Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2005, Page 29

VIÐTAL
Prisma - aö sjá allt litróf lífsins
,Batinn felst I þvl aö sjá litróf llfsins." Frá vinstri Margrét, Þórhildur, Sólveig og Jóna Ingibjörg.
að þeir eru of léttir. Þeir þurfa einnig að líta á
mat sem eðlilegan hluta af daglegu lífi og læra
að borða reglulega. Þeir þurfa einnig að fá aðstoð
út af kvfðá og vanlíðan og læra að vinna sig út úr
kvíðatengdu mataræði. Þá þurfa þeir að fá sjálf-i
| styrkingu og aðstoð við að efla samskipti við vini |
og fjölskyldu en oft eru komnir upp erfiðleikar á
þeim sviðum.“
Sólveig segir listmeðferð henta þessum hópi
vel þar sem þetta er hópur sem þiggur treg-
lega aðstoð og greinir ekki frá vanlíðan sinni.
Með listmeðferð sé á varfærnislegan hátt opnaðí
fyrir tjáningu og traust, og Sólveig sýnir myndir
sem hún vann með einum skjólstæðingi sínum
í Glasgow. Umræður um teikningarnar skapa
síðan umræðuvettvang þar sem viðkomandi getur
rætt tilfinningar sínar og samskipti og hvað hafi
farið úrskeiðis. Sólveig segir hug og líkama oft
ekki tengda hjá þeim sem þjást af átröskun,
„þetta er mjög flókinn sjúkdómur, hann er líkam-
legur, sálrænn og félagslegur. Það eru mjög sterk-
ir varnarþættir á tilfinningasviði viðkomandi, Iítið
sjálfsmat og sjálfsvirðing, mikil vanlíðan og sjálfhverfa. Það eru
margar konur óánægðar með líkama sinn en fá þó ekki þennan
sjúkdóm. Það að fá átröskun getur verið leið til að takast á
við kröfur umhverfisins. Það eru til dæmis oft mjög greindar
stúlkur sem gera miklar kröfur til sín sem verða fyrir barðinu
á þessum sjúkdómi."
Við ræðum orsakir átröskunar og þær stöllur eru sammála um
að ástæðurnar séu margvíslegar. Miklar kröfur séu gerðar til
fólks í dag, flestir þróa með sér átröskun í kjölfar megrunar,
Jóna bendir á að eftir áramót séu megrunarkúrar vinsælir
og megrunaraðferðum fjölgi sífellt. Atröskun sé þó eitt ein-
kenni stjórnleysis. Margrét segir konurnar missa stjórn á sér
við átröskun en séu þó uppteknar af að stjórna þyngd sinni.
Þórhildur segir megrunarkúra vinsæla en athyglisvert sé að
velta fyrir sér hverjir sitji uppi með sjúkdóm í kjölfar þeirra.
Þær eru að lokum spurðar hvers vegna þær starfi undir nafninu
Prisma. Margrét segir prismað lýsa vel því ferli sem unnið er
eftir, þeim sem þjást af átröskun hættir til að sjá allt í svart-
hvítu en batinn felst í því að sjá allt litróf lífsins. Þórhildur
bætir við að nafnið tengist einnig hinu þverfaglega teymi sem
gefi þeim sem til þeirra leita ólíka „liti".
Tímarit hjúkrunarfræöinga 1. tbl. 81. árg. 2005