Húnavaka - 01.05.2016, Blaðsíða 73

H Ú N A V A K A 71
brauði með kostinum. Það hefði svo sem verið í lagi að fá nýbakað brauð ef
hann hefði munað eftir að panta hveiti.
Það merkilega við það, þegar kokkurinn fór frá borði, var að hann skildi
fötin sín eftir í klefanum sínum en stal öllu beikoni sem var um borð í skipinu
og setti í töskuna sína í staðinn. Honum hefur vonandi ekki orðið illt af öllu
þessu beikoni, karlgreyinu. Hann var víst búinn að segja frá því að hann yrði
ekki deginum lengur þarna um borð vegna draugagangs í klefanum en þeir
voru víst saman í klefa, maðurinn sem fór í sjóinn og kokkurinn. Eitthvað hafði
þetta farið á sálina á kokkinum því hann hafði ekki þorað að sofa í klefanum
eftir að slysið varð vegna þess að maðurinn sem dó gekk þarna ljósum logum
að hans sögn.
Þetta með drauginn, af þeim sem fór í sjóinn, veit ég ekki neitt um en eitt
get ég sagt og það er ég alveg viss um að draugur var um borð í honum Apríl
og naut ég oft góðs af honum. Hann hjálpaði mér oft með ýmsa hluti og lét
mig vita í tæka tíð ef eitthvað gerðist. Ég hef reyndar aldrei skilið hvers vegna
ég vissi að ég þurfti að setja lensidælurnar í gang þarna á Halamiðunum þegar
við fengum brotið á okkur. Það hefur verið draugurinn sem hjálpaði mér
þarna.
Oft sá ég honum bregða fyrir þarna um borð og oft var hann þarna í
vélarrúminu þegar ég var að vinna. Ef ég hefði ekki fengið þessa sterku
tilfinningu að setja dælurnar í gang þá væri ég eflaust ekki að segja ykkur þessa
sögu núna.
Fyrsta skipti sem ég varð var við drauginn var ég að vinna við vélina bakatil
og sé þá útundan mér að einhver kemur niður stigann. Ég lít upp og sé þá að
einhver skýst í áttina að eldhólfunum þar sem gufuketilinn er. Ég hleyp á eftir
því það átti enginn að fara þarna um. Þegar ég kem þarna að verð ég var við
einhvern undarlegan sveip við ketilinn sem leystist svo upp og hvarf, áttaði ég
mig nú á að þetta væri eitthvað ekki þessa heims en lít í kringum mig við
ketilinn og sé þá að það er kominn olíuleki úr einum krana þarna. Þessir
kranar voru stórir og miklir með miklum pakkningum, ekki svona fínlegir eins
og í dag. Ég skipti um pakkninguna og þakkaði draugsa fyrir hjálpina. Eftir
þetta passaði ég uppá að vera á verði ef ég sá honum bregða fyrir eins og sveip
framhjá mér.
Seinna meir komst ég að því að þarna í vélarúminu lést maður af slysförum
þegar verið var að setja vélarnar í skipið þegar það var nýtt, eflaust hefur hann
verið þarna um borð síðan að líta eftir, blessaður.
Loks slotaði veðrinu og við komumst aftur út á miðin því við urðum að
klára veiðiferðina. Þar sem við höfðum nú engan kokk þá tókum við einn af
hásetunum okkar og gerðum hann að kokki en það var sá sem hafði ætlað að
múra kirkjuna. Hann var eldklár í eldamennskunni og fengum við mikið betri
mat. Þó fengum við ekkert beikon þar sem beikonstuldurinn uppgvötvaðist
ekki fyrr en við vorum lagðir úr höfn. Eflaust hefur nýi kokkurinn okkar
pantað brauð og hveiti því ekki var neinn skortur hjá okkur á brauðmeti í
túrnum að þessu sinni.
Ekki gerðist fleira markvert í þessum túr, við kláruðum að fiska upp í