Morgunblaðið - 16.02.2016, Qupperneq 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 2016
✝ María Gísla-dóttir, Mæja á
Burstarfelli, fædd-
ist á Norðfirði 6.
mars 1923. Hún
lést í Vestmanna-
eyjum 11. janúar
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Gísli Jó-
hannsson, verka-
maður í Neskaup-
stað, f. 11. febrúar
1889 á Reykjum í Mjóafirði
eystra, d. 19. júlí 1955, og kona
hans Þórunn Ólavía Ísfeld hús-
freyja, f. 11. desember 1892, d.
2. febrúar 1932. Vegna veik-
inda móður sinnar var Maríu
komið í fóstur til hjónanna
Ólavíu Ísfelds afasystur sinnar
og manns hennar Sæmundar
Einars Þorvaldssonar kaup-
manns, en móðir Maríu lést
þegar hún var aðeins níu ára.
Systkini Maríu voru Gísli, hálf-
bróðir, f. 1912, d. 1932, Sig-
urður, f. 1915, d. 1999, Katrín
Jóhanna, f. 19. janúar 1917 og
er ein lifandi systkinanna á 99.
aldursári, Karolína, f. 1919, d.
1920, Ólafía Sæmunda, f. 1920,
d. 1975, Páll Ólafur, f. 1922, d.
2002, og Stefán, f. 1928, d.
Skarphéðinsdóttir. 2) Þór Ís-
feld, f. 1945. Kona hans er Sól-
veig Adólfsdóttir. 3) Sæmund-
ur, f. 1948, áður giftur Elínu
Kr. Þorsteinsdóttur, seinni
kona hans er Fríða Jóna
Ágústsdóttir. 4) Sigurbjörg, f.
1956, maður hennar Muggur
Pálsson. 5) Vilhjálmur, f. 1963,
fyrri kona hans er Andrea Sig-
urðardóttir, seinni kona Ragn-
hildur Svansdóttir.
Mæja var að mestu heima-
vinnandi húsmóðir framan af
ævi en árið 1958 festa þau hjón
kaup á Fatahreinsuninni
Straumi sem þau reka fram að
gosi. Árið 1974 kaupa þau af
Vestmannaeyjabæ Þvottahús
Vestmannaeyja og sameina þar
rekstur á þvottahúsi og fata-
hreinsun. Ráku þau fyrirtækið
til ársins 1988 að þau selja
reksturinn. Mæja tók alltaf
mikinn þátt í starfsemi fyrir-
tækisins og kom að ýmsum
störfum þar. Eftir að þau seldu
fyrirtækið vann hún á Sjúkra-
húsi Vestmannaeyja um skeið.
Eftir að Villi lést flutti hún í
Sólhlíð 19. Síðustu tvö árin bjó
hún á dvalarheimilinu Hraun-
búðum þar sem hún lést. María
lætur eftir sig 14 barnabörn, 23
barnabarnabörn og tvö barna-
barnabarnabörn.
Útför Maríu fór fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
1995.
Sautján ára
kynntist María
mannsefni sínu
Vilhjálmi Árnasyni
en hann hafði
komið austur á
Norðfjörð til sjó-
róðra. Vilhjálmur
var sonur hjón-
anna Árna Odds-
sonar frá Odd-
stöðum í Vest-
mannaeyjum, f. 6. maí 1888, d.
16. júní 1938, og Sigurbjargar
Sigurðardóttur frá Stuðlum í
Norðfirði, f. 25. júní 1883, d.
15. mars 1970. Flutti María svo
til Vestmannaeyja árið 1940 og
hóf búskap á Burstarfelli. Mæja
og Villi giftu sig 22. febrúar
1941. Bjó með þeim á Burstar-
felli móðir Vilhjálms, Sigur-
björg Sigurðardóttir, alveg þar
til hún lagðist inn á Sjúkrahús
Vestmannaeyja um 1962 en hún
lést 1970. Eins kom til dvalar
hjá Mæju og Villa fóstra Mæju,
Ólavía Ísfeld, í hárri elli, en
hún lést 1955 og var jarðsett í
Vestmannaeyjum. Börn Villa
og Mæju eru: 1) Óli Árni, f.
