Morgunblaðið - 18.06.2016, Blaðsíða 30

✝ Alda Óskars-dóttir fæddist í
Reykjavík 20. mars
1938. Hún lést 9.
júní 2016 á Land-
spítalanum í Foss-
vogi.
Alda var dóttir
hjónanna Óskars
Eggertssonar, vél-
stjóra og rafveitu-
stjóra, f. 5.11. 1908,
d. 14.3. 1995, og
Halldóru Guðrúnar Halldórs-
dóttur, húsfreyju, f. 6.1. 1913, d.
6.2. 1971. Systir Öldu var Rósa
Óskarsdóttir, f. 31.10. 1933, d.
22.1. 2014, maki Sverrir Hall-
grímsson. Fósturbróðir Öldu er
Kolbeinn Óskarsson, f. 26.5.
1949. Þann 10.4. 1961 giftist
Alda Georg Ólafssyni vélstjóra,
f. 14.10. 1933, d. 18.7. 1990. Þau
eignuðustu tvær dætur, þær
eru: a) Guðrún Georgsdóttir,
húsfreyja, f. 15.8. 1959. Maki
Guðrúnar er Einar Heiðarsson
og þeirra börn eru Þorsteinn
Ingi Einarsson og Kristín Sal-
björg Einarsdóttir. b) Halldóra
Georgsdóttir, starfsmaður á
hjúkrunarheimilinu Eiri, f.
Ágústs eru Sveinn Óskar
Ágústsson, móðir hans er Mar-
grét Jóhönnudóttir, og Jakob
Jóel Ágústsson, móðir hans er
Oddný Jakobs Kristínardóttir.
Sambýlismaður Öldu frá
árinu 1981 er Jón Gunnar Karls-
son. Þau voru barnlaus. Lang-
ömmubörn Öldu eru orðin fimm.
Alda lauk námi í gagnfræða-
skóla og húsmæðraskóla. Hún
starfaði m.a. við skrifstofustörf,
sem matráður við elliheimilið Ás
og við ráðskonustörf. Búskapar-
ár sín með Georg bjó hún í
Andakílsárvirkjun og í Reykja-
vík. Alda og Georg slitu sam-
vistum 1967. Búskaparár sín
með Magnúsi bjó Alda í Reykja-
vík og á Slitvindastöðum í Stað-
arsveit. Alda var í sambúð með
Þorvaldi 1973-1980 og bjuggu
þau á Selfossi. Alda og Jón
Gunnar tóku saman 1981 og bjó
Alda að Strönd í V-Landeyjum
frá þeim tíma. Alda hafði ætíð
mikið yndi af búskap og hún var
mikill dýravinur. Á síðustu ár-
um sínum var Alda heilsuveil og
þreklaus til bústarfa. Dvaldist
hún síðustu árin að hluta til á
hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Kirkjuhvoli á Hvolsvelli.
Útför Öldu fer fram frá Akur-
eyjarkirkju, V-Landeyjum, í
dag, 18. júní 2016, kl. 14.
21.10. 1960. Maki
Halldóru er Baldur
P. Thorstensen.
Þeirra börn eru
Vilmar Herbert
Baldursson og
Glódís Alda Bald-
ursdóttir. Fyrri
maki Halldóru var
Runólfur Þór Jóns-
son og áttu þau
eina dóttur, Unu
Ósk Runólfsdóttur.
Þann 31.10. 1969 giftist Alda
Magnúsi S. Sveinssyni bifreiða-
stjóra, f. 12.12. 1948. Sonur
þeirra er Sæmundur Hnappdal,
sjómaður, f. 16.5.1971, sambýlis-
kona hans er Aldona Koso-
budzka. Sæmundur á einn son
með Helgu Steinunni Einvarð-
sdóttur, Jón Gunnar Sæmunds-
son. Sæmundur eignaðist eina
dóttur, Öldu Sæmundsdóttur, f.
8.4. 1997, en hún lést af slysför-
um 12.7. 2002. Móðir hennar er
Guðleif Arnardóttir.
