Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1870, Page 518
512
DM VARNIR VIÐ HEYSICORTl.
1868. Sem þér erub settir yfir, og sérílagi aö koma því til lei&ar,
28. marz. a& menn á haustin seti skepnurnar skynsamlega á eptir heyafla
sínum, til þess a& for&ast aflei&ingarnar af heyskorti, en a& rá&-
stafanir þessar hafi reynzt árangurslausar, og a& þér þess vegna
hafi& í haust, er var, skrifaö öllum sýslumönnunum1 og brýnt
og líta eptir, hvort húsrýmindi séu ndgu mikil, góðir gluggar 4
mæni og dyraumbúningur svo vandaður, að hann geti varið súg-
vindi; sé eitthvað áfátt í þessu, skulu þeir áminna hlutaðeigendur
um að bæta úr þvf. ji>á skulu þeir líka, þar sem þurfa þykir,
vanda um að hafa við þrifnað í fjárhúsunum, einkanlega aö láta
gólfin hvorki vera of blaut cða mcð ofmikilli mylsnu o. s. frv.
5.
A annari umferð sinni skulu skoðunarmcnn jafn vandlega
og í fyrra skipti álíta og aðgæta fénað manna, heybirgðir og fjár-
húsin, komast eptir, hvort ráðlcggingum þeirra hafi verið hlýdt
og með ráði og dáð bæta úr því, er ábótavant þykir.
6.
Við þriðju skoðun skal einnig aðgæta hverja sauðkind og
taka eptir holdum og útliti fjárins; þá skal og einnig athugað,
hvcrnig heyin hafa enzt hjá hverjum bónda.
7.
Allt það, sem framfer og aðgjörist við hverja skoðunarferð,
riti nefndarmenn í bdk hjá sér og skal hreppstjóri að aflokinni
hverri skoðun senda sýslumanni sínum eptirrit af bókinni.
Skrifstofu norðui'- og austuramtsins 30. sept. 1858.
Bavstein.
*) Bréf amtmannsins í norður- og austuramtinu til allra sýslumanna
í amtinu, dagsett 25. septembermán. 1867.
Jafnvel þó reynsla undanfarinna ára hafi nógsamlega vottað,
að ógætilegur heyásetningur er hið versta átumein allrar velmeg-
unar og hagsældar þessa umdæmis, og þótt ýmsar ráðstafanir
einkum á scinni tímum hafi verið gjörðar af hálfu hins opinbera
til aS afstýra þessari voðalegu óreglu, þá samt hefir næstliðinn
vctur með órækum rökum sýnt og sannað, a& almenningur er
næsta skammt á veg Itominn í nauðsynlegri fyrirhyggju, livað
heyforða snertir, þar sem fjöldi manna missti skepnur sínar úr
hor, og margir hlutu að verja svo miklum korngjöfum til þess að
halda lífinu í skepnum sínum, að þeir nú eltki geta fengið lífs-
bjargar nauðsynjar slnar sökum kornskulda í kaupslöðunum.
Til þess nú, ef mögulcgt væri, að koma í veg fyrir þenna
hiskalega heyásetning, sem of margir búendur hafa tamið sér að