Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2005, Side 50

í lok ráöstefnu um heildræna nálgun umönnunar innan heilbrigöisþjónustunnar fóru
fram pallborðsumræður undir stjórn Christophers Johns og fara þær hér á eftir.
Heildræn meöferö
Chris: Ég bið þátttakendur í pallborðsumræðum um að
fjalla hér í upphafi um tvennt, í fyrsta lagi hværs vegna
heildræn meðferð skiptir máli við heilsugæslu og í öðru lagi
hvort heildræn meðferð sé framkvæmanleg innan núverandi
heilsugæslukerfis. Má ég kannski biðja Sigurð um að taka
fyrstur til máls?
Sigurður: Það er nú líklega viðeigandi því ég er sá sem minnst
veit um málefnið sem til umfjöllunar er. Ég leggenn á nýáherslu
á að ég er sérfræðingur í smitsjúkdómum og get sagt ykkur
margt um malaríu og hvernig eigi að nýta smitsjúkdómaiíkön í
músum. Það er þó ekki til umræðu núna.-
um að flestir þeir sem hér eru staddir nýta sér
það viðhorf. En þið mætið andstöðu, við ykkur
blasa hindranir og ýmsir eru tilbúnir til þess að
lýsa yfir efasemdum um að þið standið rétt að
málum. Það er í hinu besta lagi. Ég held að alltaf
hljóti að vera rými fyrir rökræður fulltrúa tveggja
mismunandi aðferða svo fremi sem við áttum
okkur á því að ein aðferð þarf hvorki að útiloka
né ógilda aðra. Jafnvel þótt við nálgumst málefnið
frá mismunandi sjónarhornum hlýtur markmiðið
að vera hið sama, að aðstoða sjúklingana og
styðja þá. Ég svara því spurningunni játandi.
Hvers vegna skiptir heildræn meðferð máli við heilsugæslu?
Ég held að hún sé mikilvæg vegna þess að tæknileg klínísk
læknisfræði býrekkiyfiröllum svörum. Auðvitaðhafa rannsóknir
og aukin þekking undanfarinna ára skilað okkur langt, einkum
á þeirri öld sem nýliðin er. Við getum nú framkvæmt ýmislegt
í klínískri læknisfræði og heilsugæslu sem áður var útilokað
og þar má nefna allt frá bólusetningum til hjartaígræðslu. En
veitir þessi aðferð öll svör? Við þurfum á víðari og kannski
umfangsmeiri nálgun að halda með skilningi en ekki endilega
samúð. Ég er sannfærður urn að margir kollegar mínir skilja
vel mikilvægi andlegs stuðnings og nálgunar og ég skal verða
fyrstur manna til þess að viðurkenna mikilvægi þeirra viðhorfa,
einkum þegar við með okkar sérstöku menntun höfum unnið
okkar verk og getum ekki gert neitt frekar. Mig langar til að
minnast á það að ég var að koma af fundi á mínum vinnustað
þar sem við vinnum að svonefndri lífsskrá sem ég vona að verði
að raunveruleika á næstu vikum. Áhuginn á því máli stafar að
hluta til af þessum áhuga.
Er rými fyrir heildræna meðferð innan núverandi heilsu-
gæslukerlis? í stuttu máli álít ég að svo sé. Ég er sannfærður
Chris: Guðrún, hvað segir þú um þetta?
Guðrún: Ég lít nú einkum á málið frá sjónarhóli
krabbameinsmeðferðar en í raun skiptir ekki
máli um hvaða sjúkdóm er að ræða. Þetta snýst
ekki um hvaða líffæri veikist heldur snýst það
um manneskjuna í heild sinni. Og reyndar
snýst það ekki bara urn þá manneskju heldur
fjölskyldu hennar og vini og ástvini. Mér finnst
]?ví eðlilegt að takast á við sjúkdóm, einkum
krabbamein, með það fyrir augum að samhæfa
þá faglegu aðstoð sem veitt er þeirri aðstoð sem
sjálfboðaliðar og ættingjar veita, með öðrum
orðum að samhæfa alla sem fleyta þeim sjúka
gegnum sjúkdómsferlið. Hvað krabbamein
varðar fjölgar þeim stöðugt sem lifa þetta ferli
af. Á Islandi greinast árlega um 1200 manns
af krabbameini af einhverju tagi. Um þessar
mundir eru um 8700 eða ætti ég að segja um
9000 manns á lífi sem hafa fengið krabbamein og
umtalsverður hluti þessa hóps heldur áfram að
Tímarit hjúkrunarfræöinga 4. tbl. 81. árg. 2005