Dagblaðið Vísir - DV - 09.02.2018, Blaðsíða 24

24 umræða 9. febrúar 2018
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Heimilisfang
Kringlan 4-12, 4. hæð
103 Reykjavík
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Ritstjóri: Sigurvin Ólafsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
fréttaskot
512 7070
abending@dv.is
Ferskur andblær í verkalýðsbaráttuna
Borðar þú súrmat?Spurning vikunnar
„Nei, ég er búinn að smakka það allt saman en líkar ekki“
Sigurjón G. Arnarsson
„Já, allt mjög gott“
Sigfús Guðlaugsson
„Já, mér finnst hann góður“
Svana Jónsdóttir
„Ég borða súran hval og súra sviðasultu“
Gerður Einarsdóttir
M
erkilegt að í miðju
blússandi góðæri þar
sem ljúfur ilmur af grill-
uðu nautakjöti liggur
yfir borginni og iitala-kertastjakar
hrannast upp í stofugluggum við
hliðina á 50 tommu 4K sjónvarp-
inu sé gróska í verkalýðsmálum. Ég
og mín kynslóð höfum aldrei heyrt
um Gvend jaka og höfum haft tak-
markaðan áhuga á verkalýðsbar-
áttu og vitum varla um hvað þetta
snýst. Líklega má rekja það til þess
að verkalýðsforingjar og fótgöngu-
liðar þeirra hafa haldið verkalýðs-
félögunum út af fyrir sig og erfitt
fyrir almenning að hafa áhrif. En
nú blása ferskir vindar og nýtt fólk
með mikla réttlætiskennd hefur
stigið fram, alþýðufólk sem tal-
ar mannamál. Um daginn tók ég
meira að segja þátt í spjalli þar sem
verkalýðsmál bar á góma, það hef-
ur aldrei gerst áður.
Það eina sem við þekkjum er já-
kvætt tal um stöðugleika og nei-
kvætt tal um höfrungahlaup. Þeir
sem hafa rænu á að sækja um styrk
hjá stéttarfélagi sínu eru göldróttir.
Það væri forvitnilegt að vita hversu
margir á vinnumarkaði vita ekki
hvaða stéttarfélagi þeir tilheyra.
Þú mætir til vinnu, færð borgað og
vonandi launahækkun einn góðan
veðurdag.
Sólveig Anna Jónsdóttir, fram-
bjóðandi til formanns Eflingar,
er nýjasta dæmið um gróskuna í
verkalýðsbaráttunni. Í viðtali við
DV segir hún að fólk þurfi að hætta
að skammast sín fyrir hvað það
fær í laun. Þegar kjararáð afhendi
toppunum í þjóðfélaginu margar
milljónir í afturvirk laun þá eigi
láglaunafólk ekki að skammast sín
heldur einfaldlega biðja um slíkt
hið sama. Skömmin sé þeirra sem
finnst það fráleitt að Gunna leik-
skólaliði fái sömu krónutöluhækk-
un og séra Jón.
Það verður vissulega erfitt að
ná fram miklum launahækkun-
um fyrir þá sem hafa lægstu launin
og enginn veit hvort Sólveig Anna
og hennar fólk fái yfirleitt brautar-
gengi innan Eflingar. Þótt maður
taki svona háleitum markmiðum
með miklum fyrirvörum þá kem-
ur Sólveig inn sem ferskur and-
blær í verkalýðsbaráttuna með
tal um auðvaldið, arðrán og firr-
ingu. Ragnar Þór í VR og Vilhjálm-
ur Birgisson á Akranesi hafa verið
beittir en alvöru verkalýðsforingj-
ar eiga að tala mál sem alþýðan
skilur.
Ábyrgðartal um verðbólgu
og stöðugleika fellur um sjálft
sig þegar Sólveig fer að tala um
óstöðug leikann sem fylgir því að
lifa á lágum launum. Hvað sem
manni kann að finnast almennt
um róttækan sósíalisma þegar
maður er upptekinn við að græða
á daginn og bíða eftir almennilegu
veðri til að grilla þá eru spennandi
tímar framundan í verkalýðsbar-
áttunni. Stofnanavædda verka-
lýðshreyfingin, sveitarfélögin,
ríkið og atvinnurekendur þurfa
að hafa góð svör reiðubúin þegar
ómenntaða láglaunafólkið sem
getur slökkt á samfélaginu með
verkfalli heimtar hækkun sem
dugar til að safna fyrir íbúð. n
N
úna eru í gildi lög á Íslandi
frá 2005 sem banna um-
skurð á stúlkum og konum.
Ég fór að skoða þetta eftir að
barnaverndarsamtök hér og á hin-
um Norðurlöndunum kölluðu eft-
ir því að banna einnig umskurð á
drengjum þar sem um sé að ræða
brot á mannréttindum og brot á
barnasáttmála Sameinuðu þjóð-
anna. Frumvarpið breytir orðinu
„stúlka“ í „barn“ þannig að sömu
lög gilda um bæði drengi og stúlkur.
