Fréttablaðið - 14.10.2017, Blaðsíða 96

Fréttablaðið - 14.10.2017, Blaðsíða 96
Við erum ótrúlega kát með móttökurnar og þegar mynd er svona óhefðbundin þá er þetta enn þá meira spennandi,“ segir Hlynur Pálmason, leikstjóri kvik- myndarinnar Vetrarbræður sem er komin í sýningar hér á landi. Vetrar- bræður var heimsfrumsýnd í ágúst í aðalkeppni kvikmyndahátíðarinnar í Locarno og vann þar fern verðlaun, en á sama tíma hlaut hún einnig ein verðlaun á New Horizons hátíðinni í Wroclaw, Póllandi, og nýverið hlaut Hlynur New Talent Grand Prix verðlaunin á kvikmyndahátíðinni CPH:PIX. Hlynur er þó hinn rólegasti yfir allri þessari upphefð og bætir við að það gleðji hann hversu mikill áhugi sé fyrir mynd eins og þessari. „Þetta er mjög góð tilfinning. Viðtökurnar heima hafa líka verið frábærar og þar er markaðurinn lítill en þegar maður ber saman smæð samfélagsins og kraftinn í íslenskri kvikmyndagerð þá er alveg magnað að sjá hversu uppgangurinn er mikill. Þetta er ótrúlega gott.“ Fann sína rödd Hlynur er alinn upp á Hornafirði en þaðan lá leiðin til Kaupmannahafnar þar sem hann býr nú ásamt unn- ustu sinni og æskuástinni Hildi Ýri Ómarsdóttur og börnunum þeirra þremur. En er rétt að hann hafi fyrst farið til Kaupmannahafnar til þess að nema myndlist? „Þetta byrjaði eiginlega allt samhliða. Byrjaði með því að ég var nánast heltekinn af myndforminu og hljóði, að setja saman myndir bæði í vídeóformi og myndverkum, ljósmyndum og myndlist. Ég fór og lærði myrkraher- bergjaljósmyndun, gömlu tæknina, í Danmörku og þá fann ég á mér að kvikmyndagerðin var sá miðill sem blandar flestum miðlum saman og að ég hefði eitthvað að segja þar. Það var mikið af svona main-stream eða einsleitri kvikmyndagerð í gangi og mig langaði til þess að vera hinum megin og fór því að læra leikstjórn í Kaupmannahöfn. Mér fannst svo spennandi þessi samvinna sem kvik- myndagerðin býður upp á þar sem maður er að vinna með tökumanni, klippara og svo framvegis. Það er svo gefandi að vinna með skapandi fólki.“ Hlynur segir að það hafi alltaf verið í huga hans í náminu að hann ætlaði sér að fara sínar eigin leiðir í kvikmyndagerðinni og ekki sogast inn í meginstrauminn. „Þegar maður er í svona námi þá þarf maður á ein- hverjum tímapunkti að byrja að brjóta af sér skólann. Ég fór í þetta nám fyrst og fremst út frá samvinnu- elementinu með klippara, töku- manni, hljóðmanni og framleiðanda, það var mitt meginmarkmið. Ég notaði þessi fjögur ár til að finna fólk til þess að vinna með og til þess að finna mína eigin rödd. Þannig að ég gerði margar tilraunir og reyndi að vera eins trúr sjálfum mér og ég gat því ég held að maður þurfi að geta brotið af sér skólann ef maður ætlar að gera eitthvað af viti.“ Best sem upplifun Vetrarbræður er fyrsta mynd Hlyns í fullri lengd en útskriftarverkefni hans En Maler / Málarinn frá 2013 og stuttmyndin Sjö bátar hlutu einnig mikið lof en báðar eru þær sérstaklega myndrænar og fallegar. Að horfa á þessar myndir vekur með áhorfandanum tilfinningu eins og horft sé á lifandi málverk og Hlynur segir að það sé mikilvægt að leyfa myndunum að lifa og gefa sér góðan tíma. „Mér finnst lífið vera krefjandi og verk sem hafa áhrif á mig eru það líka. Ég er alls ekki að segja að þau eigi að vera leiðinleg en ég vil að kvikmyndir hafi áhrif á mig og hreyfi við mér. Mér finnst kvik- myndaformið lifa best sem upplifun en ekki bara saga. Mér finnst mikil- vægt að kvikmyndaformið sé þessi bíósalur í svartamyrkri, hljóðið allt í kring og svo þetta risastóra tjald. Maður þarf að nota þennan miðil og skapa í honum ákveðna upplifun í stað þess að búa eitthvað til sem gæti alveg eins verið sagt í bókarformi. Þess vegna er það mér líka mikilvægt að fólk sjái myndirnar mínar í bíói þar sem þær eiga heima. Sjö bátar er gott dæmi um þetta því hún gerði sig afskaplega vel í bíói en var eiginlega allt önnur upplifun í tölvu eða síma, þá var ekki lengur þessi líkamlega og andlega upplifun sem næst aðeins í bíósal.“ Allt er jafn mikilvægt Vetrarbræður segir frá tveimur bræðrum sem búa í einangraðri verkamannabyggð. Yngri bróðirinn lendir í ofbeldisfullum deilum við vinnufélaga sína þegar heimabrugg hans er talið ástæða þess að maður liggur við dauðans dyr. Stigmagn- andi útskúfun hans í framhaldi þess reynir á samstöðu bræðranna en þegar eldri bróðirinn virðist hafa unnið ástir draumastúlku þess yngri fer óhefluð atburðarás af stað. Vetr- arbræður er saga um skort á ást og löngun eftir því að vera elskaður og þráður. Hlynur segir að fyrir honum eigi sagan rætur sínar í þessari vönt- un á ást. „Það er hjartað í myndinni. En ég vissi líka að ég þyrfti að búa til einhvers konar heim utan um þetta ef ég ætlaði vera frjáls í þeirri könnun. Frjáls til þess að leyfa sögu- hetjunum að gera ákveðna hluti sem ganga kannski alveg í þessum hefð- bundna veruleika sem við þekkjum frá degi til dags. Til þess að skapa ákveðinn fókus þurfti ég að taka burt og einfalda. Hlynur segir að sem kvikmynda- gerðarmaður leitist hann líka við að allt sem skapar myndina sé jafn mik- ilvægt. „Fyrir mér er allt í ferlinu jafn mikilvægt og ég hef það í huga þegar ég byrja að skrifa og þróa verkin mín. Samræðurnar eru jafn mikilvægar og tilfinningin, hljóðið jafn mikilvægt og myndformið og hreyfingin jafn mikilvæg og persónurnar og þannig mætti áfram telja.“ Á heimleið Þessa dagana er Hlynur á ferð og flugi á milli kvikmyndahátíða að kynna myndina og taka við verðlaunum. Hann segir að þetta sé óneitanlega sérstök tilfinning þar sem þetta er eitthvað sem hann hefur unnið að síðan hann var þrettán ára gamall. „En núna þegar ég fór í þetta lengra format með mynd í fullri lengd þá breytist ansi margt og auðvitað er ég alsæll með viðtökurnar. En þessi velgengni snýst um það að hún gefur okkur tækifæri til þess að vinna næsta verk og það er stóra málið. Það er það ferli sem ég er upptekinn af þessa dagana.“ Hlynur segir að þetta næsta verkefni sé íslensk framleiðsla og íslensk kvikmynd sem verði skotin hér á landi. „Myndin heitir Hvítur, hvítur dagur og við stefnum að því að aðaltökurnar verði í lok sumars á næsta ári. Kvikmyndin er fram- leidd af vini mínum Antoni Mána Svanssyni sem meðframleiddi mín tvö síðustu verkefni. Við fjölskyldan erum líka að fara að flytja heim til Hornafjarðar þar sem næsta mynd verður tekin þar. Við Hildur erum bæði sveitalarfar inn við beinið og eftir mörg ár í borginni hlökkum við til að taka kafla í sveitinni, setja niður kartöflur og leyfa börnunum okkar að upplifa íslenska sveitalífið. Málið er að sveitarfélagið og Horn- firðingar almennt hafa stutt vel við bakið á mér í mínum verkefnum og reynst mér vel þannig að það er mjög ánægjulegt að vera á leiðinni heim á Hornafjörð til þess að gera kvikmynd á heimslóð. Við erum búin að vera úti í tíu ár og hlökkum mikið til að koma heim.“ Þurfti að búa til heim til að gefa söguhetjunum frelsi Vetrarbræður, fyrsta kvikmynd Hlyns Pálmasonar í fullri lengd, hefur hlotið fjölda verðlauna og mikið lof. Hlynur segir það veita frelsi til þess að huga að næstu mynd sem verður tekin á Hornafirði næsta sumar. Atriði út myndinni Vetrarbræður þar sem Hlynur skapar sérstakan heim til þess að þjóna sögupersónum sínum. Hlynur Pálmason leikstjóri, Maria von Hausswolff tökukona og Anton Máni Svansson framleiðandi. Magnús Guðmundsson magnus@frettabladid.is 1 4 . o k t ó b e r 2 0 1 7 L A U G A r D A G U r52 m e n n i n G ∙ F r É t t A b L A ð i ð menning 1 4 -1 0 -2 0 1 7 0 4 :2 5 F B 1 1 2 s _ P 0 9 6 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 8 1 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 1 7 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 3 2 K .p 1 .p d f A u to m a tio n P la te re m a k e : 1 D F 8 -8 F C 4 1 D F 8 -8 E 8 8 1 D F 8 -8 D 4 C 1 D F 8 -8 C 1 0 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 2 A F B 1 1 2 s _ 1 3 _ 1 0 _ 2 0 1 C M Y K
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.