Morgunblaðið - 13.10.2017, Síða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. OKTÓBER 2017
✝ Sigurgeir Sig-urðsson fædd-
ist á Sauðárkróki
14. desember 1934.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu, Miðbraut 29 á
Seltjarnarnesi, 3.
október 2017.
Foreldrar Sig-
urgeirs voru Sig-
urður P. Jónsson,
kaupmaður á Sauð-
árkróki, f. 1910, d. 1972, og
Ingibjörg Eiríksdóttir hús-
móðir, f. 1908, d. 1979. Bróðir
Sigurgeirs er Eiríkur, f. 1942.
Hinn 4. ágúst 1957 kvæntist
Sigurgeir Sigríði Gyðu
Sigurðardóttur myndlistarkonu,
f. 1934, d. 2002. Foreldrar henn-
ar voru Sigurður Sigurðsson,
kaupmaður í Reykjavík, f. 1891,
d. 1951, og Þórey Þorsteins-
dóttir, kaupkona í Þorsteinsbúð
í Reykjavík, f. 1901, d. 1981. Al-
bræður Sigríðar Gyðu eru Þor-
steinn Grétar, f. 1932, og Garð-
ar Hafsteinn, f. 1937, auk þess
sem hún átti ellefu hálfsystkini.
Börn Sigurgeirs og Sigríðar
Gyðu eru: 1) Margrét, f. 1956,
bankann 1955, starfsmaður
Ráðningadeildar varnarliðsins
1956-1959 og sölumaður hjá Kr.
Kristjánsson hf. 1960-1964. Sig-
urgeir var sveitarstjóri á Sel-
tjarnarnesi 1965-1974 og bæj-
arstjóri 1974-2002.
Sigurgeir og Sigríður Gyða
fluttu á Seltjarnarnesið árið
1957. Sigurgeir var kjörinn í
hreppsnefndina árið 1962 og
var frá þeim tíma í sveitar- og
bæjarstjórn Seltjarnarness í
samfellt 40 ár eða allt til ársins
2002 er hann lét af embætti. Sig-
urgeir var varaþingmaður
Reyknesinga á árunum 1980-
1981 og tók nokkrum sinnum
sæti á Alþingi fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn á þeim tíma. Hann var í
stjórn Sambands íslenskra sveit-
arfélaga 1978-1990 og formaður
þess á árunum 1987-1990. Sigur-
geir sat að auki í fjölda nefnda
fyrir Sambandið og Seltjarnar-
nesbæ, var formaður Skipulags-
stjórnar ríkisins 1986-1990 og
um skeið formaður Íþrótta-
félagsins Gróttu.
Sigurgeir var sæmdur
heiðursmerki Hinnar íslensku
fálkaorðu á Bessastöðum árið
2000 er hann hlaut riddarakross
fyrir störf sín að sveitarstjórn-
armálum.
Útför Sigurgeirs fer fram frá
Seltjarnarneskirkju í dag, 13.
október 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
maki Héðinn Valdi-
marsson, dætur
þeirra eru Hildur
Þórey og Sigríður
Gyða. 2) Sigurður
Ingi, f. 1958, maki
Lóa Sigríður
Hjaltested, börn
þeirra eru Sigur-
geir og Gyða Björk.
3) Þór, f. 1967,
maki María Björk
Óskarsdóttir, börn
þeirra eru Sara Bryndís, Arna
Björk, Marta Sif og Daníel Þór.
Fyrir átti Sigurgeir einn son,
Hörð, f. 1955, maki Matthildur
Sonja Matthíasdóttir. Sonur
Harðar er Ingi Þór.
Sigurgeir ólst upp á Sauðár-
króki og lauk þar gagnfræða-
prófi 1951. 16 ára gamall flutti
hann einn til Reykjavíkur til að
hefja nám í Verzlunarskólanum.
