Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2009, Síða 48

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2009, Síða 48
Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 3. tbl. 85. árg. 200944 Adda töluðu um að hafa verið bældar í æsku, reynt að láta lítið fyrir sér fara og læðst með veggjum. Adda, sem gerði hins vegar uppreisn og fór að stunda kynlíf 13 ára gömul með mörgum miklu eldri mönnum, sagði svo frá: „Ég var með athyglisbrest og ofvirkni, í sérdeild fyrir lestur og gafst bara strax upp, gat ekkert lært.“ Allar konurnar áttu við margþætt líkamleg vandamál að stríða í æsku, þær gengu á milli lækna en fengu lítinn skilning eða stuðning en nóg af lyfjum. Jóna var 13 ára gömul þegar hún var skorin upp við botnlangabólgu sem reyndust svo vera magabólgur vegna álags. Hún fékk svo alltaf hita þegar hún var send til pabba síns. Sumarið sem hún var 12 ára missti hún næstum sjónina og var með svo mikla eyrnabólgu að hljóðhimnurnar sprungu á 2 dögum „... bara af álagi eins og að gefast upp á að horfa á og hlusta á lífið.“ Þegar Helga var 10 ára var hún rúmliggjandi vegna kvala í baki sem voru óútskýranlegar. Einn læknir sagði við hana að hún gæti farið heim til sín til að fá athygli en ekki til hans: „Ég hætti að pissa undir 11 ára, bara hræðslueinkenni, svo voru það verkir. Það voru fyrst fæturnir 9 ára, bakið 10 ára og 11 ára fara mjaðmirnar, ég er ekki nema bara táningur þegar farið var að tala um vöðvabólgu og millirifjagigt ... þegar ég er 16, 17 ára er þetta orðið bara partur af mér, verkir orðnir viðvarandi og er að upplifa mjög mikla verki.“ Adda byrjaði að fitna eftir að hún var misnotuð og af offitunni komu fylgikvillar eins og sykursýki, vöðvabólgur og verkir. Konurnar sögðu einnig frá magabólgum, mígreni, höfuðverk, meltingarfæravandamálum, svima og yfirliði. Helga var sú eina sem reyndi að segja frá misnotkuninni þegar hún var ung: „Ég er fimm ára þegar ég segi mömmu frá þessu að afi sé að fara svona með mig. Þá slær hún mig, það var alveg gífurlegt, það gerði mig svo ringlaða og bara þessi löðrungur var á tímabili miklu erfiðari heldur en misnotkunin.“ Fimm af sjö bjuggu við heimilisofbeldi og kynferðislega áreitni. Konurnar voru allar með sjálfsvígshugsanir í æsku og gerðu nokkrar misheppnaðar tilraunir. Líkamleg vandamál á fullorðinsárum Konurnar hafa allar þjáðst af alls kyns kvillum í móðurlífi ásamt miklum óútskýrðum verkjum og verið fluttar á sjúkrahús vegna þess. Fimm hafa látið fjarlægja leg og upplifa það létti að losna við það sem hefur valdið þeim svo miklum kvölum. Nokkrar hafa misst fóstur og/eða fengið utanlegsfóstur nokkrum sinnum. Einkennin byrjuðu að koma fram á álagstímum eins og við kynþroska, kynlíf eða fæðingu fyrsta barns eins og Jóna segir: „16–17 ára fer ég að fá blöðrur á eggjastokka, ætli sé ekki búið að skera 8–10 sinnum í kviðinn á mér út af samgróningum, blöðrum, tvíburabróður á eggjastokk og utanlegsfóstrum.