Morgunblaðið - 20.10.2015, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 20.10.2015, Blaðsíða 18
18 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. OKTÓBER 2015 Hægt er að lýsa skoðun á ritstjórnargreinum Morgunblaðsins á http://www.mbl.is/mogginn/leidarar/ Reykjavík-urborgskerti í liðnum mánuði þjónustu við aldr- aða íbúa borg- arinnar. Þá fengu 60 manns tilkynningu um að þeim stæði ekki heimaþjónusta borg- arinnar ekki lengur til boða. Ástæðan er sú að þjónustu- miðstöðvar borgarinnar skortir fé til að veita þjón- ustuna. Niðurskurður þessi náði til íbúa í Háaleiti, Laugardal og Bústaðahverfi. Eftirleiðis myndu aðeins þeir íbúar hverfanna þriggja sem enn búa heima og eru veikastir fá aðstoð. Aðrir munu þurfa að leita til ættingja eða kaupa þjónustuna á almennum markaði. Í frétt á mbl.is í gær kom fram að ekki myndu fleiri íbú- ar í Reykjavík fá slík bréf um skerðingu. Það er vitaskuld gott, en eftir stendur þá að í þremur hverfum borgarinnar fá íbúarnir lakari þjónustu en í öðrum. Íbúarnir 60 eru bara svo óheppnir að búa þar sem þeir búa. Þessi skerðing, sem sam- kvæmt svörum borgarinnar er til komin vegna þess að ekki voru til peningar til að manna tvö stöðugildi. Hér er um að ræða þjón- ustu, sem er veitt einu sinni til tvisvar í mánuði. Hún er hluti af stefnu, sem mikið er hampað og snýst um að auð- velda eldra fólki að dvelja heima hjá sér sem lengst. Niðurskurðurinn er því í beinni mótsögn við yfirlýsta stefnu. Með honum er öldr- uðum gert erfiðara að dvelja heima hjá sér og ýtt undir að þeir flytji á dvalarheimili og stofnanir. Því miður er þetta ekki eina dæmið um brotalamir í rekstri borgarinnar undir for- ustu Dags B. Eggertssonar borgarstjóra um þessar mundir. Nánast virðist sama hvert litið er. Klúðrið í kringum breyt- ingarnar á rekstri ferðaþjón- ustu fatlaðra var hneyksli. Öllum var ljóst í hvað stefndi, en engu að síður var látið til skarar skríða. Í kaldasta mánuði ársins voru þeir, sem treystu á þessa þjónustu, strandaglópar úti um allan bæ. Rekstur tónlistarskóla í Reykjavík er í uppnámi vegna þess að borgin er ekki tilbúin að standa við samkomulag, sem hún gerði við ríkið um skiptingu kostnaðar við rekstur þeirra. Liðinn vetur voru götur borg- arinnar nánast að leysast upp. Hol- urnar voru fleiri en eyjarnar á Breiðafirði og hólarnir í Vatnsdalnum. Nú virðist sem sumarið hafi ekki dugað til að fylla upp í holur síðasta vetr- ar. Fyrir hönd bíleigenda verður að vona að komandi vetur verði mildari en sá síð- asti. Talandi um bíleigendur virðast einu markvissu vinnu- brögðin hjá meirihlutanum snúast um að gera þeim lífið leitt. Þrengt er að bifreiðinni við hvert tækifæri. Reist eru hús þar sem ekki er einu sinni gert ráð fyrir einu bílastæði á íbúð. Reynt er að tefja fyrir umferðinni með ýmsu móti. Lítið er þó gert til að gera aðra kosti fýsilegri. Almenn- ingssamgöngur eru mun svifaseinni en einkabíllinn og geta því ekki leyst hann af hólmi. Hjólreiðar eru góðra gjalda verðar, sérstaklega í góðu veðri, en koma ekki í staðinn fyrir bílinn. Það virð- ist engu máli skipta. Bíleig- andanum skal gert lífið erfitt þótt hann eigi ekki annars kost, jafn vel þótt það skapi slíkt umferðaröngþveiti að grænum markmiðum verði fórnað á altari andbílahyggju á villigötum. Mestur tími meirihlutans virðist fara í gælumál. Sorg- legt var að fylgjast með við- skiptabanninu á Ísrael, sem átti alls ekki að vera við- skiptabann á Ísrael, þótt stæði að setja ætti við- skiptabann á Ísrael. Málefni Reykjavík- urflugvallar eru sérkapítuli. Þar sat borgarstjóri sjálfur í nefnd um framtíð flugvall- arins, sem hann vill ekki hafa í Vatnsmýrinni. Sá kostur var því ekki einu sinni til skoð- unar, þótt öll rök hnígi að því að það sé besti staðurinn – eða kannski vegna þess. Á meðan öllu þessu fer fram eru fjármál borgarinnar í ólestri og hún er rekin með bullandi tapi þótt öll gjöld séu í leyfilegu hámarki. Hækkun á miðum í sund kallast ekki einu sinni plástur á þau ósköp. Engu líkara er en að rekstur Reykjavíkur sé í upp- lausn. Meirihlutinn hefur ekki tíma til að sinna grund- vallarverkefnum borgar- innar. Þau eru kannski ekki nógu skemmtileg, en þau eru mikilvæg og ljóst að verði þau ekki tekin föstum tökum mun borgin halda áfram að drabb- ast niður. Þegar þjónustan hættir að virka er komið í óefni} Óstjórn í borginni H vernig veistu að einhver er grænmetisæta? – Hún segir þér frá því.“ Hahahahahahahahahah … Jæja. Höldum áfram. Í september fór ég í brúðkaupsveislu sem breytti lífi mínu. Hún hefði ekki getað haft meiri áhrif á mig þó að hún hefði verið mín eigin. Þar sem brúðurin er grænmetisæta og brúðguminn vegan var ekkert kjöt á borðum og sárafáir réttir innihéldu dýraafurðir. Í 26 ár kipptist hjarta mitt út úr brjóstkassanum eins og í gröðum teiknimyndaúlfi þegar ég fann ilminn af beikoni og því var ég efins um matseðilinn. Myndi ég verða södd? Ætti ég að smygla inn pulsu? Það viðurkennist að eggja- og mjólkurlausa brúðartertan hefði allt eins getað verið bökuð í sandkassa en þar fyrir utan var maturinn himneskur. Ég leit ekki sérlega dömulega út þar sem ég ruddi mér leið í átt að hlaðborðinu í þriðja skipti en mér var sama. Ef ég fengi undirhöku af átinu myndi hún skoppa af hreinni og grimmdarlausri matarhamingju. Sú tilfinning var alveg ný fyrir mér og ég fann að ég vildi ekki vera úlfur lengur. Myndirnar úr íslensku svínabúunum voru punkturinn yfir i-ið. Þær innsigluðu sannfæringu mína um að ég gæti ekki lengur litið framhjá því að kótelettan á diskinum mínum væri verksmiðjuframleiddur líkamspartur. Síð- ustu vikur hafa margir svínabændur tjáð sig á um að skýrsla MAST gefi ekki rétta mynd af ástandinu á þeirra búum en við neytendur höfum enga leið til að sannreyna það. Við höfum líka enga haldbæra leið til að átta okkur á því hvort kjötið sem við kaupum í matvöruverslunum sé frá „góðu“ eða „slæmu“ búi. Nú byrjar Kjötkórinn eflaust að hita upp fyrir lagið um bráð steinaldarmannsins en ég er hreint ekki að tala alfarið gegn kjötneyslu. Sjálf er ég sææta (e.pescaterian) og borða því enn fisk. Hefðarrökin duga þó skammt því með tilkomu verksmiðjubúskapar erum við komin óraleið frá því sem var í upphafi, jafn- vel óravegu frá því sem var fyrir aðeins 100 árum. Dauðinn er kannski eðlilegur hluti af lífinu, hvort sem líkaminn endar í kistu eða á diski, en þau dýr sem við komum í þennan heim fá mörg hver ekki að eiga neitt líf og þurfa að þola ógeðfelldan aðbúnað. Fréttir síðastliðna mánuði af bógsárum svína, aðbún- aði í Dýraríkinu, kattarmorðum í Hveragerði og 50 katta kommúnu í Reykjavík sýna að tími er kominn á embætti umboðsmanns dýra. Eins ætti fyrir löngu að vera komin til lagasetning um merkingar á kjötvörum sem auðvelda neytendum að kynna sér aðstæður þeirra dýra sem þeir leggja sér til munns. Gefum þeim ræktendum sem gera meira fyrir dýrin en lög gera ráð fyrir sérstakan gæða- stimpil og hvetjum þannig til þess að dýrin fái að lifa við eitthvað betra en bara lágmarkskröfur ríkisins. Tak- mörkum þjáninguna sem við leggjum okkur til munns. annamarsy@mbl.is Anna Marsibil Clausen Pistill Hrææta-sææta-græ(n)æta STOFNAÐ 1913 Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík. Ritstjóri: Davíð Oddsson Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal Ritstjóri og framkvæmdastjóri: Haraldur Johannessen FRÉTTASKÝRING Kristján H. Johannessen khj@mbl.is Niðurstöður vinnu þver-pólitísks starfshóps í hús-næðismálum í Kópavogiliggja nú fyrir, en hópn- um var gert að greina stöðu á húsnæðismarkaði og vinna í fram- haldi tillögur að nýjum leiðum í hús- næðismálum. Ármann Kr. Ólafsson, bæjar- stjóri