Sagnir - 01.06.2013, Blaðsíða 105

106
rjóma löguð silungssúpa með sveskjum
og rúsínum og kaffi á eftir.35
Þann 18. ágúst árið 1912 fæddist þeim
sól veigu og sigfúsi stúlka en hún lifði
aðeins rétt til að kveðja aftur.36 smíðuð
var lítil kista og hún var jarðsungin ein.
sól veig fór oft að þessu litla leiði sem
var sunnan við kórgluggann á gömlu
kirk junni.37 Ári síðar, 21. ágúst 1913
fædd ist þeim önnur stúlka sem hlaut
nafn ið ólöf. ólöf lifði ein ungis fram
á þrett ánda ár en dó þá úr botnlanga-
bólgu. „ómar hin þunga stuna frá
Voga heim ilinu“, skrifaði sigfús í dag bók
sína. Þetta var afar erfiður tími í Vogum.
sumarið áður hafði nafna hennar ólöf,
bróður dóttir sigfúsar, drukk nað og
tveimur mánuðum síðar lést Hall grímur
faðir hans.38 sigfús og sól veig áttu
bæði gríðar lega erfitt í kjölfar þessara
hörmungar atburða. sólveig átti þó
aðeins betra með að tjá sorg sína yfir
barns miss inum en sigfús sem byrgði
sorg sína að mestu inni; það titruðu tár
í augum hans í hvert einasta skipti sem
hann nefndi hana.39 alls eignuðust sól-
veig og sigfús tíu börn en af þeim náðu
átta fullorðins árum. Bára fæddist árið
1915, stefán árið 1917, Ásdís árið 1919,
Hin rik árið 1922, Valgerður 1925, sól-
veig Erna árið 1927, jón Árni 1929 og
guð finna Kristín (nína) árið 1933.
Þau hjónin höfðu bæði mikinn áhuga
á samfélagsmálum. sigfús var í sveitar-
stjórn í nokkur ár og sólveig var for-
maður kvenfélagsins Hrings í mörg ár.
Frá því sólveig og sigfús byrjuðu að
búa og fram undir 1940 þurftu þau að
treysta nær alveg á landið til að fram-
fleyta sér. Þrisvar á ári var farið til Húsa-
víkur til að kaupa rúgmjöl og hveiti og
aðrar nauðsynjar en flest var heima-
tilbúið. Þegar bílferðir fóru að verða
algengari, rétt fyrir 1940, var farið eftir
þörf um til Húsavíkur að sækja mat og
aðrar nauðsynja vörur. afurðirnar lög ðu
bændur nir inn í Kaupfélag Þing eyinga á
haustin og síðan voru höfð vöru skipti.40
Heilmikill silungur var í Mývatni og
vegna jarðhita lagði ísinn aldrei alveg að
landi þannig að hægt var að veiða silung-
inn allan ársins hring. Það voru mestu
hlunn indin í Vogum og rík ástæða þess
að hægt var að framfleyta þeim barn-
mörgu fjöl skyldum sem þar bjuggu.41
Mývatns sveit var raunar mikil matar-
kista, bæði með egg og silung.42 jörðinni
í Vogum var skipt á milli bræðranna
þriggja og var þeim mikið verk fyrir
höndum því hún var að mestum parti
hraun með þunnri grasþekju og erfið til
rækt unar, „sérhver grasblettur jarðar-
innar gerður að túni, smárjóður og gras-
bollar í hrauninu eltir uppi og breytt í
töðu völl“.43
Árið 1929 luku sólveig og sigfús
bygg ingu á nýju húsi í Vogum og fluttu
þangað inn. Ásdís segir svo frá: „Þau
voru óskap lega sæl að byggja þetta hús,
búin að þrá það í mörg ár og að stefna
að því og spara annað og safna smá fé til
að geta byggt og vera ekki í sömu káss-
unni og alltaf. auðvitað voru þau orðin
lang þreytt á að búa svo þröngt eins og
það var orðið í gamla bænum“.44
Í endur minningum sigfúsar skrifar
hann:
Oft var lífsbaráttan hörð og krafðist
mikilla fórna á meðan börnin voru
ung og ekki komin til hjálpar. Þá var
reynt að finna af gangs stundir og fara
til hey skapar. … allt slegið með orfi
og ljá og rakað með hrífum, bund ið
í bagga og flutt á hestum. Við hey-
skapinn í Lúdent voru hestar notaðir
til milli ferða kvölds og morg na. Þurfti
að taka daginn snemma til að sækja
hesta dengja ljá og búa sig af stað.45
Vor2013-A5-288+4bls-BN.indd 106 6/5/2013 5:19:25 PM