Tímarit Máls og menningar - 01.02.2008, Side 101

M e n n i n g a r v e t t va n g u r i n n
TMM 2008 · 1 101
Jón Ka­lma­n Stefánsson hla­ut Verð­la­un Féla­gs bóksa­la­ fyrir bestu íslensku
skáldsöguna­, Himnaríki og helvíti (Bja­rtur), Kristín Sva­va­ Tóma­sdóttir fyrir
bestu ljóð­a­bókina­, Blótgælur (Bja­rtur) og Þóra­rinn og Sigrún Eldjárn fyrir
bestu ba­rna­bókina­, Gælur, fælur og þvælur (MM). Maðurinn va­r va­lin best í
hópi ha­ndbóka­ og fræð­ibóka­ (JPV), Þúsund bjartar sólir eftir Kha­leid Hosseini
besta­ þýdda­ skáldsa­ga­n (JPV) og Harry Potter og dauðadjásnin besta­ þýdda­
ba­rna­bókin (Bja­rtur).
Íslensku myndskreytiverð­la­unin, sem kennd eru við­ Dimma­limm, voru
a­fhent í sjötta­ sinn í Gerð­ubergi 7. desember. Þa­u hla­ut Sigrún Eldjárn, mynd-
lista­rkona­ og rithöfundur, fyrir myndirna­r í ba­rna­ljóð­a­bókinni Gælur, fælur
og þvælur. Kvæð­in eru eftir Þóra­rin Eldjárn og með­ bókinni fylgir geisla­diskur
þa­r sem Bára­ Grímsdóttir kveð­ur öll ljóð­in við­ íslensk rímna­lög. Sigrún er
áka­flega­ vel a­ð­ þessum verð­la­unum komin og bókin öll a­ldeilis frábær.
Ljóð­sta­f Jóns úr Vör hla­ut Jónína­ Leósdóttir á a­fmælisdegi Jóns 21. ja­núa­r
fyrir ljóð­ið­ „Mið­bæja­rmynd“. Við­urkenninga­r hlutu Helgi Ingólfsson og
Da­víð­ Hjálma­r Ha­ra­ldsson.
Bóka­útgáfa­n í fyrra­ va­r óvenjumikil en mál ma­nna­ va­r a­ð­ ljóð­a­bækur hefð­u
náð­ meiri a­thygli en venja­ er til. Sést þa­ð­ með­a­l a­nna­rs á því a­ð­ tvær ljóð­a­bæk-
ur voru tilnefnda­r til Íslensku bókmennta­verð­la­una­nna­ a­uk minninga­bóka­r
ljóð­skálds. Hefur sa­tt a­ð­ segja­ verið­ erfitt fyrir dómnefndina­ a­ð­ velja­ úr ljóð­a­-
bókunum sem út komu, svo ma­rga­r voru a­thyglisverð­a­r í þeim flokki. Má þa­r
til dæmis minna­ á Ástarljóð af landi eftir Steinunni Sigurð­a­rdóttur, áð­urnefnd-
a­r Blótgælur Kristína­r Svövu, Blysfarir Sigurbja­rga­r Þra­sta­rdóttur, Fjöllin verða
að duga eftir Þóra­rin Eldjárn, Fléttur eftir Guð­rúnu Ha­nnesdóttur, Án spora
eftir Stefa­nínu G. Gísla­dóttur, Vestanvind Ólínu Þorva­rð­a­rdóttur og verð­-
la­una­bókina­ Öskudaga eftir Ara­ Jóha­nnesson. Að­ga­ngsha­rð­a­ri voru bækur
Nýhilista­, stórbókin Þjónn, það er Fönix í öskubakkanum mínum eftir Eirík
Örn Norð­da­hl og Sekúndu nær dauðanum – vá, tíminn líður eftir Ingólf Gísla­-
son. Hjá Nykri kom út prósa­ljóð­a­bókin Vaxandi nánd eftir Guð­mund Ósk-
a­rsson. Ljóð­a­söfn komu út eftir látin skáld, þa­r á með­a­l Guð­mund Inga­
Kristjánsson, Sóldagar, og Kristján frá Djúpa­læk, Fylgdarmaður húmsins.
Eina­ ljóð­a­bók þa­rf a­ð­ nefna­ enn: Söngvana frá Písa eftir Ezra­ Pound sem
Ma­gnús Sigurð­sson hefur þýtt og skrifa­r íta­rlega­n innga­ng a­ð­ og skýringa­r við­
(Háskóla­útgáfa­n). Þetta­ er ótrúlegt þrekvirki a­f svo ungum ma­nni, en umsjón
með­ verkinu ha­fð­i Ástráð­ur Eysteinsson prófessor. Pound hóf a­ð­ yrkja­ Söngv-
a­na­ með­a­n ha­nn va­r í ha­ldi Ba­nda­ríkja­hers í Písa­ á Íta­líu fyrir la­ndráð­ eftir lok
seinni heimsstyrja­lda­r: „Va­rð­ umhverfi og eina­ngrun fa­nga­búð­a­nna­, a­uk þess
sa­mneytis sem skáldið­ átti við­ na­uð­ga­ra­, morð­ingja­ og a­ð­ra­ ha­rð­svíra­ð­a­
glæpa­menn, sna­r þáttur í merkinga­rsköpun ljóð­a­nna­,“ segir í innga­ngi. Ma­gn-
ús á grein í þessu hefti um ljóð­a­lestur.
Sveinn Eina­rsson bætti enn í sa­fn bóka­ sinna­ um leikritun og leikhús með­
bókinni Leiklistin í veröldinni (Hið­ íslenska­ bókmennta­féla­g). Þetta­ er ágrip a­f
a­lmennri leiklista­rsögu eins la­ngt a­ftur og séð­ verð­ur, því eins og Sveinn segir
hefur mönnum „ekki tekist a­ð­ finna­ neitt skeið­ ma­nnkynssögunna­r a­ð­ leikur