Morgunblaðið - 01.10.2016, Side 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 2016
Að hafa fengið
tækifæri til að vera
samferða fólki sem
er fullt af hjálpsemi,
hlýju og gleði er mikil gæfa. Í
hartnær þrjátíu ár höfum við
Inga fengið að njóta samfylgdar
Péturs Péturssonar. Okkar
fyrstu kynni voru þegar hann bjó
á Kambsvegi í Reykjavík og
stundaði þá millilandasiglingar.
Á þessum tíma áttum við von á
okkar fyrsta barni, en við vorum
varla búin að kynna okkur fyrir
Pétri þegar hann bauðst til að
kaupa fyrir okkur barnarúm í
næstu siglingu til Bandaríkjanna.
Og við það stóð hann, eins og ann-
að sem hann tók að sér. Síðar
lágu leiðir okkar áfram saman í
lífinu þegar þau Margrét, frænka
Ingu, og Pétur hófu samvist og
með þeim höfum við átt ótal
margar skemmtilegar stundir.
Það sem ávallt einkenndi Pétur
var hve hugmyndaríkir hann var,
hversu gaman hann hafði af því
að taka á móti fólki, og hvernig
hann naut þess að bjóða fram
hjálp sína. Pétur var þar að auki
góð fyrirmynd þeirra sem tala
um drauma sína og láta þá svo
verða að veruleika. Það var ekk-
ert sem stöðvaði framtaksemi
hans í þeim verkefnum sem hann
lagði af stað með. Fyrir allar ynd-
islegu stundirnar sem við Inga,
og börnin okkar höfum átt með
Pétri og fjölskyldu hans erum við
afar þakklát.
Jafn ánægjulegt og það var að
fá að kynnast Pétri, er ennþá erf-
iðara að þurfa kveðja hann svo
langt fyrir aldur fram. En svona
er lífið ófyrirsjáanlegt, og ef
þetta ótímabæra brotthvarf hans
hefur einhvern tilgang, þá gæti
það verið til þess að minna okkur
hin á það að njóta hverrar stund-
ar, hjálpa öðrum, faðma þá og
knúsa, og hlæja svolítið í leiðinni.
Um leið og við þökkum Pétri
fyrir samfylgdina, vottum við
þeim Margréti, Töru Lind og
Magnúsi okkar dýpstu samúð.
Missir ykkar er mikill, en þótt
söknuðurinn sé sár þá heldur lífið
áfram og framundan eru margar
fleiri góðar stundir.
Sigurður Garðarsson og
Ingveldur Magga.
Það er á vissan hátt viðeigandi
að minnast þess þegar ég kom
heim til Péturs og Margrétar fyr-
ir nokkrum árum að hann sagði
við mig: Farðu nú að klæðast
bjartari litum. Pétur var nefni-
lega maður birtu og vonar. Mað-
ur lífsgleði, fullur af jákvæðni
sem hann notaði gjarnan til að
teyma fólk með sér inn í
skemmtilegri hluta tilverunnar.
Átti auðvelt með að berja á
drunga og neikvæðni og opna
augu okkar fyrir gleðinni, oft með
allt að því tvíræðum og gáskafull-
um athugasemdum. Með þessum
athugasemdum og jákvæðum
skotum í minn garð var hann að
draga mig inn í birtuna, sem auð-
vitað tókst.
Margir, einstaklingar með
brjósklos, bakverki og margs
konar kvalir, fengu bót erfiðra
verkja og meina hjá osteopatan-
um Pétri. Fólk sem taldi sig
dæmt til að ganga með eymsli og
verkjalyf það sem eftir var æv-
innar fékk varanlega bót gegnum
meðferð og hendur Péturs ásamt
hjálpsemi hans, fórnfýsi og óend-
anlegri jákvæðni. Fólk eins og ég
sem í kjölfarið horfði til þessara
breytinga með þakklæti og undr-
un eins og það hefði verið snert
með töfrasprota. Þar með talið
hópur öflugra íþróttamanna sem
Pétur Pétursson
✝ Pétur Péturs-son fæddist 5.
júní 1965. Hann
lést 21. september
2016.
Útför Péturs fór
fram 30. september
2016.
litu á Pétur sem óað-
skiljanlegan hluta af
árangri sínum.
Í einkalífinu var
Pétur gæfumaður
enda vopnaður per-
sónutöfrum sem
fóru hvergi fram hjá
neinum sem komust
í návígi. Síbrosandi
og glaður, sveipaður
björtum litum í
klæðnaði og fasi.
Stöðugt að strá út til fólks já-
kvæðum athugasemdum og gull-
hömrum. Fátt var skemmtilegra
en matarboð þar sem Pétur lað-
aði fram sína eftirlætis rétti af
þeirri alúð og ánægju sem ein-
kenndi allt sem hann gerði. Hann
var einstaklingur sem fann ham-
ingjuna í sinni góðu fjölskyldu,
þeim hluta lífsins sem skipti hann
mestu máli. Ef hann fann hins
vegar leið til að hafa áhyggjur,
voru það áhyggjur af öðrum.
Það var því sorglegur viðsnún-
ingur í tilveru Péturs þegar hann
fékk þær þungbæru fréttir fyrir
nokkrum mánuðum að hann væri
með sjúkdóm sem myndi leiða
hann að endalokunum á stuttum
tíma. Fjölskyldu hans og öllum
vinum hans var þetta mikill
harmur. Sjálf skildi ég vel sam-
hengi málsins og alvöru þar sem
ég hafði séð móður mína taka
sama slag þegar ég var nánast
rétt komin af unglingsárunum.
En í samræmi við persónuleika
Péturs ákvað hann að snúa vörn í
sókn og berjast án uppgjafar. En
þrátt fyrir hetjulega baráttu og
nánast ótrúlegt þrek þurfti hann
að láta undan í lokin.
Elsku Margrét, Baldvin Þeyr,
Tara Lynd, Magnús, og aðrir fjöl-
skyldumeðlimir, við Sverrir
sendum ykkur djúpar og einlæg-
ar samúðarkveðjur. Framundan
er sorg og tómleiki sem fátt getur
betur lagað en minningin um
gleði, jákvæðni, húmor og per-
sónutöfra Péturs.
Ykkar vinkona
Jenný Waltersdóttir.
Það hefur verið höggvið stórt
skarð í frændgarðinn við fráfall
bróður, frænda okkar og vinar
Péturs Péturssonar. Peddi var
prakkari og gleðigjafi frá fæð-
ingu til síðasta dags. Við minn-
umst hans sem ungs drengs þar
sem hann lék sér í Langholtinu,
datt í sjóinn í Bótinni, leitaði að
týndri kanínu í Hannesarklöpp-
unum, baðaði sig í Sílabásnum á
sólríkum sumardögum, fór í róð-
ur með feðrum okkar á Hafdís-
inni eða var bara hjólandi eða
hlaupandi um æskuslóðirnar.
Allir sem þekktu Pétur vita að
ef hann var ekki brosandi þá var
hann hlæjandi, litríkur og falleg-
ur. Við munum sakna hlátursins
og stóru faðmlaganna sem við
fengum í hvert sinn sem við hitt-
um hann. Minning um góðan
dreng lifir og söknuðurinn er
mikill.
Við sendum eiginkonu hans,
Margréti, og börnum, Baldvini
Þey, Töru Lind og Magnúsi, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Einnig föður hans, Pétri, og
systkinum sem hafa misst mikið.
Systkinin í Langholti 15,
Kristján, Guðmundur, Ingi-
björg, Harpa, Kikka og Íris.
„Ertu ekki maður í maraþon-
danskeppninni í Dynheimum um
helgina?“ segir Peddi svona upp
úr þurru við mig í kringum 1980 –
á okkar aldri rennur þetta allt
saman. Ég þurfti nú ekki að
hugsa mig um, enda var alltaf
gaman að bralla eitthvað með
Pedda. Nú svo kom helgin og stór
hópur unglinga dansar af stað í
þessa vegferð. Peddi var auðvitað
hrókur alls fagnaðar á gólfinu og
orka hans smitaðist um allan sal-
inn. Svo líður á og það fer að tín-
ast úr hópnum. Sumir fara að
kvarta og kveina en aldrei heyrist
neikvætt hljóð í félaga mínum.
Hvert klukkutímalag tekið með
krafti sem sjálf Landsvirkjun
væri stolt af. Eftir 19 tíma var nú
runninn af mér mesti móðurinn.
Peddi tók ekki í mál að ég færi að
hætta. Tveimur tímum síðar
gafst ég þó upp og fór heim dans-
saddur með 8. sætið. Peddi hélt
áfram og sex tímum síðar gafst
dómnefndin upp og þurfti að
velja sigurvegara í stað þess að
taka „last man dancing“. Pétur
vann ekki keppnina en fyrir mér
var hann sigurvegarinn. Hann
gafst aldrei upp eða bar fyrir sig
slappleika en aðeins tveimur ár-
um áður fékk hann hjartavírus
sem gekk ansi nærri honum.
Hver er nú mórall þessarar
litlu sögu af Pedda? Hann kenndi
mér að það er miklu líklegra að
við sjáum eftir að gera ekki hlut-
ina heldur en að við sjáum eftir
því að hafa tekið slaginn, hver
sem endanleg útkoma verður.
Þessi þrautseigja Pedda hafði
líka áhrif á mig og kenndi mér að
gefast ekki upp fyrr en í fulla
hnefana.
Þótt líf okkar félaganna þróað-
ist þannig að við sáumst allt of
sjaldan, vegna náms, búsetu og
framtaksleysis þá átti Peddi allt-
af sitt pláss í hjarta mínu. Þegar
krabbinn fór svo að eiga við hann
í vor háttaði málum þannig að
Peddi og pabbi hittust í Köben
þegar þeir voru báðir að fara í já-
eindaskanna. Ég spurði pabba
þegar heim kom hvernig Peddi
hefði litið út. Þá svaraði hann
mér: „Það er nú ekki mikið að
honum þessum, hann lítur miklu
betur út en þú.“ Peddi tók sér
sem sagt ekki millinafnið „Fal-
legastur“ af tilefnislausu. En því
miður varð niðurstaða rannsókn-
arinnar slæm og fyrir rest lagði
krabbameinið þennan góða
dreng. En til að vera samkvæmur
sjálfum sér gerði Peddi sér lítið
fyrir og afsannaði alla læknatöl-
fræði um hvað hann gæti búist
við að eiga eftir.
Peddi vinur minn hefur nú
stigið sinn hinsta dans, að
minnsta kosti hérna megin.
Ég sendi fallegu fjölskyldunni
hans og saknandi vinum innilegar
samúðarkveðjur, missir okkar
allra er mikill en minning um
góðan dreng lifir.
Hólmar Svansson.
Pétur okkar fagri er fallinn frá
eftir harða baráttu við krabba-
mein, hann tókst á við veikindi sín
eins og hetja en hann hafði aðra
hetju samferða sér, hana Mar-
gréti. Vináttan og virðingin sem
þið báruð hvort fyrir öðru var
yndisleg.
Kynni okkar Péturs hófust í
gegnum körfuboltann og vorum
við strax þannig að það var eins
og við hefðum þekkst alla tíð,
húmorinn, sýnin á lífið og sportið.
Annan eins snilling, ljúfmenni,
fagmann, húmorista og fjöl-
skylduföður verður erfitt að
finna. Að þekkja Pétur var eitt-
hvað sem hefur gefið mér og mín-
um mikið og fyrir það erum við
þakklátt.
Við fjölskyldan vorum svo lán-
söm að kynnast Pétri og fjöl-
skyldu og er magnað hversu vel
fjölskyldur okkar smullu saman
líka, enda Pétur og Margrét al-
gjört sómafólk svo ég tali nú ekki
um börnin. Alltaf tók hann manni
með knúsi og vinalegu handa-
bandi og var það líka þannig með
fólkið sem hann hitti, allir skiptu
máli hjá Pétri. Það voru mikil for-
réttindi að fá að þekkja og vinna
með Pétri, en kappinn var alltaf
tilbúinn að hjálpa fólki og tók það
ekki í mál að einhver væri meidd-
ur nema að hann væri brotinn eða
slitinn. Ef Pétur gat ekki lagað
meiðsli þá var það alvarlegt, að
upplifa hvernig hann lagaði fólk
var einstakt og stundum lyginni
líkast. Það eru svo margar sögur
til af honum og allar eru þær svo
skemmtilegar, Pétur er einn af
skemmtilegri mönnum sem ég
hef kynnst og munum við öll sem
þekktum hann halda minningu
um yndislegan mann hátt á lofti
með okkur að eilífu.
Við sendum fjölskyldunni okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur um
leið og það er með miklum trega
sem maður kveður svona hetju
sem er knúsandi fólk eins og hon-
um var einum lagið á nýjum stað.
Vertu sæll kæri vinur ég kveð þig nú
með sorg í hjarta og tár á kinn
þótt fenni í sporin þín þá lifir lag þitt
enn
þú löngum spannst þín draumaljóð
á hverjum morgni rís sólin
og stafar geislum inn til mín.
Hún lýsir upp daginn
og þerrar öll mín tár
breiðir úr sér um bæinn og heilar öll
mín sár.
Þó að nóttin klæðist myrkri
sem móðir dagsins hún þér ann
og þegar skuggar leita á þig
kæri vinur mundu að
á hverjum morgni rís sólin
og stafar geislum inn til þín.
Hún lýsir upp daginn
og þerrar öll þín tár
breiðir úr sér um bæinn
og heilar öll þín sár.
(Þorsteinn Einarsson)
Guð blessi ykkur og varðveiti
kæru Margrét, Baldvin, Tara
Lynd og Magnús.
Ingi Þór Steinþórsson,
Sigrún Anna Jónsdóttir
og börn.
Pétur var lífsglaður og kær-
leiksríkur maður. Hann var góð-
hjartaður, örlátur og þolinmóður
í öllum samskiptum. Hans fjöl-
breytti starfsferill, fyrst sem sjó-
maður, síðan matreiðslumaður og
svo osteópati lýsir best hans
dugnaði og eljusemi og í raun
hversu sterkur persónuleiki hann
var. Hann var orkumikill og úr-
ræðagóður. Það var ekki til það
vandamál sem hann var ekki
tilbúinn að takast á við og leysa.
Elsku Pétur, þín verður sárt
saknað af öllum þeim fjölmörgu
sem þú snertir við til góðs.
Hvíl í friði, elsku vinur.
Bob og Lísa,
Manhattan, New York.
Fallinn er frá langt um aldur
fram góður félagi og stuðnings-
maður körfuknattleiksdeildar
Keflavíkur til fjölda ára, Pétur
Pétursson osteópati. Það var
sannkallað glópalán fyrir körfu-
knattleiksdeild Keflavíkur og
fjölmarga aðra þegar Pétur
ákvað að fórna sleifinni og pot-
taglamri sem fylgir eldamennsk-
unni, hafandi verið yfirmat-
reiðslumaður í Bláa Lóninu og
setjast á skólabekk í Svíþjóð og
nema osteópatiu. Það þarf kjark
og óbilandi áhuga á viðfangsefn-
inu auk góðs stuðnings fjölskyldu
þegar menn taka slíkar beygjur í
lífinu. Allt þetta var til staðar hjá
honum og því góður líkur á að út-
komman yrði góð þegar námi
lauk, sem raun var á.
Það kom snemma í ljós eftir að
Pétur tók að starfa í heilsugeir-
anum að hann var afburðarfær á
sínu sviði. Hróður hans barst víða
og fólk með ýmsa erfiða kvilla
fékk bót meina sinna eftir að hafa
hossast um heilbrigðiskerfið með
misjöfnum árangri. Þeir fjöl-
mörgu körfuboltamenn Keflavík-
ur sem Pétur tjaslaði saman og
gerði leikfæra á mettíma eru
óteljandi.
Þeir erlendu leikmenn sem
leikið hafa með Keflavík í seinni
tíma og þurftu að nýta sér þjón-
ustu hans voru allir sammála um
að aldrei hefðu þeir kynnst öðr-
um eins fagmanni þegar kom að
því að höndla íþróttameiðsl.
Álagið sem fylgir því að starfa í
þessum geira og vera jafn eftir-
sóttur og Pétur var tók hinsvegar
gríðarlegan toll. Þrátt fyrir að
vera heilsuveill sjálfur brosti Pét-
ur ætið og neitaði engum um að-
stoð sem til hans leitaði. Allt fram
undir það síðasta var Pétur að
gera við bilaða líkamsparta
íþróttamanna þó kraftar hans
væru að þrotum komnir eftir
harða rimmu við illvígan sjúkdóm
sem hlífir fáum. Fórnfýsi og fag-
mennska voru honum í blóð bor-
in. Þrátt fyrir að vinna langan
vinnudag átti Pétur alltaf tíma
fyrir fjölskyldu sína og það dylst
engum sem til þekkja að hann var
frábær fjölskyldufaðir sem skilur
eftir sig stórt skarð þar. En fót-
sporin geyma fallegar og hugljúf-
ar minningar um góðan dreng
sem áorkaði miklu á skömmum
tíma.
Það er með söknuði og trega
en líka stolti og þakklæti sem við
kveðjum þennan góða og hjarta-
hlýja dreng sem gaf svo mikið af
sér. Hans verður sárt saknað í
stúkunni á komandi leiktíðum
sem og annarsstaðar. Fjölskyldu
hans og nánustu ættingjum vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Harmur þeirra er mikill.
Fyrir hönd Körfuknattleiks-
deildar Keflavíkur,
Ingvi Þór Hákonarson
formaður.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT HALLDÓRSDÓTTIR,
Klettatúni 6, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar laugardaginn
24. september. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þeim sem vilja minnast hennar er
bent á Heimahlynningu Akureyrar.
Sérstakar þakkir fær Heimahlynning Akureyrar fyrir einstaka
umönnun, hlýhug og velvilja, sem og starfsfólk
lyflækningadeildar SAK.
.
Eymundur Lúthersson,
Sigurjón K. Bergsson,
Katrín Eymundsdóttir, Hannes Trausti Skýrnisson,
Eymundur L. Eymundsson,
Lára Eymundsdóttir, Hörður Theódórsson,
Eydís Elva Eymundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
KYNNINGAR
VERÐ
Verið
velkomin
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
fyrrverandi tengdaföður og afa,
ÞORSTEINS JÓNSSONAR
ÞÓRHALLSSONAR,
Dalbraut 20, Reykjavík,
áður Túngötu 2, Reyðarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sólteigs á Hrafnistu í Reykjavík
fyrir góða og hlýja umönnun.
.
R. Nanna Björnsdóttir,
Sigurbjörn Þorsteinsson, Helga Sigurðardóttir,
Þ. Unnar Þorsteinsson,
Emilía Rigensborg
og barnabörn.
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
VALGARÐUR JÓN EÐVALDSSON,
andaðist á Sjúkrahúsi Akureyrar
11. september. Útför hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna. Aðstandendur
þakka frábæra umönnun á lyfjadeild SAK.
.
Friðrikka Emilsdóttir
Þorbjörg Valgarðsdóttir Óskar Finnsson
Bryndís Valgarðsdóttir Gunnar Örn Rúnarsson
Emil Valgarðsson
Erlingur Jón Valgarðssson Þóra Jóna Jónatansdóttir
Hulda Kristín Valgarðsdóttir
Eðvald Sveinn Valgarðsson Sigurbjörg Viðarsdóttir