Sigurgeir lauk þremur bekkjum
en hætti til að freista gæfunnar
þegar síldin kom. Að síldaræv-
intýrinu loknu hóf Sigurgeir
störf hjá Metcalf Hamilton á
Keflavíkurflugvelli og starfaði
þar frá 1951-1954. Hann var
bankastarfsmaður við Lands-
Fyrir tæpum fjórum áratug-
um hitti ég nýlátinn tengdaföður
minn, Sigurgeir Sigurðsson,
fyrst. Sigurgeir tók mér vinsam-
lega og áttum við ágætlega sam-
an enda komst ég fljótlega að því
að við áttum það sameiginlegt að
hafa báðir verið kokkar á hum-
arbát um skamma hríð. Hann
hafði oft gaman af að rifja upp
sjómennsku sína en hann notaði
fermingarpeninga sína á Sauðár-
króki til þess að kaupa sér opinn
trébát og var kominn í útgerð
upp úr fermingu, jafnvel með
menn í vinnu. Snemma kappsam-
ur maður. Ungur að árum var
hann síðan á síld fyrir Norður-
landi og ræddum við oft þessa
tíma. Samverustundir með Sig-
urgeiri urðu margar og ánægju-
legar í gegnum árin. Fyrstu árin
eins og gengur voru þær mikið
við skemmtilega útivinnu í sveit-
inni, er þau hjónin hófu sumar-
húsabyggingar við Meðalfells-
vatn í Kjós og við yngra fólkið
reyndum að leggja þeim lið.
Fyrst við endurbyggingu bústað-
ar Þóreyjar, móður Sigríðar, sem
þau tóku yfir, og síðar við bygg-
ingu og ræktun Nýhafnar, griða-
staðar í landi Eyja, sem hann
unni mjög. Við framkvæmdir var
hann fyrirhyggjusamur, oft
kappsamur og ágætlega laginn.
Þau hjón höfðu gaman af rækt-
un af ýmsu tagi og náði Sigurgeir
að kveikja hjá mér áhuga á trjá-
rækt um þetta leyti sem enst hef-
ur fram á þennan dag. Við áttum
eftirminnilegan tíma þegar við
Gréta bjuggum í Namibíu og
fengum hann suður til okkar og
með í þriggja vikna bílferðalag og
tjaldútilegu um sunnanverða Afr-
íku. Líklega eitt lengsta sumarfrí
sem hann tók sér frá sveitar-
stjórnarmálum. Hann minntist
oft þessa tíma með hlýju. Ferða-
lög áttu vel við hann og hann
hafði góða athygli á háttsemi
annarra þjóða. – Almennt var
Sigurgeir hjálpsamur og fannst
mér oft að hann færi ekki í mann-
greinarálit í því er greiða skyldi
götu einhvers.
Í störfum sínum bar hann hag
bæjarfélagsins sterkt fyrir
brjósti og sinnti þeim af sérstök-
um heiðarleika og natni. Minnist
ég hans við að fylgjast með fram-
kvæmdum á vegum bæjarins og
varð þá oft var við kappið sem
sást í sveitinni. Ég veit að hann
var stoltur af ýmsu sem fékkst
áorkað við að gera þessa sveit
sem Seltjarnarnesið var að bæ og
nefndi hann oft málefni eins og
einsetningu skóla og byggingu
leikskóla. – Því miður féll Sigríð-
ur frá fyrsta árið sem Sigurgeir
hætti starfi sem bæjarstjóri er
njóta átti rólegri tíma. Hann tók
þá meðal annars til við golfiðkun
með gömlum félögum af Nesinu.
Síðustu misserin var hann heima-
kær enda heilsan aðeins farin að
bila. Hann var þó sívakandi og
fylgdist vel með sínum nánustu,
öllum fréttum af þjóðmálum og
framgangi mála á Nesinu. Ég
kveð með söknuði kæran vin og
þakka samfylgdina í gegnum ár-
in. Hvíl í friði, kæri tengdapabbi.
Héðinn Valdimarsson.
Elsku afi, það er með sárum
trega að við þurfum að kveðja
þig. Afi var alveg einstaklega yf-
irvegaður, ljúfur og góður maður.
