Morgunblaðið - 01.10.2016, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 2016
✝ Stefanía Mar-inósdóttir
fæddist að Faxastíg
25 í Vest-
mannaeyjum 25.
júní 1924 . Hún lést
í Hraunbúðum í
Vestmannaeyjum
19. september 2016
Foreldrar henn-
ar voru Sigurvin
Marinó Jónsson,
fæddur 20. maí
1900, látinn 16. desember 1962,
og Guðbjörg Guðnadóttir, fædd
8. nóvember 1902, látin 10. nóv-
ember 1988. Systkini Stefaníu
eru Auður, fædd 1925, látin
1987, Sigursteinn, fæddur 1927,
Eyrún Hulda, fædd 1930, látin
2016, Guðni Fanndal, fæddur
1933, látinn 1934, Eiður Sævar,
fæddur 1939, látinn 2000.
Hinn 16. desember árið 1942
giftist Stefanía, Pálma Sigurðs-
syni, fæddur 21. júlí 1920, látinn
25.nóvember 2011. Stefanía og
Pálmi eignuðust fjögur börn,
þau eru: 1) Guðbjörg Pálmadótt-
marsdóttir, maki Sigurður F.
Gíslason, börn þeirra eru; Sig-
mar Snær, Clara, Anton Frans
og Matthías. d) Hildur Sigmars-
dóttir, í sambúð með Jesper Bo-
rup, Börn þeirra eru; Freyja og
Noah. 3) Páll Pálmason, f. 11.
ágúst 1945, maki Guðrún K.
Guðjónsdóttir. Barn Páls a) Stef-
anía Þorsteinsdóttir, börn henn-
ar eru; Ester, Harpa og Erla.
Börn Páls og Guðrúnar eru; a)
Hörður Pálsson, maki Kolbrún
Matthíasdóttir, þeirra börn eru;
Matthías Páll, Guðný Charlotta
og Bogi Matt. b) Grétar Víðir, í
sambúð með Lilju Logadóttur
þeirra börn eru; Veigar Elí ,
Nökkvi Páll. Hekla Þöll, Logi,
Magdalena og Bergdís. 4) Haf-
þór Pálmason, f. 22. febrúar
1954, d. 10. september 1977.
Stefanía vann frá unga aldri
við fiskvinnslu í Vestmanna-
eyjum, eftir að hún flutti til
Reykjavíkur í gosinu starfaði
hún í Dósaverksmiðjunni Ora og
Nylon húðun, árið 2009 flytur
hún á heimaslóðir til Vest-
mannaeyja og bjó síðustu æviár
að Dvalarheimilinu Hraunbúð-
um.
Útför Stefaníu fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, 1. október 2016, og hefst
athöfnin klukkan 11.
ir, f. 23. desember
1941, í sambúð með
Geir H. Sölvasyni.
Börn Guðbjargar
eru: a) María Þor-
leifsdóttir, börn
hennar eru Ásgerð-
ur, Jóna Elísabet
Marinó Kristinn,
fæddur 1995, látinn
1997, og Inga. b)
Hafdís Þorleifs-
dóttir, gift Hauki
Inga Jónssyni. Börn hennar eru
Þorleifur Árni, Hafþór Örn og
Erna Margrét. c) Rósa Ólafs-
dóttir, í sambúð með Vali
Bjarnasyni, börn hennar eru;
Ólafur F., Guðjón og Elín Ósk. 2)
Sigmar Pálmason, f. 23. mars
1943, maki Kristrún Axelsdóttir,
börn þeirra eru; a) Pálmi Sig-
marsson, maki Janika Sigmars-
son. Börn Pálma eru Heimir,
Auður Kristín Dan, Hanna Tara,
og Michael. b) Unnur Sigmars-
dóttir, maki Hlynur Stefánsson,
börn þeirra eru; Birkir, Kristrún
Ósk og Rakel. c) Berglind Sig-
Ég sat við rúmið hennar
ömmu, hélt í höndina á henni, ég
var að kveðja hana. Ég söng fyr-
ir hana lágum rómi og fór með
bænirnar, hún gat ekki talað við
mig en hún heyrði í mér. Hún
opnaði augun af og til til þess að
reyna að láta mig vita að hún
væri þarna. Hún var orðin veik,
en hún vildi ekki fara. Hún vildi
vera. Hún hélt fast í lífið, elsku
amma mín, enda alveg skýr í
kollinum og vildi ekkert láta
segja sér að það væri komið að
þessu. Þessi sterka kona með
sitt þægilega jafnaðargeð hafði
skemmtilegan húmor. Hún
sagði okkur brandara og var
hnyttin í svörum alveg fram á
það síðasta. Þegar læknirinn
kom inn á stofuna þar sem hún
lá hálfsofandi með Öddu dóttur
sína sér við hlið segir læknirinn
að Adda sé nú bara nokkuð lík
móður sinni. Þá heyrðist í ömmu
með rámri röddu, upp úr svefn-
inum að við héldum: „það er nú
ekki leiðum að líkjast,“ svo allir
fóru að hlæja. Hún sagði okkur
það líka síðar á Hraunbúðum að
hún skildi það sko mæta vel að
við myndum ekkert nenna því að
sitja yfir svona deyjandi konu,
það væri hundleiðinlegt.
