Dagblaðið Vísir - DV - 06.04.2018, Blaðsíða 50

52 lífsstíll 06. april 2018
R
ósa Ásgeirsdóttir leikkona
hefur verið hluti af Leik-
hópnum Lottu í tíu ár. Á
þeim tíma hefur hún skellt
sér í hin ýmsu gervi og veitt börn-
um  víðs vegar  um landið ómælda
gleði.
Rósa segir að börn séu frábærir
áhorfendur sem geri leikurum al-
veg ljóst ef þeim mislíkar eitthvað í
sýningunni.
„Börnin eru svo fyndin og þau
spyrja okkur oft spurninga fyrir eða
eftir sýningu sem ég á stundum í
stökustu vandræðum með að svara
og þarf því að vera fljót að hugsa,“
segir Rósa í viðtali við DV.
Rósa er menntuð leikkona og
hefur starfað við leiklist undanfar-
in ár ásamt því að taka að sér að
hanna og sauma ýmsa búninga.
Eftir hlutverk Sandy í Grease var
ekki aftur snúið
„Ég lærði hönnun og textíl og tek
stundum að mér slík verkefni. Ég
ætlaði mér lengra í þeim bransa
en þegar ég var í framhaldsskóla
kviknaði leiklistaráhuginn og ég
sótti um í leikfélaginu. Þar var mér
kastað í hlutverk Sandy í Grease og
þá var ekki aftur snúið. Ári seinna
var ég komin í leikfélagsstjórn-
ina og færði mig þaðan yfir í Frey-
vangsleikhúsið, staðráðin í því að á
sviði vildi ég vera.“
Rósa er ættuð frá Akureyri en
fljótlega eftir stúdentspróf flutti
hún til Reykjavíkur og árið 2008
lenti hún óvænt inn í Leikhópnum
Lottu þar sem hún er enn þann dag
í dag.
„Við erum að klára Galdra-
karlinn í  Oz  núna um helgina þar
sem ég fer með hlutverk Dórótheu
og  við tekur  ævintýrið um Gosa
sem við setjum upp í sumar. Ég
er einnig að stunda nám í skap-
andi tónlistarmiðlun við Listahá-
skóla Íslands og var að klára að
semja nokkur lög fyrir Gosa núna í
páskafríinu.“
Gaman að gleðja börn
Rósa hefur alltaf verið mikið fyr-
ir ævintýri og þykir gaman að fá að
túlka ævintýrapersónur sem hana
dreymdi um að vera þegar hún var
barn.
„Það er bæði gaman að fá að
túlka ævintýrapersónur og fá að
skapa alveg nýjar frá grunni eins og
til dæmis Litli litur í Litalandi sem
mun lifa á stafrænu formi allt mitt
líf. Svo finnst mér svo gaman að
gleðja börnin, sjá þau hlæja, sjá tár
og fá þau hlaupandi til mín í fang-
ið eftir sýningu til þess að fá knús
frá ævintýrapersónunni. Það gef-
ur mér svo mikið. Það er líka ann-
að sem mér finnst æðislegt og það
er að við förum út á landsbyggðina
með sýningarnar og gefum þannig
öllum sem vilja tækifæri til að sjá
sýninguna. Það er aldrei of mikið
í boði fyrir börnin,“ segir Rósa um
sérstakan áhuga sinn á barnaleik-
ritum. Hún viðurkennir þó að hún
hafi einnig mikinn áhuga á því að
líta í aðrar áttir í komandi framtíð.
„Fullorðnir eru líka skemmti-
legir áhorfendur og það gleður mig
alltaf jafn mikið að heyra í fullorðna
fólkinu hlæja og heyra að það sé að
skemmta sér.“
Rósa segir samstarfið í leik-
hópnum ganga mjög vel.
„Við erum öll góðir vinir, höfum
rifist og hlegið saman. Allt eins og
eðlilegt er, þegar vinahópur vinnur
og ferðast saman nánast allan sól-
arhringinn í svona langan tíma.“
Alvarlegt bílslys setti strik í
reikninginn
Leikhópurinn lenti í bílslysi með
alla leikmyndina á síðasta ári og var
það mikið áfall fyrir hópinn.
„Sem betur fer slapp leikhópur-
inn ótrúlega vel og slysið hafði ekki
áhrif á sýningarnar. Leikmyndin
var að mestu sýningarhæf og þess-
ar hetjur héldu sínu striki daginn
eftir með tvær sýningar. En vissu-
lega var þetta mikið álag á hópinn.
Nýmerkti bíllinn var ónýtur, kerr-
an óökuhæf og Austurlandstúr-
inn að byrja daginn eftir. Þetta var
mikið sjokk, spítalaheimsóknir og
það þurfti að útvega nýjan bíl, nýja
kerru, gjall í bílinn og ferja svo allt
til Reykjavíkur.“
Aðspurð hvort það sé ekki erfitt
að flakka um allt land með leikhús-
ið með sér svarar Rósa neitandi.
„Það er í raun auðveldara en fólk
heldur. Leikmyndin okkar er alltaf
hönnuð með kerruna í huga og
svo bætast leikmunir við. Flókni og
skemmtilegi parturinn er eiginlega
svona fjórum dögum fyrir frum-
sýningu þegar við förum að púsla
allri heildinni saman inn í kerruna.
