Sagnir - 01.06.2013, Qupperneq 66

67
þá leið að hinn sanni Íslendingur væri
sá sem efldi gagn og heiður fóstur-
jarðarinnar. Enn fremur brýndi hún
fyrir fundar konum gagn semi íþrótta
fyrir sálar lífið, því hraust sál væri góð
sál.46 Á svip uðum nótum var svar sem
borið var upp við spurningunni „hvað
er eftir sóknarverðast í heim inum?“ á
fundi sum arið áður. svarið, sem kom
frá óþekk tri félags konu, var stutt og
skori nort: Það eftir sóknar verðasta í
heim inum væri að vera þjóðar hetja.47
Kvennaíþróttir heima og heiman,
nokkur dæmi.
Það má segja að íþróttahreyfingin á
Íslandi við upphaf 20. aldar hafi á
köflum boðið konur velkomnar með
hægri hendi en sópað þeim út af borðinu
með þeirri vinstri. Þetta viðhorf hefur
endur ómað í gegnum sagna ritun um
íþróttir, til dæmis í afmælis ritum íþrótta-
félaga og sér sam banda48 og jafnvel innan
háskólanna. Árið 2009 var til dæmis
skrifuð loka ritgerð í sagn fræði um upp-
haf íþrótta á Íslandi en í henni var ekki
að finna staf krók um konur.49 Í rit-
smíðum sem þessum er fram lag kvenna
til ung menna- og íþrótta hreyfingar innar
hunsað jafn framt því sem ímynd íþrótta
sem vett vangur fyrir karl menn er fest í
sessi með því að svipta kvenna íþróttir
sög unni. Ferli jaðar setningar og þögg-
unar er bæði flókið og marg brotið en
hérna verða nefnd til sögunar tvö dæmi
sem sýna annars vegar hvernig þáttur
kvenna var smætt aður og hins vegar
hvernig um gjörð og upphefð keppnis-
íþrótta var eig nuð karlmönnum.
Á seinni hluta þriðja áratugarins
lögðu íslenskar fimleika stúlkur úr Ír
land undir fót og fóru í tvær stórar
sýningar ferðir til Evrópu, annars vegar
til norður landa 1927 og hins vegar til
Frakklands og Bret lands árið 1928.
Flokkurinn þótti bera af í Frakk landi
en yfir 400 félög tóku þátt í hátíð inni
Hópur sundkvenna ásamt þjálfara sínum á bakka gömlu sundlaugarinnar í Laugardal. Myndin er tekin einhvern
tíma á árunum 1920­1930. Ljósmynd/Magnús Ólafsson
Vor2013-A5-288+4bls-BN.indd 67 6/5/2013 5:19:03 PM