Amma var einstaklega ljúf og
góð kona sem elskaði börn, þeg-
ar börnin komu í heimsókn sá
hún bara þau og engan annan.
Hún var alltaf nægjusöm og allt-
af sátt við sitt þó lífið hafi ekki
alltaf verið auðvelt. Hún elskaði
afa mikið og vildi fylgja honum í
einu og öllu. Í Garðabænum hjá
þeim snérist allt um garðinn á
sumrin, allt var dregið fram með
kaffinu og flatkökurnar smurðar
með miklu smjöri. Á veturna var
fylgst með öllum leikjum í ensku
knattspyrnunni. Þau bruðluðu
aldrei og áttu því fyrir ferð til
Spánar á hverju ári þar sem þau
nutu sín vel. Ömmu fannst gam-
an að dubba sig svolítið upp,
skella festinni um hálsinn, setja
eyrnalokka í, fela heyrnatækið
og ekki má gleyma Naomi ilm-
vatninu. Eina skiptið sem ég
man eftir að amma hafi orðið
reið er þegar hún sagði mér frá
því um jólin að einhver kona
hefði sagt við sig að hún ætti
ekki að vera í hvítu buxunum
sínum, þær væru ekki fyrir kon-
ur á hennar aldri. Þetta fannst
henni hin mesta móðgun og lék
sér að því að vera í hvítu bux-
unum það sem eftir var af
jólahátíðinni. Eins og lesa má úr
þessum orðum var amma bæði
ljúf og stórskemmtileg kona
sem við eigum eftir að sakna
mikið.
Takk, elsku amma, fyrir allt,
nú ertu kominn til Hafþórs og
afa. Við biðjum að heilsa.
Guð blessi þig.
Berglind Sigmarsdóttir,
Unnur Sigmarsdóttir,
Pálmi Sigmarsson,
Hildur Sigmarsdóttir.
Mig langar til að skrifa nokk-
ur orð í minningu fyrrverandi
tengdamóður minnar Stefaníu
Marinósdóttur. Með Stefaníu er
fallin í valinn ein af ágætiskon-
um þessa lands, elskuð og virt af
öllum sem kynntust henni,
skyldum og vandalausum. Er
þungur harmur kveðinn að
skyldmennum hennar öllum en
þyngstur að börnum hennar og
barnabörnum.
Stefanía náði háum aldri. Hún
fæddist hér í Vestmannaeyjum
25. júní 1924, ólst í bernsku upp
hjá foreldrum sínum þeim Mar-
inó Jónssyni og Guðbjörgu
Guðnadóttur. Árið 1942, hinn 16.
desember, giftist hún Pálma
Sigurðssyni oft kenndan við
Skjaldbreið. Eignuðust þau þrjú
börn. Elst þeirra var Guðbjörg,
Adda, sem seinna varð konan
mín um tíma. Hjónaband þeirra
stóð í tæp 70 ár og var á allan
hátt hið farsælasta, þar til Pálmi
féll frá 25. nóvember 2011.
Sumar mannssálir eru eins og
sólin, aðrar eins og skýin. Öllum
líður vel í návist sumra, en eng-
inn kann við sig í návist annarra.
Fyrir mér var Stefanía eins og
sólin og mér leið alltaf vel í ná-
vist hennar. Hún átti í fórum
sínum óbrigðula kímni, sem
ávallt sýndi henni þá menn í
broslegu ljósi, er sáu hetju í
hvert sinn er þeir litu í speg-
ilinn. Stefanía heitin var fríð-
leiks- og atgerviskona, grandvör
í allri hegðun, vinföst og vel
metin af öllum, er kynni höfðu af
henni. Fáskiptin um annarra
málefni, en dygg í sínum verka-
hring.
