Morgunblaðið - 19.05.2017, Blaðsíða 31

sumarbústaðasvæðum. Benti
hann á það að sumarbústaða-
eigendur hefðu á undanförnum
árum verið iðnir við að græða
landið með því að gróðursetja í ör-
foka lönd sín bæði blóm og tré.
Hann benti á það að umgengi við
gróður hefði góð áhrif á mannfólk-
ið, gæfi því nánd við náttúruna og
veitti ómældar ánægjustundir.
Guðmundur var mikill baráttu-
maður í okkar röðum og gerði
hann sér grein fyrir hversu mik-
ilvægt verkfæri sambandið væri til
að ná fram ýmsum hagsmuna- og
áhugamálum í frístundahúsa-
byggðinni. Því starfi er ekki lokið
og munum við halda uppi merkjum
félaga okkar til allrar framtíðar.
Þá kynntumst við hjónin Guð-
mundi og hans góðu konu Þórunni
út fyrir félagsstarfið. Minnisstæð
er okkur ferðin í sumarhúsið
þeirra þegar við vorum boðin með
börnum okkar daglangt í veiting-
ar og lystisemdir og farið var í
„mannætupottinn“ sem við kölluð-
um heita pottinn sem var úr stafa-
fjölum. Nálægðin við Guðmund og
Þórunni var þægileg og ljúf. Þau
hjónin voru stolt af börnum sínum
og fann maður hversu náið og gott
samband var með þeim þegar við
sóttum Guðmund heim þegar við
mættum í stórafmæli hans fyrir
nokkrum árum.
Ég sakna sárt félaga míns.
Minning um góða mann lifir
áfram, líkt og sólin sem gengur til
viðar en heldur alltaf áfram að
lýsa.
Landssamband sumarhúsaeig-
enda, ásamt fjölskyldu minni,
sendir Þórunni, börnum hennar,
tengdabörnum og afabörnum
hugheilar samúðarkveðjur.
Minning um góðan mann lifir.
Sveinn Guðmundsson,
formaður LS.
Í dag kveðjum við vin okkar
Guðmund Guðbjarnason. Kynni
okkar ná 54 ár aftur í tímann en þá
kynntist hann Þóru konu sinni á
balli. Fjórar æskuvinkonur, óað-
skiljanlegar á unglingsárum fóru
á ball í Sjálfstæðishúsinu og þar
hittust þau Þóra og Guðmundur
og örlög þeirra voru ráðin. Síðan
komu hinir eiginmennirnir hver af
öðrum. Við vorum svo lánsöm að
eiginmenn okkar féllu inn í hóp-
inn. Margar góðar minningar eig-
um við um óteljandi samveru-
stundir heima og heiman.
Sumarbústaðaferðir vítt og breitt
um landið og þegar Guðmundur
og Þóra eignuðust sinn sumarbú-
stað vorum við boðin þangað á
hverju ári. Gönguferðir og grillað
á eftir. Guðmundur, alltaf hinn
rausnarlegi gestgjafi, og ekki
leiddist okkar þegar þau fengu sér
heitan pott sem hitaður var upp
með timbri sem til féll úr skóg-
inum við bústað þeirra. Guðmund-
ur hrærði í pottinum þangað til
vatnið var mátulega heitt. Yndis-
legir tímar þegar horft var upp í
stjörnubjarta nóttina eða á björt-
um sumarkvöldum. Farið í leiki,
spilað, föndrað og settar saman
vísur, sungið og dansað fram á
nótt. Þegar við stöllur vorum allar
fimmtugar á sama ári fórum við til
Parísar. Guðmundur átti afmæli í
þeirri ferð og kom okkur á óvart
inni á hótelherbergi með kampa-
vínsveislu áður en farið var út að
borða. Oft var talað um að end-
urtaka Parísarferðina en úr því
varð ekki enda ekki hægt að toppa
þá ferð svo vel var hún heppnuð.