Honum var alltaf annt um það
sem við barnabörnin tókum okk-
ur fyrir hendur og hvatti okkur
áfram, hvort sem það var í námi
eða starfi. Það var alltaf hug-
hreystandi og góð tilfinning að
vita að maður hefði gert afa stolt-
an. Síðastliðinna daga hafa
streymt fram ótal margar góðar
minningar sem við áttum með
afa. Við áttum svo margar
ánægjulegar stundir saman í Ný-
höfn við Meðalfellsvatn með afa
og ömmu Siggu sem börn en allt-
af var afi tilbúinn til þess að fara
með okkur út á bát að veiða eða
draga okkur á snjóþotum aftan í
traktornum. Auk þess koma upp í
hugann öll jól og áramót sem við
áttum saman og góðu samtölin
við matarborðið þegar afi kom í
mat til okkar fjölskyldunnar um
helgar. Þetta eru allt dýrmætar
minningar sem okkur þykir vænt
um að eiga. Við höfum alla tíð
verið stolt af afa okkar og öllu því
sem hann hefur afrekað á sinni
lífsleið og munum ávallt taka
hann til fyrirmyndar í öllu því
sem við gerum.
Við kveðjum elskulegan afa
okkar með söknuði en umfram
allt með þakklæti fyrir að hafa átt
hann sem afa.
Þín barnabörn,
Gyða Björk og Sigurgeir.
Elsku afi og langafi. Þú hafðir
alltaf tíma fyrir okkur fjölskyld-
una. Það stóð aldrei illa á og okk-
ur var alltaf tekið opnum örmum.
Þegar við komum heim frá Dan-
mörku varst þú ávallt sá sem við
heimsóttum fyrst og oftast á
meðan við vorum heima. Það var
svo gott að koma til þín í gott
spjall og fótboltagláp.
Við erum svo lánsöm að búa að
ótal minningum um góðar stundir
með þér á Miðbrautinni, í Kjós-
inni, í Afríku og í Danmörku. Þær
eru huggun í sorginni.
Elsku afi, við vorum ekki tilbú-
in að kveðja þig. Faðmaðu ömmu
frá okkur.
Við söknum þín,
Hildur, Troels, Valdemar
og Silja.
Ég veit varla hvar ég á að
byrja minningarorðin um afa
minn. Það er af nægu af taka.
Hvort heldur sem það eru æsku-
minningar frá því að hann heim-
sótti okkur fjölskylduna til Nami-
bíu, stundir með afa og ömmu í
Kjósinni nú eða tíð samtöl okkar
þar sem hann viðraði áhyggjur
sínar af vandfýsni í tilhugalífi
mínu síðustu árin.
Minningar mínar af afa sem
barn eru skemmtilegar, hann var
mikill barnakarl og áttum við
barnabörnin öll sérstök gælunöfn
hjá honum sem sum hver fengu
að heyrast fram á fullorðinsaldur.
Hann lagði mikla áherslu á að
rækta sambandið við yngstu
barnabörn sín eftir að hann fór á
eftirlaun þar sem hann gat gefið
sér nægan tíma til þess að sinna
þeim.
Það fór ekki fram hjá neinum
sem þekkti afa að sveitarstjórn-
armálin áttu hug hans að mestu
leyti þar til hann fór á eftirlaun.
Þá varð það gæfa mín að kynnast
honum talsvert betur en áður.
Við fjölskyldan fluttum fljótlega
eftir það á Seltjarnarnesið og afi
var nýbúinn að eignast lítinn sæt-
an hvolp, Vask, sem fylgdi honum
fram á síðasta dag. Skyndilega
hafði afi nægan tíma til að hlusta
á öll mín helstu vandamál og sat
ég ósjaldan hjá honum og lét
gamminn geisa um allt milli him-
ins og jarðar sem hvíldi á mér eða
horfði með honum á matreiðslu-
þætti.
Síðar þegar ég lenti í húsnæð-
isvandamálum á námsárunum
stóð heimili afa mér alltaf opið.
