Fréttatíminn - 10.12.2016, Side 16

16 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 10.desember 2016
Sími 554 6800
www.vidd.is
Njarðarnes 9
Akureyri
Bæjarlind 4
Kópavogi
Það sem þú þarft fyrir jólaþrifin!
®
Rétta hreinsiefnið í regluleg þrif
fyrir flísar, náttúrustein, dúka og
parket.
FILA Cleaner FILA NoDrops
FILA ViaBagno FILA Fuganet
Komdu í veg fyrir kísil með
NoDrops. Vatnsfráhrindandi
efni fyrir flísar og gler.
Hreinsar kalkútfellingar af flísum
og blöndunartækjum. Þau verða
eins og ný!
Einn virkasti fúguhreinsirinn.
Tekur fitu og önnur erfið
óhreinindi af fúgum og flísum.
25
%
afs
lát
tur
í d
es
em
be
r!
Frá Akureyri
til ástarinnar
í Mósambík
Ína Steinke sleit barnsskónum í skíðabrekk-
um Hlíðarfjalls á Akureyri en leiðir hennar
lágu síðar til Afríkulandsins Mósambík þar
sem hún kynntist ástinni í lífi sínu, ísraelska
brunnasmiðnum Naor Zinger.
Ína missti börnin frá sér
þegar hjálpar stofnunin
sem rak heimilið tók
harðpólitíska ákvörðun
um að fyrirkomulagið liti
illa út á pappír, og börnin
voru sett alein á vergang
sem var dauðadómur
fyrir þau.
Ína, Naor og Míla í brúðkaupi í
Ísrael í byrjun árs 2015.
Nína Richter
ritstjorn@frettatiminn.is
Ína og Naor búa í dreifbýli skammt frá bænum Pemba, við samnefndan flóa. Þetta er fallegur staður í norður-hluta landsins með hvítum
ströndum og framandi gróðri.
Þau eiga saman tvær ungar dæt-
ur, Mílu og Líf, eru nýbúin að
byggja sér lítið hús og halda þar
sex hunda. Þau hafa á þriðja tug
manna í vinnu allt árið.
Hráir töfrar Mósambík
Ína fór fyrst til Mósambík
árið 2007 og var í starfsnámi
í kennaraháskóla lengst inni í
Quirimbas þjóðgarðinum í Norð-
ur-Mósambík. Það var ferli var
hluti af alþjóðlegu kennaranámi
frá dönskum skóla. Í þjóðgarðin-
um var var hvorki rafmagn né
rennandi vatn. Dvölin var sex
mánuðir og Ína segir að þar hafi
hún kolfallið fyrir Mósambík.
Hvað heillaði þig?
„Mósambík er ofboðslega hrátt
land, það er ekkert kjöt utan á
Mósambík, þetta er bara hrátt líf.
Það er rosaleg hamingja hérna og
lífsgleði, og ekkert mikið meira en
það,“ segir Ína og hlær. „Ég ákvað
samt að ef ég kæmi aftur þá vildi
ég vera þar sem væri að minnsta
kosti ísskápur svo að ég gæti feng-
ið mér kalt vatn að drekka.“
Ína fór síðan aftur til Danmerk-
ur að klára næsta kaflann í nám-
inu, og þá var næsta verkefni að
velja sér land einhversstaðar í
heiminum til þess að fara og vinna
einhverja sjálfboðavinnu. „Þá
valdi ég að fara aftur til Mósambík
og fór á munaðarleysingjahæli í
Pemba - þar sem var ísskápur.“
Týndu börnin í Pemba
Ína var þar í sjö mánuði og þá
báðu yfirmennirnir hana að fara
til Danmerkur og klára námið og
koma síðan aftur til þess að taka
við heimilinu af því að þau sjálf
voru að hætta til þess að fara í
nám. „Staðan mín átti að vera til
eins árs en endaði á því að verða
þrjú ár. Á þessum tíma var heim-
ilið leyst upp, börnin áttu ekki í
nein hús að venda, og ég fór sjálf
að fæða og klæða öll börnin sem
voru sex talsins og öll á leik-
skólaaldri. Þau bjuggu heima hjá
mér í þrjú ár og ég ól þau upp og
elskaði þau, ég var allt sem þau
áttu. Þetta var erfitt líf, ég var sex
barna móðir, þetta var ekkert
grín. Ég var 25 ára.“
Sorgin
Því tímabili lauk svo á skelfilegan
hátt. Ína missti börnin frá sér
þegar hjálparstofnunin sem rak
heimilið upphaflega tók harð-
pólitíska ákvörðun um að þetta
fyrirkomulag liti illa út á pappír,
og börnin voru sett alein á ver-
gang sem var dauðadómur fyrir
þau. Þau voru tekin undir fölsku
yfirskini án þess að Ína fengi að
kveðja þau. Ína veit ekki hvert þau
fóru en telur hugsanlegt að þau
hafi verið sett ein út í skóginn til
þess að deyja. Hún fékk aldrei að
vita neitt meira um málið. Hún
segist hafa barist fyrir þeim, en án
árangurs.
Þessi reynsla hafði mikil áhrif á
Ínu. Hún var í miðri sorginni, að
vissu leyti búin að gefast upp á Mó-
sambík, en þótti það sárt og lang-
aði að vera lengur í landinu. Hún
hafði fram að þessu aðeins um-
gengist innfædda og ákvað þess
vegna að kynna sér betur samfélag
aðfluttra á svæðinu, og kynnast
annari hlið á menningunni.
Grænlandsplanið
„Ég ákvað eftir þetta áfall að
gera eitthvað allt annað. Ég
vissi til dæmis ekki hvað hinir
útlendingarnir í Pemba voru að
gera. Ég ákvað að kynnast hinni
hliðinni á Pemba. Þannig að ég
gerði það, en það hjálpaði mér
ekkert mikið. Ég ákvað að fara frá
Mósambík.
Ég vissi að ég þyrfti eitthvað allt
öðruvísi og ætlaði bara til Græn-
lands að vinna í fiski. Ég átti ekki
neitt, ég var ekki búin að sjá fjöl-
skylduna mína í tvö ár og ég bjó í
moldarkofa.“
Ína var komin vel áleiðis í því
ferli að flytja til Grænlands þegar
hún ákvað eitt kvöldið að fara út
að skemmta sér með vinkonum
sínum. Það átti eftir að vera af-
drifarík ákvörðun.
Hitti tengdapabba fyrst
„Pemba er þannig að á þessum
tíma voru kannski 10 hvítir hérna
og maður vissi alveg hverjir þeir
voru. Ísraelarnir héldu sig dálítið
út af fyrir sig, þeir voru fjórir eða
fimm hérna, og einn daginn vor-
um við og þeir á sama veitingastað
og mér fannst eitthvað hallærislegt
að heilsa ekki. Ég kynnti mig fyrir
pabba hans Naors sem sagðist eiga
strák á mínum aldri í Ísrael. Ég
sagðist vera verðandi eiginkona
Naors, og auðvitað var ég bara að
fíflast, við Naor höfðum ekki verið
kynnt þegar þetta var.“
Börn frá munaðarleysingja-
hælinu í Pemba.