Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2015, Side 32

Helgarblað 6.–9. nóvember 201532 Skrýtið Sakamál
Sími 555 3100 www.donna.is
Ný vefverslun: www.donna.is
Erum nú á Facebook: donna ehf
Skjót fyrstahjálp, hjartahnoð
og hjartastuðtæki björguðu lífi mínu
Ég lifði af
N
eupré, í útjaðri Liege í Belg­
íu, ku vera indælis bær til að
ala manninn. Íbúarnir eru
fólk í efri miðstétt, meðal
annars framkvæmdastjór­
ar og fjölskyldur þeirra og efnað fólk
sem sest hefur í helgan stein. Sagt er
að bæjarbúar heilsist á götum úti,
masi þegar þeir hittast í verslun­
um, bjóði hver öðrum til kvöldverð­
ar og ræði gjarna verð á hlutabréfum
þegar grillað er í garðinum. Um bæj­
arbúa var skrifað að „allir borðuðu
nautakjötið sitt á sama hátt“.
En í desember 2008 dró til tíð­
inda í þessu annars kyrrláta byggðar­
lagi með komu sikileyskrar fjöl­
skyldu og má segja að óveðursskýin
hafi hrannast upp við sjóndeildar­
hringinn.
Kyrrðin rofin
Sikileyingarnir voru; Cindy Salibra,
34 ára, sex börn hennar á aldrinum
sex ára til 14 ára, og tveir karlmenn,
Philippe, 42 ára, fyrri eiginmaður
Cindy og faðir fjögurra barna henn­
ar, og Mario Giuffrida, þáverandi
eiginmaður hennar og faðir tveggja
yngstu barnanna. Fjölskyldan flutti
inn í hús númer 93 við Avenue des
Chévrefeuilles og fljótlega varð
skrattinn laus.
Fullorðna fólkið stundaði enga
vinnu en innheimti vikulega bæt­
ur sínar samviskusamlega. Þar sem
áður hafði verið kyrrlát gata mátti
nú heyra blótsyrði og öskur frá dag­
renningu til dagseturs.
Vinalegt mal í vel smurðum
sláttuvélum, sem fyrr meir var nán­
ast eini hávaðinn sem heyra mátti
við götuna, drukknaði í móður­
sýkislegum öskrum Cindy, öskrum
sem var einkum og sér í lagi beint til
seinni eiginmanns hennar, Marios.
Undarleg þrenning
Vissulega var þetta áfall fyrir ná­
granna Sikileyinganna og reyndu
þeir að ræða á rólegum nótum við
þessa nýju nágranna. Sú viðleitni
bar engan árangur og hinir rótgrónu
íbúar Neupré hörfuðu nánast und­
an öskrum Cindy og störðu furðu
lostnir á Philippe, sem virtist ekki
vera eins og fólk er flest, og á Mario,
sem virtist alltaf vel við skál, með
nauðrakaðan kollinn og hring í öðru
eyra – sem, merkilegt nokk, var ekki
tískan í Neupré.
Þegar húmaði að kveldi sáu ná­
grannar Sikileyinganna þann kost
vænstan að draga gardínur fyr­
ir glugga og hækka vel í sjónvarps­
tækjunum í von um að yfirgnæfa
hávaðann frá húsi númer 93.
Dregur úr hávaða
Jólin komu og fóru árið 2008 og
nýja árið gekk í garð með kulda en
ástandið var ekki alsæmt við Avenue
des Chévrefeuilles. Einhverra hluta
vegna hafði dregið úr hávaðanum í
Sikileyingunum.
Vissulega mátti enn heyra það­
an læti, en frá Cindy, sem alla jafna
hafði haft hæst, heyrðist nú varla
múkk. Innan tíðar tók fólk eftir því
að ekkert sást til Marios og hafði ekki
gert um skeið – og ályktaði fólk að
hann hlyti að hafa lagt land undir fót.
En ekki var allt með felldu, því
móðir Marios, Nona Giuffrida, fór
að þyrla upp ryki – fannst enda
undarlegt að hafa ekki séð sinn
heittelskaða son eftir að hann hvarf
frá Neupré. Í von um að þagga niður í
móður Marios og til að lægja öldurn­
ar skundaði Cindy á lögreglustöðina.
