Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Blaðsíða 24

að segja enn fyrir hröðum æðaslættinum í gagnauganu þegar ég
settist niður á tröppurnar fyrir framan bókasafnið. Svona tækifæri
gefast mér sjaldan. Ég hitti ekki margt fólk, í rauninni eru Charlie
og herra Watson þeir einu sem ég tala við. Ég tala við Charlie vegna
þess að hann er alltaf þama þegar ég kem út; hann byrjar alltaf að
tala við mig og það er engin leið að komast óséðiu- framhjá honum
þegar maður fer að heiman. Það er frekar að ég hlusti á herra
Watson en tali við hann og ég hlusta vegna þess að ég þarf að fara
í búðina hans til að kaupa inn. Að vera einhverjum samferða á
miðvikudaginn var tækifæri, þó að það væri bara lítil stúlka sem
hafði ekkert að gera. Þrátt fyrir að ég hefði ekki viðurkennt það þá,
gladdi það mig að hún hafði áhuga á mér og ég var hrifinn af henni.
Mig langaði til að vera vinur hennar.
En ég var órólegur í fyrstu. Hún gekk spölkom á eftir mér,
fiktaði í hárinu á sér og var eitthvað að geifla sig fyrir aftan mig eins
og krakkar gera. Síðan, þegar við komum inná aðalverslunargötuna,
gekk hún við hliðina á mér.
„Afhverju ferð þú ekki í vinnu?" sagði hún. „Pabbi fer á
hverjum degi í vinnuna nema á sunnudögum."
„Ég þarf ekki að vinna."
„Ertu búinn að safna nóg af peningum?" Ég kinkaði kolh.
„Alveg fullt?"
„Já"
„Gætirðu keypt eitthvað handa mér ef þig langaði til?"
„Ef mig langaði til." Hún benti í glugga leikfangaverslunar.
„Svona dót, gerðu það, farðu inn, svona dót, farðu inn." Hún
hékk í handleggnum á mér, hún dansaði græðgilegan dans á
gangstéttinni og reyndi að ýta mér inn í verslunina. Enginn hafði
komið svona við mig af ásettu ráði í langan tíma, ekki frá því að ég
var bam. Kuldahrollur hríslaðist um magann á mér og fæturnir
urðu óstyrkir. Ég var með peninga í vasanum og sá enga ástæðu til
annars en að kaupa eitthvað handa henni. Ég sagði henni að bíða
fyrir utan á meðan ég færi inn og keypti það sem hana langaði í,
litla, bleika, allsbera dúkku, mótaða úr plasti. Um leið og hún var
24
Bjartur ogfrú Emilía