Morgunblaðið - 05.10.2017, Page 66

Morgunblaðið - 05.10.2017, Page 66
66 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. OKTÓBER 2017 ✝ Sigurlaug Þor-kelsdóttir fæddist í Reykjavík 19. nóvember 1933. Hún andaðist á Líknardeild Land- spítalans 25. sept- ember 2017. Foreldrar henn- ar voru Þorkell Ein- arsson húsasmíða- meistari, f. 26. desember 2010, d. 11. júní 2003, og Alfa Regína Ás- geirsdóttir húsmóðir, f. 8. júlí 1911, d. 17. október 1965. Systk- ini Sigurlaugar eru: 1) Frið- þjófur Þorkelsson, f. 29. ágúst 1932, d. 20. febrúar 2008, kona ir hans var Hilmar Magnússon. Sigurlaug giftist Hreiðari Guðjónssyni, þau skildu. Dóttir þeirra var Guðný María Hreið- arsdóttir, f. 20. mars 1958, d. 8. júlí 2015. Börn Guðnýjar Maríu eru Hreiðar Ólafur, Jakob Trausti og Anna Sóley. Sonur Jakobs Trausta er Kristján Arn- ar. Sigurlaug ólst upp í Krossa- mýri í Reykjavík, sem nú er Höfðahverfið við Ártúnsbrekku. Hún gekk í Laugarnesskóla og síðan í húsmæðraskóla að Stað- arfelli í Dölum. Hún starfaði við ýmis versl- unarstörf en lengst af á Land- spítalanum á upplýsingasviði. Hún var virkur félagi í Kristilegu félagi heilbrigðisstétta, KFUK og Systrasamfélaginu. Útför Sigurlaugar verður gerð frá Grafarvogskirkju í dag, 5. október 2017 og hefst athöfnin klukkan 13. hans var Louise Anna Schilt. 2) Þor- kell Alfreð Þorkels- son, f. 16. desember 1935, d. 2. febrúar 1963. 3) Einar Þor- kelsson, f. 14. sept- ember 1937, kvænt- ur Kristínu Guðrúnu Jóhanns- dóttur. 4) Ásgeir Halldór Þorkelsson, f. 14. september 1937, d. 6. apríl 1957. 5) Bryn- hildur Þorkelsdóttir, f. 9. desem- ber 1946, gift Valdimari Krist- inssyni. Sonur Sigurlaugar er Alfreð Hilmarsson, f. 27. apríl 1955, fað- Þá er lokið lífsgöngu Sissu systur, sem nú kveður rétt um tveimur mánuðum eftir að við fylgdum Svanhildi systur okkar til grafar. Segja má að skipst hafi á skin og skúrir í lífi hennar en þó átti hún margar góðar stundir á seinni hluta ævinnar. Hún var þrettán árum eldri en ég og því á ég ekki margar æskuminn- ingar tengdar henni. Átján ára hleypti hún heimdraganum þeg- ar hún fór til Svíþjóðar til að vinna í súkkulaðiverksmiðju. Sendi hún okkur útlenskt súkkulaði sem þótti á þeim tíma stórmerkilegt. Ekki þótti okkur síður merkilegt, mér og Svan- hildi, þegar hún sendi okkur út- lensk föt og Sissa var í okkar huga sannur heimsborgari. Fyrir Svíþjóðarförina hafði hún farið til náms í húsmæðraskóla að Staðarfelli í Dölum. Sissa var alla tíð mjög snyrti- leg og smekkleg í hvívetna. Hún lagði mikið upp úr því að hafa fallegt í kringum sig og bar heimili hennar vott um það. Ekki verður annað sagt en geð- prýðin hafi verið hennar aðal. Alltaf létt og kát og í góðu skapi sama á hverju gekk. Má ætla að það hafi hjálpað henni vel í gegnum lífsins amstrið. Einnig átti hún nóg af æðruleysi og kjörkuð var hún. Kom það kannski best fram í því að frú Sigurlaug keypti hvorki fleiri né færri en fimm íbúðir á seinni hluta ævi sinnar eftir að hún skildi við eiginmann sinn. Gekk hún oft fram af okkur systk- inunum og pabba þegar hún réðst í nýjar fjárfestingar og töldum við nokkuð ljóst að nú væri frú Sigurlaug að reisa sér hurðarás um öxl. En þótt af litlum efnum væri að taka tókst henni alltaf að olnboga