Ég bjó hjá honum um skeið og
fékk þá tækifæri til að eiga góðar
stundir þar sem við nutum þess
að elda góðan mat saman og
skála í góðu rauðvíni og vera
ósammála um pólitík. Afi fékk oft
æði fyrir einhverjum sérstökum
rétti; gat eytt heilum degi í að
nostra við hægeldaða lamba-
skanka, sem voru lengi vel í
uppáhaldi. Eins varð hann um
tíma mjög hrifinn af þurrkuðum
ávöxtum í mat og bauð mér
reglulega upp á rétti sem allir
voru með þurrkuðum eplum, eða
svínalund fyllta með þurrkuðum
banana. Afi var mjög nýtinn og
stundum vildi ég helst ekki vera
viðstödd eldamennskuna þó svo
að ég væri mjög til í að borða
réttinn sem hann galdraði fram
úr afgöngum úr frystinum.
Ég mun sakna þess að geta
ekki hringt í afa minn sem oft
svaraði í glettnum tón ef honum
fannst ég ekki hafa komið nógu
oft í heimsókn eða mögulega liðið
of langur tími á milli símtala:
„Sigga, hver er það aftur?“ Eða
rekast á hann í Sundlaug Sel-
tjarnarness þar sem hann sat
kaffibrúnn allan ársins hring.
Síðastliðið ár var heilsan farin
að bregðast afa og hann átti erf-
iðara með að stunda áhugamál
sín; golf, sund og eldamennsku.
Það er ljúfsárt að kveðja í þess-
um aðstæðum, það fór afa illa að
geta ekki tekið fullan þátt í
áhugamálunum og því gott að
vita að hann hafi fengið hvíld.
Sigríður Gyða Héðinsdóttir.
Elsku afi.
Þú fórst frá okkur svo skyndi-
lega og okkur finnst svo sárt að
hafa ekki náð að kveðja þig. Nú
er líka svo skrítið að koma að
húsinu þínu á Miðbrautinni og
hugsa til þess að þú sért ekki þar.
Við söknum þín svo mikið og vilj-
um ekkert meira en að fá að
knúsa þig einu sinni enn. Okkur
finnst ótrúlegt en um leið gaman
að hugsa til þess hvað þú afrek-
aðir margt í lífinu og við erum svo
stolt af þér elsku afi. Vonandi líð-
ur þér nú betur í fótunum, ert
frjáls og getur gert allt það sem
þú vilt. Við vitum líka að þú ert
ánægður að vera kominn til
ömmu Siggu.
Við eigum svo margar góðar
minningar af þér, allar ferðirnar
um Ísland, öll jólin og áramótin
og öll skiptin sem við fórum sam-
an í Nýhöfn, bústaðinn þinn í
Kjósinni, sem þú elskaðir. Takk
fyrir þessar minningar afi, þær
lifa í hjartanu okkar og við mun-
um hugsa til þeirra þegar við
hugsum um þig. Við lofum að við
munum passa Vask vel en hann
saknar þín mjög mikið eins og
við. Við krakkarnir þínir elskum
þig út af lífinu og vitum að þú
vakir yfir okkur og passar okkur
vel.
Hvíldu í friði elsku afi okkar,
þín afabörn,
Sara Bryndís, Arna Björk,
Marta Sif og Daníel Þór.
Á fögrum haustdegi kvaddi
vinur okkar þetta líf. Margs er að
minnast eftir yfir 50 ára vináttu
og samstarf. Við fluttum á Sel-
tjarnarnes árið 1965 og hófum
fljótlega þátttöku í starfi sjálf-
stæðismanna á Nesinu. Þá var
nánast allt ógert, engar götur
bundnar slitlagi, engar gang-
stéttar, engin opinber mannvirki
nema Mýrarhúsaskóli og svo
gamli skólinn, sem var þá notað-
ur bæði sem leikfimihús fyrir
skólann og jafnframt var skrif-
stofa hreppsins þar til húsa.
Enda var fasteignaverð á Nesinu
með því lægsta sem gerðist á
höfuðborgarsvæðinu á þeim
tíma. Það kom svo í hlut Sigur-
geirs, sem sveitarstjóra og síðar
bæjarstjóra, auk alls þess góða
fólks sem lagði hönd á plóg, að
standa fyrir uppbyggingu sveit-
arfélagsins og koma því í fremstu
röð, eins og við þekkjum það í
dag. Alltaf var það markmið að
uppbyggingin væri fyrir eigið fé,
ekki væru tekin lán til fram-
kvæmda, eins og freistandi var
og algengt er, en þá hefði það
komið í hlut eftirkomendanna að
borga brúsann.