1941. Áður giftur Jenny Joen-
sen, seinni kona hans er Ólafía
Að kveðja móður sína hinstu
kveðju er eins og að kveðja hluta
af sjálfum sér. Mamma var að
mörgu leyti sérstök persóna. Fór
sínar eigin leiðir í mörgu og lét oft
ekki trufla sig hvernig aðrir hög-
uðu sínum málum. Mamma fædd-
ist á Norðfirði og ólst þar upp og
þótti alltaf mjög vænt um þann
stað. Hún missti mömmu sína
kornung, níu ára, eftir langvar-
andi veikindi en áður hafði henni
verið komið í fóstur hjá sæmdar-
hjónunum Sæmundi Þorvaldssyni
og Ólavíu Ísfeld. Mat hún þau allt-
af mikils og þótti mjög vænt um
þau. Mamma kom af stórri ætt Ís-
felda, bæði af Austurlandi og
Færeyjum. Margt af þessu fólki
var mikið athafnafólk og var
mamma í miklu og góðu sambandi
við það. Hún kynntist föður okkar,
Vilhjálmi, er hann kom austur til
sjóróðra og flutti með honum til
Vestmannaeyja 17 ára gömul
1940. Hjónaband þeirra var far-
sælt og ríkti alltaf mikill kærleik-
ur á milli þeirra. Það hafa verið
mikil umskipti fyrir hana að koma
til Eyja úr velmegun þess tíma
fyrir austan sem hún bjó við.
Tveimur árum áður en hún kom til
Eyja hafði fjölskyldan á Burstar-
felli orðið fyrir mikilli sorg þegar
Burstarfell brann með þeim af-
leiðingum að fjölskyldufaðirinn
Árni, ásamt syni og dóttursyni,
brann inni. Við þessar aðstæður
hóf hún búskap á Burstarfelli en
með þeim bjó þar Sigurbjörg móð-
ir pabba, hún reyndist móður
minni vel. Mamma minntist aldrei
á annað en henni hefði liðið vel og
alltaf hefðu þau haft nóg til hnífs
og skeiðar en kannski ekki mikið
meira en það á þessum árum eins
og algengt var hjá alþýðufólki.
Það var oft fjörugt og erilsamt á
Burstarfelli þar sem við bræðurn-
ir áttum það til að vera fyrirferð-
armiklir. Pabbi vann á þessum
tímum oft langan vinnudag og
kom það í hennar hlut að koma
okkur í ró. Það gekk misvel og
minnist ég þess að þegar við peyj-
arnir vorum með sem mest læti
brá hún á það ráð að taka úr ör-
yggin fyrir kjallarann á Burstar-
felli þannig að ljósin fóru af.
Mamma missti mikið þegar faðir
okkar lést 1993 og saknaði hans
mjög. Hún fékk íbúð í Sólhlíð 19
þar sem hún bjó þar til hún flutti á
dvalarheimilið Hraunbúðir fyrir
rúmum tveimur árum. Við lát
pabba fór hún að keyra bíl, en hún
hafði tekið bílpróf löngu fyrr, og til
að kóróna það keypti hún sér
grænan bíl, en það er okkur til efs
að liturinn hefði fallið Villa á
Burstarfelli í geð, þeim mikla Þór-
ara. Mamma bjó yfir miklum
húmor og hafði létta lund. Einu
sinni löngu áður en hún flutti á
Hraunbúðir var ég að útlista fyrir
henni hversu góður staður þetta
væri. Sneri hún sér að mér og
sagði: „Finnst þér þú ekki of ung-
ur til að fara þangað?“ Við
mamma áttum oft góða tíma sam-
an uppi í sumarbústað en hún
elskaði að vera þar. Síðasta skiptið
hennar þar vorum við tvö mæðg-
inin ein í eina viku. Þá var veisla á
hverju kvöldi, eldaður þjóðlegur
íslenskur matur og svo tekið í spil
og spjallað. Þá þótti henni ekki
síðra, eftir að hún fór á Hraun-
búðir, að fara í bíltúr um Eyjuna
sem henni þótti svo falleg.
Mamma átti mjög góða daga á
Hraunbúðum og sagði oft að sér
fyndist eins og hún byggi á hóteli
og fannst starfsfólkið sem þar
vann alveg einstakt. Ég kveð móð-
ur mína með söknuði og geymi
með mér allar þær góðu minning-
ar sem ég á um hana.
