Fréttablaðið - 04.11.2017, Qupperneq 26

Helgarefni
Mikael Torfason e r í k l æ d du r þykkri dúnúlpu þótt það sé fremur milt í veðri. Hann er
víst eiginlega alltaf í úlpu. „Það er
öryggistilfinningin,“ sagði eitt sinn
náinn ástvinur við hann. Hann er
með stóran schäferhund með sér og
er kominn til að grípa sér kaffibolla
með blaðamanni á Gamla kaffihús­
inu í Fellahverfi. Þótt hundar megi
núna tæknilega séð fara á kaffihús
þá má hann Sesar bíða úti á meðan
eigandinn ræðir um líf sitt og tilurð
nýrrar bókar. Syndafallið. Nýútkom­
in fjölskyldusaga Mikaels. Foreldrar
hans, Hulda og Torfi, eru í miðdepli.
Torfi lést í vor eftir bráð veikindi
vegna alkóhólisma.
Fyrir tveimur árum gaf Mikael
út bókina Týnd í Paradís. Þar sagði
Mikael frá fyrstu æviárum sínum
til fimm ára aldurs. Mikael fæddist
með alvarlegan sjúkdóm í meltingar­
færum og bókin var uppgjör við
þann tíma en foreldrar hans voru þá
í Vottum Jehóva.
Faðir í fimmta sinn
Mikael býr í Seljahverfinu. Hann
hefur sterka tengingu við Breið­
holtið. Þar er hann að hluta til alinn
upp. „Ég bjó hérna í Fellunum þegar
ég kláraði fyrstu bókina mína. Fyrir
tuttugu árum. Nú bý ég í Seljahverfi.
Ég hleyp hér í hverfinu á morgn­
ana,“ segir Mikael og lýsir hlaupa­
leiðinni. „Ég hleyp úr Seljahverfinu,
hér í gegnum Fellin og fæ smá urban
jungle, héðan og í náttúruna í Ell­
iðaárdal og svo aftur heim. Þetta er
frábær hlaupaleið,“ segir Mikael. „Ég
kann verulega vel við að búa í Selja­
hverfi, það er fallegt og rótgróið.
Mér finnst ég heppinn. Ég á hús, ég á
fyrir nauðsynjum. Það er ekki sjálf­
sagt,“ segir Mikael, sem eignaðist sitt
fimmta barn fyrir tveimur vikum.
Mikael er kvæntur Elmu Stefaníu
Ágústsdóttur leikkonu. „Ég átti þrjú
börn fyrir og Elma eina dóttur, sem
er þá stjúpdóttir mín,“ segir Mikael
frá og bætir því við að tvö barna hans
séu í raun uppkomin.
„Ég er svolítið stressaður núna
því við Elma erum svo til nýkomin
heim af fæðingardeildinni. Tengda­
foreldrarnir eru heima að hjálpa
til,“ segir hann en öllum heilsast
vel. Dagskráin hefur verið þétt.
Það er stutt síðan hann frumsýndi
verkið Guð blessi Ísland sem hann
samdi með Þorleifi Erni Arnarssyni
í Borgarleikhúsinu og nú fylgir hann
eftir nýrri bók. Hann segist vera svo­
lítið í lausu lofti.
Skammt stórra högga á milli
„Það er erfitt að ganga svona nærri
sér. Ætli maður sé ekki líka svolítið
stressaður yfir því hvernig fólk tekur
þessari frásögn. Þetta ár hefur verið
mikill tilfinningarússíbani. Pabbi
dó í vor og ég var rétt í þessu að
eignast dóttur. Ég er svolítið í lausu
lofti,“ segir Mikael spurður hvernig
honum líði nú þegar bókin er komin
út. „Árið 2017 hefur einkennst af
öfgum í bæði sorg og gleði. Það
hefur verið skammt stórra högga á
milli og það er þess vegna sem ég hef
ekki haft tíma til að gera upp tilfinn­
ingar mínar. Mér hefur aldrei verið
meira sama um þá dóma sem ég fæ.
Lífið skiptir meira máli núna,“ segir
hann en Mikael missti af frumsýn­
ingu verksins Guð blessi Ísland því
dóttir hans fæddist aðfaranótt frum­
sýningardagsins. Verkið hlaut mikið
lof gagnrýnenda, fimm stjörnur í
