Fréttatíminn - 16.12.2016, Blaðsíða 26

26 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 16. desember 2016
Eitt sinn varði Þóra Lind Nielsen
jólunum á Spáni þar sem vinkona
hennar bjó. Það eru víst engin jól
án rjúpna svo hún ferðaðist með
nokkrar slíkar út til að fullkomna
hátíðahöldin.
„Ég hlakkaði til að halda íslensk
jól með vinkonu minni og fjöl-
skyldu hennar og lagði mikið á
mig að hafa þetta eins og heima.
Það var ekkert grín að ferðast með
frosnar rjúpurnar en þetta voru
nú jólin og allt átti að vera íslenskt
og fullkomið. Vinkona mín hafði
aldrei eldað rjúpur en ég kalla mig
mikinn rjúpnasérfræðing og lagði
allt í þessa jólamáltíð. Ég ætlaði
að hafa þetta eins og heima og eft-
ir aðferðinni sem gefur hárrétta
bragðið. Ég sauð beinin af rjúpun-
um og gerði soð fyrir sósuna sem
ég bað hana um að fara með út og
kæla. Sósan er í raun höfuðatriði
rjúpumáltíðarinnar. Svo þegar
ég bað vinkonuna aftur um að
sækja soðið þar sem komið var að
því að leggja lokahönd á meist-
araverkið með dýrindissósunni,
varð vinkonan skrýtin á svipinn
en hún hafði þá leyft kettinum að
sötra þetta í makindum á svölun-
um! Hún hafði ekki hugmynd um
hversu dýrmætt þetta soð var eða
um tímann og þá natni sem þarf
að leggja í rjúpurnar til að fá rétta
bragðið.
En soðið var farið og rjúpurn-
ar voru borðaðar með spænskri
pakkasveppasósu. Ég þurfti að
hafa mig alla við til að muna að
jólin eru jú í hjartanu... svona á
meðan kattarkvikindið glotti til
mín yfir borðhaldinu í sigurvímu,
sæll og glaður með sinn jólamat.
Ennþá, 35 árum síðar, á ég erfitt
með að láta mér þykja vænt um
ketti – á jólunum!“
Jólaköttur á Spáni
Þóra Lind Nielsen ætlaði sér að elda fullkomna rjúpnamáltíð á Spáni fyrir
nokkrum árum, en lenti í óvæntum hrakningum. Mynd | Rut
„Þetta var fyrir mörgum árum
þegar stelpurnar voru litlar en
er enn rifjað reglulega upp. Það
er hægt að brosa að þessu núna
þótt þetta hafi ekki verið gaman
þá,“ segir Páll V. Bjarnason, faðir
þriggja stúlkna sem voru síður en
svo ánægðar með pabba sinn ein
jólin.
„Það er alltaf mikið um að vera
hjá okkur á aðfangadag því stór-
fjölskyldan kemur til okkar í mat.
Gjafirnar eru margar og þeim
fylgir mikið af pappírsrusli sem
var sett í svarta ruslapoka í and-
dyrinu. Á annan í jólum fórum við
fjölskyldan svo í jólaboð til tengdó
í Keflavík. Þar fengu stelpurnar
fleiri gjafir frá ömmum og öfum
og frændfólki og svo var komið
heim með það allt saman í svörtum
plastpoka. Við komum seint heim
úr boðinu þetta árið og allir voru
þreyttir. Plastpokanum með gjöf-
unum var bara stillt upp í anddyr-
inu. Daginn eftir ætlaði ég að ganga
vel frá öllu og taka til og henti
öllum svörtu pokunum í anddyr-
inu út í tunnu. Svo fara dömurnar
að spyrja um gjafirnar sínar frá
ömmu og afa og þá uppgötva ég
að ég hafði bara fleygt þeim öll-
um í ruslið. Ég hljóp út að kíkja í
tunnurnar en þá var ruslabíllinn
nýbúinn að koma og tæma þær.
Það varð uppi fótur og fit og ég
rauk út að leita að ruslabílnum, til
að reyna að ná þessu úr honum aft-
ur, en fann hann hvergi. Þá keyrði
ég í ofboði upp á hauga og mætti
honum þegar ég var á leiðinni upp
eftir. Ruslabíllinn var þá að koma
til baka, eftir að hafa verið tæmdur.
Ég man svo bara eftir mér horfandi
á ýtuna valta yfir alls kyns dót á
meðan ég gramsaði í alls kyns rusli
og dóti á haugunum. Ég gramsaði
mjög vel en fann ekki neitt!
Stelpurnar voru 3, 6 og 9 ára og
grétu mikið og mér leið vissulega
kjánalega yfir þessu. Þær hafa samt
fyrirgefið mér þetta þótt það sé
reglulega minnst á þetta óhapp. Í
dag hittist stórfjölskyldan ennþá
heima hjá okkur og það er mikið af
rusli og gjöfum út um allt og núna
fer ég sjálfur alltaf vel í gegnum alla
svörtu plastpokana áður en þeim
er hent út í tunnu!“
Páll V.
Bjarna-
son gleymir
seint jólun-
um sem
ruslapok-
arnir hrönn-
uðust upp í
anddyrinu
heima hjá
honum.
Mynd | Rut
Jólagjafirnar í rusli
Glæsilegar jólagjafir
Tradition úrin eru glæsileg íslensk hönnun og fást þau í ýmsum litasamsetningum.
Kíktu á allt úrvalið í vefversluninni okkar á michelsen.is
Laugavegi 15 og Kringlunni - sími 511 1900 - www.michelsen.is