Vestfirska fréttablaðið - 17.12.1985, Blaðsíða 15

vestíírska
1
rRETTABLADID
15
Smári Haraldsson er kennari
við Menntaskólann, hann er
umsjónarmaður öldungadeildar
og hefur talsvert kennt þeim
öldungum sem nú eru að út-
skrifast. Við slógum á þráðinn
til hans og báðum hann að segja
okkur eitthvað um starfsemi
deildarinnar.
„Þetta er níunda önnin
þeirra, það var tæplega þrjátíu
nemenda hópur sem hóf nám.
Nú, menn hafa heltst úr lestinni
og þeim hefur seinkað af ýms-
um ástæðum. En þessi kjami
hefur haldið þetta ansi vel út.
Það hefur verið mjög gaman að
vinna með þessu fólki, þetta eru
alveg einstaklega duglegir
nemendur og mér finnst það
mjög jákvætt fyrir staðinn og
fyrir bæjarfélagið að geta boðið
upp á þessa möguleika. Mér
hefur nú ekki fundist mikill
munur í rauninni á því að
kenna þessum öldungum eða
krökkum í dagskólanum. En
eflaust er það misjafnt eftir
greinum. Eg hef eingöngu
kennt raungreinar. Það kom
mér nokkuð á óvart að ekki
skyldi vera meiri munur, en
þetta er eldra fólk og reynslu-
meira.
Það hefur verið mjög gaman
að þessum hópi, þau hafa staðið
geysilega vel saman og verið kát
og léttlynd, sem hefur gert þetta
allt mjög skemmtilegt. Þau hafa
verið mjög ákveðin í því sem
lýtur að þeirra málum innan
skólans og staðið þar fast á sín-
um rétti, enda yfirleitt sett fram
mjög sanngjamar kröfur. Það er
svo miklu auðveldara að kenna
bekk sem er samstilltur heldur
en ef fólkið er ósamstætt.
Þannig að það er með nokk-
urri eftirsjá sem ég kveð þennan
skemmtilega hóp, en þetta var
markmiðið með öllu þessu
streði. Ég hef stundum líkt við-
horfi kennarans til stúdenta
sem þeir útskrifa, við tilfinn-
ingar bóndans í garð lambanna
sem fara í sláturhúsið á haustin.
Auðvitað þykir manni kannski
vænt um þau öll, en þetta var jú
alltaf tilgangurinn.
Anna Lóa
Guðmunds-
dóttir, Svava
Oddný Ásgeirs-
dóttir, Agnes
Karlsdóttir,
Guðrún Stef-
ánsdóttir, Guð-
laug Elíasdóttir,
Kristín Gunn-
arsdóttir og Sig-
ríður Símonar-
dóttir.
Mennt er máttur, segir algengt máltæki. Flestir sitja
lögum samkvæmt á skólabekk frá bamæsku fram á
unglingsár. Margir hugsa eflaust einhvem tíma um
að taka upp þráðinn að nýju einhvern tíma seinna, en
fólki vex gjaman í augum tíminn sem fer í þetta og
fleiri félagslegir þættir sem gera fólki erfitt fyrir. Full-
orðinsfræðsla hefur þó farið mjög vaxandi á undan-
fömum ámm, með tilkomu öldungadeilda sem settar
hafa verið á laggimar við marga menntaskóla. Ein slík
er við Menntaskólann á ísafirði og hófst starfsemi
hennar haustið 1981. Síðan er mikið vatn mnnið til
sjávar og einhverjir af þeim sem settust á skólabekk
þá um haustið hafa heltst úr lestinni og aðrir hafa farið
sér hægar eins og gengur. En það em sjö nemendur
sem útskrifast núna fyrir jólin og em það þeir fyrstu
sem öldungadeildin útskrifar. Það þarf áræði og gott
úthald til þess að setjast á skólabekk að nýju eftir
mismunandi langt hlé. Margt hefur breyst frá því í
gamla daga, og maður hefur sjálfur þroskast og vitk-
ast að minnsta kosti að manns eigin áliti. Oft þarf
maður að byrja á því að læra að læra. En námið kennir
manni að meta hluti sem maður ekki þekkti áður og
eykur skilning nemenda á nýjum viðfangsefnum og
eykur víðsýni þeirra.
Það em eingöngu fulltrúar hins fagra kyns sem út-
skrifast að þessu sinni. Við settumst niður í reykher-
bergi M.í. og ræddum við þær um skólavistina og
námið og margt fleira. Þær vom viðstaddar allar sjö.
Þær heita Anna Lóa Guðmundsdóttir, Svava Oddný
Ásgeirsdóttir, Agnes Karlsdóttir, Guðrún Stefánsdótt-
ir, Guðlaug Elíasdóttir, Kristín Gunnarsdóttir og Sig-
ríður Símonardóttir.
Blaðamaður V.f. sat fyrir þessum sjö stelpum sem
em að útskrifast núna í haust, þegar þær vom að
koma úr síðasta tíma snemma á aðventunni.
Björn Teitsson er skóla-
meistarí við Menntaskólann á
ísafirði, við báðum hann að
segja nokkur orð í tilefni þess að
skólinn útskrifar nú fyrstu nem-
enduma úr öldungadeild.
„Þetta er hópur níu nem-
enda, má segja, það eru sjö sem
útskrifast núna og 2 í vor. Þetta
er sá hópur sem hefur haldið
þetta út öll árin. Þau hafa staðið
sig mjög vel og verið afskaplega
samstilltur hópur. Það er aðdá-
unarvert hvemig þessir nem-
endur hafa stundað námið af
kappi og atorku og fellt það að
heimilisstörfum og annarri
vinnu.
Það er hins vegar nokkurt á-
hyggjuefni að aðsókn að öld-
ungadeildinni síðan hefur ekki
reynst vera neitt afskaplega
mikil. Við fómm af stað með
annan hóp fyrir rúmu ári, og
það hafa þegar verið talsverð
afföll úr honum. Við tókum upp
þá nýbreytni að bjóða fólki
uppá skemmra nám, það á nú
kost á því að útskrifast af við-
skiptabraut eftir tveggja ára
nám. Það gæti hugsanlega orðið
ofaná í framtíðinni að boðið
verði uppá skemmra nám. Ég
held nú reyndar að þessi dræma
aðsókn stafi mikið af því hvað
fólk vinnur mikið hér um
slóðir.“
Fjölskyldurnar
ættu skilið að
VIÐ LÆRUM SAMA
NÁMSEFNI OG HINIR Á
HELMINGI FÆRRI
KENNSLUSTUNDUM
„Þetta hefur auðvitað verið
býsna strembið. Við lærum ná-
kvæmlega það sama og krakk-
amir í dagskólanum, en við fá-
um til þess helmingi færri
kennslutíma.
Kennararnir eru auðvitað
með sitt námsefni frá dagskól-
anum og því verður ekkert
breytt. Þetta hefur komið illa
niður á okkur í þyngri fögum
eins og t.d. líffræði og þjóðhag-
fræði, þar höfum við varla
undan að skrifa hjá okkur og
njótum því ekki kennslunnar
sem skyldi.
— Hafið þið allar unnið með
náminu þessa fjóra vetur?
„Já, við höfum allar unnið
ýmist heilt eða hálft starf, fyrir
utan heimilisstörf auðvitað.
Framhald á bls. 17.
medaliu