Ráðunautafundur - 11.02.1985, Blaðsíða 142

132
Farið var með spurningarlista með 103 mismunandi atrið-
um sem ýmist voru mæld, dæmd eða leitað svara við hjá bónda.
Auk þess voru teknar myndir úti og inni og skráðar athuga-
semdir almenns eðlis.
Sumt af þessum upplýsingum er komið inn á tölvu og hefur
verið stillt saman á ýmsan hátt. Fljótlega kom í ljós að
allt málrakyns væri í stórhættu í fjósura og þó ákaflega mis-
munandi. Milligerðir skáru sig úr hvað endingu snerti og þó
sérstaklega flórristar.
Básaskilrúm.
Við höfum svör við ástandi básaskilrúma úr 23 fjósum.
Yngstu skilrúmin eru frá 1976 og þau elstu frá 1955. All-
mikill endingarmunur kemur frara á framhliðum og milligerðum.
Langalvarlegustu skemmdirnar koma fram á aftasta fæti milli-
gerða. Skemradirnar eru þeim mun meiri, sem fóturinn er nær
flórkanti. Yfirleitt ná þessar skemmdir ekki nema 10 - 15 cm
upp á fótinn. Víða annars staðar sást ryðskán, en varla svo
að ryðskófir væru farnar að flagna af og efnisþykkt að rýrna
að ráði. En nú er það svo, að jafnvel þótt skemmdir komi
fram á afmörkuðum stöðum, eru öll skilrúmin í hættu. Um leið
og aftasti fóturinn bilar má segja að öll básaskilrúmin séu
ónýt, þar sem þau jagast sundur á skömmum tíma. Þegar milli-
gerðin eru ónýt, missir framhliðin stuðning sinn og annað
hvort losnar úr gólffestingum eða jagast einnig sundur. Því
er augljóst að með því að styrkja aftasta milligerðarfótinn
verulega, má lengja endingu skilrúmanna svo ura munar, en
styrkingin þarf ekki að vera nema á mjög takmörkuðu svæði.
Að því verður vikið síðar.
Flórristar.
1 rauninni var mætavel vitað áður en rannsóknin hófst,
að flórristar hefðu ekki verið nándar nærri nógu sterkar á
því árabili, sem rannsóknin náði einkum til. Að vísu munaði
allmiklu milli landshluta og voru sunnlendingar sýnu verst
settir.