Við áttum margar ánægju-
stundir með vinum og samherj-
um á Seltjarnarnesi. Ekki vorum
við alltaf sammála en alltaf tókst
að ná lendingu um leiðir, enda
var stefnan ætíð óbreytt. Þau
hjónin Sigga og Sigurgeir voru
okkur kærir vinir og samveru-
stundirnar ófáar, bæri innan-
lands og utan. Upp úr stendur
þegar þau hjónin buðu okkur í
sumarbústaðinn sinn við Meðal-
fellsvatn, yfir helgi, ásamt yngsta
barninu okkar. Þar var rætt um
lífið og tilveruna, fortíð og fram-
tíð og pólitíkina að sjálfsögðu.
Nú eru flestir gömlu samherj-
anna horfnir af vettvangi en eftir
standa góðar minningar.
Við þökkum Sigurgeiri fyrir
vináttuna og samstarfið og biðj-
um fyrir kveðju til Siggu. Við
vottum fjölskyldunni samúð okk-
ar og óskum þeim alls hins besta í
framtíðinni.
Blessuð sé minning Sigurgeirs
Sigurðssonar.
Guðmar Magnússon og
Ragna Bjarnadóttir.
Nú kveður góður félagi og vin-
ur. Kynni okkar hófust er við
hjónin fluttum heim frá Dan-
mörku 1974 með lítinn hund. Þá
var hundahald bannað í Reykja-
vík en leyft á Seltjarnarnesi. Ég
leitaði fyrst eftir upplýsingum á
bæjarskrifstofunum og hitti þar
fyrir Sigurgeir, sem vildi allt fyr-
ir mig gera. Fann ég strax að hér
væri gott að vera, og bæjar-
yfirvöld með bæjarstjórann í
broddi fylkingar vildu hag íbú-
anna sem beztan. Það varð því úr
að við settumst að á Nesinu, fyrst
í Tjarnarbólinu, en síðar byggð-
um við einbýlishús við hliðina á
Sigurgeiri og konu hans Sigríði.
Tókst með okkur einlæg vinátta.
Á þessum árum var mikill upp-
gangur á Nesinu. Sigurgeir bæj-
arstjóri var annálaður fyrir fyr-
irhyggjusemi, ráðdeild og
skynsamlegar fjárfestingar til
bættrar þjónustu fyrir bæjarbúa.
Þannig voru byggð ný skólahús,
sundlaug og íþróttahús og heilsu-
gæzlubygging, svo ekki sé talað
um hitaveituna sem var stór-
framkvæmd, á fyrstu árum hins
nýja bæjarfélags. Allt var þetta
gert án þess að skattleggja
íbúana úr hófi fram. Reyndar var
útsvar á Seltjarnarnesi í tíð Sig-
urgeirs ávallt með því lægsta á
landinu. Nágrannasveitarfélögin
botnuðu ekkert í því hvernig
hann fór að þessu, og var ekki
laust við að gætti svolítillar öf-
undar í hans garð. Þar sem ég var
nánast fæddur inn í Sjálfstæðis-
flokkinn tók ég strax þátt í
flokksstarfinu á Nesinu og bauð
mig fram til bæjarstjórnar í
kosningunum 1978. Í bæjarstjórn
átti ég ánægjulegt og lærdóms-
ríkt samstarf við Sigurgeir, enda
mikið um framkvæmdir og stór
mál í gangi það kjörtímabil. Í
rauninni var öll bæjarstjórnin
samhentur hópur og líktust fund-
ir okkar frekar samkomu góðra
vina en pólitískra andstæðinga.
