Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1990, Blaðsíða 179

MULAÞING
177
því að uggur hafði verið í ýmsum yfir þessari glæfralegu för, sem enginn
hafði áður leikið og fáum sýndist að gæti heppnast. Á hlaðinu var
kassinn sleginn utan af orgelinu og lagt af stað með það til baðstofu.
Það gekk ekki þrautalaust, því margir voru krókar og þröngir í þeim
löngu göngum. Þetta tókst þó að lokum.
Þá var sest að borðum sem hlaðin voru baunum og kjöti og mikið
borðað. Allir voru í himnaskapi, og ekki dapraðist hugblærinn þegar
faðir minn dró upp flösku með einiberjabrennivíni- kannski þriggja ára.
Hann átti alltaf vín handa vinum sínum, en neytti þess lítt sjálfur
eftir að eg man eftir. Á yngri árum mun hann sem aðrir hafa haft það
nokkuð um hönd, því hann var talinn sjálfsagður í allar nálægar veislur
til að syngja ásamt frænda sínum Sigfúsi Hallssyni sem söng mikið.
Þeir sungu saman hin gömlu tvísöngslög, Friðþjóf og Björn, einnig
ísland farsælda frón og sjálfsagt fleira. Þetta þótti í þann tíð hin besta
skemmtun. Meistari Jakob var líka eitt af þessum tvísöngslögum sem
þeir sungu.
Eftir að foreldrar mínir byrjuðu sinn kastarholubúskap mun faðir
minn ekki hafa keypt vín að ráði, en átti alltaf lögg ef góðvini bar að
garði. Mér er í minni að eitt sinn kom Lárus Sigurjónsson skáld að
Geirastöðum, mjög þunnur. Pabbi og hann höfðu þekkst síðan faðir
minn var ráðsmaður á Kirkjubæ, en þá var Lárus á vegum séra Einars
að læra undir skóla. Þegar Lárus kom í hlað sté hann af baki, studdi
annarri hendi á hnakknefið og kvað:
Nú er ekki neitt að fá,
nú er tómt í vösum.
Og séra Einar ekkert á
þó öllum leiti í vösum.
Eitthvað gat faðir minn bætt upp á sakirnar.
Eftir að áðurnefnt einiberjabrennivín hafði náð til heilans, hóf Björn
á Galtastöðum máls á því hvort ekki væri rétt að prófa orgelið. Hann
var söngmaður mikill og sjaldan ósyngjandi ef vín var annars vegar.
Pabbi var nú ekki vel í stakk búinn til þess, þótt hann hefði fengið
dálitla undirvísun í þeim fræðum eins og áður er getið, en síðan ekki
söguna meir. Hann vildi þó ekki með öllu skorast undan þessu þar
sem Björn átti í hlut, aðalkrafturinn í förinni. Faðir minn þreif því
messusöngsbókina og fór eitthvað að pikka. Valdi síðan lög sem hann
hafði þrælast í gegnum hjá séra Einari.