Alda bjó án vígslu með Þor-
valdi Ágústssyni, vélvirkja-
meistara, f. 17.10. 1943. Sonur
þeirra er Ágúst Þorvaldsson,
vélstjóri, f. 21.10. 1974. Synir
Þá er kallið komið, þann 9.
júní lést móðir okkar, Alda Ósk-
arsdóttir, eftir stutt en skörp
veikindi. Okkur langaði að minn-
ast þín í fáum orðum sem er svo
sem ekki auðvelt, því ekki væri
mikið mál að fylla heila bók um
þessa lífsglöðu kjarnakonu. Þær
eru ófáar stundirnar sem við átt-
um við eldhúsborðið að Strönd,
þar sem rifjaðar voru upp
skemmtilegar sögur og uppá-
tæki. Mamma hafði gott lag á að
taka á móti fólki þannig að sómi
væri að, hristi fram veislu þó
ekki væri kannski úr miklu að
moða, þannig að aldrei væri
komið að tómum kofunum.
Sveitin heillaði mömmu alla tíð
og skipuðu dýrin stóran sess í
hennar hjarta, ekki fannst henni
mikið þó hún væri með 2-3 lömb
í kassa við ofninn í eldhúsinu og
lagði nótt við dag að halda í þeim
lífinu. Þannig var bara mamma.
Mamma var ákveðin og föst á
sínu en ávallt sanngjörn og þol-
inmæði átti hún nóg af þegar um
var að ræða okkur bræður með
öll okkar skammarstrik og uppá-
tæki.
Þegar allt keyrði um þverbak
og sú gamla missti þolinmæðina
þá var bara best að forða sér, en
það stóð aldrei lengi. Eftir að við
bræður vorum flognir úr hreiðr-
inu var alltaf jafn yndislegt að
koma til mömmu og Gunnars,
setjast yfir kaffibolla og ræða
lífsins gagn og nauðsynjar, rifja
upp gamla tíma og segja gamlar
sögur. Þegar kom svo að því að
fara var stokkið til og tínt í poka
eins og lambalæri, hrossabjúgu
og slátur og passað að maður
færi nú alls ekki tómhentur í það
skiptið.
Svona var hún mamma og
væri hægt að halda lengi áfram
en látum hér staðar numið.
Elsku mamma, þín er sárt
saknað og þín minning mun lifa
með okkur alltaf. Þínir synir,
Sæmundur og Ágúst.
Ástkæra móðir okkar hefur
kvatt þennan heim. Okkur syst-
ur langar að minnast þín í stuttu
máli. Það verður erfitt að geta
ekki hringt í þig lengur og feng-
ið fréttir af hinum systkinunum,
heilsu þinni og kisunum þínum.
Þú varst frekar heilsuveil síð-
ustu árin, en það er ansi seigt í
þér, gamla mín, þú reifst þig
alltaf upp úr veikindunum. Það
kom fyrir tvisvar að þú varst svo
veik að við héldum að þú værir
að kveðja en síðan eru liðin
mörg ár. Þegar við systurnar
vorum litlar í sveitinni fyrir vest-
an með þér vorum við bara þrjár
mæðgurnar og hjálpuðumst að
við verkin, Gunna var inni að
elda og ég með þér í útiverk-
unum. Á þessum árum varst þú
frekar efnalítil, en nóg áttir þú
af ást og umhyggju. Þú varst
alltaf dugnaðarforkur, gekkst í
öll verk og kvartaðir aldrei, þú
varst góður stjórnandi og skipu-
leggjandi.
Í seinni tíð var alltaf gott að
koma í heimsókn, þú eldaðir allt-
af svo mikið að það mætti halda
að þú ættir von á fullu húsi af
gestum en ekki bara heimilis-
fólkinu. Við eigum ótal margar
góðar og fallegar minningar um
þig. Börnin okkar vildu alltaf
fara í sveitina til ömmu og Gunn-
ars afa, helst í öllum fríum. Þú,
móðir góð, varst gjafmild, hjálp-
söm og mikill dýravinur, kisurn-
ar þínar áttu hug þinn allan og
hestarnir líka. Án þín verður
heimurinn hjá okkur ekki eins,
þín verður sárt saknað.
