Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.2014, Page 28

Helgarblað 5.–8. desember 201428 Fólk Viðtal
eins og ég væri að játa mig sigraðan
og hugsaði hvort það væri virkilega
svona mikið að mér að ég þyrfti að
taka inn geðlyf.“
Neikvæð umræða
um geðlyf slæm
Í starfi sínu hefur hann oft rætt við
fólk um einmitt þetta, að það þurfi
enginn að skammast sín fyrir að
taka inn geðlyf. En þegar hann var
sjálfur kominn með lyfin í hendurn-
ar var staðan einhvern veginn öðru-
vísi. „Þessir fordómar hjá manni
sjálfum eru því stærsta hindunin.“
Þá segir Biggi umræðuna um of
mikla neyslu Íslendinga á geðlyfj-
um ekki hafa bætt úr skák varðandi
þessa fordóma hans. „Það getur vel
verið að það sé rétt, að við tökum of
mikið af geðlyfjum, en þetta er svo
viðkvæm umræða. Hún getur kom-
ið af stað fordómum gagnvart þeim
sem virklega þurfa á lyfjunum að
halda. Ég spurði mig því alveg hvort
að þetta væri kannski of langt geng-
ið hjá mér.“ Biggi er þó mjög ánægð-
ur með að hafa loksins náð einhverj-
um tökum á kvíðanum, þrátt fyrir að
það hafi gerst með hjálp lyfja. Hon-
um líður betur og það er það sem
skiptir máli. Hann þarf að komast út
úr ákveðnum vítahring og vonar að
lyfin dugi til þess. Næsta skref er að
læra að komast fyrir kvíðann án lyf-
ja, en það er langtímaverkefni.
„Já, ég er trúaður“
Líkt og margt bendir til, bæði í orð-
um og skrifum Bigga, er hann trúað-
ur. Hann er í Hvítasunnusöfnuðin-
um í Fíladelfíukirkjunni, en þegar
blaðamaður spyr hvort hann sé
mjög trúaður segist hann ekki skil-
greina trúna á þann hátt. „Já, ég
er trúaður. Ég segi að annaðhvort
sértu trúaður eða ekki trúaður.“
Hann leggur því ekki mat á hvort
hann teljist mjög trúaður. „Þetta
er afstaða sem ég tók á ákveðnum
tímapunkti í lífi mínu,“ bætir hann
við örlítið ákveðinn, en það er alltaf
stutt í glettnislega svipinn sem ein-
kennir hann. „Ég vil gjarnan vera
skilgreindur sem trúaður en ég finn
það stundum þegar fólk heyrir það,
þá vill það setja mig í ákveðið box og
hlusta á mig á ákveðinn hátt.“ Hon-
um finnst fólk oft sjá hann í nýju ljósi
þegar það veit að hann skilgreinir
sig sem trúaðan. Helst myndi hann
bara vilja fá að vera trúaður án þess
að vera í ákveðinni kirkju.
„Ég er mikið á móti kirkjupólitík.
Ég sæki messur og starfið hjá
Fíladelfíusöfnuðinum, konan er í
kórnum og krakkarnir í barnastarf-
inu, en ég vil ekki vera skilgreind-
ur sem Hvítasunnumaður, eða eitt-
hvað svoleiðis. Helst myndi ég ekki
vilja vera skráður í neina kirkju
því ég vil ekki vera skilgreindur
sem hluti af hópi innan einhverrar
kirkjudeildar. En þarna eru vinir
mínir og starfið er frábært,“ segir
Biggi hreinskilinn um afstöðu sína
til trúarinnar og kirkjunnar.
Hafði mikla fordóma gagnvart
trúarsöfnuðum
Hann viðurkennir að áður fyrr hafi
hann haft mikla fordóma gagnvart
trúarsöfnuðum, líkt og Hvítasunnu-
söfnuðinum í Fíladelfíukirkjunni.
„Þegar ég var úti sem skiptinemi,
17 ára gamall, þá álpaðist besti vin-
ur minn þarna inn. Hann sendi mér
gamaldags sendibréf og sagðist hafa
kynnst krökkum í Hvítasunnukirkj-
unni og að hann gengið í söfnuðinn.
Svo kom eitthvað alls konar blað-
ur um það. Ég hugsaði með mér að
ég vissi að hann hefði átt bágt en ég
vissi ekki að það væri svona slæmt.
Mér þótti þetta hræðilegar frétt-
ir, að hann hefði gengið í einhver
sértrúarsöfnuð. Í mínum huga var
þetta bara búið.“ Þegar Biggi kom
heim úr skiptináminu reyndi vin-
ur hans ítrekað að draga hann með
sér á samkomur í kirkjunni, en hann
hélt nú ekki. „Svo fór ég að umgang-
ast vinahópinn sem var í kringum
hann og þetta æxlaðist svona.“
Aðspurður hvort hann hafi frels-
ast kemur örlítið hik á hann. „Að
hverju ertu að spyrja?“ spyr hann
blaðamann á móti og skellir upp
úr. Blaðamaður viðurkennir að
hann viti það í raun ekki, enda gerir
hann sér ekki nógu vel grein fyrir því
hvað það þýðir, að frelsast. „Þetta
er ákveðið hugtak sem samfélagið
hefur búið til ákveðna mynd af, en
þetta er bara ákveðið skref sem ég
tek,“ útskýrir Biggi einlægur.
