Morgunblaðið - 13.07.2017, Side 23

Kveðja frá Knattspyrnufélagi
Reykjavíkur
Þórir Jónsson er einn þeirra
KR–inga sem hafa markað djúp
spor í 118 ára sögu félagsins og
ekki síst skíðaíþróttarinnar hér á
landi. Þórir byrjaði að æfa með
skíðadeild KR árið 1939 þá 13 ára
að aldri. Í viðtali sem tekið var við
Þóri árið 2006 og birtist í Morg-
unblaðinu segir hann að fyrir
hvatningu frænda síns hefði hann
byrjað að stunda skíði í Skálafelli
haustið 1939. Farið var á laugar-
dagskvöldum og verið fram á
sunnudag, skálinn var í 600 metra
hæð og 5 km gangur að honum
þannig að menn lögðu talsvert á
sig til að iðka skíðaíþróttina á
þessum árum.
Þórir varð Reykjavíkurmeist-
ari í svigi og bruni árið 1946 og í
framhaldinu hélt hann til Svíþjóð-
ar.
Sænskur skíðakennari bauð
Þóri að búa á heimili sínu og þjálfa
hann í skíðaíþróttinni. Fljótlega
eftir komuna til Svíþjóðar fót-
brotnaði Þórir og gat hann því lítið
æft og keppt. Fyrstu vetraról-
ympíuleikarnir eftir seinni heims-
styrjöldina voru á næsta leiti, St.
Moritz í Sviss, 1948. Á forsíðu Al-
þýðublaðsins í febrúar 1948 segir í
fyrirsögn, „Þórir Jónsson keppir í
tvíkeppni í St. Moritz“. Þórir hafði
dvalið með sænska skíðalandslið-
inu við æfingar í Frakklandi og
Sviss frá því í desember 1947. Á
þessum árum var ekki auðvelt fyr-
ir íslenska íþróttamenn að taka
þátt í keppnum fyrir Íslands hönd,
hvað þá á Ólympíuleikum. Alþýðu-
blaðið segir svo frá þátttöku Þóris
í St. Moritz, „og átti hann þar við
erfiðleika að etja vegna gjaldeyr-
isvandræða. Mun hann hafa átt 20
krónur, er hann kom þangað og
flotið á því þar til landarnir komu
að heiman“.
Þórir var í stjórn Skíðadeildar
KR og formaður deildarinnar
1949-1953, í stjórn Skíðasam-
bandsins og formaður þess 1970-
1973. Þórir var einn þeirra sem
leiddu uppbyggingu í Skálafelli
eftir Skálabrunann 1955. Honum
tókst að telja Eystein Jónsson
fjármálaráðherra á að víkja höft-
unum til hliðar svo KR gæti flutt
inn hluti vegna lyftusmíðinnar.
Lyftan var tekin í notkun árið
1961, fyrsta sinnar tegundar á
Norðurlöndum. Fljótlega eftir að
ég tók við formennsku í KR hafði
Þórir samband við mig og vildi
ræða við mig um framtíðarupp-
bygginu í Skálafelli, ég fann það
sterkt hversu mikið Þórir brann
fyrir KR og skíðaíþróttinni, síung-
ur eldhugi og góð fyrirmynd yngri
KR–inga. Þórir var sæmdur heið-
ursstjörnu Skíðasambands Ís-
lands og Stjörnu KR fyrir mikils-
vert starf sitt fyrir félagið.
Við KR–ingar minnumst Þóris
með miklu þakklæti fyrir allt sem
hann gerði fyrir gamla góða KR
og þökkum honum samfylgdina í
gegnum tíðina. KR–ingar senda
eiginkonu hans, börnum og öðrum
aðstandendum innilegar samúðar-
kveðjur.
Gylfi Dalmann Aðalsteinsson,
formaður KR.