Guðmundur kom fyrstur inn í hóp
okkar og kveður nú fyrstur. Sár er
missir Þóru vinkonu okkar, barna
þeirra og fjölskyldu.
Guð geymi þau og styrki á þess-
um erfiðu tímum. Minningin lifir.
Auður og Sæmundur, Edda og
Sveinn, Margrét og Haraldur.
 Fleiri minningargreinar
um Guðmund B. Guðbjarna-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. MAÍ 2017
Siggu, Mábil, Villa, Sigga og fjöl-
skyldum, okkar innilegustu sam-
úð.
Axel Arndal Vilhjálmsson
og fjölskylda.
Föðurbróðir minn og kær vinur
er fallinn frá.
Við ferðalok er vert að staldra
við og rifja upp ánægjulega sam-
ferð. Í minni barnæsku kom sum-
arið með Siggu og Má þegar þau
komu frá Laugalandi. Sjoppan
var þrifin og vertíðin undirbúin.
Krakkarnir græddu gamalt sæl-
gæti sem hafði dagað uppi eftir
síðustu vertíð. Það var spenna í
loftinu og allt lifnaði við af vetr-
ardvala. Seinna fékk unglingurinn
vinnu í sjoppunni og tók þar sín
fyrstu skref í ferðþjónustunni.
Þau byggðu upp af krafti og dugn-
aði eftir því sem vertíðin lengdist
og ferðamönnum fjölgaði.
Við Már misstum bæði mikið
þegar pabbi kvaddi alltof
snemma, en á milli þeirra bræðra
var sterkur strengur. Okkar sam-
band varð sterkara við þessa sáru
lífsreynslu. Ég kynnti svo Sigga
minn til leiks sem Már gerði að
sínum trúnaðarvini og félaga. Það
var ekki hvað síst fyrir áeggjan
Más og hvatningu að við reistum
okkur hús á Geysi. Eitthvað
fannst eldhuganum hlutirnir
ganga hægt svo hann mætti einn
daginn með gröfu, tók fyrstu
skóflustunguna og eftir það varð
ekki aftur snúið. Hann fylgdist
náið með byggingunni, fannst
húsið ljótt til að byrja með en tók
það síðar í sátt og átti sinn stað
þar sem hann hvíldi lúin bein. Við
áttum margar góðar samveru-
stundir á þessum árum sem ein-
kenndust af væntumþykju og
hjálpsemi. Már kynntist okkar
vinum sem mátu hann mikils og
þótti varið í að hitta höfðingjann á
Geysi.
Fyrir allmörgum árum kom í
ljós að Már gekk ekki heill til
skógar, parkinson sem við fjöl-
skyldan þekktum vel eftir ára-
langa baráttu afa við þann illvíga
sjúkdóm, hafði lagst á hann. Það
var þyngra en tárum tæki að
horfa upp á elsku frænda sinn og
vin oft og tíðum sárkvalinn. Ekki
nóg með að sjúkdómurinn herjaði
á hann af krafti heldur tóku slys-
farir líka sinn toll. Það besta sem
frænkuskottið gat gert var að
taka á móti honum í húsinu sem
hann átti svo stóran þátt í að risi.
Örheimsóknir Mása frænda urðu
hluti af lífi okkar fyrir austan.
Aldrei stoppað lengi, einn kaffi-
bolli, kanilkexið góða og smá
spjall. Ég hét mér því að þessar
heimsóknir hefðu forgang, það
var alltaf tími fyrir Má.
Við ferðalok er líka mikilvægt
að þakka. Þolinmæði, virðing og
æðruleysi eru orð sem mér koma í
hug þegar ég hugsa til Siggu, Má-
bilar, Sigurðar og Elínar. Már var
ekki sá auðveldasti, vissi hvað
hann vildi og hvernig hann átti að
fá sínu framgengt. Baráttan um
bílprófið er heill kafli út af fyrir
sig. Már fékk bestu mögulegu
umönnun í veikindunum en happ-
drættisvinningurinn var hún
Svetla sem hefur annast hann af
einstakri virðingu og natni.
