Dagblaðið Vísir - DV - 13.10.2017, Qupperneq 24

24 fólk Helgarblað 13. október 2017
H
eimir tekur á móti okkur á
heimili sínu í Reykjavík á
þriðjudagskvöldi, réttum
sólarhring eftir að hann
stóð úti á miðjum Laugardalsvelli
undir húrrahrópum og flugelda­
sprengingum að fagna sæti lands­
liðsins á HM. Án efa hefur mikið
gengið á hjá honum síðasta sólar­
hringinn, áfanganum var fagnað
fram á nótt og væntanlega hefur
síminn hringt látlaust hjá honum
allan daginn. Heimir er þó allur hinn
rólegasti, mætir okkur með bros á
vör, býður okkur kaffi og við komum
okkur fyrir. Við leggjum línurnar um
hvað við viljum spjalla, að við vilj­
um fá að kynnast bakgrunni Heimis
betur og reyna eins og hægt er að
tala ekki eingöngu um fótbolta. Við
erum ekkert að flækja hlutina, byrj­
um á byrjuninni og fáum hann til að
rifja upp æskuárin. Heimir er fædd­
ur og uppalinn í Vestmannaeyjum
og hefur aldrei slitið ræturnar það­
an. Hann er yngstur í stórum syst­
kinahópi og minnist æskuáranna
með hlýju.
„Það var frábært að alast upp í
Vestmannaeyjum. Fjölskyldan var
einstaklega samheldin en það var
líka mikið keppnisskap innan henn­
ar. Við bræðurnir spiluðum til dæm­
is oft fótbolta í ganginum heima
sem endaði alltaf með því að ég fór
að grenja. Þórður bróðir, sem er 15
árum eldri en ég og spilaði þá með
meistaraflokki, leyfði mér aldrei að
vinna. Mamma skammaði hann
stundum fyrir það,“ segir Heimir
þegar blaðamenn DV setjast niður
með honum.
„Svo er bara svo mikið frelsi að
vera krakki í Eyjum, ég held að það
móti mann svolítið sem persónu. Ég
átti marga vini og var alltaf með fé­
lögunum, alltaf að sprikla í fótbolta
og öðrum íþróttum. Á þeim tíma
voru hverfalið sem áttust við úti um
allan bæ og það gekk eiginlega allt út
á að vera í kringum fótboltann. Í Eyj­
um eignast maður vini fyrir lífstíð.“
Var skólinn aukaatriði eða varstu
duglegur? „Nei, ég var nú bara
svona sjöa í gegnum allan skóla­
ferilinn. Var ekki með neitt sérstak­
lega mikinn metnað fyrir náminu.
Ég kláraði framhaldsskólann í Vest­
mannaeyjum, ég held að það hafi
verið skemmtilegast af öllu. Það var
svo mikið félagslíf í skólanum að ég
hugsa að ég hefði ekki dugað sex ár
í háskóla ef ég hefði tekið þessi fjög­
ur ár alvarlega eins og ég þurfti svo
að gera í háskólanum. Ég kom eigin­
lega úthvíldur í háskólann þegar
aðrir voru kannski sprungnir af lær­
dómi.“
Ætlaði í tölvunarfræði
en varð tannlæknir
Leið Heimis lá ekki beint í að læra
tannlækningar. „Ég ætlaði í tölv­
unarfræði, ég hafði svolítið gaman
af tölvum. Svo fékk ég bækur frá
mági mínum sem er kerfisfræðing­
ur og fór að lesa þær til að undirbúa
mig. Þær voru hins vegar svo þurr­
ar og þungar og með erfiðri stærð­
fræði að ég hætti við á miðri leið. Þá
var Gunnar Leifsson, vinur minn,
að fara í tannlæknanám þannig að
ég skráði mig með honum með það
í huga að skipta um nám þegar ég
vissi betur hvað ég ætlaði að læra. En
Heimir
Hallgrímsson
hefur skrifað sig inn
í sögubækurnar á
Íslandi eftir að hann
hóf að þjálfa íslenska
karlalandsliðið í
knattspyrnu, hann
ásamt Lars Lagerbäck
kom liðinu á sitt
fyrsta stórmót síðasta
sumar þegar Ísland
komst í 8-liða úrslit
á Evrópumótinu í
Frakklandi. Á mánudag
var svo stærsti dagur
í knattspyrnusögu
Íslands þegar liðið
tryggði sig inn á
heimsmeistaramótið
í Rússlandi með því
að leggja Kósóvó að
velli. Heimir tók einn
við liðinu fyrir rúmu
ári og hefur stimplað
sig inn sem einn
færasti þjálfarinn í
knattspyrnuheiminum.
„Mikilvægt að
eiga fjölskyldu
sem skilur
starfið“
Hörður Snævar Jónsson
Sigurvin Ólafsson
hoddi@433.is / sigurvin@dv.is
„Þetta er
besta
þjálfarastarf í
heimi