Hann viðurkennir að kirkjan hafi
oft gert mistök í gegnum tíðina og
þar sé bara við hana sjálfa að sakast.
„Hún setur sig oft á ákveðinn stall. Til
þess að vera kristinn þarftu að vera
einhvern veginn og gera einhverja
hluti og fyrir vikið kemur það út eins
og þeir sem eru kristnir álíti sig betri
en aðra. Þetta er afstaða sem ég er
algjörlega á móti. Það er einblínt á
einhverjar syndir, en drifkrafturinn
í kristninni er kærleikurinn.“ Biggi
segist að sjálfsögðu virða trúarskoð-
anir annarra og bendir á að í öllum
trúfélögum sé misjafn sauður. „Í öll-
um þessum hópum er breið flóra af
fólki og sú breiða flóra hefur mis-
munandi skoðanir. En sjálfur geri
ég ráð fyrir því allir séu góðir og þeir
þurfa að sanna það fyrir mér að þeir
séu slæmir, ef þeir eru það.“
Erfitt að sjá lögguna sem
framtíðarstarf
En Biggi er ekki bara trúaður, held-
ur er hann líka pólitískur. Hann var
í skamman tíma formaður stjórn-
málaaflsins Samstöðu, sem hugðist
bjóða fram í síðustu alþingiskosn-
ingum, en það gekk ekki eftir. Hann
hlær þegar hann rifjar stuttan póli-
tískan feril sinn upp. „ Eftir þetta
fann ég samt að mig langaði til að
víkka sjóndeildarhringinn meira og
í kjölfarið ákvað ég að fara í háskóla-
nám.“ Hann segist þó ekki vera far-
inn að hugsa sér til hreyfings í lög-
gunni, hvorki innan hennar né utan.
„Börnin mín biðja mig þó reglulega
að hætta í skólanum,“ segir Biggi
sem viðurkennir að það sé töluvert
mikið álag að vera í háskólanámi
með lögreglustarfinu. Hvernig nám-
ið kemur til með að nýtast honum
verður framtíðin hins vegar að leiða
í ljós og jafnframt hvernig ferill hans
þróast innan lögreglunnar.
„Löggustarfið er mjög sérstakt
að því leytinu til að það er kannski
erfitt að líta á það sem framtíðar-
astarf. Til þess að þetta geti orðið
framtíðarstarf þarf fólk að komast í
einhverjar yfirmannsstöður. Ef allar
ungu löggurnar ætluðu sér að eldast
í löggunni, þá gengi það ekki upp,“
segir Biggi sem bendir réttilega á að
yfirmannsstöðurnar séu mun færri
en stöðugildin hjá almennu lög-
reglunni. „Það mun því alltaf verða
ákveðið streymi í gegnum lögguna
og þess vegna er erfitt að sjá þetta
fyrir sér sem framtíðarstarf. Samt vil
ég sinna þessu starfi áfram.“
Kjafturinn stærsta vopnið
Það er ekki úr vegi að víkja aðeins að
miklu hitamáli sem kom upp nýlega
þar sem lögreglan var þungamiðjan
– vopnakaup og vopnaburður lög-
reglumanna. Biggi tjáði sig um mál-
ið á Facebook á sínum tíma og sagði
nauðsynlegt fyrir lögregluna að hafa
aðgang að vopnum í samræmi við
þá vá sem hugsanlega gæti komið
upp.
„Það var mjög eðlilegt að þessi
umræða færi af stað. Það voru mik-
il mistök af hálfu lögreglunnar að
hafa umræðuna ekki opnari frá
byrjun. Umræðan var þó að vissu
leyti byggð á ákveðnum misskiln-
ingi því lögreglan hefur í dag aðgang
að vopnum. Þetta er bara spurning
hvort við viljum vera í stakk búin til
að takast á við eitthvað sem hugsan-
lega, en vonandi aldrei, mun gerast.