Umskurður er ónauðsynleg að-
gerð og er óafturkræf. Það er sýk-
ingarhætta og margir karl-
menn sem hafa verið
umskornir eiga í alls
kyns vandamál-
um alla ævi. Það
eru dæmi þess að
ungir drengir hafi dáið í kjölfar
umskurðar. Þetta er yfirleitt gert á
mjög ungum drengjum, allt upp í
10 ára, iðulega án deyfingar. Börn-
in annaðhvort gráta eða verða
stjörf af áfallinu og sársaukanum
sem þau verða fyrir. Það allt mælir
gegn því að þetta sé gert.
Þetta kemur trúarbrögðum ekk-
ert við, þetta er barnaverndarmál.
Sú réttlæting að
þetta sé hrein-
lætismál og komi
í veg fyrir kynsjúk-
dóma stenst ekki skoðun. Þeir
sem hafa sett sig á móti þessu eru
smeykir við að lögin okkar verði for-
dæmisgefandi. Þetta er eldgömul
hefð sem er byggð á hindurvitnum
og við eigum að vera komin lengra
en þetta í dag. Við Íslendingar eig-
um bara að taka frumkvæðið og
breyta þessum lögum.
U
mskurður drengja er
réttur okkar sem múslima.
Þetta er ekki eitthvað sem
við getum bara sleppt.
Við fylgjum og virðum íslensk
lög eins og við fylgjum lögum í
öðrum löndum, en þetta er okk-
ar réttur sem múslimar á Íslandi.
Umskurður er ekki eitthvað sem
er bundið við Ísland, þetta er um
allan heim og hefur viðgengist í
þúsundir ára.
Ef þetta frumvarp verður að
lögum þá mun gerast það sem
við í Stofnun múslima á
Íslandi viljum ekki, að
fólk geri þetta samt.
Hvort sem umskurð-
urinn eigi sér stað á Ís-
landi eða annars stað-
ar. Eða þá að það flytji
inn einhvern lækni til að gera
þetta heima hjá þeim. Það vilj-
um við ekki. Við viljum gera þetta
löglega á spítala eða heilbrigðis-
stofnun með lækni sem tryggir
að umskurðurinn heppnist vel.
Það sem skiptir öllu er heilsa
barnsins, ef þetta er gert heima
hjá fólki, bak við luktar dyr, þá er
heilsu barnsins stefnt í hættu.
Það er ósann-
gjarnt að líkja þessu
við umskurð stúlku-
barna, það er bara eitthvað
sem á sér stað í sumum lönd-
um og við stundum ekki slíkt.
Umskurður drengja einskorð-
ast ekki við íslam heldur tíðkast
einnig meðal gyðinga og hef-
ur gert í árþúsund, einnig með-
al sumra kristinna, ég skil ekki
hvernig á að vera hægt að koma
í veg fyrir þetta.
Karim Askari, framkvæmdastjóri Stofnunar múslima á Íslandi Silja Dögg Gunnarsdóttir, þingmaður Framsóknarflokksins
MEð oG á Móti – UMskUrðUr dreNgja
með á móti
Orðið á
götUNNi Leiðari
Ari Brynjólfsson
ari@pressan.isFlokkseigendur fá sitt
Hafi einhverjir talið mögulegt að
Framsóknar- og Miðflokkurinn
myndu sameinast aftur telja þeir
sem til þekkja í flokkunum að slík-
ar vangaveltur séu nú endanlega
úr sögunni.
Margir þeirra sem hættu stuðningi
við Framsóknarflokkinn og
stofnuðu Miðflokkinn litu ekki á
Sigurð Inga sem höfuðandstæðing
sinn heldur sem leiksopp flokks-
eigendafélagsins. Þeir sem hafi
verið einna virkastir í að undirbúa
flokksþingið og atburðina sem þar
urðu hafi verið vinirnir Ásmundur
Einar Daðason og Helgi Haukur
Hauksson. Þeir hafa verið sam-
starfsmenn í viðskiptum til margra
ára og eru nátengdir Kaupfélagi
Skagfirðinga.
Miðflokksmenn segja Helga Hauk
hafa verið leiðandi í að breyta
kjörskrám flokksþingsins með
þeim afleiðingum að fjölda stuðn-
ingsmanna Sigmundar Davíðs
hafi verið vísað frá við kjörklefana.
Einnig hafi hann hringt hundruð,
frekar en tugi, símtala til að bera
út gróusögur um Sigmund og
sannfæra fólk um að kjósa Sigurð
Inga.
Þegar ríkisstjórnin var mynduð
grínaðist Gunnar Bragi Sveins-
son, þingmaður Miðflokksins,
með það á samfélagsmiðlum að
Framsóknarflokkurinn þyrfti þrjú
ráðherrasæti, eitt fyrir formann,
eitt fyrir varaformann og eitt fyrir
flokkseigandann.
Svo fór að Ásmundur Einar
Daðason var gerður að félags-
málaráðherra, flestum konum í
þingflokknum til mikillar armæðu.
Nú er svo búið að ráða nýjan
framkvæmdastjóra Framsóknar-
flokksins. Sá heitir Helgi Haukur
Hauksson.