og hann sagði sjálfur í
upphafi síns máls er ástæðulaust að svara honum frekar. Eg tel heldur ekki efni til
að fjölyrða um þá djúpu gjá sem skilur að hin sértæku rannsóknarviðhorf hand-
ritafræðingsins og viðhorf þeirra hugvísindamanna sem fást við víðara samhengi
menningarsögurannsókna. Sá munur er í rauninni svo auðsær að honum má lýsa
í fjómm línum, sem verða lokaorð mín til Einars G. Péturssonar að sinni:
Ýmsir að lágu lúta og gá
í laufið, augum fránum.
Skjöplast þar mörgum skýrt að sjá
skóginn fyrir trjánum. (Ó.Þ.)
Svar við ræðu 1. andmælanda.
Ræða dr. Sverris Tómassonar einkenndist af lítt ígrunduðum stóryrðum um
sértæk atriði. Málflutningur andmælandans er óskiljanlegur í ljósi þeirrar
ábyrgðar sem ætla mætti að menn frnni til í því hlutverki, enda er doktorsvöm
lokaáfangi á löngum náms og fræðaferli sem tekur fjölda ára. Sverrir Tómas-
son hafði níu mánuði til þess að undirbúa andmælaræðu sína, og hafði auk
þess haft uppkast ritgerðarinnar undir höndum löngu fyrr. I framsögu sinni
varð honum á að fara með staðleysur og útúrsnúninga auk þess sem hann horf-
ir framhjá rannsóknamiðurstöðum verksins. Af því sem fram hefur komið í
blaðaskrifunt hans síðar er einnig ljóst að hann hefur ekki tekið trúnaðarhlut-
verk sitt alvarlega, og virðist meira í mun að kasta rýrð á verk mitt fremur en
að gagnrýna það, eins og honum var þó falið. Skal nú nánar vikið að einstök-
urn efnisatriðum í hans máli. Eru það einkum eftirfarandi fullyrðingar sem hér
verða teknar til umræðu og hraktar: