Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2015, Side 25

Helgarblað 6.–9. nóvember 2015 Fólk Viðtal 25
Erfði kraftinn frá pabba
hlið mér í aldri, tvö eldri systkini
til að ráðfæra sig við og tvö yngri
systkini, tvíbura, til að ráðskast
með. Æskan var góð, við fórum
oft út á land og í hjólhýsi og oft til
útlanda. Í eitt skiptið fór öll fjöl-
skyldan til Ítalíu í sjö vikur en þá
var pabbi á hápunkti síns ferils og
kom því bara viku og viku.
Minningar æskunnar eru
margar og hlýjar. Lífið var í föst-
um skorðum, sami matur á viss-
um dögum, og mikið af vinum sem
gengu inn og út af heimilinu. Pabbi
vann fyrir fjölskyldunni, var há-
vær en hjartagóður maður. Hann
var ákaflega duglegur og ákveðinn
og passaði að við hefðum allt sem
okkur vantaði. Mamma var alveg
heima og hugsaði alltaf svo vel um
okkur systkinin,“ segir Svava og ját-
ar að hún hafi verið mikil pabba-
stelpa. „Og mömmustelpa líka.
Það er ekki annað hægt með svona
góða mömmu. Ég hef einmitt tek-
ið eftir því að almennt er einstak-
lega sterkt samband milli móður
og sonar og svo föður og dóttur.
Mamman verndar soninn og pabb-
inn litlu stelpuna sína. Ég sakna
pabba ennþá og finn oft fyrir hon-
um. Ég er með töluáráttu, pabbi
fæddist 10.03.33 og oft þegar ég lít
á klukkuna sé ég þessa tölu og það
sama á við bílnúmerið hans, R-805,
hún birtist mér oft. Ég hefði vilj-
að að hann hefði fengið fleiri góð
ár án veikinda. Það var afskaplega
erfitt að missa hann.“
Varð bráðkvaddur
Rolf hafði verið greindur með
krabbamein í raddböndum og
hafði verið veikur í nokkurn tíma
þegar hann lést. „Hann lést þó
ekki úr veikindum sínum held-
ur varð hann bráðkvaddur. Hann
var að keyra heim frá tannlækni
þegar hann leið út af og rann ró-
lega á næsta bíl. Það var mikið
áfall að missa hann svona snöggt
en ég held að hann hafi feng-
ið að fara bakdyramegin úr þessu
lífi. Hann vildi geta ferðast, keyrt,
borðað góðan mat, tekið myndir
og sent okkur þær í tölvunni, sem
hann gerði nánast daglega, ásamt
nokkrum bröndurum; sem sagt
lifað lífinu. Ég á alla tölvupóstana
sem hann sendi okkur systkinum
og skoða reglulega. Fyrir hann var
þetta kannski ekkert svo óþægileg-
ur dauðdagi en mikið sjokk fyrir
fjölskylduna.
Lífsglaðasta kona í heimi
Móðir Svövu, Kristín Ásgeirsdótt-
ir, tók við fyrirtæki eiginmanns-
ins ásamt yngsta syninum, Ásgeiri
Johansen, þegar Rolf lést. „Ásgeir
bróðir minn var farinn að reka RJC
löngu áður, en mamma, sem hafði
aldrei komið nálægt rekstri, hef-
ur nú aðeins komið sér inn í mál-
in. Mamma er ótrúleg kona – alltaf
með kaffibollann í annarri og síg-
arettuna í hinni. Hún er lífsglað-
asta manneskja sem ég þekki, ger-
ir gott úr öllu, snýr út úr öllu og er
alltaf í góðu skapi. Mamma er alltaf
eins og stelpa, ég hef aldrei upplif-
að hana sem gamla. Hún lítur út
fyrir að vera rétt sextug þótt hún
sé 75 ára. Og heldur sjálf að hún sé
fertug. Hún er bara súperhress og
skemmtileg og mikil amma. Það
dýrka hana allir.“
Vega hvort annað upp
Sambýlismaður Svövu heit-
ir Björn Kristinn Sveinbjörnsson
en þau vinna einnig saman og
hafa gert í átta ár. „Bjössi er fram-
kvæmdastjóri NTC og er meira á
skrifstofunni, sér m.a. um fjármál-
in og framkvæmdir nýrra verslana
en ég er með yfirsýn yfir allt fyr-
irtækið, sé um innkaup, sölu, ný
merki og verslanir og saman vinn-
um við í nýjum verkefnum. Mér
finnst ég endalaust heppin að hafa
hitt hann,“ segir Svava sem neitar
því að samstarfið hafi reynt á sam-
bandið. „Hann stríddi mér stund-
um í byrjun og sagðist þurfa að
drífa sig svo forstjórinn yrði ekki
reiður. Við erum hins vegar jöfn í
þessu og vinnum í þessu saman.
Hann var svo fljótur að læra, er
seigur og klárar alltaf verkefnin. Ég
er meira úti um allt að finna eitt-
hvað nýtt. Við vegum hvort annað
upp.“
Kveikja í hvort öðru
Björn starfaði áður sem eftirsótt
fyrirsæta og hafði unnið fyrir mörg
af þekktustu merkjum heims þegar
hann sagði skilið við módelbrans-
ann til að vinna með sinni heittelsk-
uðu. „Það er bara endalaust gam-
an hjá okkur. Hann er með svo létta
lund, svo fyndinn og svo er bónus
hvað hann er myndarlegur. Við
hlæjum stanslaust saman, hann
er sannarlega skemmtilegur og já-
kvæður. Það er aldrei neitt mál fyrir
hann. Við styðjum hvort annað og
náum að kveikja í hvort öðru; eig-
um auðvelt með að sjá hlutina á
kómískan hátt og hreinlega bilast
úr hlátri. Við erum bestu vinir. Ég
vildi að allir fengju að upplifa að
hafa svona gaman saman og mæli
með að fólk leiti sér að skemmti-
legum maka. Ungt fólk horfir mik-
ið á útlit en við eldumst öll. Mað-
ur verður að passa að manneskjan
sé hjartagóð og skemmtileg líka.
Það skiptir svo miklu máli að hafa
það með í pakkanum,“ segir Svava
en þau Björn eru ógift. „Við erum
trúlofuð. Ætli við endum ekki á því
að láta pússa okkur saman. Ég hef
aldrei verið gift og hef aldrei próf-
að hvíta kjólinn. Það væri gaman.
Annars erum við bæði afskaplega
afslöppuð hvað það varðar en það
gæti orðið skemmtilegt.“
Besta árið eftir hrun
Í dag telur veldi Svövu 15 tísku-
verslanir og tæplega 150 starfs-
menn. Eftir hrunið og eftirköst
þess hefur NTC smám saman ver-
ið að rétta úr kútnum og í dag horf-
ir Svava björtum augum á fram-
tíðina. „Árið 2015 er að verða eitt
besta árið okkar eftir hrun. 7-9-13.
Um áramótin munu tvöfaldir inn-
flutningstollar á Kínavöru detta út
svo það eru spennandi tímar fram
undan. Þegar tollarnir fara munum
við geta lækkað verðið á ansi mörg-
um vörum og orðið vel samkeppn-
ishæf, allavega við Skandinavíu,
sem gæti orðið til þess að fólk komi
hingað í enn auknum mæli til að
versla auk þess sem verslun myndi
haldast meira inni í landinu. Auð-
vitað er alltaf spennandi að fara
utan að versla en ef þú færð sömu
vöru ódýrari hér held ég að flestir
myndu kaupa hana heima.“
Ánægð með ríkisstjórnina
Spurð að þeirri geysivinsælu
spurningu hvort þjóðin hafi lært
eitthvað af hruninu hugsar hún sig
um: „Það á eftir að koma í ljós. All-
ir kranar eru komnir aftur á loft. Er
ekki alltaf einhver efnahagssveifla?
Síðast var þetta bara loft, það voru
engir peningar þarna að baki. Ég
held að það sé öðruvísi núna. Ég
vona vissulega að við höfum lært
eitthvað. Allavega finnst mér eldri
kynslóðin passa sig en svo er að
koma upp kynslóð sem man ekk-
ert eftir þessu þar sem það tók ekki
þátt í geðshræringunni sem ríkti í
samfélaginu. Eitthvað af því fólki
mun í framtíðinni sitja við stjórn-
völinn og stýra landinu. Það verða
bara allir að passa sig og fara ekki
of geyst. Annars er ég enginn póli-
tíkus og þar sem ég hef hingað til
ekki gefið af mínum tíma til að
hafa áhrif ætla ég ekki að velta mér
upp úr ástandinu. Það er fólk í því
starfi sem verður að vinna vinnuna
sína.
Ég veit og ég skynja hvað er að
gerast en mér leiðist tuðið. Ef ég
ætla mér ekki að bretta upp erm-
ar og láta verkin tala ætla ég ekki
að sökkva mér í þessi mál. Ég hef
gaman af því að ræða um stjórn-
mál við áhrifafólk í pólitík en mér
finnst svakalega erfitt að umgang-
ast fólk sem heggur að alefli í menn
og málefni en gerir sjálft ekkert í
hlutunum. Að þurfa að sitja undir
slíkum æsingi og pirringi tekur frá
manni alla orku svo maður situr
lamaður eftir. Ég neita að láta slíka
neikvæðni ná mér.
Ég ætla ekki að æsa mig yfir
hlutum sem ég beiti mér ekki fyrir
og get ekki breytt nema ef ég færi í
pólitík. Þá myndi ég örugglega láta
í mér heyra og klára málin. Þó vil
ég segja að ég er ánægð með ríkis-
stjórnina. Það er mjög margt gott
sem er að gerast þar. Ég myndi
kjósa þessa stjórn áfram.“
Spáir ekki í aldur
Svava, sem er 51 árs, hefur líklega
aldrei verið glæsilegri. „Áður en ég
varð fertug tók ég mig í gegn í heilt
ár, tók mataræðið í gegn, sykurinn
út og af mér átta kíló. Mér leið svo
vel, léttari andlega og líkamlega, að
ég ákvað að gera þetta aftur áður
en ég varð fimmtug. Ég vildi verða
fimmtug í fínu formi og borðaði
enn hollari mat og taldi kaloríur í
tæpt ár fyrir afmælisdaginn. Fyr-
ir vikið voru þessi tímamót ennþá
skemmtilegri. Í rauninni leið mér
mun betur bæði andlega og líkam-
lega þegar ég var fimmtug held-
ur en fertug,“ segir hún og játar að
það þurfi vissulega mikinn sjálfs-
aga í svona átak. „Það þarf bæði
einbeitingu og hugarfarsbreytingu,
þetta er allt í höfðinu. Ég á bókina
Rétt mataræði fyrir þinn blóðflokk
og fer einnig mikið eftir henni.
Annars spái ég aldrei í aldur enda
finnst mér ég ekkert gömul. Einu
sinni var ég alltaf yngst í vina-
hópum en í dag er ég yngst í ein-
um vinahópi en næstelst í öðrum
en finnst samt alltaf eins og ég sé
yngst þótt ég sé eflaust sú eina sem
upplifi það þannig,“ segir Svava og
hlær. „Ég segi oft „hver er sinnar
gæfusmiður“ og eins og ég neita
að láta neikvætt hafa áhrif á mig er
ég ekkert að velta mér upp úr aldri.
Ég sigli bara áfram, létt í lund. Það
er svo margt fyndið og spaugilegt í
umhverfi okkar og svo gott að vera
með húmorinn að vopni.“
Mýkist með aldrinum
Hún viðurkennir þó að hafa ekki
alltaf búið yfir slíku jafnaðargeði og
játar að hafa jafnvel verið hvass yf-
irmaður hér áður fyrr. „Ég hef verið
heppin með starfsfólk í grunninn
og er komin með gríðarlega mik-
ið af frábæru starfsfólki sem hefur
gaman af vinnunni og þykir vænt
um fyrirtækið, enda erum við eins
og ein stór fjölskylda. Við erum öll
á sama bátnum og siglum áfram.