Nú guð ég vona að gefi
af gæsku sinni frið
og sársaukann hann sefi,
af sálu allri ég bið
en þó að sárt sé saknað
og sól sé bak við ský
þá vonir geta vaknað
og vermt okkur á ný,
þá ljósið oss mun leiða
með ljúfum minningum
og götu okkar greiða
með góðum hugsunum.
Elsku mamma, takk fyrir allt
og allt. Þínar dætur,
Guðrún og Halldóra
Georgsdætur.
Í dag er borin til grafar mín
kæra tengdamóðir, Alda Óskars-
dóttir. Alda tók mér strax sér-
lega vel er við Halldóra tókum
saman fyrir 34 árum síðan og
bar aldrei skugga á okkar sam-
band. Hún var ætíð glettin og
gamansöm og gat látið allt
flakka ef svo bar undir. Geymum
við mörg gullkornin frá henni í
minningunni. Hún hafði ríka
réttlætiskennd og mikla sam-
kennd með lítilmagnanum og lá
hún ekki á skoðunum sínum.
Árið 1981 tóku þau Gunnar
saman og flutti hún að Strönd til
Gunnars.
Alda hafði alla tíð mikinn
áhuga á búskap og átti það vel
við hana að búa í sveit. Hún var
mikil hestakona á sínum yngri
árum og hún stundaði hrossa-
rækt síðar meir og fylgdist hún
vel með þeim málum og átti
hlutdeild í nokkrum af þekkt-
ustu stóðhestum landsins. Alda
var mikill dýravinur og sérlega
voru kettir í uppáhaldi hjá henni.
Alltaf var hún jafn stolt og glöð
er hún sýndi nýjustu kettlingana
sína og ljómaði er hún talaði um
kisurnar sínar.
Við áttum afar skemmtilegan
og sérstæðan kött með mikinn
karakter er Keli hét og er hann
þurfti að fá nýtt heimili var hon-
um tekið fagnandi á Strönd og
fékk hann þar sérlega gott at-
læti og var í miklu uppáhaldi hjá
Öldu.
Oft var gestkvæmt á Strönd
og fjöldi vinnumanna og margan
munn að metta. Enda hafði hún
margar matarkistur og var aldr-
ei komið að tómum kofanum hjá
þeim Gunnari hvað það varðar
og fengum við ættingjar hennar
að njóta þess. Niðjar Öldu nutu
þess að vera í sveit hjá henni og
þroskuðust þar af sveitastörfun-
um og samvistunum við heim-
ilisfólkið á Strönd. Eiga börnin
okkar margar góðar minningar
þaðan.
Alda átti við heilsuleysi að
stríða síðustu æviár sín og var
orðin þreklaus til bústarfa.
Dvaldi hún síðustu árin að hluta
til á hjúkrunar- og dvalarheim-
ilinu Kirkjuhvoli á Hvolsvelli og
naut þar góðs atlætis en hún var
þó heima á Strönd eins mikið og
oft og hún gat.
Hún veiktist hastarlega þann
8. júní og var flutt á bráðamót-
töku Landspítalans í Fossvogi
og þaðan á gjörgæsludeildina.
Það var okkur dýrmætt að geta
verið með henni síðasta spölinn
og þökkum við sérlega starfs-
fólki gjörgæsludeildar fyrir það.
Sofðu, hvíldu sætt og rótt,
sumarblóm og vor þig dreymi!
Gefi þér nú góða nótt
guð, sem meiri’ er öllu’ í heimi.
(G. Guðm.)
Baldur.
Elsku amma.
Við eigum margar góðar
minningar saman og eru þær
mér dýrmætar. Það var alltaf
gaman að vera í sveitinni hjá þér
og vera í kringum dýrin þar sem
við erum báðar miklir dýravinir.
Það verður skrítið að koma í
sveitina og sjá þig ekki sitjandi
við eldhúsborðið að taka á móti
manni. Ég mun sakna þess að
hlæja með þér við eldhúsborðið í
sveitinni og blaðra um dýrin og
þá helst kisurnar og kettlingana.
