Fréttablaðið - 11.03.2016, Blaðsíða 58

Lægðin Nú er flensan nýskriðin úr
flestum landsmönnum og þá tekur
ekki betra við. Helvítis lægðin. Lægðin
er í raun engu skárri en flensan því hún
leggst með offorsi á andann og allir
verða eins og bugaðir draugar. Maður
hættir sér ekki út úr húsi nema í viðeig-
andi hlífðarfatnaði og með fullhlaðinn
síma. Í slíku árferði er best að halda sig
bara innandyra. Það sem er jákvætt er
hins vegar að það er hægt að halda sig
inni á alls konar viðburðum á Hönn-
unarMars um helgina.
Ég er samt laumu þakklát
fyrir rigninguna þar sem það varð
skammhlaup í rúðuþurrkunum á
bílnum mínum þannig það er ekki
hægt að slökkva á þeim. Það tekur
enginn eftir því þegar það rignir en
það er hvimleitt helvíti í þurrviðri.
Sérstaklega á rauðu ljósi. Ég get látið
eins og ég sé að þrífa framrúðuna
af miklum móð, enda er mikilvægt
að hafa gott skyggni við akstur. Ég er
samt búin með rúðupissið núna og
þarf að fylla á það við fyrsta tækifæri
og er þess vegna þakklát rigningunni
fyrir að láta mig ekki líta út eins og
algjöran lúða við stýrið.
Uppvask Nú bý ég ekki við þau sturl-
uðu lífsgæði að eiga uppþvottavél.
Mér finnst samt frekar gaman
að vaska upp – sérstaklega ef
ég er með allan þann staðal-
búnað sem ég vil og þarf til þess
að eiga fullkomna stund
með uppvaskinu.
Staðalbúnaður:
1. Ég er hrifnari af því að
nota svamp frekar en
uppþvottabursta. Það
myndast meiri nálægð við
það sem maður er að handfjatla.
Ókosturinn er óumdeilanlega sá
að svampar verða fyrr ógeðslegir
en ef maður gætir þess að þrífa þá
vel eftir notkun þá er þetta ekkert
stórmál.
2. Uppþvottahanskar eru nauðsyn-
legir. Það er fátt jafn ógeðslegt og að
fá matarleifar á puttana og svo verja
þeir mann líka fyrir funheitu vatni
sem maður oft á tíðum nýtir við
athöfnina. Eftir talsverðar umræður
á heimilinu höfum við komist að
því að þykkustu og endingarbestu
hanskarnir fást í Ikea. Þeir eru alveg
skotheldir. Ég mæli með að kaupa
nokkra í einu og eiga varapar inni í
skáp.
3. Uppþvottalögur með sítrónu-
lykt. Það er fátt jafn frískandi og
sítrónulykt, hvað þá þegar maður
er að vaska upp. Maður er reyndar
alltaf að daðra við það að vera betri
manneskja/neytandi og undir því
yfirskini höfum við sambýlingarnir
verið að fjárfesta í einhverjum ekó-
lógískum uppþvottalegi en fyrir
mína parta er hann algjört frat.
4. Ég gæti vaskað upp klukkutímum
og jafnvel sólarhringum saman ef ég
er að hlusta á skemmtilegt hlaðvarp
á meðan.
Skíðaferð Nú mun ég seint halda því
fram að ég sé sérlega fær skíðakona.
Ég átti vissulega mína spretti í Breið-
holtsbrekkunni á yngri árum en síðan
þá hef ég ekki mikið verið að skella
framlengingum á fæturna og húrra
mér niður snarbrattar brekkur.
Nú er hins vegar svo komið að ég
er að fara í skíðaferð. Í Alpana. Og
var svo í þokkabót að komast að því
að með því að skrá mig í þessa ferð
var ég jafnframt að skrá mig í skíða-
keppni. Sem var vissulega ákveðinn
skellur og ég þori að fullyrða að ég
mun ekki standa á neinum verð-
launapalli.
Ég er samt búin að fá lánaðan sér-
lega glæsilegan fjólubláan skíðagalla
frá níunda áratug síðustu aldar en
flestir vita að útlitið skiptir öllu máli í
hvers kyns útivist. Nú er ég byrjuð að
hafa þungar áhyggjur af því hvernig
í ósköpunum ég á að komast klakk-
laust niður brekkurnar.
Eitt af því sem háir mér er
sjónin. Ég þarf nefnilega að notast við
hjálpartæki sem í daglegu tali nefnist
gleraugu þegar ég þarf að sjá eitthvað
örlítið fram fyrir mig. Til dæmis við
akstur. Slíkt hjálpartæki er nauðsynlegt
þegar skíða á niður brekku á blússandi
ferð. Sérstaklega þar sem snjór er sam-
litur og því getur það reynst erfitt að
greina hvers kyns misfellur búi maður
ekki yfir fullkominni sjón. Og ekki
getur maður skíðað með gleraugu –
það flokkast víst undir áhættuhegðun.
Ég fór einu sinni á skíði án sjóntækja
og sá ekki að ég stefndi rakleitt á
stökkpall í skjannahvítri brekkunni.
Á hann fór ég og leyfi mér að
efast um að stökkið hafi verið
sérlega glæsilegt.
Svo
end-
aði ég
sem einhvers-
konar mannlegt
hrúgald talsvert neðar í brekkunni.
