Dagblaðið Vísir - DV - 06.04.2018, Qupperneq 52

54 6. apríl 2018
Tímavélin Gamla auglýsinginVísir 25. nóv. 1971
Lausn við oki
hármissis
S
umarið 1990 fram-
kvæmdi Rafn Ragnars-
son lýtalæknir fyrstu
hárígræðsluna á Íslandi.
Á þeim tíma var hármissir mun
meira feimnismál en nú og þeir
fáir sem þorðu að krúnuraka
sig til að mæta vandanum. Til
að leysa hárþynningu höfðu
margir karlmenn gripið til þess
ráðs að greiða yfir skalla eða fá
sér hárkollur. Rafn flutti hins
vegar þessa nýju ígræðslu-
tækni inn frá Svíþjóð þar sem
hann var áður starfandi. Nokkr-
ar aðferðir voru notaðar en sú
algengasta fólst í að taka hár-
rætur úr efstu lögum húðar á
vanga eða hnakka og færa niður
í neðri lögin á vandræðasvæð-
inu. Notast var við staðdeyfingu
og bati nokkuð hraður. Þrítug-
ur maður sem fór í fyrstu að-
gerðina hér sagðist hafa verið
plataður í mörg ár með heilsu-
lyfjum og sjampói. „Líf mitt hef-
ur gjörbreyst enda var ég í al-
gjörri sálarflækju í mörg ár.“
Pétur Rögnvaldsson
í Hollywood-mynd
Á
rið 1959 kom út kvik-
myndin Journey to the
Center of the Earth,
byggð á skáldsögu Jules
Verne. Í myndinni léku stórleik-
arar á borð við James Mason
og Pat Boone en vegna þess að
sagan gerist að mestu leyti á Ís-
landi var fenginn innfæddur
maður til að leika leiðsögu-
manninn Hans Bjelke, nokkuð
einfaldan mann sem átti
öndina Geirþrúði sem gælu-
dýr. Pétur Rögnvaldsson frjáls-
íþróttamaður var fenginn til
verksins en hann var búsettur
í Kaliforníu. Hann þótti túlka
hlutverkið svo vel að honum
var boðinn langtímasamning-
ur í Hollywood sem hann hafn-
aði. Pétur, sem kallaði sig Peter
Ronson, keppti í 110 metra
grindahlaupi á Ólympíuleikun-
um í Róm. Hann lést árið 2007.
Á
ður en Fjölnir Geir Braga-
son varð þekktasti húðflúr-
ari landsins komst hann
í fréttirnar fyrir algerlega
óskylt málefni. Árið 1983, þegar
hann var aðeins 18 ára gamall, var
hann fangelsaður í Hegningar-
húsinu fyrir hundahald. Ekki nóg
með það þá hafði hundurinn sem
um ræðir aðstoðað lögregluna við
að finna lík manns sem leitað var
að. Fjölnir ræddi við DV um þetta
undarlega mál.
Fann til með manninum
Árið 1924 var hundahald alfarið
bannað í Reykjavík með reglu-
gerð. Smalahundar og aðrir þarfa-
hundar voru þó leyfðir á lögbýl-
um. Á þeim tíma var sjaldgæft fólk
héldi hunda sem gæludýr. En eft-
ir því sem víðsýni landans óx á 20.
öldinni gætti meiri óánægju með
þetta ástand og sífellt fleiri vildu fá
að halda hund í borginni. Árið 1973
lögsótti hundaeigandi í Reykja-
vík borgarstjórn fyrir bannið og
taldi brotið á stjórnarskrárvörðum
réttindum sínum sem vörðuðu
friðhelgi einkalífs. Eigandinn náði
ekki sínu fram með lögsókninni
og óánægja borgarbúa jókst með
hverju árinu. Tíu árum eftir máls-
höfðunina komst hreyfing á málið
þegar hinn ungi Fjölnir fór í sinn
afdrifaríka göngutúr. Fjölnir segir:
„Ég var á göngu í Öskjuhlíðinni
að æfa hundinn minn Pete sem
var þá ekki nema hálfs árs hvolp-
ur af Labrador-kyni. Pete þennan
fékk ég hjá breska sendiráðinu.
Klukkan var átta um kvöld í miðj-
um febrúar og jafnfallinn snjór
yfir öllu. Allt í einu fann hann ein-
hverja lykt og tók á rás alla leið nið-
ur að þeim stað þar sem veitinga-
húsið Nauthóll er í dag. Ég elti
sporin þar til ég kom að rjóðri. Þar
sá ég fætur manns standa út und-
an rjóðrinu og ég sá að hann var
látinn.“
Hvernig varð þér við að sjá
þetta?
„Hann hafði augljóslega svipt
sig lífi og ég fann til með honum
þegar ég sá hann.“
Prinsippmál að borga ekki
sektina
Fjölnir fór heim til sín og ætl-
aði ekki að segja neinum frá því
sem hann hafði fundið. Lög-
reglan hafði verið að fylgjast með
honum á gangi með hundinn og
keyrði þá oft hægt framhjá. Þetta
fannst Fjölni bæði skrýtin og
óþægileg hegðun lögreglunnar.
„Mamma sá strax að það
var eitthvað að eftir að ég kom
heim. Hún hringdi í lögregluna
sem kom og sótti mig og fór
með mér að Öskjuhlíðinni og
ég sýndi þeim hvar hundurinn
hafði fundið manninn. Þá komst
ég að því að lögreglan hafði verið
að leita að honum í nokkra daga
eftir að hann strauk af stofnun.
Þeir sögðu jafn framt við mig að
hundahald væri bannað en að ég
fengi nú undanþágu fyrir fund-
inn.“
Skömmu síðar fékk Fjölnir
hins vegar sekt sem hljóðaði upp
á sex þúsund krónur. En honum
var gefinn 2.000 króna afsláttur
vegna ungs aldurs. Hann ákvað að
greiða ekki sektina og sitja heldur
af sér skuldina með viku fangels-
isvist samkvæmt kvaðningu.
Var prinsippmál að borga
ekki?
„Já. Mér fannst þetta mjög
ósanngjarnt. Ég var aðeins átján
ára strákur og átti enga peninga.
Hundurinn hafði hjálpað lög-
reglunni við að finna líkið og ég
átti svo að greiða sekt.“
Fjölnir og faðir hans settust
niður og reiknuðu út að vistin
yrði ágætis tímakaup miðað við
það starf sem Fjölnir vann á þeim
tíma, en þá vann hann sum-
arvinnu í Árbæjarsafni við að
setja upp girðingar.
Fjölnir sat inni fyrir hundahald 18 ára
gamall eftir að hvolpur hans fann lík
Húðflúrari og
píslarvottur
hundaeigenda
í Reykjavík
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is