Ég hef gaman af að vinna með
hópnum og þótt ég setji mig inn í
öll mál gef ég verslunarstjórum og
rekstrarstjórum frjálsræði. Það sjá
allir um sitt. Annars á ég erfitt með
að dæma sjálfa mig sem yfirmann
en ég finn að fólk vill ekki bregð-
ast mér og vill standa sig vel og
ég kann að meta það. Ég reyni að
leyfa starfsfólkinu að blómstra; fer
yfir hlutina einu sinni eða oftar ef
þarf og ætlast svo til að það spjari
sig. Ég vil að fólk sýni hvað í því býr.
Fyrir nokkrum árum fékk ég
símtal frá stúlku sem var kom-
in upp stigann í yfirmannsstarf
hjá Donna Karan í London og
vildi þakka mér fyrir góðan skóla
og hvað ég hefði verið hrikalega
hörð við hana. Það hefði hjálp-
að henni með vinnulag og að ná í
þessa stöðu. Hún sagði óbeint að
ég hefði verið rosaleg. Ég var búin
að gleyma þessum tíma sem samt
skólaði okkur svo mörg upp. Ég var
sjálf bara að læra, var aðeins 18 ára
og í námi í Versló sem ég átti erfitt
með að sinna vegna þess hversu
brjálað var að gera hjá okkur. Á
þessum tíma, þegar við vorum
með eina, tvær verslanir, voru vin-
sældirnar slíkar að það var hleypt
inn í hollum. Það var sama hvað
við keyptum mikið inn, það seldist
allt. Þau ár byggðu stoðirnar í fyr-
irtækinu. NTC hefur verið einhvers
konar uppeldisstöð fyrir ungt fólk.
Mjög margir áberandi einstak-
lingar í þjóðfélaginu tóku sín fyrstu
skref hjá okkur. Í upphafi vorum við
að ráða inn tólf ára krakka. Enda
var ég, verslunarstjórinn, bara 18
ára. En nú er tíminn annar. Nú má
ekki ráða svo unga krakka og ekki
má vinna nema í visst marga tíma.
Ég er því mjög mófallin, það hafa
margir gott af því að fara fyrr inn á
vinnumarkaðinn og hanga þar af
leiðandi minna í tölvu.
Þessi fyrstu ár voru ofsalega
skemmtilegt tímabil og þótt ég hafi
aldrei reykt er fyndið að spá í það
að afgreiðslufólkið mátti reykja
við störfin og þar sem ekki voru
til kreditkort þurftum við að tæma
peningaskúffurnar oft á dag.
Verslunarrekstur hefur gjör-
breyst og ég líka. Ég ætlast til ár-
angurs en er ekki eins orðhvöss.
Ég vil setja markmið og ná árangri
en tapa mér ekki heldur reyni að
vinna með fólki til að finna leið
til að gera hlutina betur. Það tek-
ur allan kraft úr fólki ef maður er
stanslaust að hækka róminn en
auðvitað kemur það fyrir, kannski
einu sinni eða tvisvar á ári, að
maður verður ósáttur eftir einhver
hrikaleg mistök. Og þá þarf að gera
sig skiljanlegan.“
Hefði viljað fleiri börn
Svava á einn 19 ára son, Ásgeir
Frank, og Björn tæplega 17 ára
dóttur. „Nicole býr á Ítalíu og hef-
ur verið að koma inn í líf okkar
undanfarið. Hún er yndisleg stúlka
og hlakka ég til að kynnast henni
meira. Samband okkar Ásgeirs er
mjög náið, við getum hlegið mikið
saman enda er hann skemmtilegt
ljón og við erum miklir vinir. Hann
er á fullu í fótbolta og hver veit
Framhald á næstu síðu 
„ Í rauninni leið mér
mun betur bæði
andlega og líkamlega
þegar ég var fimmtug
heldur en fertug
Hefur dálæti á
vinnunni Svava hefur
aldrei á þeim rúmlega
þremur áratugum
sem hún hefur staðið í
eldlínunni hugsað sér að
skipta um framabraut.