Húnavaka - 01.05.2016, Blaðsíða 74

H Ú N A V A K A 72
siglinguna og sigldum síðan til Hafnarfjarðar og þar var tekin olía. Við tók svo
fjögurra daga sigling til Þýskalands að selja fiskinn. Í Bremerhaven í Þýskalandi
var farið í slipp og ketilhreinsun, þá var stoppað í fimm daga en svo tók 12
tíma að kynda ketilinn upp aftur áður en haldið var út á hafið á ný. Svona túr
með veiðinni tók í kringum þrjár vikur og jafnvel meira. Þar sem erfitt var að
manna þessi skip, eins og áður sagði, þá var yfirleitt farið beint á veiðar frá
Þýskalandi þannig að oft leið ansi langur tími þar til menn hittu sína nánustu
í landi.
Loks var samt komið í heimahöfn með tollinn og fiskinn. Kærusturnar og
eiginkonurnar biðu á bryggjunni til að fagna mönnum sínum og það var oft
margt um manninn á bryggjunni í Hafnafirði þegar skipin komu eftir langa
ferð.
Ekki var stoppað lengi þegar í land var komið, yfirleitt 2-3 sólarhringar en
stundum lengur ef það þurfti að gera við eitthvað. Álagið á skipin á þessum
árum var mikið og oft þurfti að skipta um eitthvað sem var farið að gefa sig.
Svo fór að vora og aðeins hlýrri vindar farnir að leika um skipið, við lágum
við Hafnarfjarðarhöfn, það var kominn 1. apríl og við búnir að vera að gera
klárt í næsta túr. En það var einhver smábilun svo við töfðumst á meðan beðið
var eftir varahlutum sem voru á leiðinni frá Reykjavík. Þetta var eitthvað
smávægilegt svo ég átti ekki von á að töfin yrði löng. Ég ætlaði að fara þennan
túr og taka svo frí þar sem barnið átti ekki að koma fyrr en seinna í apríl.
Kemur þá kall um það að ég verði að fara strax í land því að frumburður
minn sé að fæðast. Ég flýti mér til skipstjórans og segi honum að nú verði hann
að gefa mér frí því að barnið sé að koma í heiminn og ég ætli að fara að athuga
með það. Konan sé komin á spítalann og ég verði að fara í land.
Skipstjórinn horfir á mig vantrúaður og segist svo ekki trúa mér. Ég stari á
hann og trúði varla mínum eigin eyrum. „Ha, trúir þú mér ekki?“ spurði ég
undrandi.
„Veistu hvaða dagur er?“ spurði hann þá glettinn á svip.
„Ha! Dagur?“ Ég var alveg úti á þekju enda fyrsta barnið mitt að fæðast fyrr
en ég hafði átt von á, svo var mér ekki trúað í þokkabót, ég gat ekki með
nokkru móti skilið þetta.
Skipstjórinn brosti nú og benti mér á að það væri 1. apríl. Nú skildi ég hvað
hann var að meina, það var hinn eini sanni gabbdagur. Þó ég væri ekki alveg
í skapi til að taka gríni gat ég samt alveg fyrirgefið skipstjóranum enda var
hann ágætis karl. Hann gaf mér góðfúslegt leyfi til að fara frá borði og ég hljóp
af stað þar sem ég var ekki með bílinn á bryggjunni svo það var víst hægt að
segja að ég hafi hlaupið apríl þennan 1. apríl fyrir hálfri öld.
Áður en dagurinn var á enda var dóttirin, frumburður minn, komin í
heiminn þann 1. apríl þannig að apríl skipar stóran sess í lífi mínu. Fyrsta
barnið fætt í apríl þegar ég var á togaranum Apríl.
Já, tilviljanirnar í lífinu geta verið skemmtilegar þó alvaran á sjónum hafi
oft verið grafalvarleg.