Skíðaíþróttin leiddi okkur Þóri
saman fyrir 60 árum, en skíðin
voru hans yndi og áhugamál alla
tíð. Ég hafði vissulega heyrt af
þessum frábæra skíðamanni áður
en við kynntumst, en Þórir var
einn fjórmenninganna sem
kepptu fyrir Íslands hönd á vetr-
arólympíuleikunum í St. Moritz
1948, en það voru fyrstu vetrar-
leikarnir sem Íslendingar tóku
þátt í. Þórir var aðaldrifkrafturinn
í Skíðadeild KR þegar ég flutti á
höfuðborgarsvæðið á unga aldri
og gekk til liðs við skíðadeildina
þar sem við, sem yngri vorum,
nutum leiðsagnar hans, forystu og
ótrúlegrar elju.
Þórir var mikill frumkvöðull á
mörgum sviðum, hann var hug-
myndaríkur og leitaði einatt nýj-
unga og nýrra leiða. Þótt verkefn-
in framundan væru oft risavaxin í
augum félaganna leiddi þraut-
seigja Þóris oftast til farsælla
lausna. Hann var lítið fyrir að
leggja árar í bát. Þess naut skíða-
íþróttin í ríkum mæli. Þórir kom
upp fyrstu togbrautinni fyrir
skíðaiðkendur hér á landi í Hvera-
dölum með félögum sínum og síð-
an var hann í forystu fyrir bygg-
ingu fyrstu varanlegu
skíðalyftunnar hér á landi, í Skála-
felli, sem tekin var í notkun 1961.
Skálafellið var hans skíðasvæði
hér á landi og þar lét hann
draumana rætast. Hann var aftur
í forystu fyrir byggingu stólalyftu
í Skálafelli 1982 og allt til dauða-
dags átti Þórir stóra drauma um
frekari uppbyggingu og nýjungar
í Skálafelli. Auk þess að vera í for-
ystu Skíðadeildar KR um langt
skeið var hann í nokkur ár í stjórn
Skíðasambands Íslands og um
tíma formaður þess.
Ungur að árum stofnaði Þórir
eigið fyrirtæki með félögum sín-
um, Þ. Jónsson & Co og var bíla-
geirinn nú orðinn aðalviðfangsefn-
ið. Hann yfirtók nokkru síðar
Ford-umboðið með nokkrum fé-
lögum og var um tíma í forystu-
sveit bæði samtaka iðnaðarins og
bílgreinasambandsins. Á árum
Þóris hjá bílgreinasambandinu
var keypt til landsins sérstakt
bílaflutningaskip, en það hafði
ekki verið reynt áður hér á landi.
Þórir stundaði skíðin allt til
dauðadags og var hann búinn frá-
bærri tækni til skíðunar alla tíð.
Uppáhalds skíðasvæðin hans
munu hafa verið Skálafellið og
Aspen í Colorado, en í Aspen
dvaldi hann hluta úr vetri í fjölda
ára. Fyrir nokkrum árum fórum
við nokkrir gamlir skíðafélagar
Þóris til Aspen og nutum leiðsagn-
ar hans um hin frábæru skíða-
svæði. Þar naut hann sín fullkom-
lega og þrátt fyrir nokkurn
aldursmun var hann ekki merkj-
anlegur þegar í brekkurnar var
komið.
Alltaf var ánægjulegt að koma
á heimili þeirra Hönnu og Þóris í
Skaftahlíðinni og siðar í Blikanesi
og njóta gestrisni þeirra og leið-
sagnar. Þegar litið er til baka er
margs að minnast á langri leið í
samskiptum okkar Þóris. Hann
var traustur og góður félagi og
vinur sem gott var að leita til fyrir
unglinginn nýfluttan af lands-
byggðinni í borgina. Við hjónin
þökkum ánægjuleg samskipti og
vináttu alla tíð.
Innilegar samúðarkveðjur flyt
ég eiginkonu, börnum og fjöl-
skyldum þeirra.
Ólafur Nilsson.
Við sem göngum veginn áfram
vitum að allt á sitt upphaf og endi í
þeirri jarðvist sem við lifum í. Þór-
ir Jónsson hefur nú lokið sinni
göngu orðinn tæplega 91 árs gam-
all. Ég hef sem endurskoðandi átt
þeirri gæfu að fagna að fá að
kynnast þessum einstaka per-
sónuleika á 30 ára tímabili. Það er
svo sérstakt með okkur mann-
fólkið hvað við erum ótrúlega mis-
jöfn úr garði gerð. Ég átti mín
fyrstu kynni við Þóri þegar hann
háði baráttu sína um að halda
fyrirtæki sínu Sveini Egilssyni hf.
