Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2014, Blaðsíða 22

22 Umræða Vikublað 2.–4. desember 2014
Allir að plotta, nema ég Umsjón: Henry Þór Baldursson
Vinsæl
ummæli
við fréttir DV í vikunni
Þ
að er hörmuleg staðreynd
að konur og stúlkur um
heim allan upplifa sig ekki
öruggar á göngu á göt­
um úti. Hvort sem það er í
Reykjavík eða Nýju Delí þá er þetta
frelsisskerðing fyrir konur. Konur
og stúlkur komast ekki leiðar sinn­
ar til og frá vinnu, skóla eða vegna
félagslífs án þess að upplifa ótta.
Í öllum borgum heimsins verða
konur fyrir áreiti og ofbeldi af ýmsu
tagi. Klæðaburður, samfélagsstaða
og aldur hefur ekkert að segja
um það hvort að konur eða stúlk­
ur verði fyrir ofbeldi eða áreitni
í borgum. Þetta er ein birtingar­
mynd ójafnréttis í heiminum, of­
beldi gegn konum og stúlkum á
ekki að líðast. Það er ljóst að engin
borg í heiminum getur státað sig
af því að vera fullkomlega örugg
en hægt er að auka öryggi með til­
tölulega einföldum aðgerðum. Ör­
yggi í borgum er hægt að skoða út
frá tölfræðiniðurstöðum um of­
beldi, viðhorfi og upplifun einstak­
linga á viðkomandi borg. Tölurnar
eru sláandi, 95% kvenna í Nýju
Delí upplifa sig ekki öruggar á göt­
um úti, 86,5% prósent kvenna í Eg­
yptalandi finnst þær ekki öruggar
í almenningssamgöngum og á Ís­
landi þá upplifa um 70% íslenskra
kvenna sig óörugg í miðborg
Reykjavíkur að næturlagi.
Barátta á mörgum vígstöðvum
Landsnefnd UN Women á Íslandi
ýtti nýlega úr vör alþjóðlegu átaki
UN Women sem kallast Öruggar
borgir (Safe Cities Global Initiat­
vie) sem miðar að því að auka ör­
yggi og draga úr ofbeldi í borgum
í samstarfi við borgaryfirvöld og
frjáls félagasamtök. Markmiðið
með átaki UN Women er að skapa
öruggt líf í borgum fyrir konur,
unglinga og börn. Borgarstjórinn
í Reykjavík skrifaði nýverið undir
verkefnið fyrir hönd Reykjavíkur­
borgar. Reykjavík hefur nú bæst í
hóp 18 borga víða um heim sem
fylgja markvissum aðgerðum í
samstarfi við lögreglu til að skapa
öruggari borg. Aðgerðirnar beinast
fyrst og fremst að almannarýmum
í borgum t.a.m. að auka lýsingu,
breyta staðsetningu almenn­
ingssalerna og setja upp öryggis­
myndavélar. Kyndbundið ofbeldi á
sér stað víðar en í almannarýmum,
í skólum, vinnustöðum og innan
veggja heimilanna. Til að sporna
gegn kynbundnu ofbeldi þarf því
að heyja baráttuna á mörgum víg­
stöðvum. Landsnefnd UN Women
á Íslandi fagnar áherslum borg­
arinnar í að vinna gegn heimilis­
ofbeldi.
Samfélagsleg ábyrgð
Jafnframt skiptir fræðsla og vit­
undarvakning miklu máli í átaki
UN Women. Það skiptir sköpum
að breyta hinu félagslega sam­
þykki gagnvart kynferðislegu áreiti.
Síminn er aðalbakhjarl herferð­
ar UN Women á Íslandi og í sam­
starfi við Tjarnargötuna voru unn­
in gagnvirk myndbönd sem sýna
konur í mismunandi aðstæð­
um í Reykjavík upplifa ofbeldi og
áreitni. Herferðin hefur fengið
mikla athygli en hún er bæði fjár­
öflun og vitundarvakning í senn
þar sem áhorfandinn getur haft
áhrif á aðstæður. Myndböndin
hafa nú verið spiluð um 13 þúsund
sinnum á öruggborg.is. Kjarninn
kom einnig að herferðinni með
birtingu fjölmargra greina tengd­
um átakinu. Afrakstur sms­söfn­
unar UN Women rennur til kvenna
í hættulegustu borgum heims þar
sem ofbeldi er hluti af daglegu lífi
kvenna og stúlkna líkt og í Suður­
Afríku þar sem konu er nauðgað á
90 sekúndna fresti. Það er samfé­
lagsleg ábyrgð okkar allra að stuðla
að auknu öruggi allra borgarbúa.