Þór Ísfeld Vilhjálmsson
frá Burstarfelli.
Til þín elsku mamma.
Móðir mín kæra er farin á braut,
til mætari ljósheima kynna.
Hún þurfti að losna við sjúkdóm og
þraut,
og föður minn þekka að finna.
Vönduð er sálin, velvildin mest,
vinkona, móðir og amma.
Minningin mæta í hjartanu fest,
ég elska þig, ástkæra mamma.
Þakka þér kærleikann, hjartalag hlýtt,
af gæsku þú gafst yl og hlýju.
í heimi guðsenglanna hafðu það blítt,
uns hittumst við aftur að nýju.
(Höf. ók.)
Þín dóttir,
Sigurbjörg Vilhjálmsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Það eru forréttindi að alast upp
í góðri fjölskyldu þar sem samvera
er mikil. Samvera sem litast af
kærleika, gleði og hlátri, ákveðni
og sanngirni. Samvera þar sem
við upplifðum fallegt hjónaband
ykkar afa, fiskibollur í dós með
bleikri sósu og kjötsúpan góða var
aldrei langt í burtu. Nú á seinni
árum voru það sushi og þorramat-
ur sem þér þótti það allra besta á
borðum. Sögurnar af bræðrunum
á Burstó og Toppustöng sem allir
krakkar í fjölskyldunni þekktu
vel. Já, það voru nú ekki rólegheit
í kringum fólkið á Burstó. Við er-
um rík af minningum um þig,
elsku amma, sem ylja okkur alla
daga. Þú varst hjarta fjölskyld-
unnar, ávallt stolt af okkur öllum,
tignarleg og vel tilhöfð. Það var al-
veg eftir þínu höfði að hafa farið í
lagningu og tilheyrandi tveimur
dögum áður en þú kvaddir þennan
heim. Þú elskaðir að koma upp í
Frið og njóta þín í sveitinni með
okkur fjölskyldunni. Spilaðir fram
á nótt þar sem þú og pabbi okkar
létuð alveg vita hvort þið voruð að
vinna eða tapa. Samskipti ykkar
pabba hafa alla tíð verið einlæg og
þið báruð mikla virðingu hvort
fyrir öðru. Þið voruð afar náin og
getum við mikið hlegið að ástríðu
ykkar fyrir mat. Samband ykkar
var einstakt og þykir okkur vænt
um að hafa fengið að upplifa slíka
ást og væntumþykju ykkar á milli.
Þú hafðir yndislega nærveru og
vissir alltaf allt það helsta sem var
að frétta af þínum nánustu fjöl-
skyldumeðlimum. Hvort sem það
sneri að börnum, barnabörnum
eða barnabarnabörnum. Þú elsk-
aðir börnin og það gladdi þig mik-
ið að fá þau í heimsókn, alveg
sama hversu fjörug þau voru.
Börnin okkar öll sakna þín mikið
enda áttir þú stað í hjarta þeirra
eins og okkar.
Við systkinin erum þakklát að
hafa fengið að verða samferða þér
öll þessi ár. Þú kvartaðir aldrei en
þú, elsku amma, saknaðir Villa afa
allt frá því hann kvaddi þetta líf.
Við kveðjum þig sátt og vitum að
það eru fagnaðarfundir hjá ykkur
afa. Yndislegu minningarnar
munu fylgja okkur um ókomna tíð.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku amma.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Adolf Hafsteinn, María,
Helga Sigrún og fjölskyldur.
Elsku amma mín.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir yndislegar minning-
ar og þær mörgu ánægjustundir
sem við áttum saman.
Knúsaðu afa frá mér.
Hvíldu í friði og megi góður
Guð vaka yfir þér.
Þín
Bryndís Muggs.
Föðursystir okkar, María
Gísladóttir, er fallin frá. Hennar
er sárt saknað. Á bernskuárum
okkar í Eyjum var „Mæja
frænka“ alltaf í kallfæri, einlæg,
glaðvær og hjálpsöm. Heimsóknir
að Burstarfelli voru tíðar og þar
mætti okkur ævinlega lífsgleði og
hlýja. Fjölskyldurnar frá Bólstað
og Burstarfelli voru alltaf tengdar
nánum böndum, þrátt fyrir að-
skilnað eftir að foreldrar okkar
fluttu á „fastalandið“. Í heimsókn-
um okkar til Eyja á undanförnum
árum reyndum við að ná tali af
Mæju, rifja upp árin í Eyjum og
forvitnast um bernsku hennar og
systkina hennar á Norðfirði. Þess-
ar heimsóknir voru bæði gefandi
og lærdómsríkar.
