Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Blaðsíða 23

Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Blaðsíða 23
komast aftur til Peshawar. Þegar ég kom í búðina sagði gamli maðurinn mér venjulega frá því að hann ætlaði að flytjast heim með fjölskylduna vegna ofbeldis og slæms veðurs í Lundúnum. Charlie var hinum megin við bíl herra Watsons og sagði: „Hún var eina barnið þeirra." Hann ásakaði mig. „]á,“ sagði ég. „Ég veit. Voðaleg synd." Við hringsóluðum í kringum bílinn. Síðan sagði Charlie: „Það var í blaðinu í morgun. Sástu það? Það var sagt að þú hefðir séð hana sökkva." „Það er rétt." „Gastu þá ekki náð henni?" „Nei, ég gat það ekki. Hún sökk." Ég stækkaði hringinn í kringum bílinn og kom mér undan. Ég vissi að Charlie fylgdist með mér niður alla götuna, en ég sneri mér ekki við til að staðfesta grun hans. Við enda götunnar þóttist ég horfa upp til að sjá flugvél og gægðist yfir öxlina. Charlie stóð við bílinn með hendur á mjöðmum og horfði enn á eftir mér. Við fætur hans sat stór hvítur og svartur köttur. Allt þetta sá ég bregða fyrir og beygði fyrir hornið. Klukkan var hálf sjö. Ég ákvað að ganga að bókasafninu til þess að eyða afganginum af tímanum. Þetta var sami göngutúr og ég fór í fyrr í dag. Nú var fleira fólk á ferli. Ég gekk fram á drengi frá Vestur- Indíum í fótbolta á götunni. Boltinn þeirra kom rúllandi til mín og ég lét hann fara framhjá. Þeir stóðu og biðu á meðan einn yngri drengjanna sótti boltann. Þeir þögðu og fylgdust nákvæmlega með mér þegar ég smeygði mér framhjá þeim. Um leið og ég var kominn í gegnum hópinn, henti einn þeirra smásteini eftir götunni í fæturna á mér. Án þess að snúa mér og nærri því blindandi tók ég steininn laglega niður með fætinum. Það var algjör heppni að mér tókst þetta svona vel. Þeir hlógu allir að þessu, hrópuðu og klöppuðu fyrir mér, svo að mér fannst í augnablikskæti að ég gæti snúið við og verið með þeim í fótboltanum. Boltinn kom til baka og þeir héldu áfram að spila. Augnablikið leið og ég hélt áfram. Hjartað barðist í brjósti mér útaf þessum andartaks æsingi. Ég fann meira Tímarit um bókmenntir og leiklist 23
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist
https://timarit.is/publication/1206

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.