Glóðafeykir - 01.11.1973, Síða 80

80
GLÓÐAFEYKIR
er Jón hafði þá keypt, eignalaus maður, ásamt með svokallaðri Hofs-
torfu, þar með talið kauptúnið— landið— í Hofsósi. A Hofi bjuggu
þau hjón unz uppi voru dagar Jóns, en leigðu þó jörð og bú að
mestu síðustu árin. Fór þeim \el úr hendi
búsýslan, enda var Jón hinn mesti fjár-
gæzlumaður og Sigurlína honum samhent
um alla hluti. Hafði og Hofsbóndi drjúgar
tekjur af leigulóðum í Hofsósþorpi, áður
en landið var tekið eignarnámi. Var bún-
aður allur á Hofi rekinn með miklum höfð-
ings- og myndarbrag, þrifnaður og snyrti-
mennska frábær, ræktun mikil og húsa-
bætur.
Tvö eru börn þeirra hjóna og tvíburar:
Pdlmi, forstjóri og Solveig, húsfreyja, bæði í
Rvík. Dóttur misstu þau í frumbernsku.
Jón á Hofi vann stórmikið að félagsmálum. Á hann hlóðust
snemma margvísleg trúnaðarstörf og gegndi hann þeim flestum til
æviloka. Hreppsnefndarmaður var hann frá 1981 og oddviti frá
1934; sýslunefndarmaður frá 1938. Formaður Búnaðarfélags Hofs-
hrepps frá 1926 og heiðursfélagi 1964; í stjórn Búnaðarsambands
Skagfirðinga frá 1947 og formaður frá 1961. Fulltrúi á aðalfundum
Stéttarsambands bænda frá stofnun þess 1945. Fulltriii á aðalfundum
Sambands íslenzkra sveitarfélaga frá upphafi og jafnlengi í fulltrúa-
ráði sambandsins fyrir Norðlendingafjórðung. Skipaður formaður
fasteignamatsnefndar Skagafjarðarsýslu og átti sæti í nefndinni, er
hann lézt. Fulltrúi á kirkjuþingi um skeið. Stjórnarnefndarmaður
Framsóknarfélags Skagfirðinga yfir 30 ár. Sat í stjórn Kaupfélags
Austur-Skagfirðinga og formaðtir þess frá 1957.
Jón á Hofi var meðalmaður á hæð, þrekvaxinn, beinn í baki,
rammur að afli. Hann var andlitsfríður, svipmikill, virðulegur og
fyrirmannlegur í allri framkomu. Hann var gáfaður maður, hrein-
skiptinn og undirhyggjulaus, traustur skapfestumaður. Hann var
mikill málafylgjumaður og á stundum næsta ósveigjanlegur, átti þá
torvelt með að taka gild önnur rök en þau, sem honum voru sjálfum
tiltæk. En heilindi hans og drengskap dró enginn í efa. Hann tók
aldrei fastmótaða afstöðu fyrr en að þrauthugsuðu máli. En þá var
ekki hvikað, hver sem í móti var. Og Jón var hverjum manni ýtnari
að hrinda fram þeim málum, sem hann bar fyrir brjósti. Hann var
þungur á bárunni, er hann beitti í gráðið.
]ón Jónsson, Hofi