Cindy segir of mikið
Á lögreglustöðinni krafðist Cindy
þess að fá að leggja fram formlega
kæru á hendur Mario. „Eiginmað­
ur minn lamdi mig í tíma og ótíma.
Ég henti honum út. Hann tók allt sitt
hafurtask og fór heim til Sikileyjar.
En hvað sem því líður vil ég leggja
fram formlega kæru.“
Það kom lögreglunni spánskt fyr­
ir sjónir að lögð væri fram kæra á
hendur manni sem þá þegar var far­
inn til annars lands, en engu að síður
hlustuðu þeir á og skráðu á blað frá­
sögn Cindy.
Þarna hefði Cindy átt að láta stað­
ar numið, en að þegja var henni
kannski ekki vel gefið og eftir að hún
fór frá lögreglunni sagði hún við vin­
konu sína: „Þú veist … Mario er ekk­
ert á Sikiley. Hann er einfaldlega
dauður.“ Vinkonunni var brugðið
mjög og fór rakleiðis til lögreglunnar.
Blóðið rennur …
Cindy og hennar fyrrverandi voru
umsvifalaust tekin til yfirheyrslu
en erfitt reyndist að draga orð upp
úr Cindy. Við það jókst áhugi lög­
reglunnar og eftir nokkrar klukku­
stundir brotnaði Cindy saman og
kjaftaði þá á henni hver tuska.
„Í fleiri mánuði hef ég óskað
þess að Mario færi. Ég grátbað hann
um skilnað en hann neitaði. Kvöld
eitt ákvað ég að koma honum fyr­
ir kattarnef,“ sagði Cindy. Hún kom
börnunum í rúmið og fór inn í svefn­
herbergi hjónanna vopnuð öxi.
„Áður en ég vissi af hafði ég látið
öxina vaða í hálsinn á honum. Það
var mikið blóð. Hann reyndi að flýja
niður stigann en ég náði honum á
stigapallinum og lagði til hans, aftur
og aftur, með öxinni þar til hann var
dauður.“
… og bálið brennur
Að þessu loknu náði hún í Philippe
og bað hann um aðstoð við að losna
við líkið: „Hann var boðinn og búinn
til að hjálpa mér.“
Cindy byrjaði á að þrífa upp allt
blóð í svefnherberginu og síðan
komu þau skötuhjúin líkinu af Mario
í baðkarið og hófst þá mikil vinna
með öxi, stórum hníf og sög.
Þegar líkamshlutarnir fóru að
hrúgast upp kom Cindy þeim fyrir í
frystinum og að verki loknu kveikti
hún upp í arninum í stofunni. Síðan
henti hún líkamshlutunum einum
og einum í eldinn. Með hjálp Phil­
ippes tók það Cindy þrjár nætur að
brenna Mario upp til agna.
Ró, enn á ný
Cindy hefði sennilega framið hinn
fullkomna glæp ef hún hefði get­
að þagað. Í nóvember 2011 fékk
hún 20 ára dóm en Philippe slapp
vegna laga í Belgíu sem firra hvern
þann sök sem aðstoðar náinn að­
standanda við að hylja glæp: „Hún er
móðir barnanna minna. Ég gat ekki
svipt þau móður sinni.“
Philippe fékk forræði yfir börnum
sínum fjórum en í Avenue des Ché­
vrefeuilles í Nuepré ríkir enn á ný ró
og friður því íbúum þar til ómældrar
ánægju ákvað Philippe að setjast að
annars staðar. n
Sikileyingarnir
n Sikileysk fjölskylda flutti í belgískan bæ n Þar með var friðurinn úti
Cindy Salibra Var vart flutt inn í hús í rólegum, belgískum bæ þegar hún hóf upp raust sína. Mario Giuffrida Endaði ævi sína sem eldsmatur í arni eiginkonu sinnar.„Ég náði honum á
stigapallinum og
lagði til hans, aftur og
aftur, með öxinni þar til
hann var dauður.
Bæjarskrifstofan í Neupré
Sikileyingarnir settu svip sinn á
annars rólegan bæ.