Faðir okkar og Mæja ólust að
nokkru leyti upp hvort á sínu
heimilinu, eftir að móðir þeirra,
Þórunn Ólafía Karlsdóttir Ísfeld,
féll frá og barnahópurinn sundr-
aðist. Samt voru þau alltaf mjög
náin. Þau voru sláandi lík á marg-
an hátt, bæði í skapi og fasi. Ein-
hvern veginn veltu þau vöngum og
ypptu öxlum á nákvæmlega sama
hátt. Það var aðeins ár á milli
þeirra og í Eyjum bjuggu þau í ná-
býli hvort við annað í heila tvo ára-
tugi. Ekki spillti að pabba og Villa,
mági hans, var vel til vina; báðir
voru glettnir, stundum prakkarar,
þótt lífi þeirra fylgdi líka full al-
vara.
Mæja var örlagavaldur í lífi
pabba. Eflaust er af mörgu að
taka, en tvennt stendur líklega
upp úr. Vertíðina 1942 réð pabbi
sig á vélbátinn Gand frá Norðfirði.
Mæja, sem þá var búsett í Eyjum,
skrifaði honum hvert bréfið á fæt-
ur öðru og nauðaði í honum að láta
verða af því að koma í heimsókn,
en hann hikaði við enda hafði hann
lofað formanninum að ljúka ver-
tíðinni. Þegar líður nærri vertíð-
arlokum bað hann formanninn
samt að gefa sér frí, enda þótt einn
róður væri eftir, svo hann gæti
tekið næsta strandferðaskip til
Eyja. Mæja lét hann ekki í friði.
Leyfið fékkst og annar maður var
ráðinn í hans stað. Þegar strand-
ferðaskipið var komið undir Með-
alland kvöldið eftir heyrði pabbi í
útvarpsfréttunum að Gandur
hefði farist með fimm manna
áhöfn. Síðar sagði pabbi að Eyja-
ferðin hefði verið „hálfgerð vand-
ræðaferð“, enda hefði slysið
skyggt á allt. En hann lifði og það
var Mæju fyrst og fremst að
þakka.
Pabbi kom aftur til Eyja nokkr-
um árum síðar og nú til lengri
dvalar. Enn kom Mæja til skjal-
anna, að því er mamma sagði.
Pabbi hafði fengið vinnu í Eyjum
og bjó hjá systur sinni. Hann hafði
lítillega kynnst heimasætunni á
Bólstað, Báru Sigurðardóttur. Nú
bað hann systur sína að fara að
Bólstað og biðja hana að finna sig.
Mæja gerir það og þær Bára
ganga saman vestur að Burstar-
felli.
Að loknum löngum fundi til-
kynna þau Bára og Páll að þeim sé
ætlað að ganga sama veg og upp
frá því voru þau óaðskiljanleg.
Pabbi gekk rösklega til verks og
það gerði Mæja líka. Þegar þetta
var borið undir Mæju fyrir rúmu
ári brosti hún sínu blíðasta, velti
vöngum og yppti öxlum.
Við og fjölskyldur okkar send-
um börnum Mæju, fjölskyldum
þeirra og ástvinum innilegustu
samúðarkveðjur.
Systkinin frá Bólstað,
Auðbjörg, Gísli, Karl og Lilja.
María Gísladóttir
Í dag fylgi ég
mínum elskulega
afa síðasta spölinn,
fá en erfið spor.
Mínar minning-
ar um afa spanna yfir rúm
fjörutíu ár. Ég er mjög þakklát
og glöð yfir að hafa átt svona
öðling fyrir afa og góðan vin,
langafa fyrir börnin mín og
langalangafa fyrir barnabarnið
mitt. Það eru ekki allir svona
heppnir eins og ég.
Afi elskaði útiveru og að læð-
ast um í náttúrunni. Hann fór á
gæs og rjúpu í mörg ár, veiddi
mikið, þræddi berjalönd sem
fjölskyldan naut góðs af.
