Vestfirska fréttablaðið - 17.12.1985, Blaðsíða 5

vestíirska
FRETTAEIADID
ljósið
$ 3
! kemur

&
&
&
&
&
&
&
ffl)\
„Fæddi hún þá son sinn frum-
getinn, vafði hann reifum og lagði
hann i jötu, af því að eigi var rúm
handa þeim í gistihúsi.“ Lúk. 2.7.
Jafnvel óbiblíufróðir menn þekkja þennan texta og þykir
vænt um hann. Óvíða í heiminum skipa jólin jafn háan sess
og sérstæðan í vitund alls almennings en á íslandi. Víðast
hvar meðal kristinna manna er mesta hátíð kristninnar og
kirkjuársins ekki jólin, heldur páskamir. Ekki fæðing Jesú
Krists heldur upprisa hans, sigur hans yfir dauðanum.
Kannski horfir málið öðruvísi við á íslandi. Kannski fá orð
jólaguðspjallsins: „Ljósið skín í myrkrinu“ (Jóh. 1.5.) aðra og
dýpri merkingu á íslandi en annarsstaðar. Fáir finna meir
fyrir myrkrinu en við, fáir þrá ljósið meira en við og heitar.
Og ljósið kemur.
Þegar skemmstur dagur ársins er liðinn tekur dag að len-
gja. Jafnvel þótt breytingin sé í raun aðeins fyrirheit um það
sem kemur, og ytri merki um lengri dag sjáist vart eða ekki,
er vonin vöknuð, vonin sem ber okkur fram í átt til vors og
ljóss. Kannski er það líka einmitt vegna ljóssins, sem við
eigum fleiri venjur bundnar jólum en öðrum dögum —
venjur sem með einhverjum hætti snerta sérhvem mann.
Hinn ytri undirbúningur jólahátíðarinnar: jólahreingerning,
jólabakstur, jólapakkar, tilheyrir því aldrei einungis hinu
ytra, heldur lifir á innri rót, snertingunni við hug og hjarta
hvers og eins. Þannig hefur á aðventu einnig sú hversdags-
lega athöfn að gera hreint, einnig djúpa innri merkingu.
Ljósið sem kemur á ekki að koma upp um skúm og skam,
heldur speglast í hreinum gólfum og veggjum og loftum og
gluggum, já innst bak við leyndardóma lokaðra skáphurða.
„Fæddi hún þá son sinn frumgetinn... og lagði hann í
jötu.“ Hvað kemur það málinu við?
Að baki hinu náttúrulega ljósi, sem kveikir að nýju hið
náttúrulega líf sem bíður vors og yls í skauti jarðar, þar er
faðir ljóssins. Honum hlýða ekki einungis dagar og árs'tíðir
og hin ytri birtan, heldur er hann einnig faðir þess ljóss sem
kom í heiminn til að upplýsa sérhvem mann, hins sanna
jólaljóss, sem í líki lítils bams er fætt á jólum til að leiða
hvem einn mann út úr myrkrinu til hins eilífa ljóss. Hið
sanna jólaljós lýsir ekki aðeins í hvem krók og kima hússins
sem þú býrð í, heldur einnig innst í hjarta þitt og hugskot.
Þessvegna er aðventan, undirbúningurinn fyrir jólin ekki
einungis tími hreingeminga hið ytra, heldur einnig hið innra.
Og hin ytri hreingemingin auðveldar þér hina innri.
Meðvitað eða ómeðvitað tekur þú einnig til í hjarta þínu
fyrir jólin. Nöfn vina og vandamanna koma upp í hugann,
það þarf að velja gjafir handa þeim nánustu, skrifa kort til
fjarstaddra, jafnvel einhverra sem ekki hafa heyrt frá þér
síðan á síðustu jólum, og það þarf að undirbúa heimsóknir til
sumra og bjóða öðrum heim. Allt miðar þetta að því að
gleðja aðra.
En þegar gleðja á aðra er opnað fyrir djúpum tilfinningum
hjartans og þeim hleypt út. Á leiðinni út hreinsa þær það sem
fyrir er, það sem oft hindraði okkur í því alla hina dagana að
vera eins og við erum í rauninni, nefnilega ekki íströll hins
daglega brauðstrits, heldur böm okkar eigin bemskujóla. Því
að klakabrynjan sem jólaljósið bræðir af okkur tilheyrir
myrkrinu. Og þegar hún er farin erum við ekki aðeins betri
við aðra, heldur einnig opin sjálf fyrir birtu og gleði ljóssins,
og ljóssins faðir getur lagt þetta litla bam jólanna, sem forð-
um var lagt í jötu í faðm þinn. Því að húsið þitt, fágað og fínt
á ekki að vera honum heldur lokað gistihús. Og fáir þú tekið
bamið í faðm þinn, og á máli líkinganna búið því beð í hjarta
þínu, þá veistu: Þetta litla jólabam heitir Jesús Kristur, hann
er sjálfur ljós af ljósi Guðs, sendur til að vísa þér veginn út úr
myrkrinu, lýsa þér og leiðbeina í lífi þínu og starfi frá þessum
jólum til þeirra næstu og sérhverja stund þar í milli, allt inn í
Guðs eilífa ljós.
Guð gefi þér gleðilega jólahátíð.
Kristján Valur