Okkar uppáhald voru þrílitar
kisur, þú áttir sko nóg af þeim.
Elsku amma, ég bjóst ekki við
því að þú færir svona fljótt en
lífið er ósanngjarnt og er ég æv-
inlega þakklát fyrir að hafa
fengið 18 ár með þér. Ég veit að
þú munt vaka yfir mér og vera
minn verndarengill. Ég elska
þig, amma.
Kristín Salbjörg.
Elsku amma okkar, nú er
komið að kveðjustund. Það er
okkur óbærilegt að hugsa út í
það að geta ekki komið til þín í
sveitina eins og við vorum vön
frá unga aldri. Við eigum ótelj-
andi góðar minningar með þér,
elsku amma. Að fá að hjálpa til í
sveitinni var í uppáhaldi og höld-
um við fast í allar okkar minn-
ingar. Þegar við hittumst var
rætt um gamlar fyndnar sögur
bæði af hjálpsemi okkar og einn-
ig óförum. Eins og þegar það
var verið að gelda hest og það
leið yfir Glódísi og þegar Vilmar
ætlaði að hoppa yfir fjóshauginn,
en hoppaði á þurra þúfu sem
seig undan honum og hann end-
aði næstum því með að drukkna
í beljuskít. Að hlaupa undan
brjáluðu gæsunum gleymist
seint og að fara með þér út í
hænsnakofa að ná í egg er eins
og það hafi gerst í gær. Reiðtúr-
arnir voru mikið uppáhald og að
ríða berbakt var algjört sport og
hvað þá að hoppa á milli hesta.
Sveitin er samt ekki eina minn-
ingin. Að fá ömmu í heimsókn til
okkar á Höfn í Hornafirði var
aldrei leiðinlegt, eins og þegar
þú passaðir okkur þegar mamma
og pabbi fóru til útlanda. Það
var svo gaman hjá okkur, þú
varst okkur svo góð. Þú hjálp-
aðir okkur svo að búa til skilti
sem stóð á „Velkomin heim,
mamma og pabbi“ úr spýtum og
laki. Þú fórst alltaf með faðirvor-
ið með okkur og kenndir okkur
margar bænir. Það er svo sárt
að vera búin að missa þig frá
okkur, elsku amma. Þú varst eitt
mesta hörkutól sem fyrirfinnst
en einnig svo yndisleg og góð.
Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
okkar og mun ég bera nafn þitt
með stolti, elsku amma mín.
Megi Guðs englar vaka yfir þér
og við vitum með vissu að þú
munt vaka yfir okkur og fylgjast
með honum Veigari. Veigar er
heppinn að hafa fengið að kynn-
ast þér þó það hafi ekki verið
nema sex mánuðir af hans lífi þá
fær hann að heyra allt um lang-
ömmu sína. Við elskum þig og
söknum. Systkinin
Vilmar Herbert
og Glódís Alda.
Elsku amma mín, þá er komið
að okkar kveðjustund sem bar
mjög snöggt að eftir stutt og
skörp veikindi. Mig langaði að
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gefið mér.
Minningarnar sem eru ómet-
anlegar. Lærdóminn sem ég ber
með mér mína lífsgöngu.
Þú tókst mjög mikinn þátt í
mínu uppeldi ásamt afa, og eigið
þið stóran þátt í hvaða mann-
eskja ég er í dag. Hvert einasta
sumar frá því ég man eftir mér
fór ég í sveitina (og var að auki
eitt skólaár þegar ég var 7 ára í
Njálsbúð) þar til ég var 15 ára.
Ég fékk alltaf að taka vorprófin í
skólanum á undan hinum krökk-
unum því mig mátti ekki vanta í
sauðburðinn.
Í mínum augum varstu
kjarnakona með stórt heimili og
bú. Það var matur á borði í öll
mál fyrir vinnumenn og heim-
ilisfólk. Þú sást ekki bara um
heimilið heldur hljópst í mjaltir
og gjafir þegar heyskapur stóð
sem hæst.
