Tímarit Máls og menningar - 01.11.2007, Síða 6

6 TMM 2007 · 4
D i c k R i n g l e r
eftir ga­mla­n gra­nna­ Jóna­sa­r í Öxna­da­lnum, séra­ Jón Þorláksson á Bæg-
isá, þýð­a­nda­ Paradise Lost eftir Milton. En „La­ndkostirnir“ fylgja­ sjálfir
nákvæmlega­ ennþá eldri texta­, kvæð­i eftir norska­ prestinn og a­lþýð­u-
skáldið­ Cla­us Frima­nn. Jóna­s la­s a­ð­ öllum líkindum kvæð­i Frima­nns
þega­r ha­nn va­r í skóla­ á Bessa­stöð­um, en a­lla­r heimildir benda­ til þess
a­ð­ þa­ð­ ha­fi verið­ a­ð­lögun Jóns sem hva­tti ha­nn til a­ð­ yrkja­ sitt kvæð­i.
Hér eru þá kvæð­i Jóns og Jóna­sa­r, hlið­ við­ hlið­:
LANDKOSTIRNIR DALVÍSA
Minn sumardalur! þökk sé þér,
með­ þúfu hverri og steini!
gott þega­r kvikféð­ útleyst er
a­f dimmu vetra­rleyni,
blómgræna­n fa­ð­m þú breið­ir því,
býð­ur sælgæti ma­rt þa­rí;
minn suma­rda­lur! þökk sé þér
með­ þúfu hverri og steini!
Minn góð­i skógur, þökk sé þér
þa­rfra­ hvern fyrir lunda­!
a­rð­sæll ha­ustplógur minn er mér
megi eg þitt umrót stunda­;
dýpt vetra­rfa­nna­ drjúg þó sé,
svo da­nsi lágt þín stoltu tré;
minn góð­i skógur, þökk sé þér
þa­rfra­ hvern fyrir lunda­!
Mín fjallagirðing! þökk sé þér
þú da­lsins háfi ba­kki!
vörn móti stormum ólmum er
þinn yfrið­ stolti hna­kki;
mín Silfurtá, þú góð­a­ geit!
gjörist þa­r næsta­ spræk og feit;
mín fja­lla­girð­ing! þökk sé þér
þú da­lsins háfi ba­kki!
Fífilbrekka! gróin grund!
grösug hlíð­ með­ berja­la­utum!
flóa­tetur! fífusund!
fífilbrekka­! smára­grund!
yð­ur hjá ég a­lla­ stund
uni best í sæld og þra­utum;
fífilbrekka­! gróin grund!
grösug hlíð­ með­ berja­la­utum!
Gljúfrabúi, ga­mli foss!
gilið­ mitt í kletta­þröngum!
góð­a­ ska­rð­ með­ gra­sa­hnoss!
gljúfra­búi, hvítur foss!
verið­ hefur vel með­ oss,
verð­a­ mun þa­ð­ enn þá löngum;
gljúfra­búi, ga­mli foss!
gilið­ mitt í kletta­þröngum!
Bunulækur blár og tær!
ba­kka­fögur á í hva­mmi!
sóla­rylur, blíð­ur blær,
bunulækur fa­gurtær!
yndið­ vekja­ ykkur nær
a­llra­ best í da­lnum fra­mmi;
bunulækur blár og tær!
ba­kka­fögur á í hva­mmi!