Skíðin einhvers staðar allt annars
staðar og ég alveg ringluð en alsæl
með að allir útlimir væru enn fastir við
búkinn. Ég ætla auðvitað eftir að reyna
að koma í veg fyrir að þetta endurtaki
sig og hef því fjárfest í augnlinsum og
mun stunda stífar æfingar í ísetningu
þeirra þar til að brottför kemur.
Flugvélar Nú er ég svo sem ekkert
að kljúfa atómið þegar ég leyfi mér að
fullyrða að flestir Íslendingar nýta sér
flugvélar til þess að komast til útlanda.
Mér finnst mjög gaman í flugvélum
og á flugvöllum. Ég hef nefnilega farið
svo hrikalega sjaldan til útlanda að
nýjabrumið er ekki enn farið af þessu
öllu saman. Ég vil helst mæta á flug-
völlinn mörgum tímum fyrir brottför
en því miður eru einhverjar reglur sem
hamla því og ég verð að sætta mig við
að mæta tveimur tímum fyrir brottför
og nýta tíma minn á flugstöðinni mjög
vel. Svo þegar ég kemst loksins í vélina
er eins og ég sé gengin í barndóm á
ný og það ískrar svoleiðis í okkar konu
í flugtaki og lendingu. Ég tími heldur
aldrei að sofa í flugvél. Mér finnst
alltof spennandi að vera uppi í háloft-
unum og njóta alls þess sem þau hafa
upp á að bjóða, sem er yfirleitt staðið
vatn í flösku og vont kaffi.
Sjóndöpur
á stökkpalli
í skíðaferð
@gydaloa
gydaloa@frettabladid.is
Guðmundur er að vonum ánægður með afraksturinn en hér skartar hann einni af húfukollunum. Mynd/Júlía RunólfsdóttiR
Húfukollurnar koma í þremur útfærslum. Mynd/Júlía RunólfsdóttiR
Leturútgáfan Or Type og 66°Norður frumsýna sam-starf sitt í dag á sérstakri opnun en hið síðarnefnda fagnar 90 ára afmæli í
ár. Samstarfið er tilkomið sökum
HönnunarMars og um er að ræða
þrjár nýjar útgáfur af hinni klass-
ísku húfukollu og nýtt letur fyrir
fyrirtækið sem einnig verður kynnt
við tilefnið.
„Húfurnar eru byggðar á 90 ára
afmæli og sögu 66°Norður. Ein húfan
vísar í gamlar samskiptaleiðir sjó-
manna, morsið, og svo gerðum við
eina sem við köllum „the original“,
húfa sem hefði átt að vera fyrsta
húfukollan en það stendur Sjó-
klæðagerðin allan hringinn. Á þriðju
húfunni er svo smá orðaleikur með
Or, 66 og 90,“ segir Guðmundur Úlf-
arsson annar hönnuður Or Type en
ásamt honum stendur Mads Freund
Brunse á bak við útgáfuna. Or Type
er sérhæfð leturútgáfa og var opnuð
árið 2013 með sýningu á fyrrnefnd-
um HönnunarMars en fyrirtækið
er hægt að kynna sér nánar á vef-
síðunni Ortype.is.
Sjálfur hefur Guðmundur, líkt og
margir Íslendingar, skartað húfu-
kollu á ákveðnum tímapunkti lífs
síns. „Ég á eina barnahúfu sem ég
var mikið með fyrir nokkrum árum
og svo lagði ég hana á hilluna. Þegar
ég ætlaði svo að fá mér nýja þá voru
allar aðeins of stórar á mig þannig að
við minnkuðum þær aðeins,“ segir
hann glaður í bragði. „Ég er mjög
ánægður með að vera búinn að gera
nýjar húfur fyrir mig, það er aðallega
það,“ grínast hann.
Auk nýrrar hönnunar á húfukoll-
unni hannaði Or Type einnig nýtt
letur sem nýtt verður í ýmiss konar
efni fyrir 66°Norður. „Það vísar í
gamalt letur og hefðir en er gert á
nútímalegan hátt og passar í dag þó
að það vísi svona sterkt í fortíðina.“
Húfurnar koma í takmörkuðu
upplagi og hægt verður að berja þær
augum auk þess sem hið nýja letur
verður kynnt á sérstakri opnun á
Skólavörðustíg 12 í dag á milli 17.00
og 19.00. gydaloa@frettabladid.is
Húfukollan fær
þrenns konar
yfirhalningu
Samstarf leturútgáfunnar Or Type og fyrirtækisins 66°Norður
verður frumsýnt í dag. Ein af hinum þremur nýju hönnunum húfu-
kollunnar sækir innblástur sinn í gamlar samskiptaleiðir sjómanna.
1 1 . m a r S 2 0 1 6 F Ö S T U D a G U r38 L í F i ð ∙ F r É T T a B L a ð i ð
Lífið
1
1
-0
3
-2
0
1
6
0
4
:4
0
F
B
0
6
4
s
_
P
0
5
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
5
5
K
_
N
Ý.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
0
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
1
0
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
8
B
C
-4
F
5
C
1
8
B
C
-4
E
2
0
1
8
B
C
-4
C
E
4
1
8
B
C
-4
B
A
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
7
A

F
B
0
6
4
s
_
1
0
_
3
_
2
0
1
6
C
M
Y
K