Alltaf fann hann eitthvað að
gera á hverjum árstíma sem
hann gat nýtt sína hæfileika
enda snillingur hér á ferð.
Nokkrar voru nú veiðiferðirnar
sem við stórfjölskyldan fórum
saman, hvort sem það var
Skaginn eða Veiðivötn sem
urðu fyrir valinu eða bara eitt-
hvert vatnið þar á milli. Allar
lituðust þær af af fróðleik og
mikilli umhyggju, visku og
þekkingu af hans hálfu, sem
hann miðlaði til okkar, ásamt
góðum sögum, enda vandfund-
inn skemmtilegri sögumaður.
Þegar hann byrjaði á sögu
hvort sem það var af honum
sjálfum eða vinum fékk hann
Gísli Ellert
Sigurhansson
✝ Gísli fæddist21. desember
1934. Hann lést 7.
febrúar 2016.
Útför Gísla fór
fram 15. febrúar
2016.
óskipta athygli
enda voru þær
sagðar af svo mik-
illi innlifun að unun
var að hlusta á.
Afi var mjög vel
lesinn og fróður
maður, ef mig
vantaði upplýsing-
ar, hvort sem þær
tengdust landi eða
þjóð gat ég treyst
á hann.
Mér fannst alltaf að afi vissi
allt.
Afi var mjög fær rennismið-
ur og eftir hann liggja mörg
verk, t.d. renndi hann núna síð-
ustu ár mikið af skálum og
kertastjökum sem hann gaf í
allar áttir. Á ég mikið af
fallegum gripum eftir hann sem
mér eru mjög kærir.
Afi var alltaf til staðar þegar
á þurfti að halda, enda elskaði
hann sína afkomendur og var
þakklátur fyrir stóran hóp.
Ég kveð með miklum sökn-
uði elsku afa minn og er fullviss
að hann fylgist með okkur.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Góða nótt og Guð geymi þig,
elsku afi minn.
Sjáumst.
Anna Margrét.
Enn fækkar í
hópnum sem bjó á
Múlabæjunum
þremur þegar við
vorum að alast þar upp. Öll
minnumst við Munda sem
meistara í öllu sem þurfti að
gera, hvort sem það var að
smíða úr timbri eða gera við
vélar og tæki sem notuð voru í
sveitinni. Oft rölti Kalli litli, 10-
12 ára gamall, til Munda og
fékk lánuð hjá honum verkfæri
þegar eitthvað hafði bilað hjá
Jóni á Múla I. Þá spurði Mundi
hvað væri að og þegar hann
hafði verið upplýstur um það
fylgdi uppskrift að því hvernig
best væri að vinna verkið.
Mundi var hafsjór af fróðleik
um menn og málefni og ekki
síst ættfræði. Ættir margra
hefur hann rakið langt aftur í
aldir. Óhætt er að segja að
Guðmundur
Björnsson
✝ GuðmundurBjörnsson
fæddist 7. maí
1922. Hann lést 5.
febrúar 2016.
Útför hans fór
fram 12. febrúar
2016.
Mundi hafi verið
með stálminni.
Fyrir ca. 15-20 ár-
um keyptu þau
hjónin, Mundi og
Dagný, nýjan
svefnsófa í gesta-
herbergið í Íra-
bakkanum. Annan
gaflinn var ekki
hægt að hafa á sóf-
anum svo hann fór
í geymslu. Síðasta
sumar flutti Mundi svo úr Íra-
bakkanum og þegar átti að
setja sófann saman í nýju íbúð-
inni kom í ljós að skrúfurnar í
gaflinn voru týndar. Mundi
hugsaði málið og sagði svo að
það gæti verið að þær hefðu
farið í poka sem Kalli hefði
fengið hjá sér fyrir mörgum ár-
um. Kom svo í ljós að pokinn
var enn til hjá Kalla og með
skrúfunum í.
Öll söknum við þeirra sárt,
Dagnýjar og Munda. Megi þau
hvíla í Guðs friði.
Elsku Gerður, fyrir hönd
systkinanna frá Múla I sendi
ég þér okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Karl Jónsson.
á Hótel Borg
Hlý og persónuleg þjónusta
Hótel Borg | Pósthússtræti 11| Sími 578-2020