Ég kynntist Stefaníu um
miðjan sjöunda áratuginn er ég
flutti í næsta hús við þau hjónin
á Hólagötunni. Ég þekkti ann-
ars vel til hennar enda hafði ég
gert hosur mínar grænar fyrir
einkadóttur þeirra hjóna nokkr-
um árum fyrr þótt ekkert yrði
úr þeim kynnum í þeirri at-
rennu. Innst inni tel ég nú að
hún hafi vel vitað hver maðurinn
var og þá sérstaklega gegnum
móður sína Guðbjörgu, þá ynd-
islegu manneskju, sem eitthvað
hafði nú orðið vör við piltinn í
sínum húsum. En hún hafði alið
Öddu upp. Þau voru góðir ná-
grannar og naut ég oft gestrisni
þeirra. Svo kom að því að við
Adda reyndum sambúð sem
mistókst. En út úr þeirri sam-
búð lifnaði nýtt líf, Rósa dóttir
okkar. Svo var það nokkrum ár-
um seinna að stofnað var til
nýrrar sambúðar og giftingar
milli okkar Öddu. Það má segja
að Stefanía og Pálmi tóku mér
bæði eins og „týnda syninum“
þótt enginn kálfur hafi misst líf-
ið í það skiptið.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja þau í Garðabæinn. Ekki
lánaðist okkur Öddu að hnýta
hnútana nógu vel og skildum og
ég fluttist til útlanda. Dvaldi ég
þar í 15 ár. En aldrei slitnaði
sambandið við þau Stefaníu og
Pálma. Ég hringdi alltaf til
þeirra þegar ég kom heim til
mín í Svíþjóð í frí. Og kæmi ég
til landsins lá leiðin alltaf í
Garðabæinn til þeirra. Svo flutti
ég hingað og kæmu þau til Eyja
komu þau ávallt í heimsókn. En
svo fluttu þau einnig til Eyja og
á Hraunbúðir og ég var kominn í
næsta hús við þau aftur. Þá
komu þau oft hérna yfir. Því
miður – og það ýfir upp sam-
viskuna mikið nú – var ég latur
að heimsækja hana nú síðustu
árin.
Ég þakka þeim sem öllu stýr-
ir að hafa gefið mér Stefaníu
sem tengdamóður og vin. Nú
hvílir hún vonandi þeim faðmi
sem henni var svo kær.
Ólafur Ragnarsson.
Stefanía
Marinósdóttir
Kær tengda-
móðir mín er látin.
Hugurinn reikar til baka til síð-
sumars 1988 er ég hitti hana og
eiginmann hennar, Erik Wil-
helmsen, í fyrsta sinn. Tilhlökk-
un og viss spenna að mæta til-
vonandi tengdaforeldrum og
skemmst er frá að segja að mér
var tekið opnum örmum og með
væntumþykju frá fyrstu stund.
Fátt er jafnmikilvægt í lífinu og
að hitta gott og heilsteypt fólk
og fá að umgangast það. Sigga í
Drammen, eins og hún var svo
oft kölluð, var slík manneskja.
Hana einkenndi heiðarleiki og
hjálpsemi sem ásamt dugnaði
ávann henni virðingu þeirra sem
Sigríður Kristín Guð-
mundsdóttir Wilhelmsen
✝ Sigríður Krist-ín Guðmunds-
dóttir Wilhelmsen
fæddist 5. febrúar
1932. Hún lést 8.
ágúst 2016.
Útför Sigríðar
fór fram í Dram-
men 17. ágúst
2016.
umgengust hana.
Það var ávallt stutt
í glettnina og hún
átti sérlega auðvelt
með að tala á
mannamótum hvort
heldur var á ís-
lensku eða norsku.
Hún var alltaf að, ef
ekki í vinnunni þá
heima í Thornega-
ten sýslandi fyrir
alls konar félög og
samtök sem hún hafði annað-
hvort stofnað eða var orðin
stjórnarmeðlimur í. Svo var það
umhyggja fyrir löndum sínum í
Noregi, alltaf áttu þeir í hús að
venda þar sem Sigga var og Er-
ik á þeirra fallega heimili. Minn-
isstæðir eru morgunverðirnir
þar sem minnst 6-7 tegundir af
áleggi voru ávallt á boðstólum
og samt spurt hvort mig langaði
í eitthvað sérstakt, Sigga á þön-
um réttandi manni rúllupylsuna
eða smjörið, hellandi kaffi í boll-
ann, viljandi allt fyrir mann
gera. Sigga var mjög músíkölsk,
lagviss og fannst gaman að
syngja. Hún kunni mörg lög og
texta, hafði mikið dálæti á karla-
kórum og sagði mér að verst
hefði henni þótt þegar hún var
stelpa að hafa ekki fengið að
syngja í slíkum kór og ekki laust
við að henni fyndist það hálf-
ósanngjarnt.
Ekki getur maður annað en
hugsað til Eriks um leið og
Siggu er minnst. Í honum fann
hún lífsförunaut sem sömu
mannkostum var búinn og hún
sjálf. Saman hjálpuðust þau að í
flestu sem þau tóku sér fyrir
hendur og því var það mikið
áfall fyrir hana þegar hann
skyndilega féll frá rétt fyrir jól-
in 2007. Hún lét þó engan bilbug
á sér finna og bjó áfram í húsi
þeirra í Drammen, mokaði snjó
á vetrum, sópaði lauf á haustin
og gróðursetti blóm á vorin og
sumrin. Síðustu tvo mánuði fyrir
andlátið dvaldi Sigga á dvalar-
heimili þar sem henni leið vel,
en ljóst að mátturinn færi skjótt
þverrandi. Við Unnur heimsótt-
um hana daglega þennan tíma
og saman áttum við góðar
stundir sem við varðveitum með
okkur. Við sungum alltaf saman
nokkur íslensk lög og í sérstöku
uppáhaldi var lagið við ljóðlínur
Davíðs Stefánssonar:
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Hvíl í friði, elsku Sigga, eftir
stendur minningin um góða
manneskju.
Kolbeinn J. Ketilsson.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19  210 Garðabær
sími 842 0204  www.harpautfor.is
Davíð
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
útfararstjóri
Ástkær faðir minn, afi okkar og langafi,
JÓN GUÐMUNDSSON
rafvirkjameistari,
Herjólfsgötu 36, Hafnarfirði,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði
26. október, verður jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju mánudaginn 3. október klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Krabbameinsfélag Íslands.
.
Guðmundur Geir Jónsson, Ragnheiður Hermannsd.,
Jón Eggert Guðmundsson,
Jóhannes Geir Guðmundss., Pamela Perez,
Björgin Guðmundsson
og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BIRGIR MAGNÚSSON,
Gullsmára 7,
lést laugardaginn 24. september. Útförin fer
fram frá Kópavogskirkju fimmtudaginn
6. október klukkan 15. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
minningarsjóð Flateyjarkirkju. Reikningsnúmer
0309-26-012652, kt. 550169-5179.
.
Þórunn Björg Birgisdóttir, Konráð Ægisson,
Guðlaug Halla Birgisdóttir, Kristinn Nikulásson,
Birgir Már Ragnarsson, Silja Hrund Júlíusdóttir,
Birna Hlín Káradóttir, Björn Freyr Ingólfsson,
Kári Snær Kárason
og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og vinur,
STEFÁN ÞÓRISSON
frá Hólkoti í Reykjadal,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands
28. september 2016.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
.
Börn, tengdabörn,
barnabörn, barnabarnabörn
og Ingibjörg Ólafsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir og stjúpfaðir
okkar,
KRISTJÁN SIGURÐSSON
húsasmíðameistari,
Asparfelli 2, 111 Reykjavík,
lést á líknardeild LSH í Kópavogi 26.
september 2016. Bálför hans verður haldin frá Digraneskirkju
þriðjudaginn 4. október klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
.
Mutjalin Sigurðsson,
Elín Kristjánsdóttir,
Mayura Klaibamrung,
Wannarat Klaibamrung.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MAGGÝ J. ÁRSÆLSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Sóltúni,
lést á heimili sínu 18. september. Útförin
hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu. Þökkum starfsfólki Sóltúns fyrir góð ár, vináttu og
kærleik.
.
Hannes Guðmundsson, Ingibjörg Halldórsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Elín Jóna Þórsdóttir,
Nanna Guðmundsdóttir,
barnabörn- og barnabarnabörn.