á floti eftir harkalegar sviptingar í
efnahagslífi okkar Íslendinga.
Þeirri baráttu lauk með því að fé-
lagið fór í þrot og Þórir sneri frá
ævistarfinu sem á tímabili var
stórveldi á íslenskan mælikvarða.
Það furðulega við Þóri var að hann
var ekkert að líta til baka heldur
hélt áfram að eiga við önnur verk-
efni eins og ekkert hefði í skorist.
Það var aðdáunarvert að sjá hve
æðrulaus hann gat verið gagnvart
svona hlutum.
Það var eins og hann byggi yfir
einhverri óskiljanlegri innri ró.
Þórir þurfti við gjaldþrot Sveins
Egilssonar að horfa á bak miklum
fjármunum og hafði úr mun minna
að spila en áður. Þrátt fyrir það
bar Þórir sig alltaf vel og hugsaði
bara um þau verkefni sem voru á
borðinu hverju sinni. Eljusemi
hans við að koma upp skíðalyftu í
norðurhlíðum Esju var alveg með
ólíkindum og hann hafði þá hug-
sjón alveg fram á dánardag að
einn góðan veðurdag kæmi slík
lyfta sem myndi lengja skíðatíma-
bilið frá því sem nú er.
Fyrir rétt um þremur árum
missti Þórir son sinn Birgi Þór-
isson úr krabbameini en hann var
aðeins 63 ára að aldri. Í veikindum
Birgis kom aftur í ljós hvað Þórir
var einbeittur í að leita sem bestra
lækninga fyrir son sinn en þá
sýndi hann enn og aftur hve æðru-
laus hann gat verið og gaf hann
aldrei upp vonina fyrr en í fulla
hnefana.
Þórir Jónsson var yfirburða
skíðamaður og fór hann um árabil
á skíði til Aspen með fjölda Íslend-
inga. Þórir dvaldist iðulega lang-
tímum saman vestanhafs þar sem
hann naut hvíldar. Þórir var mikill
áhugamaður um íslenskar bók-
menntir og hafði hann sérstakt
dálæti á ritum Halldórs Kiljans.
Ég vil að lokum senda samúð-
arkveðjur til eiginkonu Þóris, Jós-
efínu Láru, og annarra vanda-
manna. Það var lærdómsríkt að fá
að kynnast þessum einstaka
manni.
Sigurþór Charles
Guðmundsson.
Fyrstu kynni mín af Þóri Jóns-
syni voru þegar hann réð mig ung-
an og óreyndan í hlutastarf hjá
Sveini Egilssyni hf. Það var árið
1970. Fljótlega breyttist hluta-
starfið í fullt starf sem entist með-
an Þórir starfaði í bílgreininni.
Betri læriföður hefði vart verið
hægt að óska sér, flest það sem ég
hef lært í bílaviðskiptum lærði ég
af honum. Þegar Sveinn Egilsson
hætti rekstri naut ég ómetanlegr-
ar aðstoðar Þóris við kaup á Su-
zuki-umboðinu. Alltaf síðan fylgd-
ist hann vel með rekstrinum hjá
okkur og kom með góð ráð ef hann
taldi þess þurfa. Eftir að Þórir
hætti bílaviðskiptum áttum við
ánægjulegt samstarf um ýmsa
hluti.
Þórir var mörgum kostum
gæddur og hafði einstaklega
næmt auga fyrir nýjungum og átti
þátt í að koma á framfæri mörgu
sem þykja sjálfsagðir hlutir í dag,
má til dæmis nefna skíðalyftur,
pizzustaði, go-kart brautir, heita
potta og ýmislegt fleira. Þórir var
einn af stofnendum Bílgreinasam-
bandsins og var þar formaður til
margra ára. Hafði hann mikil
áhrif á þróun bílgreinarinnar t.d.
með aðkomu að stofnun Bíla-
ábyrgðar og skipafélagsins Bif-
rastar.