Um leið og ég, Sigurður og
dæturnar vottum fjölskyldunni
okkar dýpstu samúð þakka ég al-
mættinu fyrir samfylgdina við
frænda minn.
Eldhuginn er nú laus úr álög-
um, hefur fundið bróður sinn og
hlær dátt, það verða framkvæmd-
ir í himnaríki á næstunni, því get
ég lofað!
Það kemur enginn í hans stað
og fyrir allar okkar samveru-
stundir er ég þakklát.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Hrönn Greipsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Má Sigurðsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
✝ Gísli Ellerts-son fæddist á
Meðalfelli í Kjós 1.
september 1935.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 8. maí 2017.
Foreldrar hans
voru hjónin Jó-
hannes Ellert Egg-
ertsson, bóndi á
Meðalfelli, f. 31.
desember 1893, d.
8. september 1983,
og Karítas Sigurlína Björg Ein-
arsdóttir, húsfreyja frá Hjarð-
arnesi á Kjalarnesi, f. 14. októ-
ber 1901, d. 22. nóvember
1949.
Systkini Gísla eru: Elín hús-
freyja á Brekku, Austur-
Húnavatnssýslu, f. 27. febrúar.
1927, d. 3. ágúst 2016, gift
Hauki Magnússyni, d. 2013,
Eggert búfræðingur, f. 1. sept-
ember 1928, d. 8. ágúst 1991,
kvæntur Sigríði Sæmunds-
dóttur, Eiríkur rafvirkjameist-
ari, f. 25. nóvember 1931, gift-
ur Ólafíu Lárusdóttur,
óskírður drengur, f. 16. mars
1933, d. 18. apríl 1933, Finnur
verslunarmaður, f. 8. janúar
1937, kvæntur Sigurbjörgu
Ólafsdóttur, Jóhannes fram-
kvæmdastjóri, f. 22. júní 1938,
kvæntur Sigurbjörgu Bjarna-
1989. 3) Ellert, bílstjóri, f. 7.
júní 1962. Börn hans a) El-
ísabet, hjúkrunarfræðingur, f.
1981, b) Georg Adam, vélamað-
ur, f. 1989, c) Gísli, nemi, f .
1992, d) Jana Lind, nemi, f.
2000. 4) Steinar, sjúkraliði, f. 9.
maí 1967. 5) Dagný, grunn-
skólakennari, f. 28. júní 1976,
gift Þórhalli V. Atlasyni, f. 26.
febrúar 1974, börn þeirra a)
Emelía Rut, f. 2002, Eyrún
Aníta, f. 2004, Elma Karen, f.
2011, Eygló Yrsa, f. 2012.
Langafa- og langömmubörn
Gísla og Steinunnar eru 15.
Gísli útskrifaðist sem bú-
fræðingur frá Hvanneyri árið
1956 og var bóndi alla sína ævi.
Gísli tók við búskap að Með-
alfelli í Kjós af Ellerti föður
sínum árið 1958. Síðar bjó Gísli
búi með elsta syni sínum Sig-
urþóri. Gísli var mikill frum-
kvöðull á ýmsum sviðum svo
sem í landbúnaði og hrossa-
rækt. Gísli var meðal annars
markavörður fyrir landnám
Ingólfs Arnarsonar, sat á Bún-
aðarþingi, var í stjórn Veiði-
félags Kjósarhrepps, mats-
maður á ám og vötnum ásamt
því að hafa sinnt ýmsum fé-
lagsstörfum. Í frístundum
stundaði hann hestamennsku
og var lengi vel í Karlakórnum
Stefni.
Útför Gísla fer fram frá
Reynivallakirkju í dag, 19. maí
2017, og hefst athöfnin klukk-
an 14.
dóttur, og Einar
Ellertsson f. 29.
desember 1944, d.
2. apríl 2006.
Hinn 1. janúar
1958 kvæntist Gísli
eftirlifandi eign-
konu sinni, Stein-
unni Dagnýju Þor-
leifsdóttur frá
Akranesi, f. 3.
ágúst 1938. For-
eldrar hennar voru
Þorleifur Sigurðs-
son frá Snartarstöðum í Lund-
arreykjadal, f. 23. maí 1895, d.
8. júlí 1979, og Þuríður Daní-
elsdóttir frá Melkoti í Leir-
ársveit, f. 14. ágúst 1905, d. 20.
febrúar 1978.
Gísli og Steinunn eignuðust
fimm börn. Þau eru: 1) Sig-
urþór, bóndi á Meðalfelli í
Kjós, f. 16. ágúst 1957, kvænt-
ur Sigurbjörgu Ólafsdóttur, f.
27. nóvember 1962, börn þeirra
a) Berglind, nemi, f. 1980, b)
Björk, hársnyrtir, f. 1984, c)
Aron, bifvélavirki, f. 1991. 2)
Sigurlína, þjónustufulltrúi, f.
29. júní 1959, gift Pétri Frið-
rikssyni, f. 11. febrúar 1960,
börn þeirra a) Elín Rós, flug-
maður og hjúkrunarfræðingur,
f. 1981, b) Hilma, nemi, f. 1985,
c) Gísli Steinn, verkfræðingur
f. 1987, d) Freydís, sjúkraliði, f.
Elsku pabbi,
Þegar maður á ekki orð og
hnúturinn í hjartanu er svo stór,
verður maður að fá orðin lánuð.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Þín
Dagný.
Til elsku Gísla afa,
Ég veit ekki hvort þú hefur
huga þinn við það fest
að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla sést.
Ástúð í andartaki,
augað sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær.
Allt sem þú hugsar í hljóði
heiminum breytir til.
Gef þú úr sálarsjóði
sakleysi, fegurð og yl.
(Úlfur Ragnarsson)
Þínar afastelpur,
Emelía Rut, Eyrún Aníta,
Elma Karen og Eygló Yrsa.
Fyrir rúmum 60 árum komum
við saman á Hvanneyri til að læra
búfræði við Bændaskólann.
Flestir töldum við að hér hæfist
undirbúningur undir ævistarfið,
sem við vildum helga okkur:
Verða bændur til að framleiða
matvæli handa hungruðum
heimi. Heimi sem hafði gengið í
gegnum sex ár stríðs og hörm-
unga. Það vantaði alls staðar
mat. Það var verk að vinna. Með-
al þessara ungu manna var Gísli
Ellertsson, bóndasonur frá Með-
alfelli í Kjós. Gísli tók eins og aðr-
ir þátt í félagslífinu á Hvanneyri,
söng í kvartett skólasveina og
var yfirleitt hrókur alls fagnaðar
í leik og starfi. Við vorum nær 60
skólasveinar sem bjuggum í
skólahúsinu, allt að fjórir í sama
herbergi. Þetta var skemmtilegt
líf og skólasveinar kynntust vel
og bundust vináttuböndum sem
entust alla ævina. Við skólasvein-
ar sem útskrifuðumst saman
hittumst í fyrra til að halda uppá
60 ára búfræðingsafmæli. Nú er
einum færra í hópnum.
Gísli tók fljótlega við búi á
Meðalfelli. Hann var fram-
kvæmdamaður og hóf strax end-
urbætur á peningshúsum til nú-
tímahorfs, og hefur fegrað
staðinn, enda hans vinnustaður
og heimili alla ævi. Gísli reyndist
framsýnn. Hann keypti jörð í ná-
grenninu og hóf að skipuleggja
sumarbústaði þar. Hann renndi
með þessu fleiri stoðum undir
tekjuöflun búsins.