Við vorum miklir dýravinir og
í sauðburðinum reyndum við að
bjarga öllum veikburða lömbum,
t.d. með að geyma þau við yl inni
í ofni eða í kassa við rúmgaflinn.
Eitt sumarið vorum við með 16
heimalninga og eitt folald sem
fengu sinn sopa tvisvar á dag.
Í sveitinni lærði ég að axla
ábyrgð og vera dugleg, vera
snör í snúningum og borða allan
mat sem lagður var á borð. Ég
var bara átta ára þegar ég var
farin að snúa heysátunum á
túninu á traktor, sem var í
fyrsta gír og fyrsta drifi, og ég
stýrði hring eftir hring þar til
einhver kom að stöðva traktor-
inn því ekki náði ég niður á ped-
alana. Allar hendur voru nýttar,
stórar sem smáar enda stórt bú.
Eftir hádegi var þinn hvíld-
artími sem þú fékkst ekki alltaf
sökum hávaða, slagsmála og
prakkarastrika í okkur frænd-
systkinum.
Ég man eitt skiptið en þá
fylltist mælirinn og þú komst
fram og þurftir ekki að segja orð
því svipurinn sagði okkur allt,
við þutum út úr húsi og þú bara
læstir á eftir okkur og við stóð-
um úti á hlaði á sokkunum fliss-
andi. En þolinmóð varstu við
okkur og brosið kom fljótt aftur.
Ýmislegt gekk á í sveitinni,
margar minningar og skemmti-
legar sögur sem eru sagðar við
hvern hitting og mikið hlegið að,
svona eins og þegar kindurnar
höfðu betur og ég endaði með
andlitið í forinni eða þegar ég
fékk flugferð af hestbaki.
Fyrir svefn hlustuðum við á
útvarpssöguna og ekki mátti
gleyma bænunum, einnig lastu
fyrir mig litlu biblíubækurnar,
þetta voru notalegar stundir hjá
okkur.
Ég er ekki að trúa því að við
getum ekki hlegið lengur saman
að mínum hrakförum og auðvit-
að dugnaði í sveitinni, en minn-
ingarnar mun ég geyma í mínu
hjarta og brosa.
Megi Guðs englar vaka yfir
þér og þú yfir mér, elska þig
alltaf, amma mín.
Una Ósk.
Alda Óskarsdóttir HINSTA KVEÐJA
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Sveinn Óskar Ágústsson.
Heita eining huga og máls,
hjarta gulls og vilji stáls.
ljósið trúar, ljósið vona
lífs þín minning yfir brenni.
Þú sem unnir ei til hálfs
auðnu landsins dætra og sona,
blómsveig kærleiks bjart
um enni
berðu hátt. Nú ertu frjáls.
Dyggð og tryggð þitt dæmi kenn-
ir.
Dána! Þú varst íslensk kona.
Margrét Jónsdóttir Strönd.
30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. JÚNÍ 2016
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BJÖRN JÓHANN BRANDSSON,
Burknavöllum 1b,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu aðfaranótt 10. júní.
Útför hans fer fram frá Víðistaðakirkju miðvikudaginn
22. júní kl. 13.
.
Katrín Jónsdóttir,
Jón Karl Björnsson,
Davíð Þór Björnsson, Valgerður B. Viðarsdóttir,
Anna Björnsdóttir,
Róbert Daði, Ágústa Katrín,
Ylfa Rán, Jakob Máni og Aþena Ýr.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGHVATUR PÉTURSSON
bifreiðastjóri,
Álftamýri 44,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
sunnudaginn 12. júní. Útförin fer fram frá
Háteigskirkju þriðjudaginn 21. júní klukkan 13.
.
Lára G. Sighvatsdóttir, Kristinn Ó. Sveinsson,
Pétur H. Sighvatsson,
Rakel Sighvatsdóttir, Guðm. B. Kjartansson,
Guðm. S. Sighvatsson, Erla Vigdís Maack,
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN BJARNARSON,
lést fimmtudaginn 16. júní.
.
Sigríður Stefánsdóttir
og fjölskylda.
Að skrifa minningagrein
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.