Þórir var einnig góð fyrirmynd
hvað varðar heilbrigðan lífsstíl,
mikill skíða- og útivistarmaður.
Hann keppti meðal annars á skíð-
um á Vetrarólympíuleikunum í St.
Moritz árið 1948 og fór árlega á
skíði til Aspen í Colorado fram á
síðustu ár.
Þórir var alla tíð heilsuhraustur
og unglegur eftir því, en eftir að
Birgir sonur hans lést langt um
aldur fram fyrir þremur árum
virtist aldurinn loks fara að segja
til sín.
Ég votta eftirlifandi eiginkonu
og fjölskyldu Þóris mína dýpstu
samúð. Góður maður er genginn
eftir langt og farsælt líf.
Úlfar Hinriksson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast góðs vinar míns, Þóris
Jónssonar. Þóri kynntist ég fyrir
rúmlega 20 árum síðan í gegnum
fasteignaviðskipti hans, Birgis
sonar hans, sem nú er látinn, og
Sigurjóns tengdasonar hans. Það
þurfti ekki langan tíma til að átta
sig á að þar fór einstakur maður,
hæglátur og prúður, íþrótta-
mannsleg hreystin uppmáluð, ein-
staklega vel máli farinn, vel gefinn
og vel gerður einstaklingur.
Þrátt fyrir að Þórir væri mjög
reyndur úr viðskiptalífinu og þrátt
fyrir að hann væri tæplega 50 ár-
um eldri en ég þá kom hann alltaf
fram við mig sem jafningja.
Með okkur tókst með árunum
góður vinskapur, sem ég verð
ávallt þakklátur fyrir. Þórir kom
gjarnan við hjá mér á skrifstof-
unni þegar hann átti leið um og
áttum við þá mjög skemmtileg
samtöl þar sem ég naut þeirrar
gæfu að bergja af viskubrunni
hans. Gjarnan snérust samræð-
urnar um bókmenntir og ljóðlist
þegar öllu tali um viðskipti lauk.
Þar var Þórir á heimavelli enda
víðlesinn í íslenskri ljóðlist og bók-
menntum og gat farið með heilu
kaflana og ljóðin utanbókar. Þess-
ar heimsóknir Þóris þótti mér allt-
af jafn vænt um og mun geyma
þær í hugskoti mínu alla tíð.
Árið 2013 færði Þórir mér ljóð,
sem hann hafði dregið upp og
bætt þar inn fallegri kveðju frá
sér. Þetta ljóð geymi ég vel og vil
nú um leið og ég þakka Þóri fyrir
hans einstöku og gefandi vináttu í
gegnum tíðina minnast hans með
þessu sama erindi, sem er loka-
erindið úr Íslensku vögguljóði eft-
ir Halldór Laxness.
Einsog hún gaf þér íslenskt blóð,
úngi draumsnillíngur,
megi loks hin litla þjóð
leggja á hvarm þér fíngur,
á meðan Harpa hörpuljóð
á hörpulaufið sýngur.
(Halldór Kiljan Laxness)
Eftirlifandi eiginkonu Þóris,
börnum hans, tengdabörnum og
barnabörnum sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur.
Ég kveð góðan vin og þakka
honum fyrir samfylgdina. Minn-
ing um mætan mann lifir.
Guðmundur Th. Jónsson.
Fyrir hartnær fjórum áratug-
um var mér mikið niðri fyrir síðla
kvölds. Þar sem eðlilegt aðhald
var ekki fyrir hendi vegna sam-
ferðar með Bakkusi hellti ég mér í
símanum yfir mann sem ég var
rétt svo málkunnugur. Þessi mað-
ur var Þórir Jónsson, sem ég hafði
þó haft mætur á, ekki síst vegna
samskipta við dætur hans tvær,
sem báðar voru afar vænar ungar
konur.
