Húnavaka - 01.05.2016, Blaðsíða 162

H Ú N A V A K A 160
ára gömul. Og með því að gefa iðnsýningum svolítinn gaum hér má fá hug-
mynd um hvernig orðspor Jóhönnu sem framúrskarandi handavinnukonu
mótaðist.
Sýningin 1918 var sett upp í barnaskólahúsinu á Akureyri og í sýningarskrá
eru sýningarmunir skráðir um 850. Í skránni má sjá nafn Jóhönnu frá
Svínavatni en þar sýndi hún handprjónaðan trefil en ekki kemur fram í skránni
nánar um útlit hans eða gerð. Gestir sem sóttu þessa sýningu munu hafa verið
á bilinu 1600 - 1800 samkvæmt ritinu Hlín. Ef miðað er við 1800 gesti lætur
nærri að tæp 14% þáverandi íbúa á því svæði sem nú er nefnt Norðurland
eystra hafi sótt sýninguna. Blöð skrifuðu um sýninguna og það var ljóst að það
sem nýstárlegt var og listrænt vakti mesta athygli og umtal. Við vitum ekkert
um viðbrögð gesta við prjónaða treflinum hennar Jóhönnu en það er ljóst að
það sem hún sá skrifað og heyrði sagt um sýninguna dró ekki úr henni kjark
eða keppnisvilja.
Af viðtali við Jóhönnu sem birtist í tilefni af 100 ára afmæli Kvenfélags
Svínavatnshrepps árið 1974 segir hún frá því að hún hafi sem ung kona heyrt
talað um það að íslensk kona í Kaupmannahöfn ætti svo fínt sjal úr íslenskri
ull að hún hefði dregið það í gegnum fingurgull sitt. Jóhanna áleit það hlyti að
vera gaman að vinna slíkt sjal. Síðan segir hún frá því að roskinn vinnumaður
á Svínavatni hafi gefið henni hálft sauðarreyfi, hvítt og þelmikið og sagt henni
að vinna eitthvað fallegt úr því. Hún vandaði sig sem mest hún mátti að eigin
sögn og vann úr þessu langsjal sem hún gat dregið í gegnum hringinn sinn.
Svona híalín úr ull vakti athygli og umtal. Þetta sjal var sýnt á handa-
vinnusýningu sem Iðnfélag Engihlíðarhrepps hélt á Blönduósi árið 1920 og
var selt þar á 100 krónur. Fram kemur í fyrrnefndu viðtali að Jóhanna hafi
unnið samskonar sjal að beiðni Halldóru Bjarnadóttur, sem var einn af stofn-
Náttermar úr handspunnu bandi, sem Jóhanna vann og gaf síðan Halldóru Bjarnadóttur.
Mynd tekin af Erlu Gunnarsdóttur.