Kópavogs, segir starfshópinn hafa farið yfir stöðuna á húsnæðis- markaði, bæði almennum markaði og í félagslega kerfinu. Markmið til- lagna starfshópsins er að ýta undir virkari leigumarkað, byggingu minni og ódýrari íbúða og tryggja skilvirk félagsleg úrræði fyrir þá sem þurfa á slíkri þjónustu að halda. Í skýrslu hópsins kemur meðal annars fram sú tillaga að Kópavogs- bær beiti sér fyrir byggingu á litlum og ódýrum íbúðum og stuðli um leið að lausnum fyrir þá sem eru að kaupa sitt fyrsta húsnæði með 90% lánveit- ingu í samvinnu við byggingaverk- taka og fjármálafyrirtæki. „Mjög stór hluti íbúa þeirra fjöl- býla sem byggð hafa verið hér að undanförnu, s.s. á Kópavogstúni, Lundi og Þorrasölum, er 55 ára eða eldri. Við viljum hins vegar fá meiri fjölbreytni í þau hverfi sem eru fram- undan og horfum því einkum til ungs fólks í því samhengi,“ segir Ármann, en einnig er í skýrslunni lagt til fjölg- un íbúða á leigumarkaði og að Kópa- vogsbær leiti eftir samstarfi við lóð- arhafa á almennum markaði til að bjóða upp á minni og ódýrari íbúðir á leigumarkaði. Er hér einkum horft til Auðbrekkusvæðisins, Kársness og Glaðheimasvæðisins. Geta keypt félagslegar íbúðir Jafnframt leggja skýrsluhöf- undar til að leigjendum í félagslega íbúðakerfinu í Kópavogi standi til boða að kaupa það húsnæði sem þeim hefur verið úthlutað á hagstæðum kjörum fari tekjur viðkomandi yfir sett viðmiðunarmörk. „Fari tekjur fólks yfir viðmið- unarmörkin viljum við, í stað þess að grípa til uppsagna, bjóða viðkomandi að kaupa íbúðina með 80% láni hjá fjármálafyrirtæki, 15% verðtryggðu, vaxtalausu láni frá Kópavogsbæ og 5% útborgun eigin fjár. Sveitarfélag- ið myndi svo kaupa nýjar íbúðir fyrir félagslega kerfið í stað þeirra sem seljast með þessum hætti,“ segir Ár- mann, en einnig er uppi tillaga þess efnis að bærinn setji reglur um þrepaskipta leigu í stað þess að segja fólki upp leigu ef tekjur þess fara yfir viðmiðunarmörk. Þannig segir í skýrslunni að eftir því sem tekjur fólks færu hækkandi þeim mun minni yrði hinn félagslegi stuðningur – sem birtist þá í formi hækkandi leigu. „Raunhæfar tillögur“ Þá er einnig lagt til að Kópa- vogsbær bjóði upp á íbúðir til leigu með kauprétti, sem myndi vara í fimm ár. Að sögn Ármanns gæti þannig hluti leigunnar nýst upp í kaup á eigninni, en leigjendur fengju allt að fimm árum til að gera upp hug sinn. „Hér erum við í raun að horfa til gamla verkamannabústaðakerfisins. En það er eftir að útfæra þessa til- lögu betur og þá einkum hvaða svigrúm við nákvæmlega höf- um,“ segir Ármann og bætir við að hann sé einkar ánægð- ur með vinnu starfshópsins, sem staðið hefur yfir í rúmt ár, og tillögur hans. „Þær eru raunhæfar og skynsamlegar, en í þeim er leitast við að koma á móts við þarfir fólks sem átt hefur erfitt með að kaupa eða leigja hús- næði.“ Með nýjar leiðir í húsnæðismálum Morgunblaðið/Árni Sæberg Kópavogur Í rúmt ár hefur starfshópur verið starfandi í sveitarfélaginu og hefur hann nú kynnt stefnumarkandi leiðir í húsnæðismálum. Byggingarland í Kópavogi hefur farið þverrandi að undanförnu og hafa til að mynda langvar- andi og miklar deilur staðið yfir um nýtingu lands á Vatnsenda. „Við vorum búin að skipu- leggja framkvæmdir á Vatns- enda en eftir að ný staða kom upp þar ákváðum við hins vegar að bíða,“ segir Ármann Kr. Ólafsson, bæjarstjóri Kópavogs. Aðspurður segir hann þétt- ingu byggðar sóknarfæri Kópa- vogs. „Við erum með mjög öflug svæði hér sem henta einkar vel þegar kemur að því að þétta byggð. Þessi kostur er einnig mjög hagkvæmur fyrir sveit- arfélagið,“ segir Ár- mann og bætir við að verktakar séu þegar farnir að hafa samband eftir að tillögur starfs- hópsins voru kynntar. Þétt byggð er hagkvæm LÍTIÐ BYGGINGARLAND Ármann Kr. Ólafsson

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.