Gísli var raunsær og réttsýnn.
Hann var fjölfróður og góður
heim að sækja. Á Meðalfelli voru
innansveitar- og heimsmálin
rædd jöfnum höndum. Gísli og
Steinunn á Meðalfelli hafa tekið á
móti mörgum gestinum með
reisn og hlýju.
Við Gerður sendum Steinunni
og fjölskyldu okkar innilegustu
samúðarkveðjur og þakkir fyrir
samverustundir undanfarin ár.
Megi Gísli hvíla í friði.
Gerður og
Sveinn Hallgrímsson.
Enn kvarnast úr samheldnum
hópi búfræðinga sem útskrifuð-
ust frá Hvanneyri 1956. Kær vin-
ur minn og skólabróðir, Gísli Ell-
ertsson, er fallinn frá. Okkar
fyrstu kynni voru haustið 1954
þegar við mættum á Hvanneyri
til skólasetu næstu tvö árin. Við
vorum herbergisfélagar í tvo vet-
ur og þar voru hnýtt þau vináttu-
bönd sem héldu æ síðan.
Þegar ég læt hugann reika til
dvalar okkar á Hvanneyri er
ljómi yfir þeim minningum, við
brölluðum margt saman sem
ekki verður tíundað hér. Þarna
tömdum við okkar fyrstu hesta
og nutum þess að stússast í
kringum hross. Gísli var góður
söngmaður og þegar kórstjóri
karlakórs skólans valdi í kvartett
var Gísli þar á meðal og söng
annan tenór.
Gísli var frekar hlédrægur en
ákveðinn og hafði sínar skoðanir
á hlutunum, en umfram allt
skemmtilegur félagi á hverju
sem gekk.
Á Hvanneyri kynntist hann
lífsförunaut sínum, henni Stein-
unni, og saman hafa þau farið
gegnum lífið í rúm 60 ár. Á Með-
alfelli var mikið umleikis í bú-
skapartíð þeirra Gísla og Steinu,
búskapur, sumarbústaðabyggð
og fleira, og það reyndi ekki síður
á húsmóðurina, en þau fóru í
gegnum þetta saman. Það var
reisn yfir þessu heimili.
Gísli var mikill veiðimaður og
saman fórum við margar veiði-
ferðir í silung og sjóstöng. Gísli
og Steina voru dugleg að ferðast
og við hjónin vorum svo lánsöm
að vera þátttakendum í nokkrum
ferðalögum með þeim. Þar má
meðal annars nefna nokkurra
daga dvöl á Hvallátrum á Breiða-
firði 1966 þar sem siglt var á milli
eyja og eyjabúskapur skoðaður.
Vikudvöl á Flúðum áttum við
saman haustið 1996 þar sem
meðal annars var farið í Skeiða-
og Tungnaréttir og bændur á
Suðurlandi, vinir þeirra hjóna,
heimsóttir, þar sem okkur var
tekið eins og höfðingjum. Ég
minnist gönguferðar á Skjald-
breið með Gísla og fleirum þar
sem gist var í skála við Hlöðufell,
svo ekki sé minnst á skemmtilega
Kanaríferð okkar hjóna.
Síðustu samfundir okkar Gísla
voru 21. apríl síðastliðinn við út-
för konu minnar. Þá sagði hann
mér að fyrirhuguð væri vikudvöl
á Akureyri í maí og bætti svo við:
„Þú verður að vera heima!“ Þá
hefðum við rifjað upp gamlar
minningar og jafnvel rennt fyrir
fisk úti á Eyjafirði. Sú ferð var
aldrei farin og förinni óvænt
stefnt í aðra átt. Blessuð sé minn-
ing Gísla Ellertssonar.
Kæra Steinunn og öll stórfjöl-
skyldan, ég sendi ykkur mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Sigurgeir Ísaksson.
Það er með söknuði sem við
kveðjum í dag vin okkar og sveit-
unga, Gísla Ellertsson frá Með-
alfelli í Kjós. Meðalfell er land-
námsjörð og fornt höfuðból þar
sem sama ætt hefur setið jörðina
í um 230 ár. Gísli tók við búskap á
jörðinni af föður sínum 1958 en
Sigurþór sonur hans og Sigur-
björg tengdadóttir tóku við af
Gísla og konu hans Steinunni.
Allt fram á síðasta dag hefur
Gísli þó fátt látið framhjá sér fara
í búskapnum á Meðalfelli rétt
eins og í öðrum málum er varðað
hafa bændur og búalið í sveitinni.
Gísli var okkur oft hjálplegur
við sveitarstörfin í Flekkudal.
Árleg heimsókn hans og Krist-
jáns á Grjóteyri til að fækka kyn-
bótahrútum í Flekkudal var
reyndar orðin í ósamræmi við
eftirlitslög og forsjárreglur. Að
okkar mati voru þeir frændur þó
í flestu hæfari til slíkra hluta en
fulltrúar opinberra stofnana sem
sjaldan hafa í sveit komið.
Gísli á Meðalfelli stóð jafnan
fast á sínum meiningum og töldu
sumir hann jafnvel þrjóskan.
Njáll á Bergþórshvoli hlaut ekki
langskólamenntun í lögfræði
frekar en Gísli á Meðalfelli en þó
voru þeir báðir lögspekingar
miklir.
Gísli horfði jafnan langt inní
framtíðina þegar kom að samn-
ingum um landspildur og í um-
ræðum um framfaramál í Kjós-
arhreppi. Rétt fyrir andlát hans
fórum við yfir samning til fimm-
tíu ára um landspildu, sem hon-
um þótti enginn tími. Í samn-
ingnum vildi hann einnig koma
að ákvæði um tryggingu á fjár-
hæð leiguverðs ef alþingi tæki
síðar upp á því að fella úr gildi
vísitölubindingu.
Í sveitinni er nú unnið að lagn-
ingu á hitaveitu og ljósleiðara.
Fyrir skömmu lét Gísli þau orð
falla að lagning ljósleiðarans
væri tímaskekkja. Hann hafði
heyrt af nýrri tækni sem myndi
gera ljósleiðarann óþarfan innan
nokkurra ára. Þessi nýja tækni
er kannski leyndarmál sem Gísli
hefur tekið með sér yfir móðuna
miklu.
Gísli var mikill áhugamaður
um alls kyns veiði og verkaði
hann veiði sína með ýmsum
gömlum og viðurkenndum að-
ferðum. Á heimili Gísla voru
þessar afurðir jafnan á boðstól-
um og bornar fram úr birgða-
miklum frystigeymslum. Það
varð ekki úr að við færum til að
kanna lífríki Meðalfellsvatns eins
og til stóð en stutt er síðan Gísli
reri til fiskjar í Hvalfirði og til
fiskjar með vinum sínum við
norðanvert landið.
Það hefur verið okkur dýr-
mætt að eiga Gísla á Meðalfelli
sem góðan vin og hjálplegan ná-
granna. Gísli var mjög skemmti-
legur maður sem lífgaði upp til-
veruna með nærveru sinni. Hann
hafði yfir að búa hafsjó af fróð-
leik um menn og málefni og
kunni manna mest um sögu sveit-
arinnar.
Með Gísla á Meðalfelli er horf-
inn á braut sveitarhöfðingi og
stórbóndi, sem markað hefur
djúp spor í mannlíf okkar og ann-
arra íbúa í Kjósarhreppi. Elsku
Steinunn, börn, barnabörn og
barnabarnabörn. Innilegar sam-
úðarkveðjur. Minning um góðan
mann og höfðingja mun lifa með
okkur um ókomna tíð.
Guðný og Sigurður
í Flekkudal.
Gísli Ellertsson
Útfararþjónusta
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson