Félagsbréf - 01.09.1964, Page 25

SVERRIR TÓMASSON
Rödd frá Suðurríkjunum
1 brezkri útgáfu af Breakjast at
Tiffany’s kynnir bandaríski rithöfund-
urinn Truman Capote sig með eftir-
farandi orðum:
„Ég er fæddur í New Orleans og
ólst þar upp syðra -—■ á veturna í New
Orleans og á sumrin ýmist í Alabama
eða New Georgia. Ég kunni að lesa
áður en ég varð skólaskyldur. Ég hef
avallt lifað eins og mig lystir og kært
uug kollóttan um hvað aðrir segja.
Éezt hef ég menntazt upp á eigin spýt-
Ur- Og enn í dag kann ég hvorki marg-
földunartöfluna né stafrófið utan að.
14 ára gamall var ég farinn að skrifa
srnásögur og birtust sumar þeirra. Ég
fr^tti námi þegar ég var 15 ára. Fyrsta
°g jafnframt síðasta fasta starf mitt
Var hjá tímaritinu The New Yorker.
1*0 var ég 17 ára og leit svo barnalega
ut> að þeir þorðu ekki að senda mig
ut í efnisöflun. Ég fékk svo lausn frá
embætti, settist í helgan stein á bæ
einum í Louisiana og reit Other Voices
Other Rooms. Ég hef af og til dvalizt
1 Grikklandi, á Ítalíu, Spáni, Afríku
°g Vestur-Indíum, og ferðazt hef ég
Urn Rússland og Austurlönd.“
Þetta litla æviágrip virðist nægja
brezkum lesendum, enda er það mála
sannast, að almennur lesandi þarf að-
eins að þekkja verk rithöfundar.
Rit Trumans Capote eru annars lítið
kunn hér á landi, þótt þau yrðu
snemma þekkt í heimalandi hans.
Hann var óvenju bráðger rithöfundur;
smásögur hans vöktu fljótt athygli á
honum meðal bókmenntaunnenda. En
höfundurinn tryggði sér öruggan sess
í bandarískum bókmenntum með fyrstu
skáldsögu sinni Other Voices Other
Rooms (1948). Þótt hér sé um byrj-
andaverk að ræða, sér á því lítil smíða-
lýti. Truman Capote kemur þar fram
sem fullmólaður rithöfundur, aðeins 24
ára gamall.
Sagan greinir frá móðurlausum veik-
geðja unglingi, Joel Knox, sem dval-
izt hefur hj'á frænku sinni í New Or-
leans, en flytur til föður síns á af-
skekkt býli í Suðurríkjunum. En fað-
ir hans er honum ekki foreldri fram-
ar. Á býlinu er allt komið að falli; er
að rotna niður. Og fólkið er jafn feysk-
ið; úrkynjað og naumast með öllum
mjalla. Umhverfið má þó muna sinn
FÉLAGSBRÉF 21