UN Women hvetur því landsmenn
til að styðja við átakið og jafnframt
að leggja sitt af mörkum til að gera
Reykjavík að öruggari borg. n
Örugg borg
Sáttin rofin
Soffía Sigurgeirsdóttir
stjórnarkona í UN Women
Kjallari „Það er samfélags-
leg ábyrgð okkar
allra að stuðla að auknu
öruggi allra borgarbúa.
„Þetta eru góðar
fréttir fyrir íslensk
stjórnvöld, nú
aukast líkurnar á því að fólk
geti borgað húsnæðislánin
sín :D,“
segir Sigurjón Björgvins-
son, en DV greindi frá því að
rússneskir vísindamenn fullyrði
að þeir hafi fundi efnasamsetningu,
sem þeir hafa sett í pillur, sem hægir á
öldrun. Fólk geti eftir að innbyrða slíkt
lifað í 120 ár.
„Mér finnst
viðbrögðin við
greininni hans
Bigga sýna vel hvað er að
gerast hjá okkur,“
segir Hallgerður Hauksdóttir
og tekur upp hanskann fyrir
Birgi Örn Guðjónsson lögreglu-
þjón. Hann skrifaði umdeilda grein sem
fór fyrir brjóstið á mörgum.
„Drepið mig ekki
með ruglinu …,“
segir Eva Hauksdóttir, í
athugasemd við frétt þar sem
kemur fram að Jón Steinar
Gunnlaugsson, fyrrverandi
hæstaréttardómari, telji að Hanna Birna
Kristjánsdóttir, fráfarandi innanrík-
isráðherra, sé fórnarlamb viðamikils
samsæris.
„D........
óskapnaður og
Níðingsháttur.
Fátækt fólk, sem ekki
kemst til útlanda, getur
ekki lengur leyft sér að
skoða sitt eigið land, án
samviskubits. Hvenær
verður stjörnuskattur settur
á? Þetta verður enn einn,
nefskatturinn innan fárra
ára. Það er ekki lifandi á
þessu skeri lengur, nema
fyrir, leynda og ljósa
peningaþjófa og afætur
ríkisins, sem hanga á góðum
kjörum þess, þar til þeir hafa
stolið bestu mjólkurkúnum
í skjóli flokksklíkunnar.
Ógeðslegt samfélag,
sannarlega,“
segir Kolbrún Bára Guðveigs-
dóttir, en fyrir helgina ákvað
ríkisstjórn Íslands að setja á
náttúrupassa.
„Þessi grein
á að vera
skyldulesning
… þakka þér fyrir séra
Bjarni. Við sem göfgum
okkur með gjöfum okkar
til „hinna“ rænum þá
reisninni í leiðinni … verður
ekki betur útskýrt. Og þess
vegna ber okkur að gera
góðverkin algjörlega í leyni
og í hljóði. Og þess vegna
hef ég megna skömm á
„góðgerðarfyrirtækjunum“
sem auglýsa gæsku sína,“
segir Magnea Einarsdóttir
í athugasemd við viðtal við
Bjarna Karlsson prest sem
segir skort á pólitískum vilja almennings
valda íslenskri fátækt.
26
13
7
8
5
S
tundum trúir maður ekki
einhverju fyrr en maður
tekur á því. Það átti við um
mig sem er 1. varaformaður
atvinnuveganefndar en
nefndin hefur verið með til um­
fjöllunar þingsályktunartillögu um
vernd og nýtingu landsvæða, tillögu
verkefnastjórnar 3. áfanga rammaá­
ætlunar um að færa Hvammsvirkjun
úr biðflokki í nýtingarflokk. Um þá
tillögu ríkir langt í frá sátt en hún hef­
ur þó farið í gegnum þá faglegu ferla
sem lög um rammaáætlun kveða
á um og er nú í umsagnarferli og í
meðferð atvinnuveganefndar.
Tvær grímur
Formaður atvinnuveganefndar hef­
ur ekki farið dult með áhuga sinn á
því að kippa með í leiðinni sjö virkj­
anakostum en fimm þeirra hafa
ekki fengið þá málsmeðferð sem lög
mæla fyrir um og tveir kostir voru
ekki tilbúnir til ákvörðunartöku hjá
verkefnastjórn þar sem faghópar
höfðu ekki skilað af sér.