“ Ýmis flókin líkamleg einkenni hafa þjakað konurnar án þess að læknisfræðilega skýringu sé að finna, s.s. meltingarfæravanda- mál og sýkingar, hjartsláttaróregla, hjartverkur og hækkaður blóðþrýstingur, svimi og yfirlið, brenglun á innkirtlastarfsemi, sogæðakerfisvandamál, taugaáföll, orkuleysi og síþreyta. Fimm hafa verið greindar með vefjagigt. Flestar höfðu þjáðst af vöðvabólgu og langvinnum verkjum. Allar þjáðust vegna svefnörðugleika og allar hafa glímt við einhvers konar átröskun og sumar notuðu áfengi til að deyfa vanlíðan. Helga var oft og tíðum mjög lasin, súrefnismettunin var léleg, lungun störfuðu ekki vel, truflun varð á taugaboðum og hjartavandamál. Hún átti alltaf í vandræðum með þvag og hægðir eins og viljaleysi væri í allri líkamsstarfseminni, fékk sjóntruflanir, féll í yfirlið, var endalaust í rannsóknum en ekkert fannst að. Hjá Gullu komu fram líkamleg einkenni eins og við heilablóðfall og var hún rúmliggjandi meira og minna í tvo mánuði. Hún dofnaði upp yfir munninn og alveg öðrum megin og fékk lömunartilfinningu. Hún fékk hræðsluköst, mikið máttleysi og ógleði: „... ég hélt að ég myndi aldrei líta glaðan dag framar og þá var komin yfir mig hugsun að mig langaði bara að deyja til að losna frá þessum þjáningum, þetta var svo mikil vanlíðan.“ Rúna er með sjálfsofnæmissjúkdóm sem kom í ljós fljótlega eftir að hún skildi við eiginmanninn, fékk rauða bletti í og við kynfærin, svo komu sprungur sem urðu að sárum og svartir blettir og gengur mjög illa að ná bata: „Alltaf að passa svæðið, ég er í svo þröngum og háum nærbuxum svo að ekkert komist nú að þessu, ekki einu sinni loftið. Ég get ekki hugsað mér að nokkur snerti mig þarna og það er nú ekki til að laga sárin.“ Geðræn vandamál á fullorðinsárum Konurnar hafa allar átt við þunglyndi að stríða á einhverju tímabili í lífi sínu, sumar alla tíð. Þegar Helga var 23 ára komu foreldrar hennar heim til hennar til að spyrja hvort afi hennar hefði gert henni eitthvað, þá höfðu fleiri sagt frá: „Ég gjörsamlega tapaði mér, gaf frá mér slík og þvílík kvalahljóð. Þetta var ekki beint eins og grátur heldur eins og sært dýr, ég öskraði og emjaði ... en svo grípur mamma um höndina og segir: „en við segjum engum frá þessu og stöndum saman sem fjölskylda.“ Það var svo sárt að ég var með óhljóðum í heilan dag og næsta dag kallaði maðurinn minn á lækni, það þurfti að sprauta mig niður, ég bara emjaði af vanlíðan.“ Sumar konurnar hafa leitað mikið í að fara í fósturstellingu þegar þeim leið illa og störðu út í loftið: „Börnin voru alltaf að segja: „Mamma hættu að stara svona.“ Ég átti það til ef ég fann þessa tilfinningu og datt inn í einhverjar hugsanir sem meiddu, þá fór ég einhvers staðar út í horn og bara starði út í loftið. Þetta er einhver flótti því það tengist þessari misnotkun og þessu andlega ofbeldi.“ Konurnar tala ýmist um fæðingarþunglyndi eftir barnsburð, að finna aldrei gleði yfir að hafa fætt barn eða tilhneigingu til að einangra sig með börnin, ofvernda þau og treysta engum fyrir þeim. Þær hafa allar verið með einhvers konar sjálfseyðingarhvöt, sjálfskaðandi hegðun eða sjálfsvígshugsanir og undrast að hafa ekki látið verða af því. Heiða hefur lengi hugsað um að taka líf sitt og var búin að skipuleggja það: „Ég stundaði það að fara út úr líkamanum, fór út og horfði á líkamann þjást. Ég ætlaði að fara bara í sjóinn og nota þessa

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.