Félagsbréf - 01.08.1959, Page 37

FÉLAGSBRÉF
35
Erfið mundu þessi orð verða
okkur.
En stæðu þeir hér Sturla Sig-
hvatsson og Þorgils skarði, þá gæt-
uni við hiklaust gengið fram og sagt:
við áttum Jón Sigurðsson, göfugan
mann, í hvers munni engin svik voru
fundin. Gjöf Jóns Sigurðssonar höf-
um vér varið að langmestu leyti til
iþess að stjórna landi voru eins og
þið gerðuð, frændur, á ykkar tíð.
Við eflum hvern flokk af öðrum;
þeir eru hver og einn nógu öruggur
til að hindra hvern hinna til að
stjórna þessu landi; en enginn þess
umkominn að stjórna sjálfur til góðs.
Þessir harðsnúnu flokkar okkar gera
rnörg ágæt herhlaup á víxl um þetta
land og drepa menn unnvörpum hver
fyrir öðrum, eins og þið frændur
kunnuð. Okkur hefur einnig orðið
stórum ágengt í því að beita litlum
flokkum hver á annan, fáum mönn-
um, sem hvergi sjást fyrir, en kunna
að ráðast á þjóðina í einstigum og
torfærum. En dæmi Jóns Sigurðs-
sonar, svo og örlög ykkar frænda,
hefur kennt okkur það eitt til hlítar
að varast útlenda konunga. Það er
von okkar að fyrir þetta þurfum við
ekki að bíða sama dauða og þið
frændur tveir. Því að Sturla Þórðar-
son og Þórður Hítnesingur skrifuðu
um ykkar verknað á sínum tíma góð-
ar blaðagreinar sem við höfurn
geymt og eigum enn.
Vordagar minnar kynslóðar í land-
inu hafa og verið hretsamir, af
harkalegri nauðsyn. Frá þessum vor-
dögum varð mér löngum minnisstæð
gömul fyrirsögn úr þjóðmálablaði:
Ágœtar fréttir af norSurlandi! Ekkert
handarvik unnið viS EyjafjörS í
þrjá sólarhringa!
Þetta var í þann tíð, er við höfð-
um allir mikinn liðsdrátt og fjöl-
menna herflokka, sem börðust um
landið. Nú erum við komnir framhjá
sjálfri öld Sturlunganna. Við erum
komnir fram á öld þeirra Smiðs og
Jóns skráveifu, þegar tveimur eða
fáum stigamönnum var afhent af út-
lendum þetta land, gegn afgjaldi.
Við búum nú ár eftir ár við hömlu-
lausan skæruhernað, eilífar og yfir-
vofandi hótanir fárra og vel hald-
inna upphlaupsmanna, sem sæta færi
á ólíklegum stað og óvæntri stund,
að ná þrælataki á þjóðinni, herða
að, svo að hún verði öllu að játa.
Því að þjóðin sjálf á sér enga vörn,
og henni er með lögum, „heilögum
rétti“, bannað að bera hönd fvrir
höfuð sér gegn Jóni skráveifu.
Við höfum, eins og stórþjóðirnar,
háð hverja styrjöldina af annarri
gegn okkur sjálfum, og eins og þær:
viS getum aldrei lœrt neitt. Við háð-
um stórstyrjöld allrar alþýðu á vor-
dögum 1955, með útilegum og bar-
eflum; þar vannst fagur og ágætur
sigur, enda lofsunginn hástöfum, þó