Þegar formaður nefndarinnar var
farinn að kalla fyrir nefndina aðila
til að fjalla um aðra virkjanakosti en
Hvammsvirkjun sem var þar til um­
fjöllunar þá fóru vissulega að renna
á mann tvær grímur um að honum
væri full alvara með að taka með í
leiðinni aðra virkjanakosti sem ég
tel að við höfum ekkert umboð til að
gera miðað við málsmeðferðarreglur
laga um rammaáætlun.
Hvað gengur mönnum til með
slíkum vinnubrögðum sem kalla á
að allt rammaáætlunarferlið verði í
uppnámi og sú mikla samstaða sem
náðist á Alþingi á síðasta kjörtímabili
með samþykkt löggjafar um ramma­
áætlun sé hent fyrir róða. Það er eðli­
legt að menn greini á um vernd og
nýtingu landsvæða en mikilvægt
er að virða þá verkferla og leikregl­
ur sem við höfum sett okkur sjálf og
okkur er treyst til að vinna eftir.
Hvert á orkan að fara?
Núverandi ríkisstjórn hefur ekki
farið í launkofa með áhuga sinn á
áframhaldandi uppbyggingu stór­
iðju í landinu sem kallar á auknar
virkjanaframkvæmdir og hefur hún
ekki látið náttúruverndarsjónarmið
trufla sig mikið hingað til. Það er
umhugsunarvert að í dag fara 80%
raforkuframleiðslu í landinu til stór­
iðju, 15% til annarra fyrirtækja og
aðeins 5% til heimila landsins. Og á
Suðurlandi, þar sem stærstur hluti
raforkuframleiðsu í landinu fer fram,
fer langstærstur hluti hennar til
stórnotenda utan Suðurlands. Við
eigum næga orku fyrir landsmenn
til langrar framtíðar í dag og í þeim
virkjanakostum sem nú þegar eru í
nýtingarflokki en það er spurning í
hvaða starfsemi við viljum að orkan
fari. Það er því ekki skrýtið að íbúar á
Suðurlandi spyrji sig hvort nýta megi
náttúruauðlindir landshlutans með
annað í huga en áframhaldandi upp­
byggingu stóriðju.
Ferðaþjónustan hefur verið á
mikilli siglingu upp á við undanfarin
ár og ferðaþjónustuaðilar óttast að ef
gengið er hart fram í virkjanaáform­
um á kostnað umhverfissjónarmiða
muni það koma í bakið á okkur síðar
meir og tek ég undir þær áhyggjur.
Ekki bara eitt tímabil í einu
Við verðum að fara að venja okkur
á að hugsa til lengri tíma í einu en
ekki aðeins til eins kjörtímabils í
senn og að hafa langtímasjónarmið
að leiðarljósi en ekki stundargræðgi
eins og núverandi stjórnarflokkar
eru þekktir fyrir. Hvernig ætlum við
að skila landinu til næstu kynslóðar?
Ætlum við að vera búin að ráðstafa
stærstum hluta auðlinda okkar var­
anlega óafturkræft svo komandi kyn­
slóðir hafi ekkert val?
Hvað með umhverfisvæna orku­
gjafa til þess að nýta á skipa­ og
bílaflota landsmanna, hvað með þá
staðreynd að nær allir ferðamenn
sem koma til landsins koma hingað
vegna náttúru landsins, hvað með
samfélagsleg áhrif vegna umdeildra
virkjanaframkvæmda og nýtingu
orkunnar, hvað með hugmyndir um
sæstreng til Evrópu og hærra orku­
verð til landsmanna í kjölfarið, hvað
með hugmyndir um raflínur yfir
Sprengisand sem spilla ósnortnu
hálendi landsins? Allt eru þetta
spurningar sem við sem samfélag
þurfum að komast að niðurstöðu um
og fara eftir þeim leikreglum sem við
höfum sett okkur og ástunda fagleg
vinnubrögð.
Síðasta útspil formanns atvinnu­
veganefndar er ekki spor í átt til sátt­
ar né faglegra vinnubragða, því mið­
ur. n
Lilja Rafney Magnúsdóttir
þingmaður VG og 1. varaformaður
atvinnuveganefndar
Kjallari „Ætlum við að vera
búin að ráðstafa
stærstum hluta auðlinda
okkar varanlega óaftur-
kræft svo komandi kyn-
slóðir hafi ekkert val?