Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2018, Side 6

6 2. mars 2018fréttir
S
igrún Sigurpálsdóttir snapp­
ari glímdi við lotugræðgi í
mörg ár þar sem hún vandi
sig á að borða rosalega mikið
af mat og kasta honum svo öllum
upp strax í kjölfarið. Sigrún ákvað
að opna sig varðandi veikindi sín í
þeirri von að geta hjálpað öðrum í
sömu stöðu.
„Þetta byrjaði svona árið 2007,
en árið 2008 var þetta alveg byrj­
að fyrir alvöru. Í rauninni byrjaði
þetta bara af því að mér fannst ég
þurfa að verða mjórri en ég var.“
Sigrún tjáði sig opinberlega um
sjúkdóm sinn á Snapchat og fékk í
kjölfarið mikil viðbrögð. Sigrún gaf
blaðamanni leyfi til þess að fjalla
um veikindi sín.
Gerðar kröfur að
hún myndi léttast
Sigrún segir að gerðar hafi verið
kröfur um að hún ætti að léttast
en vill þó ekki tjá sig nánar um
hvaðan.
„Ég man það eins og það hafi
gerst í gær þegar ég tók ákvörðun
um að æla matnum. Það gerð­
ist eitthvað í hausnum á mér og
allt í einu þá fattaði ég það að það
væri náttúrulega besta hugmynd
í heimi og myndi leysa öll mín
vandamál ef ég færi bara að kasta
upp öllum matnum sem ég borð­
aði. Það sem ég hélt að yrði lausn
mín við öllum vandamálum varð
að minni verstu martröð,“ segir
Sigrún þegar hún rifjar upp upp­
hafið að átröskun sinni.
„Á þessum tíma var ég að vinna
frá 8–17 eftir það fór ég í ræktina í
svona 40 mínútur, bara á brennslu­
tæki. Síðan fór ég heim og hjólaði í
klukkutíma.“
Sigrún greinir frá því að henni
hafi alltaf verið kalt. Hún hafi
unnið í snjóbuxum og úlpu og að
með tímanum hafi hún fundið að
hún hafði sífellt minni orku.
Upplifði skjálftaköst
og orkuleysi
„Skiljanlega, því ég var ekki að gefa
líkamanum neitt bensín. Ég fór að
fá skjálftaköst og var í algjöru orku­
leysi, gat varla stigið í fæturna.“
Sigrún reyndi að leita sér hjálp­
ar hjá heimilislækni en kom þar að
lokuðum dyrum.
„Ég fór til heimilislæknis og
sagði honum að ég héldi að ég
væri með átröskun. Hann bað mig
þá um að lyfta upp bolnum svo
hann gæti séð magann á mér og
þegar ég gerði það þá sagði hann
við mig: „Nei, nei, þú ert ekkert
með átröskun, það er ekki hægt
að sjá það, þú ert bara með fínan
maga.“ Og fór svo að fræða mig um
hvernig hægt væri að skafa af sér á
skíðavélinni í ræktinni.“
Þegar ættingjar og vinir
Sigrúnar reyndu að skipta sér af
því sem hún var að gera sér varð
hún virkilega reið, enda taldi hún
sig vita nákvæmlega hvað hún var
að gera og væri með allt á hreinu.
„Það er eins og hugurinn sé tek­
inn í gíslingu, það er eins og mað­
ur sé í fangelsi og maður getur ekki
hugsað rökrétt.“
Var komin með sár í
hálsinn og ældi blóði
Ef Sigrún ferðaðist snerist allt um
að skipuleggja fyrirfram hvar hún
gæti skilað matnum.
„Ég þurfti alltaf að vita hvar
baðherbergið var, hverjir yrðu
þarna og hvar ég gæti skilað matn­
um. Ég veit ekki hversu mörgum
klukkutímum af ævi minni ég hef
eytt ælandi. Lokuð inni á baðher­
bergi að æla. Það er hræðilegt að
hugsa um þetta. Þetta var svo langt
gengið stundum að ég var komin
með sár í hálsinn og var farin að
æla blóði.“
Það var ekki fyrr en árið 2015
sem Sigrún lokað endalega dyr­
unum að fangelsinu sem lotu­
græðgin var og gekk í burtu.
„Ég get ekki bent á neitt eitt
sem varð til þess að ég hætti. Ég
var komin með þrjú börn og þetta
var ekki ég. Ég hætti að skoða allt á
netinu sem lét mér líða svona illa,
af því að þegar ég var sem verst þá
gerði ég ekki annað en að skoða
myndir af mjóum konum.“
Konum stýrt í átt að sjúkdómnum
Sigrún segir að konum sé stýrt í
áttina að þessum sjúkdómum.
„Okkur er stýrt í þessa átt, að
við þurfum að vera ógeðslega mjó­
ar og flottar til þess að vera sam­
þykktar, það er bara þannig. Við
sjáum langmest myndir af glans­
myndinni, þessu fullkomna, og
okkur líður eins og við þurfum að
vera þannig. En sem betur fer er
það ekki þannig og ef það er ein­
hver í lífi okkar sem krefst þess að
við séum öðruvísi en við erum til
þess að við pössum inn, þá eigum
við að ganga í burtu. Við eigum
ekki að þurfa að breyta okkur fyrir
einhvern annan.“
Sigrún segir að ákvörðunin um
að byrja að svelta sig sé sú versta
sem hún hafi tekið í lífinu.
„Að halda að ef ég myndi æla
matnum þá yrði ég hamingjusöm.
Aðstandendum finnst maður oft
vera vitlaus að gera þetta, og það
að vera reiður við manneskjuna er
það versta. Það er eins og bensín
á eldinn. Þetta er bara sjúkdómur
maður ræður ekkert við sig.“ n
Tvífarar
vikunnar
Tvífarar vikunnar að þessu sinni
eru Dagur B. Eggertsson borgar­
stjóri og Hjálmar Sveinsson,
borgarfulltrúi Samfylkingarinn­
ar, sem á þessari gömlu mynd
virðast svipa mjög til hinna orð­
ljótu óstýrilátu unglinga Beavis
og Butt­Head. Ekki verður fjall­
að frekar um líkindi stjórnmála­
manna og Beavis og Butt­Head
sem eru með konur á heilanum.
Segja þeir endalausar frægðar­
sögur af sér í kvennamálum sem
eru ekki sannar á meðan stjórn­
málamenn segja alltaf sannleik­
ann og standa við öll sín loforð.
Hver er
konan?
n Hún er dóttir
skipasmiðs og
tannsmiðs og alin
upp í Ytri­Njarðvík
n Hún leikur á
þverflautu og syng­
ur í kór
n Hún hefur
starfað sem lög­
reglumaður, blaðamaður og í
hótelmóttöku
n Eiginmaður hennar er
hvalveiðimaður á bátnum
Rokkaranum
n Hún situr á Alþingi og vakti
heimsathygli fyrir frumvarp
sem hún setti nýverið
Svarið má finna á síðu 26
„Ég var komin með sár í
hálsinn og farin að æla blóði“
n Konum stýrt í áttina að sjúkdómnum n Sigrún Sigurpáls þjáðist af lotugræðgi
Hallgrímur hafði rétt fyrir sér
S
varthöfði var loksins sam­
mála Hallgrími Helgasyni
rithöfundi þegar hann sagði
landsbyggðina vera ham­
farasvæði á Twitter í vikunni. Af
einhverjum óskiljanlegum ástæð­
um dró Hallgrímur svo í land
þegar hann varð fyrir árásum hör­
undsárra íbúa landsbyggðarinnar.
Tilefni umræðunnar var frétt
þess efnis að 21 flóttamaður frá
Írak myndi setjast að á Súða­
vík, Ísafirði og Reyðarfirði. Gísli
Marteinn Baldursson velti þessu
fyrir sér á Twitter og blandaði
senuþjófurinn Hallgrímur sér í
umræðuna með þvílíkum látum.