Leikmyndin á sinn stað og svo þarf
að koma leikmununum, búning-
um og öðru tilfallandi fyrir. Í vetur
byrjuðum við með vetrarverkefni
sem felst í því að við setjum eldri
sýningar okkar upp inni í leikhús-
um víðs vegar um landið. Þá bætt-
ust við ljós, standar og ýmislegt
sem við höfum ekki verið að vinna
með áður. Húsin eru misstór og við
þurfum að aðlaga hverja sýningu
að rýminu sem við fáum, setja upp
ljósin og tilheyrandi, en það er bara
skemmtilegt verkefni í hvert sinn.“
Börn stoppa hana á förnum vegi
Rósa segir að algengt sé að börn
þekki hana þegar þau mæti henni á
förnum vegi og að henni þyki virki-
lega vænt um það.
„Það er alltaf rosalega krútt-
legt. Eitt minnisvert sem ég lenti
í um daginn var þegar ég var að
ganga inn í  Ikea  og bíll er stöðv-
aður fyrir framan mig á bílaplan-
inu. Mamman, sem ég kannaðist
ekki við, skrúfaði niður rúðurnar
þar sem börnin hennar sátu aftur
í og voru að hlusta á Galdrakarl-
inn í  Oz. Mér þótti ótrúlega vænt
um þetta augnablik, að fá að spjalla
við börnin í aftursætinu á með-
an röddin mín hljómaði í útvarp-
inu og það hefur ekki verið síður
eftirminnilegt fyrir þau. Svo lenti
ég líka í því fyrir átta árum þegar
ég var lasin úti í búð með maskara
út á kinn í snakkdeildinni, þá kom
lítið barn hlaupandi til mín og kall-
aði: „Mamma, sjáðu ég fann Ösku-
busku.“ Svo vildi það bara halda í
hendina á mér.“
Rósa segist þykja virkilega vænt
um Dórótheu í  Oz  en að henn-
ar uppáhaldskarakter sé þó Letta
lamb í Litlu gulu hænunni.
„Letta er til alls vís, hún getur
bullað endalaust og sagt brandara
sem engin glóra er í.“
Vann Íslandsmeistarakeppni í
limbó fótbrotin
Rósa býr yfir ýmsum hæfileikum
og auk þess að vera leikkona, bún-
ingahönnuður og lagasmiður þá er
hún einnig Íslandsmeistari í limbó.
„Ég vann lim-
bókeppni  sem haldin var á  Gra-
pewine  music  awards. Keppnin
fór fram á upphækkuðu sviði og
þegar ég var að koma úr seinni um-
ferðinni  reis ég upp frá  limbó-
stönginni og áttaði mig ekki á
því að sviðið endaði fyrr en mig
minnti. Ég steig niður af sviðinu í
einu stóru skrefi og endaði niðri á
gólfinu. Mér brá mikið og varð hálf-
vandræðaleg, fékk hláturskast og
dofnaði öll upp. Ég gerði ráð fyrir
því að það hefði verið sjokkið við að
hafa dottið fyrir framan fullan sal af
fólki en svo fann ég að það var sárt
að stíga í fótinn.“
Rósa hélt fyrst að hún hefði mis-
stigið sig illa, hélt keppninni áfram
og vann hana.
„Þá kom  sigurvíman  og ég rétt
komst baksviðs og fór í skóna mína.
Þegar ég kom aftur fram í sal fór
fólk að ausa yfir mig hamingju-
óskum og í gleðivímunni taldi ég
að ég hefði í mesta lagi tognað. Ég
er með mjög háan sársaukaþrösk-
uld og ætlaði sko ekki að vera með
neinn aumingjaskap á þessu glæsi-
lega kvöldi. Það var ekki fyrr en
morguninn eftir að ég gaf mig og
fór upp á spítala og endaði í gifsi
upp að hné og hækjum.“
Dóróthea gat fótbrotnað eins og
hver annar
Á þessum tíma var Rósa að sýna
ein á sviði atriði með Dórótheu og
þurfti hún að spinna sýninguna í
kringum fótbrotið.
„Það fór auðvitað ekkert  fram
hjá krökkunum þegar ég gekk upp
á svið á hækjum með gifs svo ég
byrjaði bara á því að tala aðeins um
það og svara spurningum. Þeim
fannst það bara skemmtilegt og í
stað þess að gera allt sem ég ætlaði
að gera á gólfinu varð ég að sitja á
stól sem var mjög krefjandi. Börnin
sýndu þessu fullan skilning og auð-
vitað gat Dóróthea fótbrotnað eins
og hver annar.“
Fram undan  hjá Rósu er ævin-
týri Gosa með Leikhópnum Lottu
í sumar ásamt því að hanna bún-
inga.
„Eins og sannur bogmaður
finnst mér erfitt að gera langtíma-
plön en ég hef þó tekið ákvörðun
um að taka mér  leikpásu  fram
til haustsins 2019 að undanskil-
inni jólatörninni og svo verður líf-
ið vonandi bara jafn fjölbreytt
og  skemmtilegt og það er í dag.
Maður má ekki gleyma að njóta.“
Aníta Estíva Harðardóttir
anita@pressan.is
Rósa Ásgeirsdóttir/
Mynd: Sigtryggur Ari
Rósa Ásgeirsdóttir elskar að
skapa ævintýri fyrir börn