sig í gegnum greiðslubyrðarnar. Heimboðin hennar voru ein- stök, sama hvort kíkt var inn með stuttum fyrirvara eða um að ræða boð af einhverju tilefni. Alltaf uppábúið borð með fínu postulíni og ljúffengar kökur. Eftir að Sissa hóf störf á Landspítalanum gekk hún í rað- ir Kristilegs félags heilbrigðis- stétta og helgaði sig næstu árin kristilegu starfi. Í tengslum við aukna trúarþanka og starf að þeim málefnum lagðist Sissa í talsverð ferðalög og fór meðal annars til Eþíópíu, Ísraels og í Senegal dvaldi hún nokkra mánuði. Erfiðustu stundir lífs síns átti Sissa þegar dóttir hennar Guðný María veiktist af krabba- meini sem dró hana til dauða eftir harða baráttu. Þá kom æðruleysið sér vel og jákvæðnin sem ávallt var sterkur þáttur í hennar persónugerð. Sissa var góð manneskja, hjartahlý, gjafmild og vildi öll- um vel en ætlaðist ekki til neins af öðrum. Ákaflega þakklát var hún ávallt væri henni rétt hjálpar- hönd í einhverjum málum. Er ég afskaplega þakklát for- sjóninni að hafa átt svo góðar systur eins og Sissu og Svan- hildi. En með þeim báðum hef ég átt margar gleði- og ánægju- stundir sem aldrei bar skugga á. Aldrei féll styggðaryrði milli okkar þriggja. Ekki alltaf sam- mála en gagnkvæm virðing og væntumþykja sá til þess að öll okkar samskipti voru á hlýleg- um nótum. Við í Víðiteignum vottum af- komendum Sissu innilega sam- úð og þá sér í lagi Alfreð sem reyndist móður sinni afar vel alla tíð. Blessuð sé minning góðrar systur. Brynhildur Þorkelsdóttir. Það verður engin afmælis- veisla 19. nóvember næstkom- andi, hún Sissa mágkona hélt nefnilega alltaf upp á afmælið sitt og bakaði bestu rjómatert- una. Eins og hún sagði þá voru þetta hennar litlu jól að fá fjöl- skyldu og vini til sín á þessum degi. Hún var jafnvel byrjuð á smákökubakstri og lagkökum fyrir þennan dag. Sissa átti alltaf fallegt heimili og hafði sinn stíl sem hún hélt sér við í hverju herbergi þannig að heildarmyndin kom svo vel út. Henni fannst ekkert mál að flytja sem hún gerði nokkrum sinnum og núna síðast flutti hún í Grafarvog og var svo glöð með að vera nálægt Maríu dóttur sinni í hennar veikindum en hún lést reyndar skömmu eftir það. Sissa sýndi aðdáunarverðan styrk við fráfall hennar og ég hafði orð á því við hana en þá sagðist hún eiga sínar stundir. Hún hafði sjálf glímt við sama sjúkdóm en fékk hlé þangað til fyrir um tveimur árum að mein greindist í lunganu. Hún vildi láta fjarlægja meinið og það var gert og þá sá maður dugnaðinn í henni, komin yfir áttrætt. Hún átti tölvu og talaði við fólkið sitt í gegnum skype þeg- ar það var erlendis, setti mynd- irnar sínar þar inn og sýndi okkur, hún ferðaðist þónokkuð og kom meðal annars til Afríku og Ísraels. Ég gleymi aldrei þeim degi sem ég sá hana í íþróttagalla og strigaskóm, þá var hún reyndar á Reykjalundi og kom í garðinn þegar þau voru á gönguferð. Ég sá hana aldrei aftur svona klædda enda var þetta ekki al- veg hún, hún vildi og var alltaf svo fín til fara og þegar hún kom við á sunnudögum þá var það sko pils og falleg blússa með tilheyrandi veski og skóm, þannig sé ég hana alltaf. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (Valdimar Briem) Kæru Alfreð, Hreiðar, Jakob og Anna Sóley, innileg samúð- arkveðja til ykkar Kristín G. Jóhannsdóttir. Það er komið að kveðjustund. Sissa frænka, eins og við kölluðum hana, hefur verið hluti af fjölskyldu minni eins lengi og ég man. Móðir mín og Sissa voru nánast eins og systur og fylgdust að í lífinu. Sissa var á margan hátt merkileg kona, hún var trúuð kona sem fann sína leið til að takast á við lífið gegnum gleði og sorgir. Hún var lengi virk í Sam- tökum kristilegra heilbrigðis- stétta og eiga börn mín fallegar biblíur sem Sissa frænka gaf þeim. Sissa var glaðlynd, dug- leg og kjarkmikil. Hún ferðaðist mikið og fór m.a. til Afríku þar sem hún dvaldi um skeið, í Senegal. Okkur þótti mikið til þess koma. Sissa var fylgin sér og áræðin og hún hikaði ekki við að læra á tölvur og fylgdist með á fésbókinni. Snyrti- mennska og alúð einkenndi heimili Sissu, þar var ávallt allt hreint og snyrtilegt og alltaf verið að betrumbæta hlutina. Það hefur verið stutt stórra högga á milli í Krossamýrarfjöl- skyldunni og hafa áföll sett mark sitt á líf Sissu og hennar nánustu. Einkadóttirin Guðný María lést fyrir tveimur árum, langt fyrir aldur fram, og Svan- hildur systir hennar lést fyrir aðeins tveimur mánuðum. Sissa átti styrk í trúnni og æðruleysi einkenndi hugarfar hennar. Lífsvilji og dugnaður hennar var mikill. Nú er Sissa farin og ekkert afmæliskaffi hjá frænku hinn 19. nóvember næstkomandi. Það voru ljúfar stundir þar sem ég hitti mitt ágæta frændfólk. Ég kveð Sissu frænku mína með sorg og þakklæti fyrir vin- áttu og velvild í minn garð, og fyrir allar bænirnar. Ég sendi fólkinu hennar hugheilar sam- úðarkveðjur. Steinunn G. Kristinsdóttir. Sigurlaug Þorkelsdóttir var einstök kona og ógleymanleg. Hún var fallega trúuð og þegar hún bað var hún í faðmi Guðs föður, sem elskað barn hans. Hún var andlega næm og með mikla réttlætiskennd. Hún var einstaklega gestrisin og heimili hennar bar vitni um þróað feg- urðarskyn. Hún var vinur vina sinna og það var gott að vera með henni í liði. Hún var einstaklega óspillt kona, hafði hreint hjarta og hreina lund og það var sama hversu mikið þrengdi að henni, hversu mikið hún missti, alltaf lofaði hún Guð. Hún þekkti þjáninguna af eigin raun en þakklæti var henni samt alltaf efst í huga. Það var henni mikið áfall að missa einkadóttur sína, Guð- nýju Maríu, langt fyrir aldur fram vegna krabbameins. Al- freð, einkasonur hennar, sem var hennar stoð og stytta, var með henni allt til enda. Sam- band þeirra hefur alla tíð verið einstaklega fallegt. Við fórum eitt sinn saman á ráðstefnu til Suður-Afríku sem haldin var í fögrum þjóðgarði og fengum lítið einbýlishús niðri við vatn sem þar var. Hljómlist náttúrunnar ómaði í allri sinni dýrð svo unun var að. Þar var Sigurlaug í essinu sínu og þannig man ég hana, glaða og skemmtilega. Verandi mikill fagurkeri og félagslynd gladdist hún mjög yfir því sem blasti við okkur á degi hverjum, hvort sem það voru Afríkanar og As- íubúar í sínum litríku klæðum, sebrahestahjörð eða önnur fal- leg dýr, framandi blóm eða lit- ríkir fuglar. Föstudaginn áður en Sigur- laug dó dreymdi mig draum. Hún kom til mín svo ungleg, létt og kvik í hreyfingum. „Ég er komin til að kveðja þig, Sig- ríður mín,“ sagði hún kankvís og brosandi. „Æi, elsku Sigur- laug mín, ég er að koma til þín