Morgunblaðið - 01.04.2017, Blaðsíða 41

rannsóknum sem skipt hafa
miklu máli fyrir útflutning sjáv-
arafurða og fyrir íslenska neyt-
endur. Kiddi var ávallt tilbúinn
að nýta vísindin til að takast á
við áskoranir og vandamál sam-
félagsins, hvort sem málið sneri
að því að tryggja að neytendur
fengju raunverulega þá vöru
sem þeir teldu sig kaupa eða til
að tryggja útflutningshagsmuni
Íslendinga. Hann var framsæk-
inn vísindamaður sem lagði
mikið á sig til að tengja saman
ólíkar greinar vísinda.
Kiddi gat unnið með hverjum
sem var. Hann gegndi ýmsum
ábyrgðar- og nefndarstörfum
fyrir hönd Matís og leiddi m.a.
verkefnisstjórn MareFrame,
stórs alþjóðlegs rannsóknaverk-
efnis, innan Matís. Þar var hann
í samskiptum við vísindamenn,
embættismenn, hagsmunaaðila,
endurskoðendur o.fl., frá fjöl-
mörgum þjóðum innan Evrópu
og utan. Alltaf gat Kiddi komið
málum áfram, sett sig í spor
annarra og séð raunsæis-
spaugilegu hliðina á öllum mál-
um.
Kiddi safnaði spaugilegum
sögum um vinnufélagana og
stakk þeim fram í umræðunni
þegar átti við, gjarnan við kát-
ínu viðstaddra. Það verða sagð-
ar sögur af Kidda um ókomna
tíð hjá Matís, enda góður
drengur fallinn frá. Þannig mun
hann áfram glæða vinnustaðinn
lífi.
Kiddi var frábær fulltrúi ís-
lenskra vísinda á alþjóðavísu og
okkur hafa borist hundruð sam-
úðarkveðja frá samstarfsaðilum
hans víðs vegar um heim. Við
áframsendum þær kveðjur og
sendum jafnframt fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Sveinn Margeirsson,
forstjóri Matís.
Anna Kristín Daníels-
dóttir, sviðsstjóri
Rannsókna- og
nýsköpunarsviðs.
Þvílíkt áfall það var að frétta
að vinur minn, Kristinn Ólafs-
son, væri fallinn frá langt um
aldur fram. Það er erfitt að
meðtaka að hann sé farinn og
ég bíð eiginlega enn eftir að
hann komi inn um dyrnar hjá
mér með stríðnisglottið sitt á
vör.
Þegar ég byrjaði að vinna hjá
Matís fyrir um tíu árum síðan
frétti ég strax að það væri ann-
ar Eyjamaður að vinna hjá fyr-
irtækinu. Þetta væri Kiddi
Ólafs sem ég þá þekkti bara
sem litla bróður Gulla og redd-
ara hjá höfninni í Eyjum – sem
ég hafði reyndar stundum blót-
að á sjómannsferli mínum fyrir
að láta okkur sífellt færa bátinn
milli bryggjukanta að „þarfa-
lausu“.
Sem nýr starfsmaður Matís
sá ég strax að ég þyrfti að
kynnast Kidda betur. Hann var
aðalsprautan í starfsmanna-
félaginu og hrókur alls fagnaðar
hvar sem hann kom. Sem betur
fer höguðu örlögin því svo að
ekki leið á löngu þar til við vor-
um orðnir nánir samstarfsfélag-
ar og mestu mátar. Flest verk-
efni sem ég hef unnið síðustu ár
höfum við Kiddi unnið saman og
hefur aldrei borið skugga á það
samstarf. Kiddi kom með fag-
lega þekkingu, vísindaleg vinnu-
brögð, dugnað og góða skapið
inn í verkefnin, en ég tók meira
á mig að sjá um praktísk atriði,
þannig að lausnirnar væru nýt-
anlegar í raunheimum, eða eins
og Kiddi þreyttist aldrei á að
segja „það þarf einhver að taka
að sér að vera fúli leiðinlegi
kallinn“.