Á þessari stundu hrúgast upp
minningar um góðan dreng. Við
fórum oft saman á tónleika Sin-
fóníuhljómsveitar Íslands og sát-
um þá á fyrsta bekk. Sigurgeir
hafði nefnilega séð til þess að Sel-
tjarnarnesbær, eina sveitarfélag-
ið utan Reykjavíkur, samþykkti
að greiða hluta af rekstrarkostn-
aði hljómsveitarinnar á móti rík-
inu. Við hjónin fórum oft í leikhús
með Sigurgeiri og Siggu og átt-
um fasta miða í Þjóðleikhúsinu
um langt skeið. Þá má ekki
gleyma fjörugum samkvæmum
heima hjá þeim hjónum, því að oft
var nefnilega haldið áfram að
skemmta sér að loknum hinum
frægu þorrablótum Sjálfstæðis-
félagsins á Nesinu. Var þá ýmist
farið heim til Sigurgeirs og Siggu
eða til Gúnda og Magneu, sem
áttu heima hinum megin við okk-
ur. Já, þetta voru glaðir tímar.
Eftir að við fluttum brott af Nes-
inu í Vesturbæinn 1997 hittumst
við sjaldnar en þó öðru hverju í
Sundlaug Seltjarnarness. Urðu
þá fagnaðarfundir. Sigríður kona
Sigurgeirs, sem var okkur kær,
lézt fyrir allmörgum árum, svo að
nú hafa þau heiðurshjón bæði
kvatt þennan heim. Við Sigríður
María vottum börnunum, þeim
Grétu, Sigga og Þór, og fjölskyld-
um þeirra innilega samúð okkar.
Júlíus Sólnes.
Okkar farsæli bæjarstjóri til
fjörutíu ára, Sigurgeir Sigurðs-
son, varð bráðkvaddur á heimili
sínu að morgni þriðjudagsins 3.
október. Sigurgeir og eiginkona
hans, Sigríður Gyða Sigurðar-
dóttur, sem lést árið 2002, tóku
strax virkan þátt í samfélaginu á
Seltjarnarnesi þegar þau fluttust
þangað. Sigurgeir var mjög virk-
ur í starfi Sjálfstæðisflokksins og
gegndi þar ýmsum trúnaðar-
störfum. Sigurgeir reyndist mér
mjög góður vinur og ráðgjafi –
persónueinkenni hans voru góð-
mennska og ekki síst ósérhlífni.
Ég horfi með söknuði á eftir góð-
um vini og samstarfsfélaga til
margra ára.
Hann var mikill stuðnings-
maður Íþróttafélagsins Gróttu og
mætti á flesta leiki meistara-
flokks karla í handbolta meðan
heilsan leyfði. Hann lagði hug-
sjón íþróttahreyfingarinnar öfl-
ugt lið og þar, sem víða annars
staðar, voru honum falin trúnað-
arstörf, m.a. gegndi hann for-
mennsku Íþróttafélagsins
Gróttu. Við félagar hans í Sjálf-
stæðisfélaginu og bæjarstjórn
vorum mjög stolt af því þegar
hann var sæmdur heiðursmerki
hinnar íslensku fálkaorðu árið
2000 fyrir störf sín að sveitar-
stjórnarmálum.
Sigurgeir tók sæti í hrepps-
nefnd Seltjarnarness eftir kosn-
ingarnar 1962. Hann starfaði sem
bæjarstjóri í fjörutíu ár, en bær-
inn tók miklum breytingum á
þeim tíma og átti hann stóran
þátt í að innleiða þá þjónustu og
uppbyggingu sem við nú þekkj-
um. Hann opnaði augu okkar fyr-
ir mikilvægi þess að styðja við þá
sem minna mega sín og jafnframt
var hann frumkvöðull að bygg-
ingu íbúða fyrir aldraða á Skóla-
brautinni. Sigurgeir skrifaði fjöl-
margar greinar í Nesfréttir í
áranna rás þar sem hann benti á
og hvatti til góðra verka.
Sigurgeir var gegnheill Sel-
tirningur sem lagði sitt af mörk-
um til að gera góðan bæ enn
betri.
Ég heimsótti hann nýlega, til
að leita ráða í viskubrunni hans
um gamalt mál, sem hann þekkti
eins og lófann á sér. Ég fann enn
Sigurgeir
Sigurðsson
HINSTA KVEÐJA
Að eiga vin er vandmeðfarið,
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin, sem hlustar, huggar, styður,
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar,
brosandi þér gefur ráð.
Eflir þig í hversdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þinn vinur,
Gottskálk Þ. Eggertsson.
Útfararþjónusta
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson