Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Blaðsíða 27

„Nei, ég segi engum, en þú verður að vera alveg upp við mig
þegar við göngum meðfram síkinu, er það skilið?" Hún kinkaði
kolli. „Og þurrkaðu ísinn af munninum á þér." Hún dró handarbakið
fálmkennt yfir andlitið á sér. „Komdu, ég skal gera þetta." Ég dró
hana til mín og hélt með vinstri hendi utan um aftanverðan hálsinn.
Ég bleytti vísifingur þeirrar hægri, eins og ég hef séð foreldra gera,
og renndi honum í kringum varimar á henni. Ég hef aldrei áður
komið við varir á öðrum, eða fundið til vellíðanar af þessum toga.
Hún streymdi sársaukafullt frá nára upp í bringu og bjó þar um sig,
eins og hnefi sem þrýstist á rifbeinin. Ég vætti aftur sama fingur og
smakkaði sætt klístrið á fingurgómnum. Ég nuddaði honum aftur
í kringum varirnar á henni en í þetta sinn færði hún sig undan.
„Þú meiðir mig," sagði hún. „Þú ýttir of fast." Við gengum
áfram, og nú hélt hún sig nærri mér.
Til að komast niður að dráttarslóðanum urðum við fyrst að
fara yfir síkið á svartri mjórri brú með háum veggjum. Á miðri
brúnni tyllti Jane sér á tá og reyndi að sjá yfir vegginn.
„Lyftu mér upp," sagði hún. „Mig langar til að sjá bátana."
„Þú sérð þá ekki héðan." En ég tók utan um mittið og lyfti
henni upp. Rauði stutti kjóllinn hennar skreið upp að aftan og ég
fann aftur fyrir hnefanum í brjóstinu. Hún kallaði yfir axlirnar til
mín.
„Áin er mjög óhrein."
„Það hefur alltaf verið óhreint," sagði ég, „þetta er síki." Á
leiðinni niður steintröppumar færði Jane sig nær mér. Mér fannst
eins og hún héldi niðri í sér andanum. Oftast rennur síkið í norður,
en í dag var það alveg lygnt. Á yfirborðinu flutu gulir froðuflekkir,
og þeir hreyfðust ekki heldur því að það var enginn vindur til að
ýta þeim áfram. Einn og einn bíll fór yfir brúna fyrir ofan okkur og
þar fyrir aftan var umferðamiður Lundúnaborgar. Þar fyrir utan
var mjög hljóðlátt við síkið. Vegna hitans var síkislyktin sterkari í
dag, dýralykt frekar en efnalykt af froðunni. Jane hvíslaði:
„Hvar eru fiðrildin?"
„Þau eru ekki langt í burtu. Fyrst þurfum við að fara undir
Tímarit um bólcmenntir og leiklist
27