Þeir eru vandfundnir stríðn-
ari menn en Kiddi. Flesta daga
kom hann inn á skrifstofu til
mín með blik í auga til að segja
mér frá einhverju prakkara-
strikinu. En stundum varð ég
líka fyrir barðinu á púkanum í
honum. Það var til dæmis al-
gjörlega bannað að fara frá
tölvunni án þess að læsa henni,
Kiddi leit svo á að það væri boð
á að prakkarast.
Megnið af starfi okkar Kidda
á síðustu árum hafa verið al-
þjóðleg rannsóknarverkefni sem
tekið hafa okkur í ferðalög víðs
vegar um Evrópu. Mér telst svo
til að á síðastliðnu ári höfum við
ferðast saman í tíu skipti og í
dagbókinni minni fyrir næstu
tvo mánuði voru þrjár ferðir
áætlaðar til viðbótar. Kiddi var
einstaklega skemmtilegur
ferðafélagi og þó svo mér leiðist
yfirleitt svona vinnuferðir þá
urðu allar ferðir með Kidda að
skemmtiferðum. Síðasta vor og
aftur nú í mars framlengdum
við Kiddi vinnuferðir okkar til
Prag og Róm, þar sem við feng-
um eiginkonur okkar til að vera
með okkur að „túristast“ yfir
helgi. Skemmtilegri helgar hef
ég vart upplifað, Kiddi og Mar-
grét voru svo yndisleg og við
Inger verðum ávallt þakklát
fyrir að hafa fengið tækifæri til
að verja þessum tíma með þeim.
Það leyndist engum að Kiddi
var mikill fjölskyldumaður og
talaði hann oft um þær Mar-
gréti, Siggu og Ingu, sem hann
var gífurlega stoltur af. Einnig
barst tal okkar stundum að for-
eldrum og systkinum, sem hann
augljóslega var í góðu sambandi
við og elskaði heitt. Hugur minn
er hjá þeim öllum á þessum erf-
iðu tímum og vil ég votta þeim
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast
þessum gæðadreng og mikið af-
skaplega mun ég sakna hans.
Líf mitt er ríkara fyrir að hafa
fengið að eiga Kidda sem vin.
Jónas Rúnar Viðarsson.
Skyndilegt fráfall kærs vinar
var mikið reiðarslag fyrir okkur
samstarfsfélaga Kidda, eins og
alla sem honum stóðu nærri.
Matís, vinnustaður okkar, verð-
ur aldrei samur og hans er sárt
saknað.
Kiddi var einn af þeim sem
gerði lífið skemmtilegra. Hann
sá ávallt spaugilegu hliðarnar á
öllu og fannst gaman að gera
góðlátlegt grín að okkur með
tilheyrandi glotti en átti þó
jafnframt auðvelt með að gera
grín að sjálfum sér. Hann var
einstaklega góður félagi, hjarta-
hlýr, jákvæður og uppátækja-
samur. Kiddi var eldklár grúsk-
ari, greiðvikinn, fróðleiksfús og
stundum óþarflega minnugur.
Hann hafði einstakt lag á að
hlusta á fólk, greina aðstæður
og finna lausnir á vandamálum,
hvort sem þau snertu vísinda-
starf eða persónuleg málefni.
Kiddi var öllu jafna miðpunkt-
urinn í félagslífi Matís og virkur
í Prokaria-hópnum, viskíklúbbn-
um, veiðifélaginu og skynmats-
hópnum þar sem hann í góðra
vina hópi naut sín til fulls. Svo
hafði hann bara svo gaman af
því að spjalla og hafði einstakt
lag á því að segja skemmtilega
frá. Hann tók upp á ýmsu til að
skemmta sér og öðrum og við
eigum óteljandi minningar og
sögur af uppátækjum Kidda.
Undanfarna daga höfum við
rifjað upp sögur af hinum ýmsu
skemmtilegu hrekkjum sem
Kiddi stóð fyrir. Margir þeirra
voru þaulskipulagðir og mikil
vinna lögð í framkvæmd þeirra.
Þar má nefna ratleik sem stóð í
heila viku þar sem samstarfs-
félagi þurfti að fylgja vísbend-
ingum til að finna uppáhalds-
kaffibollann sinn sem hafði
horfið á óútskýranlegan hátt.
Kiddi faldi og myndaði bollann
á hinum ýmsu stöðum og föndr-
aði m.a. eftirlíkingu af bollanum
sem hann pakkaði af natni inn í
gjafaumbúðir. Einnig stóð Kiddi
fyrir óteljandi tölvuhrekkjum
þar sem skjámyndum var snúið,
límband var sett undir tölvumýs
og heimasíða Sjálfstæðisflokks-
ins átti það til að birtast sem
upphafssíða á tölvuskjáum okk-
ar. Að sama skapi fannst Kidda
fátt skemmtilegra en þegar
honum var svarað í sömu mynt,
eins og þegar skrifborðið og
bíllinn hans voru plöstuð og
þegar gras fór skyndilega að
vaxa upp úr lyklaborðinu.
Kiddi var góður vísindamað-
ur og hæfni hans til að grúska
og greina naut sín þar til fulls.
Framlag hans í hinum ýmsu
rannsóknaverkefnum, einkum
tengdum stofnerfðafræði, er
mikilvægt til skilnings á stofn-
erfða- og vistfræði laxfiska í
Norður-Atlantshafi. Niðurstöð-
ur hans um uppruna og land-
nám laxa í íslenskum ám eftir
að síðustu ísöld lauk og erfða-
fræðilegan mun milli árkerfa
eru þess eðlis að vekja athygli
og áhuga langt út fyrir þröngan
hóp sérfræðinga.
En fyrst og fremst var Kiddi
mikill fjölskyldumaður. Honum
var tíðrætt um fjölskylduna og
engum duldist hversu gríðar-
lega stoltur hann var af stelp-
unum sínum. Hugur okkar er
hjá fjölskyldunni og við sendum
Margréti, Siggu, Ingu, foreldr-
um, systkinum og öðrum að-
standendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Við erum fátækari án Kidda
en þakklát fyrir að hafa kynnst
honum og átt hann að félaga og
vini.
Fyrir hönd samstarfsfólks
hjá Matís,
Bryndís, Guðbjörg,
Sigurlaug, Alex,
Steinunn, Óli, Rósa og
Guðmundur Óli.
Leiðir okkar Kidda lágu fyrst
saman á skólasetningu í Ham-
arsskóla Vestmannaeyja 1984.
Þá vorum við bæði sex ára göm-
ul. Ég hafði í raun þekkt hann
lengur því hann bjó ekki langt
frá mér eða uppi á Höfðavegi í
húsi sem mér fannst alltaf vera
eins og kastali. Húsið stóð efst í
götunni uppi á nokkurs konar
hæð og ég man að mig langaði
alltaf að koma inn í þetta
áhugaverða „kastala“-hús.
Telma Róberts bjó í næsta húsi
við Kidda og í næsta botnlanga
bjó Stebbi Steindórs. Við fjögur
ásamt nokkrum öðrum fylgd-
umst að í gegnum alla grunn-
skólagönguna.
Við Kiddi urðum góðir vinir.
Við höfðum sömu áhugamál,
sama húmor og við stóðum sam-
an. Við fórum samferða í skól-
ann þá ásamt Telmu og Stebba
og í þessum gönguferðum voru
drögin lögð að framtíðinni með
öllum þeim ævintýrum og þrám
sem fylgja því að eldast og
dafna. Þegar amma hans Kidda,
hún Helga, flutti á túnið milli
Hrauntúnsins og Hamarsskóla
þá var gott að koma þar við og
spjalla við hana. Kiddi var í
miklu uppáhaldi hjá ömmu sinni
enda ekki furða, hann var fal-
legur og ljúfur og hann var góð-
ur við hana, kom fram við hana
af virðingu og gaf henni ríflega
af tíma sínum. Þarna er honum
kannski best lýst, hann var góð-
ur drengur sem með tíð og tíma
fullorðnaðist og varð að vönd-
uðum ungum manni. Hann kom
fram við fólk af virðingu þó svo
að hann væri oft hnyttinn í til-
svörum. Ég man ekki til þess að
hann hafi nokkurn tímann stað-
ið í útistöðum við nokkurn
mann heldur aftur á móti lagði
hann sig fram við að afstýra
þeim. Kiddi var traustur, hann
baktalaði ekki og það var hægt
að leita til hans. Hann kom yf-
irleitt með einfaldar lausnir
enda ekki mikið fyrir að flækja
hlutina um of. Kiddi sýndi mér
ávallt stuðning og ef á móti blés
þá lét hann mig vita að hann
væri með mér í liði. Hann var
sannur vinur.
Í síðustu viku fékk ég þær
fréttir að æskuvinur minn,
Kiddi Ólafs, hefði látist. Ég
neita að trúa þessu. Ég hugsa
um þetta á kvöldin áður en ég
fer að sofa og sama hugsun
kemur alltaf upp, „þetta bara
getur ekki verið“. Ég er reið yf-
ir þessu óréttlæti, ég er reið
fyrir hönd fjölskyldu hans
Kidda, dætra hans og eiginkonu
og foreldra hans og systkina, ég
er reið yfir því að hann var
sviptur framtíðinni, að fá að sjá
dætur sína vaxa úr grasi og ég
er reið sjálfri mér að hafa ekki
verið í meiri samskiptum eftir
að við fullorðnuðumst. Með tím-
anum rennur manni svo reiðin
og þá brýst út þakklæti. Þakk-
læti fyrir að hafa fengið að hafa
Kidda svo náið í sínu lífi alla
barnæskuna. Við þurfum ekki
að sætta okkur við þegar svona
sorglegir atburðir eiga sér stað,
við þurfum ekki að segja að
svona lífsreynsla styrki okkur.
Við megum gráta, syrgja og
reiðast. Ég trúi því að með tím-
anum þá aðlagi fólk sig að svona
lífsreynslu og læri að lifa með
henni. Þakklæti fyrir góðan
tíma með ástvinum sínum brýst
fram og yfirvinnur reiðina og
mestu sorgina.
Aldrei hefði ég trúað því að
ég sæti hérna árið 2017 og
skrifaði minningargrein um
einn af mínum bestu æskuvin-
um, hvað þá hann Kidda. Orðin
hljóma hálf tóm og þráin til að
breyta öllu verður yfirsterkari.
En með sorg í hjarta og tár í
augum þá rita ég nú lokakveðju
til vinar míns, Kristins Ólafs-
sonar. Ég get ekki með nokkru
móti sett mig í spor eiginkonu
hans og dætra og nánustu fjöl-
skyldu og vina. Missir ykkar er
mikill. Ég samhryggist ykkur af
öllu hjarta.
Kveðja,
Oddný Friðriksdóttir.
MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2017
Við Sofía Erla
kynntumst fyrir
rúmum tuttugu ár-
um.
Þá fórum við saman til Spánar í
skemmtilegt brúðkaup vinkonu
hennar.
Það var upphaf samveru okkar.
Við nutum þess bæði að ferðast.
Ég minnist ferða okkar um
Þýskaland þar sem við heimsótt-
um ættingja hennar.
Eftirminnilegar eru keppnis-
ferðir hennar til Ísrael og Hong
Kong, þar sem við skoðuðum
sögufræga staði og byggingar.
Hún naut sín sérstaklega vel á
margvíslegum útimörkuðum.
Okkur fannst gaman að prófa alls
konar framandi matsölustaði.
Einnig ferðuðumst við mikið um
Bandaríkin þar sem við kynnt-
umst ótal borgum, menningu, list-
um, mat, útimörkuðum og marg-
víslegu mannlífi að ógleymdri
siglingu um Karíbahafið.
Sofía stóð fast við sínar skoð-
anir, hún var ákveðin og vissi hvað
hún vildi.
Hún var ljúf og góð og stóð með
lítilmagnanum. Umhyggja hennar
og ástúð í garð mömmu sinnar var
mikil og óeigingjörn.
Ég sakna hennar.
Blessuð sé minning Sofíu Erlu.
Þinn
Ásgeir Þór.
Já, þannig endar lífsins sólskinssaga.
Vort sumar stendur aðeins fáa daga.
En kannske á upprisunnar mikla
morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
(Tómas Guðmundsson)
Samstarfskona til margra ára
og vinkona, Sofía Erla Stefáns-
dóttir, hefur kvatt þetta líf eftir
baráttu við óvæginn sjúkdóm.
Sofía var sérstök og mjög
heillandi kona með mikla útgeisl-
un. Hún var kona sem tekið var
eftir, fjörug, fyndin, hávær,
skemmtileg og með stórt hjarta.
Það var aldrei nein lognmolla á
skrifstofunni þegar Sofía mætti til
vinnu hjá Icelandair Cargo, en þar
Sofía Erla
Stefánsdóttir
✝ Sofía Erla Stef-ánsdóttir fædd-
ist 21. desember
1962. Hún lést 22.
mars 2017.
Sofía Erla var
jarðsungin 31.
mars 2017.
unnum við saman
um árabil. Lífið
verður mun fátæk-
legra án hennar en
ég trúi því að það
lifni heldur betur yf-
ir Sumarlandinu
með Sofíu Erlu þar
innanborðs.
Blessuð sé minn-
ing Sofíu Erlu Stef-
ánsdóttur. Ég vil
þakka henni sam-
veruárin okkar í Fraktinni.
Fjölskyldu Sofíu votta ég inni-
lega samúð.
Lára Kjartansdóttir.
Kæra vinkona og liðsfélagi,
okkar kynni voru löng og góð og
áttum við góðan tíma saman.
Alltaf svo glettin og ákveðin við
okkur hvernig sem á gekk og bara
alltaf þegar við hittumst.
Áttum okkar tíma í gegnum
súrt og sætt. Við munum sakna
þín allar sem ein. Guð veri með
þínum nánustu á þessari stundu.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Þínir liðsfélagar í ÍR BK,
Halldóra, Berglind,
Herdís og Laufey.
HINSTA KVEÐJA
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sér-
hver und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta
blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að
sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Góða ferð, mín kæra, og
sjáumst síðar.
Þín frænka og vinkona,
Inger Sofía.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegrar dóttur okkar, systur og unnustu,
GUÐLAUGAR MARGRÉTAR
BJÖRNSDÓTTUR.
Björn Jón Ævarsson Anna Lilja Ottósdóttir
Hjörvar Freyr Björnsson Kolbrún Rós Björgvinsdóttir
Helena Draumey Hjörvarsdóttir
Einar Björn Halldórsson
HELGA GUNNARSDÓTTIR
frá Eyri við Ingólfsfjörð
er látin. Hún lést á sjúkrahúsinu á Akranesi
mánudaginn 27. mars. Útför hennar fór
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigtryggur Karlsson
Karl Sigtryggsson
Ásdís Sigtryggsdóttir Usman Gani Virk
systur og barnabarn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EGILL HJARTAR
rafmagnstæknifræðingur,
Vættaborgum,
lést á heimili sínu laugardaginn 11. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Fríða Egilsdóttir Bergsteinn Ólafsson
Sigríður Theodóra Egilsd. Hörður Guðmundsson
Ívar Bergmann Egilsson Íris Sigurðardóttir
og barnabörn