„Við fáum fólk frá hamfara­
svæðum, hvert sendum við það?
Jú, á okkar eigin hamfarasvæði,
þar sem enginn Íslendingur vill
lengur búa.“
Hárrétt hjá Hallgrími sem hefði
mátt ganga miklu lengra í gagn­
rýni sinni á landsbyggðina í stað
þess að draga í land þegar hinu
hörund sáru sveitadurgar létu
hann heyra það. Við bendum á
nokkra hluti um landsbyggðina
og hversu ómöguleg hún er í sam­
anburði við okkar stórkostlegu
höfuð borg.
Á landsbyggðinni þarftu að
gera þér að góðu að vera í mesta
lagi fimm mínútur í vinnuna. Á
tímum núvitundar, íhugunar og
hugleiðslu og hvað það allt saman
heitir er mikilvægt að hafa smá
tíma með sjálfum sér – jafnvel eins
og hálftíma til klukkutíma hvern
morgun. Í leiðinni er hægt að virða
fyrir sér öll þau dásamlegu um­
ferðarmannvirki sem finna má í
Reykjavík og nágrenni; Kringlu­
mýrarbrautina, Reykjanesbrautina
að ógleymdri Miklubrautinni. Nú,
svo er hægt að hjóla í vinnuna eða
taka strætó – sem allt of fáir taka
reyndar af einhverjum ástæðum.
Á landsbyggðinni er víða hægt að
fá 200–300 fermetra einbýlishús fyr­
ir fimmtung þess verðs sem gengur
og gerist í hinni hóflegu höfuðborg.
Blokkaríbúðir kosta nokkrar millj­
ónir og leiguverð er djók. Svarthöfði
er þeirrar skoðunar að þeir sem
hafa snefil af stolti og sjálfsvirðingu
og hafa einhvern tímann stigið fæti
inn í skuggahverfið geti væntanlega
ekki hugsað sér að taka slíkan díl.
Hver væri til í að sitja í 300 fermetra,
20 milljóna króna einbýlis húsinu
sínu, við arineld, meðan hann gæð­
ir sér á kakói og pönnukökum með
útsýni yfir fjörðinn? Ekki sá sem hef­
ur kynnst Vesturbænum, svo mikið
er víst.
Á landsbyggðinni, öfugt við
það sem gengur og gerist á höfuð­
borgarsvæðinu, fer ekki mikið
fyrir lífsgæðakapphlaupinu eða
stressinu. Svifryksmengun, inn­
brot í heimahús, ofbeldi um helgar
og skeytingarleysi gagnvart náung­
anum eru hugtök sem varla þekkj­
ast í fámennum byggðarkjörnum á
landsbyggðinni. Hvaða tepruskap­
ur er það? Það vantar alla spennu!
Haldið þið í alvöru að flóttamenn,
frá stríðshrjáðum löndum, vilji
búa á slíkum hamfarasvæðum?
Nei – og þar hefur Hallgrímur svo
sannarlega á réttu að standa. Vertu
maður, Hallgrímur, og dragðu af­
sökunarbeiðnina til baka. n
Svarthöfði
Svarthöfði hvetur hann til að draga afsökunarbeiðnina til baka
Aníta Estíva Harðardóttir
anita@pressan.is
Barinn á
Hrauninu
Ráðist var á Guðmund Ellert
Björnsson á Litla­Hrauni á mið­
vikudag. Guðmundur Ellert
er starfsmaður Barnaverndar
Reykjavíkur og situr í gæsluvarð­
haldi grunaður um að hafa beitt
skjólstæðing stofnunarinnar kyn­
ferðisofbeldi. DV hefur heimildir
fyrir því að árásin hafi átt sér stað
á útivistarsvæði á Litla­Hrauni.
Guðmundur var sleginn
af manni af manni sem situr
inni vegna fíkniefnamisferlis.
Er hann grunaður um að hafa
slegið Guðmund þungu höggi
og um leið brotið gleraugu
hans og fékk árásin mikið á
barnaverndarstarfsmanninn.