Þórir lét sér ekki bregða við
ofsann í mér en stakk upp á því að
við hittumst næsta kvöld á Hótel
Holti til að ræða málið sem kom
mér í uppnám. Ekki var liðið langt
á samtal okkar á Holti þegar mér
var alveg horfin reiðin. Við skild-
um sem vinir svo að aldrei síðan
bar nokkurn skugga á og áttum
margvísleg samskipti sem öll báru
mannkostum hans fagurt vitni.
Mikil yfirvegun, jákvæðni, kjark-
ur, siðfágun, dugnaður, smekkvísi
og vit einkenndi þennan mæta vin,
sem ég syrgi nú þegar hann er
fallinn frá fyrir aldur fram.
Það hljómar kannski ankann-
anlega í eyrum flestra, sem ekki
þekktu Þóri, að maður sem var
kominn á tíræðisaldur væri talinn
deyja fyrir aldur fram. Þeir sem
þekktu hann hljóta allir að vera
því sammála.
Hann hafði brennandi áhuga á
því fram á síðasta dag að þoka
áfram framfaramálum og byggja
upp fyrir heill alls almennings –
sérstaklega hvað varðar bætta að-
stöðu til skíðaiðkunar í Skálafelli.
Þar ýtti hann á flot stórum
áformum, sem vonandi eiga eftir
að sjá dagsins ljós þó að hans njóti
nú ekki lengur við.
Eins og oft áður kallaði hann
mig til verka, sem ég brást fúslega
við, en atvikin höguðu því svo til að
ég átti ekki lengur samleið með
hópnum, sem myndaðist um þetta
þarfa verkefni. Fáum dögum fyrir
andlátið hringdi Þórir í mig, til
þess að ræða möguleika þess að ég
kæmi aftur að verkefninu, þá fár-
veikur í krabbameinslyfjameð-
ferð. Ég sagði honum að ég liti við
hjá honum og Láru, minni fyrrum
kæru mágkonu, þegar hann væri
búinn að ná sér eftir lyfjameðferð-
ina. Hann sagði mér þá stillilega
að hann væri ekki viss um að hann
myndi hafa það af, sem ég neitaði
að taka mark á. Slíkur var lífs-
kraftur þessa síunga manns, sem
fram í andlátið var með hugann
við að byggja upp til framtíðar.
Valdimar H. Jóhannesson.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. JÚLÍ 2017
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KRISTRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kjarrmóa 22,
Njarðvík,
lést á Landspítala Hringbraut laugardaginn
8. júlí. Útför fer fram frá Njarðvíkurkirkju fimmtudaginn 20. júlí
klukkan 13.
Jón Bjarnason
Erla Jónsdóttir Valtýr Gylfason
Guðmundur Rúnar Jónsson Sæunn G. Guðjónsdóttir
Elvar Örn Valtýsson
Unnar Ernir Valtýsson
Kristrún Erla Guðmundsdóttir
Arndís Ólöf Guðmundsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRA INGIBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR,
Dídí,
Kirkjuteigi 25,
lést föstudaginn 16. júní á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni 2.
Útför hennar fer fram frá Laugarneskirkju föstudaginn 14. júlí
klukkan 13.
Kristín Júlíusdóttir Hilmar Andrésson
Júlíus Þór Júlíusson Viktoría Dagbjartsdóttir
barnabörn og langömmubörn
Okkar ástkæra
GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Lögmannshlíð, lést
miðvikudaginn 5. júlí.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 14. júlí klukkan 13.30.
Angantýr Einarsson Auður Ásgrímsdóttir
Bergþóra Einarsdóttir Eyjólfur Friðgeirsson
barnabörn og fjölskyldur
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BRYNHILDUR OLGEIRSDÓTTIR,
Hátúni17,
Reykjavík,
andaðist sunnudaginn 9. júlí á
hjúkrunarheimilinu Hömrum, 96 ára að aldri.
Hún verður jarðsungin frá Háteigskirkju miðvikudaginn 19. júlí
klukkan 11.
Ástríður Hauksdóttir Georg Tryggvason
Trausti Hauksson Alda Björk Marinósdóttir
Kjartan Hauksson Ásgerður Jónsdóttir
Ísak Sverrir Hauksson Guðrún Bryndís Karlsdóttir
Olga Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar