Dagblaðið Vísir - DV - 04.08.2017, Blaðsíða 60

36 menning Helgarblað 4. ágúst 2017
Þ
að var fjölmennt á tónleik-
um Red Hot Chili Pepp-
ers sem fóru fram mánu-
daginn 31. júlí í nýju
Laugardalshöllinni. Það var hins
vegar ekki uppselt sem er lýsandi
fyrir það framboð af stórum tón-
leikum sem haldnir hafa verið á
Íslandi síðastliðin misseri. Tón-
leikahátíðin Secret Solstice á
sennilega stærstan þátt í dræmri
sölu á aðra tónleika því hún mett-
ar markaðinn.
Aldursdreifing tónleikagesta
bar þess einnig vitni að bandið
er hreinlega ekki í tísku hjá yngri
kynslóðinni. Lög af nýjustu plötu
sveitarinnar, The Getaway frá ár-
inu 2016, hafa verið í mikilli spil-
un á flestum útvarpsstöðvum hér
á landi en engu að síður var varla
sála undir þrítugu í salnum. Fólk
á fertugs- og fimmtugsaldri var
áberandi, fólk sem man vel árið
1995 þegar platan Blood Sugar
Sex Magik skók rokkheiminn.
Senuþjófurinn Klinghoffer
2017 er ár sem meðlimir rafrokk-
hljómsveitarinnar Fufanu munu
seint gleyma. Árið sem þeir hituðu
upp fyrir tvær af stærstu rokkhljóm-
sveitum sögunnar, Radiohead og
Red Hot Chili Peppers. Þeir fengu
ágætis viðtökur í bæði skiptin.
Nokkur tími leið milli þess sem
Fufanu kláraði sitt sett og aðal-
númer kvöldsins birtist á sviðinu.
Eftirvæntingin og spennan í saln-
um var áþreifanleg. Loks stukku
hljóðfæraleikararnir þrír inn á
sviðið og fluttu langt og kröftugt
intró. Söngvarinn Anthony Kied-
is kom þá hjólandi inn á hlaupa-
hjóli og salurinn ærðist. „Can't
Stop“ er fullkomið opnunarlag
fyrir rokktónleika sem þessa.
Margir sem hafa séð Red
Hot Chili Peppers á sviði áður
hafa lýst yfir vonbrigðum með
frammistöðu þeirra og kvartað
yfir því að þeir flytji lögin hægar
en á plötunum. Þeir eru í meist-
aradeildarklassa þegar kemur
að hljóðversupptökum og allir
meðal færustu hljóðfæraleikara
heims, það er óumdeilt. Sá eini
sem sýndi ekki sínar bestu hlið-
ar í Laugardalshöll var Kiedis og
þá aðeins í fyrstu lögunum. Aðrir
voru í toppformi.
Fyrir tónleikana hafði maður
mestar áhyggjur af gítarleikaran-
um Josh Klinghoffer, sem er arf-
taki hins goðsagnakennda John
Frusciante og nærri 20 árum
yngri en aðrir í bandinu. Strax í
öðru lagi tók hann af allan vafa
um að hann væri verðugur með-
limur hljómsveitarinnar. „Snow“
er krúnudjásn Frusciante og af
mörgum talið eitt erfiðasta riff
sem hægt er að spila. Klinghoffer
negldi það frá fyrsta tóni og má
eiginlega segja að hann hafi
skyggt á hina eldri menn eftir það.
Af nógu að taka
Red Hot Chili Peppers er þekkt
fyrir flipp, t.d. að meðlimir sveit-
arinnar komi fram naktir með
sokk vafinn um það allra heilag-
asta. En þeir voru ekki mikið að
tala til fólksins. Það var aðallega
bassaleikarinn Flea sem sá um
þann hluta en fátt gáfulegt kom
úr munni hans. Í eitt skipti sagð-
ist hann hafa borðað hrátt kjöt og
gert á sig í kjölfarið, í annað skipti
sagðist hann langa til að taka sýru.
Flippið skilaði sér betur í tón-
listinni sjálfri með óútreiknan-
legum spunaköflum og daðri við
ýmsar ábreiður. Má þar nefna
„Immigrant Song“ eftir Led
Zeppelin og „Africa“ eftir Toto.
The Stooges-lagið „I Wanna Be
Your Dog“ vakti sérstaka kátínu
tónleikagesta. Í spunaköflunum
sýndi Flea hvers vegna hann er
einn áhrifamesti og færasti ba-
ssaleikari allra tíma. Fingur hans
minna helst á könguló að spinna
vef.
Uppistaðan í prógramminu
var hins vegar heitustu hittararn-
ir þeirra og þar er af nógu að taka.
Ef þeir hefðu tekið þá alla hefðu
tónleikarnir sennilega staðið í
4–5 klukkutíma. Áhorfendur biðu
væntanlega flestir í ofvæni eft-
ir því að þeir tækju uppáhalds-
lög þeirra og ýmsir lagatitlar voru
hrópaðir í salnum milli laga.
Bandið fór vítt og breitt um fer-
ilinn en aðal áherslan virtist lögð
á nýjustu plötuna, The Getaway,
og svo plötuna By the Way frá ár-
inu 2002, þeir tóku fjögur lög af
hvorri. Risaslagarar á borð við
„Dani California“, „Otherside“ og
„Scar Tissue“ komust ekki að að
þessu sinni.
Það sem allir biðu eftir
Þrátt fyrir að Red Hot Chili Pepp-
ers hafi átt nánast samfellda sig-
urgöngu síðustu tvo áratugi þá var
ljóst að salurinn beið í ofvæni eft-
ir að heyra lögin af Blood Sugar
Sex Magik. Næstsíðasta lag fyrir
uppklapp var „Under the Bridge“
og salurinn ærðist. Nú var Kiedis
með tögl og hagldir og salurinn
át úr hendi hans þegar hann söng
þetta átakanlega lag um baráttu
sína við eiturlyfjadjöfulinn. Hikst-
inn í byrjun tónleikanna var al-
gjörlega gleymdur. Þetta er lag
sem skilgreindi heila kynslóð og
eflaust hafa margir hugsað til baka
og jafnvel fellt eitt tár.
Líkt og fyrir tónleikana létu
meðlimir Red Hot Chili Peppers
bíða eftir sér í uppklappinu. Salur-
inn þurfti að hafa mikið fyrir því að
narra þá fram aftur. Þeir stigu aftur
á svið og tóku „Goodbye Angels“
af nýjustu plötunni en allir vissu
að tónleikarnir myndu ekki klár-
ast fyrr en „Give it Away“ fengi að
hljóma.
Þá reif Kiedis sig loks úr að ofan
og bandið endaði tónleikana á
þann fönkaða og flippaða máta
sem við elskum þá fyrir. Undir lok
tónleikanna var einnig farið að
bera mikið á ölvun í salnum sem
er nokkuð athyglisvert í ljósi þess
að það var mánudagur og álagn-
ingin á börunum minnti helst á
Noreg. Flestir gengu skælbrosandi
út úr Laugardalshöllinni þetta
kvöld enda búnir að strika Red
Hot Chili Peppers út af fötulistan-
um sínum. n
Konungar
fönk-
rokksins
stóðust
væntingar
n Red Hot Chili Peppers í Höllinni
n Sá yngsti stal senunni
Kristinn Haukur Guðnasson
kristinn@dv.is
Anthony
Kiedis
Átti salinn
undir lokin.
Mynd SenA
Josh Klinghoffer
Stal senunni. Mynd SenA