Fréttablaðinu, en hann hefur haft
lítinn tíma til að melta viðtökur við
leikriti og bók.
„Ég á kannski bágt með að svara
því hvernig mér líður núna eftir að
bókin er komin út. Ég man samt
vel hvernig mér leið þegar ég var
að klára að skrifa bókina. Ég var
í miklu uppnámi. Að skrifa um
pabba og alkóhólismann. Horfa á
þetta allt saman af væntumþykju.
Það var erfitt uppgjör en samt mikil
hreinsun. Ég hef oft notað skriftir til
að hreinsa út tilfinningar. Stundum í
gegnum skáldaðar persónur en síðar
í skrifum um mig og fjölskylduna.“
Heppinn
Sagan er óvægin. Mikael dregur ekk­
ert undan í frásögn sinni. Öfgarnar í
fjölskyldulífi hans eru miklar. Móðir
hans, Hulda, sveiflast í glímu við geð­
veiki, fátækt og ástarsorg. Stundum
er hún glöð diskódrottning. Öðrum
stundum undirgefinn Vottur Jehóva.
Faðir hans var athafnasamur
drykkjumaður. Ævintýramaður.
Mikael og systkini hans þurfa oft
að axla ábyrgð og hafa áhyggjur
sem ættu ekki að vera hluti barn­
æskunnar.
„Ég var heppinn að eignast þau
fyrir foreldra. Ég hef alltaf fengið að
hafa rödd. Segja frá upplifun minni
og okkar sögu. Hún hefur aldrei
verið bæld. Mamma og pabbi eru
bæði þannig persónuleikar og hafa
verið miklir þátttakendur í bókum
mínum. Ég tók viðtöl við pabba
fram á dauðadag hans. Ég er enn að
taka viðtöl við mömmu. Þeim finnst
ekkert sjálfsagðara. Ég á fleiri, fleiri
klukkutíma af viðtölum við foreldra
mína. Ég er með þetta allt vélritað.
Mér finnst ævi þeirra mjög merki­
leg,“ segir Mikael.
Góðir vinir
Torfi Geirmundsson, faðir Mikaels,
var vel þekktur í íslensku samfélagi.
Hann rak Hárhornið við Hlemm
um árabil. Hann var sextíu og sex
ára gamall þegar hann lést í vor. Þeir
feðgar voru góðir vinir. „Ég kann
enga skýringu á því hvers vegna
við vorum alltaf góðir vinir. Alveg
þangað til hann dó. Ég var mikið
með honum þessar síðustu vikur
í lífi hans. En fram að því töluðum
við saman mörgum sinnum í
Flókið að vera besti vinur pabba
Árið 2017 hefur fyrir
Mikael Torfasyni
einkennst af öfgum
í gleði og sorg. Hann
missti föður sinn í
vor úr alkóhólisma
og eignaðist barn
fyrir tæpum tveimur
vikum. Hann gerir
upp uppvöxt sinn
og sögu fjölskyldu
sinnar á óvæginn en
hlýjan máta í nýrri
bók, Syndafallinu.
Í frásögninni tekst
hann á við siðferði-
legar spurningar um
lífið og dauðann.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
↣
„Í mörg ár fannst mér ég þurfa að vera eins og hann, harður og duglegur. Brynja mig. Ég slaufaði yfir tilfinningarnar því það var það sem ég hélt að maður yrði að gera
til að komast af,“ segir Mikael sem segir sjálfskoðun og skrif undanfarin ár hafa leitt sig áfram í þroska og í átt að jafnvægi. FrÉttaBlaðið/ernir
4 . n ó v e m b e r 2 0 1 7 L A U G A r D A G U r26 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð
0
4
-1
1
-2
0
1
7

0
4
:3
3
F
B
1
2
0
s
_
P
0
9
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
9
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
E
2
5
-C
4
0
8
1
E
2
5
-C
2
C
C
1
E
2
5
-C
1
9
0
1
E
2
5
-C
0
5
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
A

F
B
1
2
0
s
_
3
_
1
1
_
2
0
1
7
C
M
Y
K