En hvað ef? Þetta snýst engan veginn
um að lögreglan gangi með vopn og
ég vona að það muni aldrei gerast á
Íslandi. En hugsunin er sú að ef það
koma upp atvik eins og hafa verið
að koma upp í löndunum í kringum
okkur, þá þurfum þá að vera í stakk
búin til að takast á við það. Ég vona
að ég lendi aldrei í þeirri aðstöðu að
þurfa að grípa til vopna, en ég vona
líka að ég muni aldrei lenda í þeirri
aðstöðu að það sé einhver að fremja
voðaverk og ég geti ekkert gert. Vit-
andi það að ég á að hjálpa. Ef lög-
reglan er ekki tilbúin að takast á við
hlutina á hvers á ábyrgð er það þá?“
spyr Biggi. „Er það borgarstjórans
sem vildi ekki fá vopnin í borgina,
er það stjórnmálamanna sem vildu
ekki vopn eða er það lögreglunn-
ar?“ bætir hann spyrjandi við. Helst
myndi hann þó vilja leysa átök með
öðru en vopnum. „Ég er svo mikið
á móti ofbeldi og átökum sem slíku
og mitt stærsta vopn er kjafturinn á
mér.“
Ræða ekki Hraunbæjarmálið
sín á milli
Biggi segir eðlilegt að fólk sé hrætt
við eitthvað sem heitir hríðskota-
byssa og tengi það beint við hernað.
„Þetta er samt í raun bara eins og
skammbyssa með betra miði, en
mig hryllir við að þurfa einhvern
tíma að taka upp svona tæki. Mig
hryllir samt meira við því að vera
í aðstæðum þar sem ég get ekk-
ert gert.“ Biggi vill þó ekki að hvaða
lögreglumaður sem er geti gripið
í slíkt vopn hvar sem er, við hvaða
aðstæður sem er. „Ég vil að það sé
aðgengi að þeim, en að það sé flók-
ið að ná í það. Ef slíkt vopn er tek-
ið upp þá þarf allt utanumhald að
vera í lagi. Innsiglaður kassi og hver
sá lögreglumaður sem tekur vopnið
upp þarf að skrifa um það skýrslu.“
Honum er töluvert mikið niðri fyrir
þegar hann ræðir þetta mál. „Þú
getur rétt ímyndað þér að vera lög-
reglumaður sem skýtur einhvern.
Það mun marka þann einstakling
alltaf. Sama í hvaða aðstæðum það
er.“ Biggi tekur Hraunbæjarmál-
ið svokallaða sem dæmi. Þar sem
maður vopnaður haglabyssu var
skotinn til bana af lögreglunni eft-
ir að hafa sjálfur skotið úr byssunni
og ógnað lögreglumönnum. „Við
spyrjum ekki einu sinni að því hver
það var sem skaut. Við ræðum það
ekki einu sinni. Við virðum þann
aðila og hans líf. Þetta er hræðilegt
atvik, en þetta er ekkert rætt.“
Líklega haldinn
sjálfseyðingarhvöt
Að lokum leikur blaðamanni
forvitni á að hvernig upplifun það
hafi verið fyrir hann, feimna strák-
inn frá Akureyri, með kvíðaröskun á
háu stigi, að verða opinber persóna
á einni nóttu. Biggi hlær þegar
blaðamaður ber upp spurninguna
og viðurkennir að hann sé í raun
varla búinn að átta sig á því hve
þekktur hann er orðinn. „Ég held ég
sé með einhverja sjálfseyðingarhvöt
að gera þetta,“ segir hann og skelli-
hlær. „Það væri auðveldra fyr-
ir mig að sitja heima og gera ekki
neitt. En lífið er bara svo dýrmætt
að maður á ekki að troða sér inn í
einhvern ramma. Maður á bara
að brjóta hann, það gefur manni
miklu meira. Maður á heldur ekki
að hræðast það að gera mistök. Við
gerum öll mistök og ég á eftir að
gera mistök, en ég má ekki láta ótt-
ann við að gera mistök stjórna mínu
lífi.“
Aðspurður hvort honum líði eins
og hann hafi gert mistök með því að
birta greinina sína um daginn seg-
ir hann það góða spurningu. „Ég er
enn að átta mig á því hvort það hafi
verið mistök. Sennilega eru ýmis
mistök í greininni, hvernig ég orð-
aði ýmislegt. Ég vona svo sannar-
lega að hún ýti ekki undir eða búi til
fordóma, en ef svo er þá voru þetta
mistök. Ef hún verður hins vegar til
þess að fólk ræði hlutina málefna-
lega þá er þetta allt í lagi. Hvað mig
varðar sjálfan þá voru þetta örugg-
lega mistök, af því þetta hafði slæm
áhrif á mig, en það er bara mín eig-
ingirni. En í stóra samhenginu þá
veit ég það ekki,“ segir Biggi nokkuð
hugsi að lokum. n
„Ég sendi
til dæmis
þeim sem sér um
Facebook-síðu
lögreglunnar
skilaboð og sagði
að mér sýndist
að ég þyrfti að
leggja Bigga
löggu á hilluna
Trúaður Biggi lögga vill gjarnan vera skilgreindur sem trúaður, en helst myndi hann vilja sleppa því að vera skráður í kirkju. MyNd SigTRygguR ARi
„Stundum hélt ég
að ég væri að fara
að deyja. Oftar en einu
sinni var ég tilbúinn
með símann í hendinni,
til að hringja í 112.