á sunnudaginn kemur, ekki fara fyrr en ég hef fengið að knúsa þig og þakka þér allt,“ sagði ég. Hún brosti bara og ég sá hana ganga inn í ljóssins forgarða himinsins. Þessi draumur hafði sterk áhrif á mig. Ég komst til hennar eftir hádegi á sunnudegi og hún kvaddi á mánudags- morgni. Ég verð ætíð Guði þakklát fyrir að hafa fengið að kveðja hana. Sigurlaug var ein trúfastasta vinkona sem ég hef átt. Hún var eins og klettur á bak við þau sem hún elskaði og treysti. Allt- af fann ég í hjarta mínu hversu mikið hún var elskuð af Guði. Hún var æðrulaus því hún vissi hver sá Drottinn er sem hún hafði sett allt sitt traust á. Það voru mikil forréttindi að fá að kynnast henni og eignast vin- áttu hennar. Eftir að við urðum vinkonur fyrir 35 árum bar aldrei skugga á vináttu okkar og hversu langt sem leið milli símtala var eins og við hefðum heyrst í gær og gagnkvæm gleði ríkti yfir þeirri vináttu sem Guð hafði gefið. Minningin um kæra systur í Kristi lifir í hjarta mínu en það er huggun harmi gegn að vita að hún er í ljóssins ríki Guðs. Nú ertu horfinn í himnanna borg og hlýðir á englanna tal. Burtu er kvíði, sjúkdómur, sorg í sólbjörtum himnanna sal. Þeim öllum sem trúa og treysta á Krist þar tilbúið föðurland er. Þar ástvinir mætast í unaðarvist um eilífð, ó, Jesú, hjá þér. (Ingibjörg Jónsdóttir) Sigríður Halldórsdóttir. Kær vinkona, Sigurlaug Þor- kelsdóttir, er nú horfin á braut. Við viljum þakka alla vináttu og gestrisni sem við nutum af hennar hendi. Kynni okkar urðu á kyrrð- ardögum í Skálholti fyrir rúm- lega tveimur áratugum og hófst upp úr því mikið og gott sam- starf. Sigurlaug var alltaf boðin og búin að bjóða okkur, nokkrum hópi kvenna, heim til bæna- og undirbúningsfunda og minn- umst við með gleði þeirrar gisti- vináttu. Hún var mikil húsmóðir og bjó okkur ávallt glæsilegt veisluborð sem útbúið var af smekkvísi og kærleika. Sigurlaug var mikil bæna- kona og var gott að leggja inn hjá henni menn og málefni til fyrirbæna. Að leiðarlokum þökkum við samleiðina og ósk- um henni og fjölskyldu hennar allrar blessunar Guðs. Dóra, Margrét og Sigrún. Sigurlaug Þorkelsdóttir Fréttirnar bár- ust 8. september síðastliðinn og við tók erfiðasti tími sem nokkurt okkar hefur upp- lifað. En vinahópurinn hittist sam- dægurs, rifjaði upp gamlar sög- ur og ræddi það hversu traust- ur og góður vinur hann Ingólfur var, í því fólst viss huggun og styrkur. Þeir sem söfnuðust saman höfðu þekkt hann mislengi og eytt mismikl- um tíma með honum. Ingólfur var samt þannig að hann varð öllum sem kynntust honum ná- inn og kær og hann átti sér- stakan stað í hjarta þeirra allra. Einn náinn vinur hans Ing- ólfs talaði um það að þegar fólk létist væri oft sagt að það hefði verið einstakt en Ingólfur hefði í alvörunni verið einstakur, hann var virkilega magnaður. Ingólfur var alltaf reiðubúinn að rétta vinum sínum hjálpar- hönd, sama hvað það var sem þeir þurftu og var ómetanlegur þegar fólk þurfti einhvern að tala við. Hæfileikar Ingólfs voru ein- stakir og þeir lágu á mörgum sviðum, flestallt sem hann tók sér fyrir hendur varð að fal- legri list, leiklistarhæfileikar, skáldgáfa, myndlistarhæfileik- arnir, eldamennskan og sér- staklega tónlistin. Hann hafði magnaða kímni- gáfu og gat kallað fram hlátur hvar og hvenær sem er og var ekki feiminn við að gera grín að neinu. Þegar hann sagði sögur þá lifnuðu þær við fyrir aug- unum á manni, sögurnar voru sagðar af þvílíkri innlifun og allur líkaminn var notaður til að tjá þær. Eitt sinn sagði hann að ef Ingólfur Bjarni Kristinsson ✝ Ingólfur BjarniKristinsson fæddist 11. maí 1988. Hann lést 8. september 2017. Útför Ingólfs Bjarna var gerð 20. september 2017. sögur væru ekki kryddaðar örlítið þá tæki því ekki að segja þær. Ingólf- ur var vel lesinn og fylgdist alltaf með heimsmálunum. Hann hafði áhuga á öllu sem viðkom himingeimnum og andlegum málefn- um. Hann lá aldrei á skoðunum sínum og sagði það sem honum fannst við hvern sem var. Hann hafði einstaka nærveru og að fá hann í heim- sókn var gulls ígildi. Jarðarförin var ótrúleg, hundruð manna mættu á fal- lega tónleika þar sem spiluð voru lög sem voru þér að skapi og lög eftir þig sjálfan. Að minningin um síðustu stund okkar með þér sé frá þessum fallegu tónleikum sem jarðarförin þín var er ómetan- legt. Að sjá vini þína standa á sviði og flytja tónlistina var einstakt, fólk söng, hló, dansaði og grét. Þetta var lokasýningin og hún var mögnuð. Manni finnst eins og heim- urinn hafi stöðvast því sökn- uðurinn er óbærilegur og að til hafi orðið skarð sem mun aldrei fyllast. Við þurfum öll að finna styrk til að lifa með þessu, því lífið heldur áfram. Við munum reyna að taka til okkar þau heilræði sem þú skildir eftir handa okkur. Við getum verið þakklát fyrir öll þau skref sem við tókum saman og þú munt ávallt eiga þinn stað í hjörtum okkar allra. Svo vitnað sé í þín eigin orð frá 29. desember 2016: Hlúið að þeim sem ykkur standa næst Fagnið þeim sem þrá nærveru ykkar Elskið þau sem vilja aldrei sleppa taki af ykkur. Tíminn er lærdómur og einn daginn Skiljum við það öll. Þínir vinir, Andri, Leifur, Jónas og Rakel. ✝ Guðný fæddist15. október 1926 á Síreks- stöðum í Vopna- firði. Hún lést á Hlévangi í Kefla- vík, 26. september 2017. Foreldrar henn- ar voru Jósef Hjálmarsson og Vilborg Kristjáns- dóttir. Systkini hennar voru í ald- ursröð: Guðni, Hjálmar, Kristján, Sigmar, Georg, og Lilja, þau eru öll látin. Guðný verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju í dag, 5. október 2017, klukkan 13. Elsku besta Nýja „amma“ og vinkona. Þú varst mér svo kær og ég er svo þakklát fyrir samband okkar sem var svo fallegt og einlægt. Þú leist alltaf á mig sem jafn- ingja þinn og vinkonu þó þú værir um 60 árum eldri en ég. Hláturinn var einkennandi fyrir okkar samband. Ég á eftir að sakna þín svo óendanlega mikið, elsku kerling- in mín. Þegar ég kom til þín í síðasta sinn daginn fyrir andlát þitt, varstu mjög veikburða og þreytt, en þú kreistir samt á mér hönd- ina og ég fann sterkt á viðbrögð- um þínum hversu mikið þú vissir af mér. Eins og ég sagði við þig þá og segi það aftur, ég elska þig svo mikið og er svo ánægð hversu tengdar við vorum. Takk fyrir allt. Takk fyrir að vera ávallt til staðar fyrir mig. Takk fyrir þig. Sofðu rótt, elsku Nýja mín. Hlakka til að knúsa þig þegar minn tími kemur. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Daggrós Hjálmarsdóttir. Guðný Jósefsdóttir

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.