Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.07.1972, Blaðsíða 4

Fastanefnd hjúkrunarkvenna,
sem skipuð var til þess að vinna
að þessum málum fyrir Vestur-
Evrópusamband h j úkrunar-
kvenna, hefur orðið nokkuð á-
gengt, þótt staða hennar sé veik
samanborið við fastanefnd
lækna.
Aðalástæður fyrir erfiðleik-
um hennar eru:
1. að fulltrúarnir í nefndinni
hafa aðeins umboð fyrir
hluta af hj úkrunarstétt-
inni í sínu landi,
2. að hjúkrunarstéttin nýtur
ekki alls staðar sömu við-
urkenningar sem sjálfstæð
stétt, eins og t. d. lækna-
stéttin, heldur litið á hana
sem eina af aðstoðarstétt-
um lækna (paramedical).
Spurt var á fundinum, hvort
hjúkrunarkonur hefðu verið
með í ráðum, er skýrsla Efna-
hagsbandalagslandanna um lág-
marks menntunarkröfur var
samin fyrir nokkrum árum, og
hj úkrunarkonur væru e. t. v.
meðábyrgar, og þá var því ein-
mitt svarað til, að svo hefði ekki
verið, a. m. k. ekki fulltrúar frá
þessum félögum, verið gæti
samt, að einhverjar hjúkrunar-
konur hefðu verið spurðar ráða.
Mér var einnig betur ljóst en
nokkru sinni fyrr, hversu fá-
breytilegir möguleikar til fram-
haldsmenntunar og sérnáms
væru í þessum löndum og mis-
jafn skilningur og framkvæmd
á tilhögun framhaldsmenntunar
og sérnáms, og einnig misjafnt
mat á sérnámi og sérhæfingu
til launahækkunar.
Jafnvel í þessum tveimur
Norðurlöndum, Noregi og Dan-
mörku, er um fátt að velja.
Norskar hjúkrunarkonur knýja
á sitt félag, að sögn formanns
þeirra, til þess að fá það til að
skipuleggja ýmis námskeið allt
árið. Stjóm félagsins hefur
skrifað a. m. k. 5 bréf til stjórn-
valda þar, með útskýringum
og beiðni um fjárstyrk, en hafa
ennþá alltaf fengið synjun.
Það væri of langt mál að gera
ýtarlega grein fyrir því, sem
kom fram á fundinum um bar-
áttumál hj úkrunarstéttarinnar
í þessum löndum. Stundum
heyrast hér raddir, sem segja:
Það er leiðinlegt að heyra um
Norðurlandasamvinnu hjúkrun-
arkvenna, Alþjóðasamband
hj úkrunai'kvenna, um alls konar
ráðstefnur, þing og fundarsam-
þykktir. Hvað varðar okkur um
það, sem gerist í hjúkrunar-
málum erlendis, nema þegar við
þurfum að sækja um starf eða
skólavist? En þetta er regin-
misskilningur. Það varðar okk-
ur mikið, hvað gerist um allan
heim, til þess að lyfta hjúkrun-
arstétt eða draga niður, því að
áhrifin og afleiðingarnar berast
til okkar.
Það, sem við gerum hér
heima, getur engu síður verið
athyglisvert - og haft áhrif til
góðs eða ills, - ekki bara árang-
ur, sem við náum sjálfra okkar
vegna í sambandi við laun,
starfsskilyrði, réttindi og skyld-
ur, ábyrgð, starfssvið og mögu-
leika til menntunar og sérhæf-
ingar, heldur ættum við að geta
verið öðrum til fyrirmyndar -
í stefnumótun, í heilbrigðis-
vernd og sjúkraþjónustu, og at-
kvæðamikill aðili innan heil-
brigðisstétta. Til þess eigum við
að hafa næga þekkingu og
reynslu.
Eftir fundinn í París var mér
ljósara en áður, að hjúkrunar-
stéttin í ýmsum Evrópulöndum
þyrfti að vera betur á vegi
stödd, en raun ber vitni, og
sennilega hefur samstöðuleysi
hamlað æskilegri framþróun
verulega.
Ritstjórapistillinn, sem ég
minntist á í upphafi máls míns,
undirstrikar gildi samstöðu, og
er ánægjulegt, hvað Finnum
hefur nú tekizt vel að mynda
heildarsamstöðu hjúkrunar-
stéttarinnar, og hjúkrunarmál
þar eru talin vera með því bezta
sem þekkist.
Það er ómetanlegur fengur
fyrir HFÍ og stéttina í heild að
fá ykkur, nýútskrifaðar hjúkr-
unarkonur, sem fullgilda félaga,
og þá strax til samstarfs við
okkur eldri félagana. Framund-
an bíða okkar allra á ýmsum
sviðum vandasöm verkefni í
örri þróun heilbrigðisþjónust-
unnar. Verkefni, sem ætti að
vera gaman að glíma við.
Við skulum aldrei hlífast við
að leggja hart að okkur til þess
að gera okkur hæfar til að valda
þeim verkefnum, sem varða
f ramtíðarheill h j úkrunarstétt-
arinnar.
Hjúkrunarstéttinni ber að á-
vinna og skipa sér atkvæðamik-
inn sess meðal heilbrigðisstétta
í öllum veigamiklum þáttum
heilbrigðisþjónustunnar, jafnt í
strjálbýli sem þéttbýli.
Við bjóðum ykkur, nýju fé-
lagana, innilega velkomna,
væntum mikils af ykkur, og í
sameiningu reynum við þá að
hjálpast að í stöðugri framfara-
baráttu.
Ég lýk máli mínu með ákalli,
sem þúsundir manna nota víðs-
vegar um heim og á við alla þá,
sem á einhvern hátt vilja láta
gott af sér leiða, en í þeim hópi
viljum við öll vonandi vera.
,,Megi kraftur allífsins
streyma gegnum öll samtök, er
í sannleika vinna að almenn-
ingsheill. Megi kærleikur al-
heimssálarinnar birtast í lífi
allra, er leitast við að þjóna hin-
um æðri máttaröflum. Megi mér
auðnast að eiga þátt í hinu
mikla alheimsstarfi, sem leitast
við að byggja upp fagurt mann-
líf, með því að stunda orðhelgi,
sjálfgleymi og mildi“.
38 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS