Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2002, Blaðsíða 39

Hín hliðin:
JJs-Ukokak ItiAÍbnöv^
Ingibjörgu R. Magnúsdóttur, fyrrum skrifstofustjóra í heil-
brigðis- og tryggingamálaráðuneytinu og námsbrautarstjóra í
hjúkrunarfræði við Háskóla íslands, þarf vart að kynna íyrir
hjúkrunarfræðingum því saga hennar er samofin hjúkrunar-
málum hér á landi. Ingibjörg hefur sagt frá störfum sínurn í
ráðuneytinu í Tímariti hjúkrunarfræðinga, 1. tbl. 1993, og
tilurð og fyrstu árum námsbrautar í hjúkrunarfræði í tengslum
við 25 ára afmæli námsbrautarinnar, 5. tbl. 1998.
Skömmu fyrir jól færði Ingibjörg Rannsóknastofhun hjúkr-
unarfræðideildar háskólans bókagjöf, bækur um heilbrigðismál,
einkum um hjúkrunarfræði og ljósmóðurffæði, með þeirri ósk
að það mætti verða vísir að bókasafni stofnunarinnar. í tilefni
bókagjafarinnar bauð deildin kennurum og nokkrum velunn-
urum til móttöku í Eirbergi. Ingibjörg kynnti þar bækurnar sem
margar hveijar eru komnar til ára sinna, m.a. elstu bók um
hjúkrunarfræði hér á landi og kennslubók fyrir ljósmæður.
Marga Thome og Ingihjörg liafa iinnió niikið brautryðjenda-
starf fyrir Hjúkrunarfrœðideildina.
Við athöfnina sagði hún nokkrar þessara bóka hafa verið í
eigu föður síns sem var mikill bókasafnari og bókavinur. Hún
sagðist hafa alist upp með bókum og lært að virða þær og fara
vel með þær. Faðir hennar hefði ekki þolað að sjá opna bók á
hvolfi eða brotið blað til að minna á hvar lesandi hefði hætt
lestri því slíkt væri óvirðing við góða bók. Hún tók fram að
þessi litla bókargjöf væri aðeins vísir að safni og vonandi færu
hjúkrunarfræðingar að líta í skápa sína og athuga hvort þar
væri ekki eitthvað sem deildin hefði gaman af að eiga.
Marga Thome, deildarforseti hjúkrunarfræðideildarinnar,
og Páll Biering, forstöðumaður Rannsóknasstofnunarinnar,
þökkuðu Ingibjörgu bókagjöfina og sagði Páll m.a. að hann
vonaðist til að hún yrði hjúkrunarfræðingum hvati til að skoða
hvort þeir ættu ekki eitthvað forvitnilegt í fórum sínum. Páll
rakti einnig aðdraganda þess að hann lagði stund á hjúkrun á
''R.
Iitgibjörg við vinnu sína i garðskálanum.
sínum tíma. Hann kvaðst hafa verið óviss um hvaða grein
hann ætti að leggja stund á og hefði því rætt við Ingibjörgu,
þáverandi námsbrautarstjóra, til þess að fá upplýsingar um
nám í hjúkrunarfræði og starf að því loknu. Hún hvatti hann
eindregið til þess að stunda nánr í hjúkrunarfræði, tækifærin
væru mörg innan hjúkrunar, m.a. við kennslu og rannsóknir og
karlar ættu ekki síður erindi i hjúkrun en konur. Kunni hann
henni þakkir fyrir það og hefði ekki séð eftir að hafa hlustað á
ráð hennar. Við athöfhina sagði Ingibjörg m.a. að hún væri
farin að taka til í fórum sínum, vildi ekki leggja það á
ffændfólk sitt að þurfa að koma hlutunum sínum fyrir ef'tir
sinn dag. „Já, ég er farin að segja við ættingja mína að það fari
að styttast í brottförina, er komin á rólegu deildina og er að
búa mig undir vistaskiptin. Ég er búin að skrifa erfðaskrá og
spyr ættingjana gjarnan hvað þeir vilja eiga til minningar um
mig. Ég óttast ekki dauðann enda trúi ég á annað líf.“
Ritstjóri Tímarits hjúkrunarfrœðinga bað Ingibjörgu um
viðtal í tilefni þessarar bókagjafar og hitti hana á heimili
hennar sem er smekklegt og greinilegt að þar býr fagurkeri.
Ingibjörg lét af störfum í ráðuneytinu urn áramót 1993-1994
og hafði hætt sem námsbrautarstjóri árið 1990. Ingibjörg flutti
skemmtilegt ávarp á jólafundi félagsins á síðasta ári þar sem
hún kom m.a. inn á þær breytingar sem verða á lífi fólks er
það hættir að vinna. Hún sagði sögu af því að hún hefði verið
í heimsókn í Heilsugæslustöð Miðbæjar á Vesturgötu 7 eitt
sinn skömmu eftir starfslok og var þá boðið í kaffi með hjúkr-
unarfræðingum stöðvarinnar. Þá spurði einn hjúkrunarfræð-
ingurinn hvort henni leiddist ekki eftir að hún hætti að vinna,
hún sem hefði alltaf haft svo mikið að gera?
„Hélt ég yrði ekki eldri“
Nei, ekki vildi hún meina það. Þá var hún spurð hvort hún væri
ekki á einhveiju námskeiði, hún sem væri svo listræn og hefði
39
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 78. árg. 2002